Το στημένο παιχνίδι της παγκόσμιας εξουσίας...

Το στημένο παιχνίδι της παγκόσμιας εξουσίας...

ΑΥΤΟΣ (;) ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ…

«Σ έναν πραγματικά ελεύθερο κόσμο δεν χρειάζεται να σου θυμίζει κάποιος ότι είσαι ελεύθερος». Jacque Fresco

Ο κόσμος μας δεν είναι ένας κόσμος ελεύθερος…
…οι άνθρωποι δεν είναι ελεύθεροι…
…οι σύγχρονες κοινωνίες μας είναι απόλυτα ελεγχόμενες, εξαρτημένες και καθοδηγούμενες…
…όχι από κάποιους φυσικούς…αλλά από ανθρώπινους παράγοντες…
Τους τελευταίους αιώνες τις κοινωνίες μας τις ελέγχουν και τις κατευθύνουν τα στενά προσωπικά συμφέροντα και οι διεστραμμένες φιλοδοξίες μιας μικρής ελίτ, οικογενειών για την ακρίβεια, που κυριαρχούν παραδοσιακά σε ολόκληρη τη γη, έχοντας στην κατοχή τους όλα τα αναγκαία αγαθά, τους πόρους και τις υπηρεσίες που οι άνθρωποι έχουν άμεση ανάγκη για την επιβίωσή τους…
…έχοντας στην κατοχή τους όλα τα μέσα ενημέρωσης και χειραγώγησης των ανθρώπων…
…πάνω απ όλα, διαχειρίζονται και ελέγχουν το οικονομικό μοντέλο από το οποίο εξαρτιέται ολόκληρη η ανθρωπότητα.
Είναι οι κυρίαρχοι του παγκόσμιου χρήματος.
Όλα αυτά τα πλεονεκτήματα έναντι ολόκληρης της ανθρωπότητας τους καθιστούν απόλυτους κυρίαρχους στο «παιχνίδι».

Οι άνθρωποι δεν έχουν ελεύθερη πρόσβαση σε όλα όσα έχουν ανάγκη… …εκατομμύρια μάλιστα στερούνται απολύτως απαραίτητων για την επιβίωσή τους αγαθών…
Η ελεύθερη βούληση είναι ένα παραμύθι ενώ τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι διακηρύξεις μονάχα στα χαρτιά…
Οι άνθρωποι δεν αποφασίζουν για τις ζωές τους…
Οι επιλογές που νομίζουν ότι έχουν, σχεδόν σε όλα τα επίπεδα, είναι ψεύτικες…
Δεν καθορίζουν και ούτε επηρεάζουν ριζικά τις εξελίξεις…
Δεν ζουν τη δική τους ζωή…
Ζουν μια ζωή που τους επιβάλλεται…

Δεν ζουν τη δική τους ζωή, απλά γιατί δεν την ανακαλύπτουν συνήθως ποτέ.
Το κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο γεννιούνται και διαμορφώνονται δεν βοηθάει αυτή τη διαδικασία…
..αντιθέτως, κάνει κάθε τι για να τους απομακρύνει και να τους εμποδίσει από ένα τέτοιο σημαντικό στόχο…από το να ανακαλύψουν δηλαδή την αξία της ζωής τους και τις πραγματικές τους δυνατότητες, που θα τους οδηγούσαν στην προσωπική εξέλιξη και ελευθερία…
…οι κυρίαρχοι θέλουν μονάχα να τους χρησιμοποιούν για τα δικά τους στενά συμφέροντα, γι αυτό οι άνθρωποι πρέπει να ζουν μηχανικά, επιφανειακά, ρηχά, μακριά από κάθε ουσιαστική γνώση για τον εαυτό τους και τον κόσμο.

Μέσα σ ένα τέτοιο πλαίσιο οι άνθρωποι στρέφονται στην απόκτηση όσο περισσότερων υλικών αγαθών μπορούν και στις επιφανειακές απολαύσεις που ενισχύουν τον εγωκεντρισμό τους…άρα και τις «διαφορές» τους με τους «άλλους»…
…οι αξίες επάνω στις οποίες βασίζουν τις ζωές τους προσανατολίζονται στο «έχω» και στο «εγώ» και όχι στο «είμαι» και στο «εμείς»…
…στο «φαίνεσθε» και όχι στο αληθινό βίωμα…
…αυτή η κατάσταση καλλιεργεί και ενισχύει σοβαρά τους φόβους τους…
…η πλασματική οπτική ενός κόσμου διαιρεμένου οδηγεί σε μια κατάσταση διαρκούς δυστυχίας.

Το ψέμα έναντι της αλήθειας, οι φόβοι έναντι της αγάπης, η σκλαβοποίηση έναντι της ελευθερίας, υπερισχύουν καθολικά.
Οι άνθρωποι προσπαθούν έτσι, μέσα από διαφυγές και προσκολλήσεις, τόσο υλικές όσο και πνευματικές, που τους προσφέρει το ίδιο κατεστημένο, να βρουν «καταφύγια», να αποφύγουν το καταπιεστικό αυτό καθημερινό περιβάλλον και να βρουν κάποιο νόημα στην ύπαρξή τους.
Οι ιδεολογίες, τα πιστεύω, η ένταξη σε ομάδες, η πολιτική, οι θρησκείες, απαλύνουν τις ανησυχίες και τους φόβους στεγάζοντας την ανθρώπινη ελπίδα τους για κάτι καλύτερο σ ένα μελλοντικό αύριο…

Δυστυχώς, το τραγικότερο όλων αυτών που αναφέρθηκαν παραπάνω, είναι το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν τα γνωρίζουν όλα αυτά συνειδητά, δεν έχουν επίγνωση της κατάστασης που βρίσκονται, της σκλαβοποίησής τους… γεννιούνται και πεθαίνουν μέσα σε αυτή, αφού ζήσουν μια ζωή επιφανειακή και ρηχή, μακριά από τις πραγματικές τους δυνατότητες…
Το κατεστημένο σύστημα που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ελίτ, τους καθοδηγεί σε κάθε τους βήμα και κάθε τους «επιλογή», τους χειραγωγεί και φροντίζει μέσα από τους μηχανισμούς του να τους κρατά διαρκώς απασχολημένους, παραπλανημένους και με την προσοχή τους συνεχώς στραμμένη εκεί που οι κυρίαρχοι επιθυμούν…
Οι ανθρώπινες φάρμες είναι μια πραγματικότητα.
Δεν είναι ούτε εφεύρημα, ούτε θεωρίες συνομωσίας.

Τα μέσα και οι τρόποι κατεύθυνσης, ελέγχου και χειραγώγησης των μαζών με σκοπό να μην κατανοούν τι τους συμβαίνει είναι κυρίως:

Η εργασία

Η εξαρτημένη ιδιαίτερα εργασία είναι ως γνωστόν απόλυτα συνδεδεμένη με την επιβίωση του κάθε ανθρώπου.
Μέσα στα πλαίσια ενός μονεταριστικού χρηματοπιστωτικού οικονομικού συστήματος, η επιβίωση εξαρτάται απόλυτα από τα χρήματα και την ατομική περιουσία που διαθέτει κάποιος, άρα από την μισθωτή εργασία, που αυτό απλά σημαίνει ότι οι άνθρωποι είναι τόσο «ελεύθεροι» όσο τους επιτρέπει η αγοραστική τους δύναμη.
Ο ανταγωνισμός ανάμεσά τους λειτουργεί πάντα με πρακτικές που τους κάνει ανήθικους και μη αλληλέγγυους.
Οι πραγματικές ανθρώπινες αξίες, μέσα σ ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον, δοκιμάζονται πολύ σκληρά.
Παρά την τεράστια ανάπτυξη των επιστημών και της τεχνολογίας, που η συνετή και για το όφελος όλων των ανθρώπων χρήση τους, θα μπορούσε σήμερα πια να απαλλάξει σχεδόν τελείως την ανθρωπότητα από τις κουραστικές, μηχανικές και ανούσιες δουλειές, δυστυχώς οι άνθρωποι εξακολουθούν να μοχθούν όλο και πιο σκληρά για να επιβιώσουν.
Η στέρηση είναι ίσως η σημαντικότερη μορφή βίας αλλά και χειραγώγησης των ανθρώπων…

Η πολιτική 

Η πολιτική είναι μια εξαιρετικά σημαντική δραστηριότητα που διατηρεί τις μάζες πολύ απασχολημένες, διχασμένες και αποπροσανατολισμένες από τα πραγματικά προβλήματα και τις αιτίες τους.
Οι άνθρωποι έχοντας πειστεί από το κατεστημένο ότι πρέπει να κυβερνώνται και ότι έχουν επιλογές ως προς την οργάνωση και διαχείριση των κοινωνιών τους, ότι μπορούν δηλαδή οι ίδιοι να επιλέγουν αυτούς που θα τους κυβερνούν, εντάσσονται και οργανώνονται σε ιδεολογικές ομάδες και πολιτικά κόμματα τα οποία σκοπό έχουν να υπερασπιστούν τα δικά τους περιορισμένα συμφέροντα έναντι των άλλων.
Ο βασικός σκοπός είναι η απόκτηση συγκριτικού πλεονεκτήματος έναντι των άλλων κομμάτων και ιδεολογιών.
Ούτε η ριζική επίλυση των προβλημάτων αλλά ούτε και η πραγματική ευτυχία και εκπλήρωση της ζωής όλων είναι στους στόχους της πολιτικής.
Η πολιτική θέτει στόχους οι οποίοι αν ήταν πραγματικοί και ουσιαστικοί δεν θα υπήρχε λόγος να τίθενται ως στόχοι. Θα ήταν αυτονόητα πραγματικότητες.

«Σ έναν πραγματικά ελεύθερο κόσμο δεν χρειάζεται να σου θυμίζει κάποιος ότι είσαι ελεύθερος». Jacque Fresco

Ο πιο σημαντικός στόχος του πολιτικού συστήματος είναι η Δημοκρατία, στην ποδιά της οποίας σφάζονται σχεδόν κυριολεκτικά όλες οι πολιτικές ιδεολογίες.
Όλοι γίνονται υπερασπιστές και αγωνιστές της χωρίς να νοιάζονται πραγματικά για τις αξιακές βάσεις του πολιτικού συστήματος και τις παθογένειες της κοινωνίας.
Είναι προφανές ότι η ό,ποια δημοκρατία, μέσα σε ένα σύστημα το οποίο περιέχει στη δομή του τον ανταγωνισμό, την ιδιοκτησία και την επιδίωξη ατομικού οφέλους, δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει.
Η Δημοκρατία και οι εκλογές χρησιμοποιούνται προσχηματικά, μονάχα για να πιστεύουν οι πολίτες ότι έχουν δικαίωμα επιλογής των εξουσιαστών τους και να παραμένουν διχασμένοι και απασχολημένοι.
Δικαίωμα συμμετοχής στην πολιτική έχουν όλοι.
Δικαίωμα ριζικής αλλαγής των κανόνων δεν έχει κανένας.

ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ

Οι οργανωμένες θρησκείες απαλύνουν τα υπαρξιακά και ψυχολογικά προβλήματα των ανθρώπων και προσφέρουν αυθαίρετες και πολλές φορές ανυπόστατες απαντήσεις σε βασικά ανθρώπινα ερωτήματα.
Την ίδια στιγμή και με διάφορους τρόπους καλλιεργούν την ενοχή και τον εσωτερικό φόβο στοχεύοντας στην ενίσχυση της πίστης και της εξάρτησης των ανθρώπων.
Η θρησκευτική πίστη είναι απόλυτα ταυτισμένη με τη θρησκευτική παράδοση του τόπου στον οποίο ο καθένας έτυχε να γεννηθεί.
Οι πιστοί από μικροί εκπαιδεύονται στην θρησκευτική πίστη του τόπου και της παράδοσής του.
Ο θρησκευτικός φανατισμός όμως που καλλιεργείται ευθύνεται για μια σειρά από φριχτά εγκλήματα κατά άλλων ανθρώπων διαφορετικής πίστης.
Οι οργανωμένες θρησκείες είναι ένας ακόμα πολύ σημαντικός παράγοντας διχασμού και απασχόλησης των ανθρώπων.
Οι άνθρωποι δεν ενθαρρύνονται στο να ανακαλύψουν μόνοι τους την αλήθεια, η «αλήθεια» τους προσφέρεται έτοιμη…και κάτι τέτοιο αποτελεί απαράδεκτο ευνουχισμό για την ανθρώπινη συνείδηση.
Είναι ίσως εύλογο το ερώτημα, το πως γίνεται να ζούμε σ έναν τόσο βάρβαρο και βίαιο κόσμο αν όλες αυτές οι θρησκείες που κυριαρχούν στον κόσμο μας ενδιαφέρονταν πραγματικά για όσα λένε, για αγάπη, ειρήνη, ελευθερία, δικαιοσύνη και ισότητα.
Οι θρησκείες αποτελούν μια βαθειά ψυχολογική και ενοχική διαφυγή για τους ανθρώπους, μέσα από την οποία απλά γαληνεύουν τις υπαρξιακές τους ανησυχίες, προσεύχονται ζητώντας της επιείκεια του θεού στον οποίο πιστεύουν, ελπίζουν σε κάτι καλύτερο και σε έναν μετά θάνατον παράδεισο, μετενσάρκωση κλπ

ΥΠΕΡΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ

Μέσα σ ένα πολιτιστικό μοντέλο στο οποίο κυριαρχεί η ύλη και οι στρεβλές «αξίες» εξ αυτής, οι άνθρωποι καθοδηγούνται μέσα από όλα τα μέσα ενημέρωσης στο να καταναλώνουν όσο γίνεται περισσότερα προϊόντα, τα οποία τους προσφέρονται βέβαια από το σύστημα ως απαραίτητα και αναγκαία.
Ο βασικότερος σκοπός ενός τέτοιου προσανατολισμού είναι η διατήρηση και υποστήριξη του υπάρχοντος οικονομικού μοντέλου που κυριαρχεί καθώς και η ενίσχυση του ρόλου της εξαρτημένης εργασίας.
Η απόκτηση των καταναλωτικών προϊόντων γίνεται βασικός σκοπός για τους ανθρώπους, καθώς έχουν πειστεί ότι πέρα από την ό,ποια πρακτική χρήση, τα προϊόντα αυτά τους προσφέρουν και εσωτερικές ή ψυχολογικές εκπληρώσεις, ότι μέσα από τα προϊόντα που αποκτούν τους γεννιόνται και συναισθήματα.
Το κυνήγι της κατανάλωσης εθίζει και διατηρεί τους ανθρώπους πολύ απασχολημένους και αποπροσανατολισμένους από τα πραγματικά τους προβλήματα καθώς τους προσφέρει στιγμιαίες και μικρής διάρκειας απολαύσεις και επιφανειακές χαρές.

ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ – ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ

Μέσα σ ένα τόσο καταπιεστικό και βίαιο κοινωνικό περιβάλλον γεμάτο άλυτα προβλήματα, οι άνθρωποι έχουν μεγάλη ανάγκη να εκτονώνουν τις εσωτερικές τους πιέσεις…
…το κατεστημένο σύστημα το γνωρίζει αυτό πολύ καλά…
Φροντίζει λοιπόν να προβάλει ασταμάτητα, με κάθε μέσο και τρόπο και να κατευθύνει την κοινωνία σε επιφανειακές μορφές διασκέδασης μέσω των οποίων οι άνθρωποι θα έχουν μικρής διάρκειας απολαύσεις και θα είναι απολύτως ανώδυνες για την ασφάλεια του συστήματος.
Έτσι η προσοχή τους στρέφεται πέρα από τα σημαντικά τους προβλήματα.

Όσο οι άνθρωποι θα επιδιώκουν να εκτονώνουν τις εσωτερικές πιέσεις της πραγματικής σκληρής καθημερινής τους ζωής σε φτηνούς και ανούσιους διασκεδαστές, δεν θα ενδιαφέρονται για ουσιαστικές πληροφορίες και γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της γνώσης και της μάθησης και θα μένουν μακριά από τις πραγματικές δυνατότητες που μπορούν να έχουν.

Ο κύριος στόχος του κατεστημένου συστήματος στο θέμα της ψυχαγωγίας και της διασκέδασης των ανθρώπων είναι το να τους κατευθύνουν και να τους ελέγχουν απόλυτα ακόμα και στο λίγο ελεύθερο χρόνο που διαθέτουν.
Η τηλεόραση, τα σόου, τα τηλεπαιχνίδια, ακόμα και ο αθλητισμός, η φτηνή και κακόγουστη μουσική, οι φτηνές και κακόγουστες ταινίες, τα θέατρα, τα μαγαζιά διασκέδασης…όλα παίζουν το σημαντικό ρόλο τους στον έλεγχο του ελεύθερου χρόνου των ανθρώπων.
Οι άνθρωποι πρέπει να είναι απασχολημένοι, να εκτονώνουν αλλού τις ψυχολογικές πιέσεις τους και να νομίζουν ότι ψυχαγωγούνται.

ΒΙΑ – ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ο κόσμος μας, όσο περνούν τα χρόνια, γίνεται όλο και πιο βίαιος, όλο και πιο σκληρός και αποτρόπαιος. Οι μορφές και οι εκφράσεις της βίας είναι πολλές και βρίσκονται παντού, την κάθε στιγμή.
Η «τρομοκρατία», ως παγκόσμιο φαινόμενο, και ιδιαίτερα μετά την 11η Σεπτεμβρίου στην Αμερική, άλλαξε δραματικά τη ζωή των ανθρώπων σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Το «φαινόμενο» της τρομοκρατίας εξαπλώθηκε ταχύτατα από τα μέσα ενημέρωσης.
Εικόνες, βίντεο, συζητήσεις, απειλές, κυριάρχησαν σε όλα τα μέσα για πάρα πολύ καιρό.
Ο φόβος και η ανασφάλεια εισέβαλαν ωμά στην καθημερινότητα των ανθρώπων κάνοντας τις κοινωνίες μας όλο και πιο καχύποπτες και υπερβολικές απέναντι σε μειονότητες και διαφορετικές οπτικές.
Η αναγκαιότητα μεγαλύτερου και πιο αδιάκριτου ελέγχου, για λόγους «ασφάλειας», των «ύποπτων» ήταν η φυσιολογική εξέλιξη και οι πολίτες την δέχτηκαν σχεδόν αδιαμαρτύρητα.
Ο έλεγχος της προσωπικής ζωής και η όλο και μεγαλύτερη μείωση των ατομικών ελευθεριών, για λόγους «ασφάλειας», επιβλήθηκε εύκολα.
Η τρομοκρατία και ο φόβος, ως αίσθηση στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, τους κάνει εξαιρετικά ευάλωτους και εύκολα διαχειρίσιμους…

ΨΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Ένας ακόμα σημαντικός τρόπος που το κατεστημένο κρατά τους ανθρώπους απασχολημένους είναι και η δημιουργία τεχνητών προβλημάτων και κοινωνικών εντάσεων που αποσπούν την προσοχή τους για όσο χρόνο το σύστημα επιθυμεί.
Το ζητούμενο σ αυτές τις περιπτώσεις είναι ο φόβος, η πόλωση, ο φανατισμός και η απαίτηση της μάζας να αποκατασταθεί και πάλι η τάξη.
Τέτοια προβλήματα είναι οι τεχνητές οικονομικές κρίσεις, τα εθνικά ζητήματα, κοινωνικά θέματα που αφορούν συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων κλπ

Αλήθεια, διακρίνετε όλα αυτά που αναφέρθηκαν στην καθημερινή ζωή σας?
Μπορείτε να κατανοήσετε πια είναι η κοινή βάση και ο στόχος όλων αυτών των μεθόδων ελέγχου?
Αφ ενός η διαίρεση στην οπτική και την κατανόηση των ανθρώπων για τον κόσμο και αφ εταίρου η ύπαρξη κάθε λογής διαχωρισμών μεταξύ τους.

Η διαίρεση γεννά και καλλιεργεί τους φόβους σε προσωπικό επίπεδο και οι διαχωρισμοί τους ανταγωνισμούς σε κοινωνικό.

Η διαίρεση είναι μια έννοια που προέρχεται από ένα παρελθόν άγνοιας των ανθρώπων για το φυσικό κόσμο και δεν υφίσταται πια ως θεώρηση, καθώς αποδεδειγμένα πλέον, τόσο από την επιστήμη όσο και από τη φιλοσοφία, ο κόσμος μας λειτουργεί ενιαία, ως ένας οργανισμός, αλληλοεπηρεαζόμενος και αλληλένδετος.
Όλα στον κόσμο μας είναι ένα.
Η διαίρεση είναι αποτέλεσμα δικής μας πλάνης.
Η αίσθηση της διαίρεσης στην αντίληψή μας δημιουργεί την φαινομενική απόσταση ανάμεσα σε μάς, τους άλλους και τα πάντα γύρω κι απ αυτή την αίσθηση πηγάζουν οι συγκρούσεις μας...
Οι δε διαχωρισμοί μεταξύ των ανθρώπων είναι καθαρά τεχνητοί και γέννημα του κοινωνικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο διαμορφώνονται και φυσικά εξυπηρετούν το κατεστημένο, όπως από όλα τα παραπάνω συμπεραίνεται.

Η κατανόηση όλων αυτών των μεθόδων και θεωρημάτων, που χρησιμοποιούν οι εξουσιαστές σε βάρος της ανθρωπότητας, αποτελεί το πρώτο βήμα κοινωνικής επίγνωσης και απελευθέρωσης και τη σημαντικότερη ευθύνη για εκείνους τους ανθρώπους που λαχταρούν να ζήσουν σ ένα κόσμο πραγματικά ελεύθερο και αντιλαμβάνονται την ευθύνη τους για τον κόσμο που θα παραδώσουν στις νέες γενιές.

Το επόμενο σοβαρότατο βήμα δεν είναι η αντιπαράθεση και η σύγκρουση με όλα αυτά. Η επίγνωση προσφέρει την νοημοσύνη εκείνη που χρειάζεται ο νέος κόσμος για να δημιουργηθεί και να υπάρξει.

Η πραγματική ελευθερία δεν χρειάζεται μεσάζοντες.
Η πραγματική ελευθερία μπορεί να βιωθεί μόνο αν οι άνθρωποι στραφούν οι ίδιοι απευθείας στις γνήσιες πηγές της γνώσης και δημιουργήσουν το νέο που θα αφήσει για πάντα πίσω το παλιό.

Αυτές οι πηγές βρίσκονται μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό, μέσω της γνήσιας και ειλικρινούς παρατήρησης, στις πανανθρώπινες και όχι εγωκεντρικές αξίες μας, στην παρατήρηση του φυσικού κόσμου και στις επιστήμες.


Τάσος Πετρίδης
Πανγαία – Venus Project
t.petridis.vp@gmail.com

www.eosforos.net