«Κατασκευή ισλαμικού τεμένους στον Βοτανικό»

Η κατασκευή όμως τεμένους εντός της Επικράτειας και πέραν των ορίων της Θράκης σημαίνει de jure και de facto αναγνώριση ετέρων,αγνώστων το πλήθος, μουσουλμανικών μειονοτήτων στην Αττική ή οπουδήποτε αλλού, οι οποίες μοιραίως θα εγείρουν απαιτήσεις υψώνοντας τα ουρανομήκη τους «Αλλάχου ακμπάρ», προσβάλλοντας έτσι τα συνταγματικά δικαιώματα των περιοίκων Ελλήνων και Χριστιανών το θρήσκευμα.

Εμείς δεν είμαστε επαγγελματίες πολιτικοί. Είμαστε Έλληνες το γένος και ο κατά το Σύνταγμα, «κυρίαρχος Λαός». Έχοντες χρέος προς την Ιστορία μας, στους εαυτούς μας και στις γενιές που έρχονται τολμήσαμε να υψώσουμε το ανάστημά μας στο σύστημα του κατοχικού ανθελληνισμού και συγκρουόμαστε με τις δυνάμεις του σκότους που επιδιώκει τον αφανισμό του Έθνους των Ελλήνων μέσω της βαρβαρότητας της Ισλαμοποίησης και της επιβολής της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της Παγκοσμιοποίησης.      Οι υπέρμαχοι της ανεγέρσεως του τεμένους επικαλέσθηκαν τις Συνταγματικές μας διατάξεις περί ανεξιθρησκίας, την Ευρωπαϊκή Συνθήκη περί προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το Εθνικό Συμφέρον, το γεγονός ότι η Αθήνα αποτελεί την μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα δίχως επίσημο τέμενος σε λειτουργία, τις διπλωματικές σχέσεις της χώρας με τις μουσουλμανικές χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και άλλες, χώρες στις οποίες δεν τολμάει να μιλήσει άνθρωπος, εκεί που στις γυναίκες δεν επιτρέπεται να φαίνονται ούτε τα μάτια τους και προέβαλλαν ταυτόχρονα τις αξίες της ανοχής, του ανθρωπισμού, του πολιτισμού και της πολυπολιτισμικής κοινωνίας.      Η κατασκευή όμως τεμένους εντός της Επικράτειας και πέραν των ορίων της Θράκης σημαίνει de jure και de facto αναγνώριση ετέρων,αγνώστων το πλήθος, μουσουλμανικών μειονοτήτων στην Αττική ή οπουδήποτε αλλού, οι οποίες μοιραίως θα εγείρουν απαιτήσεις υψώνοντας τα ουρανομήκη τους «Αλλάχου ακμπάρ», προσβάλλοντας έτσι τα συνταγματικά δικαιώματα των περιοίκων Ελλήνων και Χριστιανών το θρήσκευμα.              Αν θέλουμε πράγματι την αναβάθμιση της περιοχής, θα μπορούσαμε στόν χώρο αυτόν του Ελαιώνα νά μεταφέρουμε τόν κρυμμένο κάπου στό Ζάππειο ανδριάντα του μυθικού ήρωα της Επαναστάσεως του 1821 Γεωργίου Καραϊσκάκη, πού ἔδωσε στόν χῶρο αυτό τήν πρώτη του μάχη στήν Αττική (Μάχη Χαϊδαρίου, 6-8 Αυγούστου 1826) καί ο οποίος τήν επόμενη χρονιά έδωσε τήν ζωή του γιά τήν ἐλευθερία των Αθηνών.          Τέμενος, λοιπόν, κάτω από την σκιά της Ακροπόλεως, εκεί που χύθηκε το αίμα των γενναίων, που χύθηκε αίμα ελληνικό για να κρατηθεί η Ακρόπολη, εκεί θα φυτρώσει ένα τέμενος και ο εισερχόμενος στήν Αθήνα μέσω της Ιεράς Οδού καί της Λεωφόρου Καβάλας, πρώτα θα βλέπει τό τέμενος καί μετά τήν Ακρόπολη; Ποιά εντύπωση θά προκαλεί στόν ξένον επισκέπτη όταν θά βλέπει στίς πύλες των Αθηνών τό συναθροισμένο πλήθος των μουσουλμάνων; ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ «ΕΛ.ΛΑ.Σ.» ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΙΣ Ευριπίδου 57-Τ.Κ. 10554 Αθήνα -Τηλ: 210 3250220 ΑΦΜ: 997186378  ΔΟΥ: Α΄  ΑΘΗΝΩΝ http://www.patriotiki-enosi.gr**Ηλ.Ταχ: elas@otenet.gr

 

ΠΡΟΣ ΤΟ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και

Πολιτιστικής Κληρονομιάς

Α΄ Εφορία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων

Μακρυγιάννη 2, Αθήνα

Τηλέφωνο: 2109238175 [Αριθμός Πρωτοκόλλου: 16913/13-09-2016]

Αθήνα 12^η Σεπτεμβρίου 2016

                                                                                                         Αριθ. Πρωτ: 71/12-09-2016

ΘΕΜΑ: «Κατασκευή ισλαμικού τεμένους στον Βοτανικό»

Κύριοι,

Ως γνωστόν, την Τετάρτη 7^η Σεπτεμβρίου 2011, επί ως Υπουργού Παιδείας της κυρίας Μαριέττας Γιαννάκου και υπό τον τίτλο «Ισλαμικό Τέμενος Αθηνών και άλλες διατάξεις», χωρίς την σύμφωνη γνώμη του Ελληνικού Λαού και των τοπικών κοινωνιών, η Βουλή των Ελλήνων με την πλειοψηφία 198 βουλευτών εψήφισε τον Νόμο 3512/2006, στο Άρθρο 1 τού οποίου ορίζεται: «Ιδρύεται Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου (Ν.Π.Ι.Δ.), μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με την επωνυμία «Διοικούσα Επιτροπή Ισλαμικού Τεμένους Αθηνών»,  στο Άρθρο 2 δε αυτού ορίζεται ότι: «Σκοπός του Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου (Διοικούσα Επιτροπή Ισλαμικού Τεμένους Αθηνών) είναι η διοίκηση, διαχείριση και συντήρηση του Ισλαμικού Τεμένους που θα ανεγερθεί στα όρια του Δήμου Αθηναίων για την κάλυψη των θρησκευτικών αναγκών των μουσουλμάνων που διαβιούν στην Αττική», δίνοντας ουσιαστικά και οριστικά το πράσινο φως για την κατασκευή του πρώτου Ισλαμικού Τεμένους Αθηνών στην περιοχή του Βοτανικού του Δήμου Αθηναίων και ειδικότερα στην πρώην στρατιωτική έκταση του Ναυτικού Οχυρού Βοτανικού στον Ελαιώνα, πρώην Κεντρικού Συνεργείου Αυτοκινήτων Ναυτικού (ΚΣΑΝ), όπως αυτό χωροθετήθηκε και καθορίστηκε, στην δημόσια έκταση των 17 στρεμμάτων που αφαιρέθηκε και παραχωρήθηκε, άνευ αποζημιώσεως, γι' αυτόν ακριβώς το σκοπό από το Πολεμικό Ναυτικό και τούτο χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν ότι το τέμενος θα γειτνιάζει άμεσα με τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις του Πολεμικού Ναυτικού.

Την 4^η Αυγούστου 2016, ημερομηνία της εγκαθιδρύσεως του καθεστώτος του 1936, με Υπουργό Παιδείας τον κύριο Νικόλαο Φίλη, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΚΑΙ ΕΡΗΜΗΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ και υπό το καθεστώς της κατεπείγουσας διαδικασίας, μια νέα μεταπολιτευτική παθογένεια εκφασισμού της δημόσιας ζωής, που έχει μετατραπεί πλέον σε κανόνα νομοθέτησης υποβιβάζοντας και υποβαθμίζοντας δραματικά το έργο του «Ελληνικού» Κοινοβουλίου, την στιγμή που και ως βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος οι κ.κ. Παπαδημούλης, Λαφαζάνης και Κωνσταντοπούλου, την τακτική αυτή την έχουν καταγγείλει ως πραξικοπηματική, κατά την οποία διαδικασία ΟΥΔΕΜΙΑ ευαισθησία περί του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ και του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ υφίσταται εκάστοτε υπό της Ολομελείας της Βουλής αφού μη σεβόμενοι το Σύνταγμα και τους κανόνες του Κοινοβουλίου και συμπεριφερόμενοι με αυτόν τον απαξιωτικό τρόπο προς την δημοκρατία, ψήφισαν την τροποποίηση του ανωτέρω νόμου με τις διαδικασίες που ο συνταγματικός νομοθέτης προέβλεψε για σπάνιες και έκτακτες περιπτώσεις συνεχίζοντας έτσι τον εξευτελισμό της κοινοβουλευτικής διαδικασίας που αποτελεί εμπαιγμό του Ελληνικού Λαού την θέληση του οποίου ΟΥΔΟΛΩΣ έλαβαν υπ’ όψιν τους αφού σε πρόσφατη δημοσκόπηση η οποία έγινε και η οποία έδωσε σαν αποτέλεσμα ότι το 72% των Ελλήνων θεωρεί ενοχλητική την παρουσία των μουσουλμάνων στην πατρίδα μας, ΟΥΔΕΜΙΑ σημασία έχει για τους εκπροσώπους του που άλλη μία φορά ως κοινοβουλευτική πλειοψηφία ναρκοβατεί και μάλιστα επί βασικών αξιακών ζητημάτων με κίνδυνο την απώλεια της εθνικής ταυτότητας των Ελλήνων.  

Έτσι, με την πλειοψηφία 206 βουλευτών των Κοινοβουλευτικών Ομάδων ΣΥΡΙΖΑ, Νέας Δημοκρατίας, Δημ. Συμπαράταξης, ΚΚΕ, Ποταμιού και Ένωσης Κεντρώων, υπηρετώντας τις πολιτικές τους σκοπιμότητες και τις ιδεοληψίες τους ο καθείς, ψηφίστηκε ο υπ’ αριθμόν 4414/2016 [ΦΕΚ Α 149/9-8- 2016] Νόμος για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και με τις μαγικές λέξεις «και άλλες διατάξεις», υπό την ενότητα «Ισλαμικό Τέμενος Αθηνών», ψηφίστηκε το Άρθρο 35 του ως άνω Νόμου που αφορά την διευθέτηση της ανέγερσης του Ισλαμικού Τεμένους με επιβάρυνση του Κρατικού Προϋπολογισμού και πιό συγκεκριμένα του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων του Υπουργείου Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και τούτο διότι πρέπει να προχωρήσουν κάποιες επενδύσεις, όπως ελέχθη στην Βουλή και με την ομιλία του ο Πρωθυπουργός εξέφρασε την θέλησή του ότι το κράτος των Ελλήνων πρέπει να είναι «ουδετερόθρησκο» αγνοώντας ο ίδιος ότι, αφ’ ενός μεν ο όρος, ως νεολογισμός, δεν υφίσταται στην ελληνική γλώσσα αφ’ ετέρου δε ΟΦΕΙΛΕ οπωσδήποτε να γνωρίζει ότι το κράτος των Ελλήνων είναι κράτος χριστιανικό και ορθόδοξο, τουλάχιστον ακόμη.

Η ανωτέρω διάταξη καταψηφίστηκε εκ μέρους των Κοινοβουλευτικών Ομάδων της Χρυσής Αυγής και με μιά οξύμωρη διγλωσσία και εκ μέρους των ΑΝΕΛ διά της ανερμάτιστης πολιτικής των οποίων ζούμε έναν πολιτικό σουρεαλισμό διότι χωρίς ίχνος ειλικρίνειας και συνέπειας έργων και λόγων ο αρχηγός των κύριος Παναγιώτης Καμμένος, ως Υπουργός Εθνικής Άμυνας παραχωρεί ή τουλάχιστον δεν αρνείται την παραχώρηση της έκτασης στον Βοτανικό για τη δημιουργία του τεμένους. Εν ολίγοις βιώνουμε το πολιτικό παράδοξο από μιά διφυή πολιτική προσωπικότητα που ο ίδιος άνθρωπος, ως Υπουργός Εθνικής Αμύνης αντί να μπλοκάρει την κατασκευή του τεμένους, ως όφειλε, ως θεραπαινίς υπέγραψε φαρδιά πλατιά λέγοντας «πάρτε την έκταση» και κατόπιν ως Αρχηγός του κόμματος των ΑΝΕΛ λέει «όχι, δεν θα ψηφίσω» την τροπολογία.

Οι υπέρμαχοι της ανεγέρσεως του τεμένους επικαλέσθηκαν τις Συνταγματικές μας διατάξεις περί ανεξιθρησκίας, την Ευρωπαϊκή Συνθήκη περί προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το Εθνικό Συμφέρον, το γεγονός ότι η Αθήνα αποτελεί την μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα δίχως επίσημο τέμενος σε λειτουργία, τις διπλωματικές σχέσεις της χώρας με τις μουσουλμανικές χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και άλλες, χώρες στις οποίες δεν τολμάει να μιλήσει άνθρωπος, εκεί που στις γυναίκες δεν επιτρέπεται να φαίνονται ούτε τα μάτια τους και προέβαλλαν ταυτόχρονα τις αξίες της ανοχής, του ανθρωπισμού, του πολιτισμού και της πολυπολιτισμικής κοινωνίας.

Τα επιχειρήματα που ακούστηκαν του τύπου: «Επειδή θα φτιάξουμε εκεί το τέμενος, θα πρασινίσει η περιοχή» ή «Επειδή θα φτιάξουμε εκεί το τέμενος, θα κλείσουν όλα τα άλλα που λειτουργούν παράνομα» ή «Έτσι θα ελέγξουμε καλύτερα το ισλαμικό στοιχείο στη χώρα μας», είναι όλα προφάσεις εν αμαρτίαις και επιχειρήματα που δεν αντέχουν στη δοκιμή του διαλόγου κινούμενα στην σφαίρα των «ονειρώξεων» και των «φαντασιώσεων» κάποιων ελληνόφωνων ταγών ως και στους διαδρόμους διαφόρων οικονομικών και πολιτικών σκοπιμοτήτων προς ίδιον όφελος ενός εκάστου.

            Αν θέλουμε πράγματι την αναβάθμιση της περιοχής, θα μπορούσαμε στόν χώρο αυτόν του Ελαιώνα νά μεταφέρουμε τόν κρυμμένο κάπου στό Ζάππειο ανδριάντα του μυθικού ήρωα της Επαναστάσεως του 1821 Γεωργίου Καραϊσκάκη, πού ἔδωσε στόν χῶρο

αυτό τήν πρώτη του μάχη στήν Αττική (Μάχη Χαϊδαρίου, 6-8 Αυγούστου 1826) καί ο οποίος τήν επόμενη χρονιά έδωσε τήν ζωή του γιά τήν ἐλευθερία των Αθηνών.

Τέμενος, λοιπόν, κάτω από την σκιά της Ακροπόλεως, εκεί που χύθηκε το αίμα των γενναίων, που χύθηκε αίμα ελληνικό για να κρατηθεί η Ακρόπολη, εκεί θα φυτρώσει ένα τέμενος και ο εισερχόμενος στήν Αθήνα μέσω της Ιεράς Οδού καί της Λεωφόρου Καβάλας, πρώτα θα βλέπει τό τέμενος καί μετά τήν Ακρόπολη; Ποιά εντύπωση θά προκαλεί στόν ξένον επισκέπτη όταν θά βλέπει στίς πύλες των Αθηνών τό συναθροισμένο πλήθος των μουσουλμάνων;

Η κατασκευή όμως ενός τεμένους στο κέντρο της Αθήνας είναι ένα θέμα πανελληνίου ενδιαφέροντος, που απασχολεί τα τελευταία χρόνια την κοινή συνείδηση των Ελλήνων Χριστιανών σε όλη την Ελλάδα, η φορολόγηση των οποίων θα αποτελέσει την αιτία εύρεσης

κονδυλίων του δυσθεώρητου εκτιμώμενου ύψους πλέον των 91.250.000 ευρώ όπως προκύπτει από το ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟ έγγραφο του Πολεμικού Ναυτικού για την κατασκευή του Ισλαμικού Τεμένους και όχι του ενός εκατομμυρίου ευρώ, όπως ψευδώς προβλέπεται από τον ψηφισθέντα νόμο.

Υπό τις ανωτέρω επιβλαβείς για εμάς προϋποθέσεις, αφ’ ενός μεν οι, λόγω των οικονομικών συγκυριών, συνθήκες που βιώνουμε ως λαβωμένο Έθνος είναι παντελώς απρόσφορες γιά την υλοποίηση της ανέγερσης οιουδήποτε Ισλαμικού Τεμένους, αφ’ ετέρου δε είναι ασφαλώς βέβαιο ότι το έργο καθώς και τα θρησκευτικά δικαιώματα των μουσουλμάνων είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει τους Έλληνες πολίτες, των οποίων η  αξιοπρέπεια  καταρρακώνεται ημέρα με την ημέρα και πλέον ουδείς λόγος μπορεί να γίνει για ένα τέτοιο εγχείρημα πέραν του γεγονότος ότι η οποιαδήποτε ενέργεια ανέγερσης επισήμου μουσουλμανικού θρησκευτικού καθιδρύματος, οπωσδήποτε προσβάλλει την ίδια την υπόσταση της πόλης των Αθηνών, ως λίκνου των αξιών του αρχαιοελληνικού και του κλασικού πολιτισμού.

Το Σύνταγμά μας βέβαια, στο Άρθρο 13 παράγραφο 1 ορίζει ότι: «Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη», στην δε παράγραφο 2 αυτού ορίζει ότι: «Κάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με τη λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων», ταυτόχρονα όμως με την αναγνώριση του εν λόγω δικαιώματος και το ακώλυτο της λατρείας οποιασδήποτε γνωστής θρησκείας, το Σύνταγμα περιορίζει την θρησκευτική ελευθερία, ένας δε τέτοιος περιορισμός προβλέπεται στην παράγραφο 2 εδάφιο β του άρθρου 13, σύμφωνα με την οποία: «Η άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη».

Σύμφωνα με τον Αναγκαστικό Νόμο 1363/1938 όπως τροποποιήθηκε με τον Αναγκαστικό Νόμο 1672/1939 και το Βασιλικό Διάταγμα της 20.5/2.6.1939 απαιτούνται ειδικές προϋποθέσεις, όπως η αίτηση τουλάχιστον 50 οικογενειών που κατοικούν πλησίον του τόπου ανέγερσης ευκτήριου οίκου ή ναού.

Η ίδρυση ενός τεμένους μέσα στο κέντρο της πόλης των Αθηνών, με δαπάνες του κράτους, ανταμείβει την παράνομη εισβολή οξύνοντας ακόμη περισσότερο την μάστιγα της λαθρομετανάστευσης και τον παράνομο εποικισμό της χώρας από αλλοεθνείς πλήρως αναφομοίωτους των οποίων η ανεξέλεγκτη εισροή βαίνει συνεχώς αυξανόμενη αποτελώντας άμεση εθνική απειλή για την Ελλάδα. Ο παράνομος μουσουλμανικός εποικισμός, που συμβαίνει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αποδόμηση της συνοχής του Ελληνικού έθνους και τούτο συνιστά το έγκλημα της εθνοκτονίας συντελούμενο κατά κανόνα υπό ανώμαλες συνθήκες πολέμου και απαγορευόμενο από το διεθνές δίκαιο (Άρθρο 8.2.β.viii του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου) αφού οδηγεί στην διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής της χώρας με ολέθρια αποτελέσματα.

Αναντιρρήτως η ίδρυση ενός μουσουλμανικού τεμένους όχι μόνο θα πλήξει ανεπανόρθωτα τη δημόσια τάξη και τις συνταγματικές διατάξεις του άρθρου 13 του Συντάγματος παραβιάζοντας και την διάταξη της παραγράφου 2 εδάφιο γ αυτού κατά την οποία: «Ο προσηλυτισμός απαγορεύεται» αλλά το τέμενος, ως πυρήνας του Ισλαμικού Χαλιφάτου, θα αποτελέσει και το εναρκτήριο λάκτισμα μίας σειράς γεγονότων με βέβαιο το ενδεχόμενο της εκδηλώσεως εκνόμου συμπεριφοράς εκ μέρους των Μουσουλμάνων, λόγω των θρησκευτικών τους εξάρσεων και αντιθέσεων, και δεν είναι δυνατόν να παραβλεφθεί ότι το Κοράνι ως ιερό κείμενο των Μουσουλμάνων αναγνωρίζει την στρατιωτική κατίσχυση ως μέσο επιβολής των αρχών του και ότι στο όνομα του Ισλάμ, από το έτος 2001 και μετά έχουν γίνει περισσότερες από 17.000 τρομοκρατικές επιθέσεις.

Η κατασκευή όμως τεμένους εντός της Επικράτειας και πέραν των ορίων της Θράκης σημαίνει de jure και de facto αναγνώριση ετέρων, αγνώστων το πλήθος, μουσουλμανικών μειονοτήτων στην Αττική ή οπουδήποτε αλλού, οι οποίες μοιραίως θα εγείρουν απαιτήσεις υψώνοντας τα ουρανομήκη τους «Αλλάχου ακμπάρ» ακόμα και με την χρήση ισχυρών ηχητικών εγκαταστάσεων που εκπέμπουν για μεγάλο χρονικό διάστημα υπέρμετρες και δυσανάλογες με τη χρήση ηχητικές οχλήσεις, προσβάλλοντας έτσι τα συνταγματικά δικαιώματα των περιοίκων Ελλήνων και Χριστιανών το θρήσκευμα..

Έτσι, όλοι οι επήλυδες ισλαμιστές που έχουν εισβάλει και διαβιούν παράνομα στην Ελλάδα, αυτόματα αναγνωρίζονται ως νόμιμοι πολίτες και θα εγείρουν μοιραίως αξιώσεις ιδιοκτησίας Ελληνικού εδάφους αφού: α) βάσει του ιερού τους βιβλίου, η περιοχή του χώρου λατρείας για τους μουσουλμάνους αποτελεί και ιδιοκτησία τους και β) εκ των πραγμάτων η περιοχή του τεμένους (ως λατρευτικού χώρου και βάσει διεθνούς δικαίου) αποτελεί χώρο ασύλου, ένα ιδιότυπο είδος άβατου, δημιουργώντας έτσι έναν στρατώνα των στρατιωτών του Αλλάχ, που υπό την εξουσία ζωής και θανάτου που ασκούν επάνω τους οι ιμάμηδες, οι χοτζάδες, οι μουφτήδες και οι μουλάδες, ενδέχεται να χρησιμοποιηθεί για παράνομες πράξεις των «θρησκειοκατευθυνόμενων» φανατισμένων τρομοκρατών-εγκληματιών, πρόθυμων να θυσιασθούν εν ονόματι του ιερού πολέμου κατά των «απίστων» και εναντίον των διαφόρων «αποστατών» του Ισλάμ, εκτελώντας εντολές, προφανώς των «διεστραμμένων» θρησκευτικών αρχηγών των που κατευθύνονται από πολιτικοθρησκευτικά κέντρα αποφάσεων, που θα έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση της επιρροής ατόμων και οργανισμών συνδεομένων με εξτρεμιστικές Ισλαμιστικές οργανώσεις που μετατρέπουν το Κοράνι σε εργαλείο χειραγώγησης και υποδαυλισμού εσωτερικών τους αντιδικιών.

Η έξαρση των φονταμενταλιστικών απόψεων και ενεργειών των Μουσουλμάνων, καθίσταται δεδομένη και αναμφιβόλως τεκμαίρεται εκ του Άρθρου 6 του Νόμου 3512/2006 το οποίο καθιερώνει ότι: «1. Στο ιδρυόμενο Τέμενος τοποθετείται με απόφαση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων μουσουλμάνος θρησκευτικός λειτουργός (ιμάμης), μετά από εισήγηση του Δ.Σ., με θητεία δύο ετών, που μπορεί να ανανεωθεί. Οι αρμοδιότητες και τα καθήκοντα του θρησκευτικού αυτού λειτουργού περιορίζονται στην ευθύνη για την εσωτερική λειτουργία του Τεμένους, έτσι ώστε να διευκολύνεται η ικανοποίηση των λατρευτικών αναγκών των πιστών. Ασκεί τα καθήκοντα αυτά και προσφέρει τις υπηρεσίες του προς τις θρησκευτικές κοινότητες στις οποίες έχει παραχωρηθεί το Τέμενος, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην παράγραφο 4β του άρθρου 5, εφόσον τούτο ζητηθεί από αυτές». ΟΥΔΟΛΩΣ όμως το άρθρο αυτό προβλέπει ποιός Ιμάμης θα κατέχει και θα ασκεί τις «….αρμοδιότητες και τα καθήκοντα του θρησκευτικού αυτού λειτουργού» και προς όφελος ποιάς Μουσουλμανικής Θρησκευτικής κοινότητος και δόγματος; Των Σιιτών, των Σουνιτών, των Ουαχαμπιστών, των Σαλαφιστών, των Αλαουιτών, ή των Αδελφών Μουσουλμάνων κ.λ.π., προκειμένου να γνωρίζουμε σε ποιούς θα ανήκουν οι καμικάζι ισλαμιστές «μάρτυρες» που θα επιτίθενται εν καιρώ, με βόμβες στους ετεροδόξους «αδελφούς» των ευρισκόμενοι σε μιά πολιτική και θρησκευτική αντιπαράθεση που δεν μειώθηκε ποτέ και οξύνθηκε εκ νέου το 1979, όταν ο σιισμός του Αγιατολάχ Χομεϊνί ανέλαβε την εξουσία στο Ιράν.

Αυτή η αντιπαράθεση των «θεολόγων του θανάτου και του τρόμου» κατά πάντων των αλλοθρήσκων και ιδίως κατά των Χριστιανών ενισχύεται από τις προθέσεις των ισλαμιστών της Τουρκίας και από την ξεκάθαρη επιδίωξη του ψευτοσουλτάνου πρωθυπουργού της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που το 1997 δήλωνε σαφέστατα: «Η δημοκρατία είναι μόνο το όχημα στο οποίο ανεβήκαμε για να φθάσουμε στον προορισμό μας. Τα τεμένη είναι οι στρατώνες μας, οι μιναρέδες είναι οι ξιφολόγχες μας, οι θόλοι των τεμενών είναι τα κράνη μας και οι πιστοί είναι οι στρατιώτες μας».

Δείγματα γραφής έχουν ήδη δοθεί με συλλογικούς βανδαλισμούς στο κέντρο των Αθηνών με αφορμή την υποτιθεμένη προσβολή αντιτύπου του κορανίου από Έλληνα αστυνομικό το 2009, με την κατάληψη των Προπυλαίων του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και των μεγάλων πλατειών των Αθηνών το 2010 και με αμέτρητες ληστρικές επιθέσεις, βιασμούς και δολοφονίες Ελλήνων πολιτών και τελευταία με καταστάσεις βίας, ασυδοσίας και βεβήλωσης χριστιανικών ναών.

Οι χριστιανοί αποδεκατίζονται σήμερα σε όλο το φανατικό ισλαμικό τόξο (Λίβανο, Συρία, Αίγυπτο, Ιράκ, Σομαλία, Πακιστάν). Όθεν το φανατικό Ισλάμ εξασκεί την λατρεία όχι μόνο προσβάλλοντας «την δημόσια τάξη και τα χρηστά ήθη», αλλά επιδιώκοντας την ανατροπή των δημοκρατικών θεσμών και την επιβολή μιας άγριας θρησκευτικής δικτατορίας.

Δεν είναι εφιαλτική υπερβολή μιας μελλοντικής προσπάθειας για εισαγωγή της Σαρίας στη δημόσια ζωή της χώρας μας και η ενσωμάτωση του Ισλαμικού νόμου στο νομικό μας σύστημα όταν το Ισλάμ ως Δικαιϊκό σύστημα έχει τέσσερις νομικές Σχολές, ορίζοντας την κοινωνική ζωή των πιστών του επί γης και τα ιερά κείμενα του Κορανίου καθορίζουν την νομική πραγματικότητα που διέπει την καθημερινή ζωή και συμπεριφορά των πιστών. Πρόκειται για τις σχολές Χανμπάλι (Hanbali), Μαλέκι (Maleki), Σαφέι (Shafeii) και Χανάφι (Hanafi). Είναι οι μεντρεσέδες, τα λεγόμενα «ιεροδιδασκαλεία» που λειτουργούν ως φυτώρια στρατολόγησης και προβάλλουν την πρωτοκαθεδρία της Σαρία (του άκαμπτου «θεϊκού νόμου»), ως την μοναδική «εξ αποκαλύψεως» αλήθεια, που απαγορεύει την ελεύθερη σκέψη και την αμφισβήτηση και επιβάλλει με στυγνή αυστηρότητα συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφοράς σε κάθε πτυχή του καθημερινού κοινωνικού, οικογενειακού και ατομικού βίου των πιστών, που έρχεται σε αντίθεση με την θεμελιώδη αξιακή αντίληψη του ελληνισμού.

Έχουμε το παράδειγμα της Νορβηγίας που Ισλαμιστικές οργανώσεις, με την απειλή τρομοκρατικής επίθεσης εναντίον του σκανδιναβικού κράτους, απαιτούν την δημιουργία Ισλαμικού χαλιφάτου που θα τηρεί τους νόμους της Σαρίας. Πρόσφατα γίναμε μάρτυρες απανωτών επιθέσεων από φανατικούς ισλαμιστές στην Ευρώπη στην πρόσφατη δε πολύνεκρη επίθεση στη Νίκαια της Γαλλίας, η χριστιανική Ευρώπη θρήνησε ογδόντα τέσσερις νεκρούς από επίθεση φανατικού ισλαμιστή. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά τις επιθέσεις στην εφημερίδα Σαρλύ Εμπντό (Charlie Hebdo) και στο Μπατακλάν, οι διοικητές των Ειδικών υπηρεσιών της Γαλλίας δήλωναν πως κανένα από αυτά τα τρομοκρατικά κτυπήματα δεν στερείται θεολογικής βάσεως η οποία να μην βρίσκεται στα ιερά κείμενα του Ισλάμ όταν στα τζαμιά της περιοχής βρήκαν όπλα, πυρομαχικά και προπαγανδιστικό υλικό του ISIS.

Είναι δεδομένο ότι στην Αθήνα ήδη από τον Ιούνιο του 2007 λειτουργεί λατρευτικός χώρος χωρητικότητας περίπου 3.000 ατόμων (σύμφωνα με την κυρία Χάλα Ακάρι εκπρόσωπο του Ελληνο-Αραβικού Μορφωτικού και Πολιτιστικού Κέντρου) μέσα στο κτίριο που στεγάζει το Ελληνο-Αραβικό Μορφωτικό και Πολιτιστικό κέντρο, ο οποίος λειτουργούσε νόμιμα από το 2001 στους Αμπελόκηπους και το 2007 μετεγκαταστάθηκε στην οδό Κύπρου αριθμός 2 στο Μοσχάτο σε κτίριο που αγόρασε και ανακαίνισε έναντι 2,5 εκατομμυρίων ευρώ Σαουδάραβας επιχειρηματίας παραβλέποντας και τα τεράστια ποσά που έχουν εισρεύσει τα τελευταία δύο χρόνια στην πατρίδα μας από διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, όπως του Τζορτζ Σόρος και άλλων, οι οποίοι χρηματοδοτούν την εισβολή των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών μουσουλμάνων, στη συντριπτική τους πλειοψηφία.

Δεδομένου ότι δεν υπάρχει καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για παραβίαση θρησκευτικού δικαιώματος, δεδομένου ότι δεν διαμαρτυρήθηκε επίσημα, δεν κατήγγειλε επίσημα ουδεμία μουσουλμανική ένωση ότι παραβιάστηκε έστω και μία φορά το θρησκευτικό της δικαίωμα αλλά και όσα πηγάζουν από την Συνθήκη της Λωζάννης του 1923 που επιτρέπει να υπάρχουν μουσουλμάνοι και συγκεκριμένος αριθμός μόνο στην περιοχή της Θράκης και όχι στην υπόλοιπη Ελλάδα, αναρωτιέται κανείς, γιατί όλη αυτή η προπαγάνδα ότι δεν υπάρχει στην Αθήνα νόμιμος χώρος λατρείας για τους Μουσουλμάνους;

Ουδόλως δύναται να παραβλεφτούν τα δηλωθέντα από την τέως αρμόδια Υπουργό Παιδείας κυρία Άννα Διαμαντοπούλου η οποία σύμφωνα με εμπιστευτικό έγγραφο-τηλεγράφημα του Πρέσβη της Αμερικανικής Πρεσβείας κυρίου Ντανιέλ  Σπέκχαρντ (09ATHENS1723) στην Αθήνα (17 Δεκεμβρίου 2009) που διέρρευσε στον ιστότοπο WikiLeaks δήλωνε ότι: «υπάρχουν σχέδια για την κατασκευή διαφόρων τζαμιών στην Αθήνα, όχι μόνο ενός, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι Μουσουλμάνοι που προέρχονται από διαφορετικές σέκτες», υπηρετώντας μιά μεθοδευμένη κίνηση με γνώμονα την βαθμιαία προώθηση της Ισλαμιστικής πολιτικής που σαν τελικό στόχο έχει την Ισλαμοποίηση της Ευρώπης. Ήδη από το 2001 έχει διαρρεύσει το μυστικό σχέδιο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας για την Ισλαμοποίηση της Δύσης, γνωστό στους κύκλους των Δυτικών μυστικών υπηρεσιών ως «The Project», ένα σχέδιο που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1980 και έχει τεθεί σε εφαρμογή κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου.

Είναι γνωστές και οι απόψεις του Προέδρου της Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδος κυρίου Ναΐμ Ελγαντούρ που συνάδουν με τις θέσεις που ακολουθεί εδώ και δεκαετίες η Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Ευρώπη και είναι γνωστές και οι σχέσεις του τόσο με την Ισλαμιστική οργάνωση των Αδελφών Μουσουλμάνων όσο και με την Ισλαμιστική Τουρκική Μη Κυβερνητική Οργάνωση «IHH Humanitarian Relief Foundation» (Ίδρυμα Ανθρωπιστικής Αρωγής) η οποία ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό για τη γεωπολιτική αστάθεια που επικρατεί σήμερα στην Ανατολική Μεσόγειο. Η ΙΗΗ ήταν εκείνη που οργάνωσε την αποστολή του «Στόλου της Ελευθερίας» τον Μάϊο του 2010 στη Γάζα δήθεν για τη παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στους Παλαιστινίους, ουσιαστικά όμως ήταν μιά κίνηση που έγινε με στόχο την ενίσχυση της Παλαιστινιακής Ισλαμιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς (που διοικεί πραξικοπηματικά την Λωρίδα της Γάζας από τον Ιούνιο του 2007), η οποία αποτελεί παρακλάδι του εξτρεμιστικού Ισλαμιστικού κινήματος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

Ο κύριος Ναΐμ Ελγαντούρ, όπως δήλωσε στην εφημερίδα Βήμα, επί Υπουργίας της κυρίας Άννας Διαμαντοπούλου, θα προτείνει ο ίδιος στο Υπουργείο Παιδείας ονόματα ιμάμηδων ώστε να επιλέξει τελικά ο αρμόδιος Υπουργός ποιός θα διοριστεί. Και γεννάται το ερώτημα: Πώς μπορεί ο κύριος Ναΐμ Ελγαντούρ, ένας άνθρωπος που συνδέεται, έστω και έμμεσα, με εξτρεμιστικές οργανώσεις να αποτελεί τον βασικό συνομιλητή της Ελληνικής Πολιτείας για θέματα Ισλάμ στην Ελλάδα; Οι 206 Έλληνες πολιτικοί που υπερψήφισαν την κατασκευή του Ισλαμικού Τεμένους γνωρίζουν άραγε τον ρόλο και τις διασυνδέσεις του κυρίου Ναΐμ Ελγαντούρ ή πήραν μιά απόφαση, έκαστος κατά το δοκούν, η οποία θα έχει μελλοντικά επιπτώσεις όχι μόνο στην εσωτερική αλλά και στην εθνική μας ασφάλεια κατά παράβαση των συνταγματικών διατάξεων;

            Κατά ρητή όμως συνταγματική επιταγή, οι κρίσιμες διατάξεις αποβλέπουν στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος και μόνο, δηλαδή έννομου αγαθού, του οποίου η διαφύλαξη αποτελεί υποχρέωση της Πολιτείας και υμών ατομικώς ως οργάνων αυτής.

Κατά την έννοια όμως των όρων της συμβάσεως παραχώρησης του Τεμένους, η εκπλήρωση των συμβατικών υποχρεώσεων τελεί υπό την αυτονόητη επιφύλαξη της τηρήσεως των όρων και των περιορισμών της εκάστοτε ισχύουσας αρχαιολογικής νομοθεσίας. Από τον νόμο 3028/2002 συνάγεται ότι η Διοίκηση υποχρεούται να λαμβάνει κάθε μέτρο που κρίνεται πρόσφορο για την προστασία των αρχαίων και νεωτέρων μνημείων, των αρχαιολογικών χώρων και των ιστορικών τόπων. Η προστασία αυτή συνίσταται, κατ’ αρχήν, στη διατήρηση στο διηνεκές αναλλοίωτων των ανωτέρω στοιχείων του πολιτιστικού περιβάλλοντος και του χώρου που είναι αναγκαίος για την ανάδειξή τους σε ιστορική, αισθητική και λειτουργική πραγματικότητα.

Η ελληνική νομοθεσία απαιτεί ειδική άδεια για την ανέγερση ναού ή ευκτήριου οίκου. Η διαδικασία αφορά κάθε θρησκεία ή δόγμα εκτός της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος άποψη την οποία υιοθέτησε και ο Άρειος Πάγος με την υπ’ αριθμό 20/2001 απόφασή του η πάγια δε νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας που επιλύει νομικά ζητήματα ερμηνεύοντας τους νόμους, εξομοιούται με δεσμευτικό κανόνα δικαίου, αποτελεί πηγή του Διοικητικού δικαίου και φραγή οιασδήποτε κατευθυνόμενης ενέργειας ή σκοπιμότητος μη νομιμοποιούμενης συνταγματικά καθίσταται δεσμευτική για την υπηρεσία σας όταν, διά των κατωτέρω αποφάσεών της, ρητώς ορίζει:

ΣτΕ 2128/2014: Η συνταγματική προστασία περιλαμβάνει, αφ’ ενός, τη διατήρηση στο διηνεκές των πολιτιστικών στοιχείων και, αφ’ ετέρου, τη δυνατότητα επιβολής γενικών περιορισμών ή ιδιαιτέρων μέτρων για την αποφυγή οποιασδήποτε βλάβης, αλλοιώσεως ή υποβαθμίσεως του περιβάλλοντος τα μνημεία χώρου.

ΣτΕ 2271/2014: Για την έκδοση απόφασης καθορισμού ζωνών προστασίας εντός αρχαιολογικού χώρου δεν επιβάλλεται κλήση του οικείου Δήμου, εφ’ όσον η πράξη αυτή έχει κανονιστικό χαρακτήρα και στις σχετικές εξουσιοδοτικές διατάξεις (άρθρα 13 και 14 του Νόμου 3028/2002) δεν προβλέπεται η συμμετοχή των ΟΤΑ στη διαδικασία έκδοσης της απόφασης. Η απόφαση καθορισμού ζωνών προστασίας εντός αρχαιολογικού χώρου, στις οποίες είτε απαγορεύεται παντελώς η δόμηση είτε επιτρέπεται υπό όρους και περιορισμούς, έχει κανονιστικό χαρακτήρα και δεν ελέγχεται εξ απόψεως αιτιολογίας, αλλά μόνο ως προς τη συνδρομή των όρων της εξουσιοδότησης. Η ειδικότερη αξιολόγηση των κριτηρίων της εξουσιοδοτικής διάταξης ανήκει στην ουσιαστική κρίση της Διοίκησης, η οποία εκφεύγει κατ’ αρχήν του ακυρωτικού ελέγχου.

ΣτΕ 2344/2014: Κατά το άρθρο 14 του Νόμου 3028/2002, στους ενεργούς οικισμούς που αποτελούν αρχαιολογικούς χώρους απαγορεύονται επεμβάσεις οι οποίες είναι δυνατόν να επιφέρουν, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, καταστροφή, βλάβη ή αλλοίωση του χαρακτήρα και του πολεοδομικού τους ιστού, σε κάθε περίπτωση δε, για την εκτέλεση οποιουδήποτε έργου είτε στα κτίσματα είτε στους κοινόχρηστους χώρους, ακόμη και εάν η πραγματοποίηση του έργου δεν επιφέρει τις ανωτέρω δυσμενείς συνέπειες και, συνεπώς, δεν εμπίπτει στη σχετική απαγόρευση, απαιτείται προηγούμενη έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού, ύστερα από γνώμη του οικείου συμβουλίου.

ΣτΕ 2034/2015: Η θέσπιση περιορισμών στα δικαιώματα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και απόλαυσης του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, είναι, μεταξύ άλλων, δυνατή στην περίπτωση που τούτο επιβάλλεται για την επίτευξη συνταγματικών στόχων, οπότε και οι περιορισμοί πρέπει να είναι συναφείς προς αυτούς. Τέτοιος συνταγματικός στόχος είναι η αυξημένη προστασία του  πολιτιστικού περιβάλλοντος, δηλαδή των μνημείων και λοιπών στοιχείων που προέρχονται από την ανθρώπινη δραστηριότητα και συνθέτουν την ιστορική, καλλιτεχνική, επιστημονική και εν γένει πολιτιστική κληρονομιά της χώρας. Τα μέτρα αυτά, με τα οποία σκοπείται η αποτροπή οποιασδήποτε βλάβης, αλλοιώσεως ή υποβαθμίσεως των πολιτιστικών στοιχείων ή του χώρου που τα περιβάλλει, ερείδονται αποκλειστικά στο άρθρο 24 του Συντάγματος.

ΣτΕ 2344/2015: Κατά τις διατάξεις του νόμου 3028/2002, τα μνημεία, ως μαρτυρίες του ανθρώπινου βίου οι οποίες αποτελούν αναγκαίο παράγοντα για τη διαμόρφωση και τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης και των συλλογικών ταυτοτήτων, καθώς και για τη διασφάλιση της ιστορικής συνέχειας και παραδόσεως, συνιστούν ουσιώδες στοιχείο της πολιτιστικής κληρονομιάς, η προστασία της οποίας αποτελεί, εν όψει και του άρθρου 24 του Συντάγματος, «...υποχρέωση της Πολιτείας και συγχρόνως ευθύνη και δικαίωμα του καθενός..»     

«Τα ακίνητα πολιτιστικά αγαθά που ανάγονται στους προϊστορικούς, αρχαίους, βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς χρόνους και χρονολογούνται έως και το 1830, δηλαδή τα αρχαία ακίνητα μνημεία, προστατεύονται από τον νόμο, χωρίς να απαιτείται έκδοση διοικητικής πράξεως για τον χαρακτηρισμό τους .………Για τον χαρακτηρισμό ακινήτου ως μνημείου δεν απαιτείται να συντρέχουν όλα τα κριτήρια, αλλ’ αρκεί η συνδρομή έστω και ενός από τα κριτήρια αυτά.»

ΣτΕ 3176/2015: Από το άρθρο 24 του Συντάγματος συνάγεται ότι ως προς τα στοιχεία της πολιτιστικής κληρονομιάς δεν επιτρέπονται επεμβάσεις, οι οποίες συνεπάγονται την καταστροφή, την αλλοίωση ή την με οποιοδήποτε τρόπο υποβάθμισή τους. Κατ’ αρχήν επιβάλλεται να διατηρούνται τα στοιχεία αυτά, αναλόγως και προς το είδος και τον χαρακτήρα τους, στον τόπο στον οποίο βρίσκονται. Κατά την έννοια των συνταγματικών διατάξεων, κάθε επέμβαση επί και πλησίον αρχαίου ή μνημείου πρέπει κατ’ αρχήν να αποβλέπει στην προστασία και ανάδειξη αυτού, να ενεργείται δε εν όψει των ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών και του είδους των προστατευτέων στοιχείων και επί τη βάσει των δεδομένων της επιστήμης, απαγορευμένων επεμβάσεων και χρήσεων μη συμβατών προς την κατά προορισμό χρήση του αρχαίου ή του μνημείου.

ΣτΕ 3980/2015: Η πραγματοποίηση οποιασδήποτε εργασίας σε ακίνητο μνημείο επιτρέπεται αποκλειστικώς, ήτοι δεσμευτικά για τη Διοίκηση και τους ενδιαφερομένους, μόνον σύμφωνα με τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία που διαγράφουν οι διατάξεις του νόμου 3028/2002 και συγκεκριμένα ύστερα από την υποβολή τεκμηριωμένης μελέτης, τη διατύπωση της γνώμης του οικείου Συμβουλίου και την άδεια ή έγκριση της αρμόδιας υπηρεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού ή, αν πρόκειται για σημαντική επέμβαση, την άδεια του Υπουργού Πολιτισμού.

ΣτΕ 85/2016: Με το άρθρο 24 του Συντάγματος, καθιερώνεται αυξημένη προστασία του πολιτιστικού περιβάλλοντος, δηλαδή των μνημείων και λοιπών στοιχείων που προέρχονται από την ανθρώπινη δραστηριότητα και συνθέτουν την ιστορική, καλλιτεχνική και εν γένει πολιτιστική κληρονομιά της Χώρας. Η προστασία της κληρονομιάς αυτής, που συνίσταται στη διατήρηση στο διηνεκές αναλλοίωτων τόσο των παραπάνω μνημείων όσο και του χώρου που τα περιβάλλει, συνεπάγεται την δυνατότητα επιβολής των αναγκαίων μέτρων και περιορισμών της ιδιοκτησίας.

Κατά τον νόμο 3028/2002, τα μνημεία, ως μαρτυρίες του ανθρώπινου βίου, που αφ’ ενός αποτελούν αναγκαίο παράγοντα για τη διαμόρφωση και τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης και των συλλογικών ταυτοτήτων, καθώς και για τη διασφάλιση, χάριν των επερχόμενων γενεών, της ιστορικής συνέχειας και παράδοσης, και αφ’ ετέρου συμβάλλουν στην ποιότητα ζωής, συνιστούν ουσιώδες στοιχείο της πολιτιστικής κληρονομιάς, η προστασία της οποίας αποτελεί υποχρέωση της Πολιτείας και συγχρόνως, ενόψει και της διάταξης του άρθρου 24 του Συντάγματος, όπως ήδη ισχύει, «….υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθ’ ενός...», η κρίση δε της Διοίκησης για τον μη χαρακτηρισμό του ακινήτου ως μνημείου πρέπει, εν όψει των συνεπειών της, να είναι ειδικώς αιτιολογημένη τόσο ως προς τη συνδρομή ή τη μη συνδρομή των κριτηρίων του νόμου 3028/2002 όσο και ως προς την ύπαρξη έτερης πλευράς του δημοσίου συμφέροντος που συνεκτιμήθηκε στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Εκ πάντων των ανωτέρω συνάγεται ότι και όταν δεν υπάρχει σχετική νομοθετική ρύθμιση, γεννάται ευθεία από το Σύνταγμα υποχρέωση της Διοικήσεως να εξασφαλίζει διηνεκώς την προστασία του μνημείου δεδομένου ότι η διατήρηση αναλλοίωτης της πολιτιστικής κληρονομιάς, δηλαδή την διατήρηση της μαρτυρίας για την πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδος και της Ευρώπης και την μετάδοσή της στις επόμενες γενεές, είναι υπόθεση που ενδιαφέρει και το κοινωνικό σύνολο διότι πάντα συνδέονται ταυτόχρονα με την πολιτική και κοινωνική ιστορία του ελληνικού Έθνους και συμβάλλουν στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης των Ελλήνων «διότι αποτελούν ενιαίο σύνολο και συνδέονται αναπόσπαστα με την ύπαρξή τους» και περαιτέρω δεν απαλλάσσει την Διοίκηση από την υποχρέωση της περιβαλλοντικής αδειοδοτήσεως του έργου και τηρήσεως της αρχαιολογικής νομοθεσίας και των υφισταμένων συνταγματικών διατάξεων.

Βασιζόμενοι λοιπόν στις συνταγματικές διατάξεις, στους συγκεκριμένους νόμους, στις συγκεκριμένες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας και στην άρνηση εκτελέσεως τούτων, σε ιστορικά στοιχεία και στα δεδομένα της υπηρεσίας σας, θεωρείται ότι η Ακρόπολη των Αθηνών αποτελεί το παγκόσμιο διαχρονικό σύμβολο της Δημοκρατίας και του κοσμικού κράτους και οι επισκέπτες κάτοικοι όλων των χωρών του κόσμου, στην θέα της Ακροπόλεως, αναγνωρίζουν με ευγνωμοσύνη, το λίκνο του πολιτισμού τους, αφού η Δημοκρατία και η ανθρωποκεντρική κοινωνία ξεκίνησε από το σημείο αυτό και η υποχρέωση προστασίας αυτών που πρεσβεύει και συμβολίζει, είναι για τους Έλληνες πολλαπλώς μεγαλύτερη. Δεν είναι επομένως δυνατόν για τον εθνικό μας πολιτισμό, ο εισερχόμενος στην Αθήνα μέσω της Ιεράς Οδού και της Λεωφόρου Καβάλας, πρώτα να βλέπει το τέμενος και κατόπιν την Ακρόπολη. Τούτο, αφ’ ενός μεν αποτελεί ύβρη και προσβολή της εν γένει προσωπικότητός μας ως Ελλήνων το γένος, αφ’ ετέρου διακόρευση των συνταγματικών διατάξεων του ισχύοντος ακόμη Συντάγματος το οποίο οι κυβερνήσεις της «μεταπολίτευσης» έχουν απορρίψει στο καλάθι των αχρήστων. Και αυτό το Σύνταγμα σας καλούμε να υπερασπιστείτε ως φορέας του, διατρανώνοντας την αντίθεσή μας, μαζί με τους συμπατριώτες μας, σε αυτό το έγκλημα που απεργάζονται οι καθ’ υπέρβασιν εξουσίας δρώντες κατά καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος που δεν τους επιτρέπεται.

 Όθεν, υμείς ως οι επαΐοντες, γνωρίζετε καλλίτερα ημών ότι η πόλις των Αθηνών «σηματοδοτείται» από έναν από τους αρχαιότερους οδικούς άξονες του κόσμου, την Ιερά Οδό ή «Ελευσινία οδό» που ένωνε την Αθήνα με την Ελευσίνα και το Θριάσιο Πεδίο (εικόνα 1), με τις λατρευτικές πομπές να ακολουθούν την διαδρομή της πομπής των Μεγάλων Μυστηρίων [των Ελευσίνιων Μυστηρίων] που τελούνταν μία φορά το χρόνο ήδη από τον 8^ο π.χ. αιώνα, ενώ μαρτυρείται πως ενδεχομένως να διασχίστηκε για πρώτη φορά κατά την υστεροελλαδική περίοδο (1600-1100 π.χ.). Είχε μήκος 22 χιλιόμετρα, ξεκινώντας από την Ιερά Πύλη του Κεραμεικού, κοντά στο Δίπυλο και ακολουθώντας σχεδόν την πορεία της σημερινής Ιεράς Οδού, διέσχιζε την περιοχή μεταξύ του Όρους Αιγάλεω και του Ποικίλου Όρους, καταλήγοντας στο Ιερό της Δήμητρας στην Ελευσίνα.

Η συγκεκριμένη οδός διατηρήθηκε στην ίδια θέση με μικρές αποκλίσεις ανά τους αιώνες και η χρήση της δεν είχε μόνο θρησκευτικό χαρακτήρα αλλά διαδραμάτιζε ουσιαστικό στρατηγικό και εμπορικό ρόλο, αφού συνέδεε την Αθήνα με την Πελοπόννησο.

Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι η Ιερά Οδός, με τις λατρευτικές πομπές να ακολουθούν αυτήν την διαδρομή την διάσπαρτη από ιερά και εργαστήρια, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην πορεία του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού γεγονός που πιστοποιούν τα σημαντικότατα ευρήματα που έχουν ανακαλυφθεί και ήρθαν στην επιφάνεια κατά την διάρκεια των ανασκαφών στη διαδικασία επέκτασης της γραμμής του Μετρό «Μοναστηράκι- Αιγάλεω», διότι τότε εμφανίστηκε μεγάλο μέρος της αρχαίας οδού με παρόδια ταφικά μνημεία διακεκριμένων και ευκατάστατων πολιτών αλλά και αρκετά νεκροταφεία αριστερά και δεξιά της, αφού τα κράσπεδά της θεωρούντο από τους αρχαίους Αθηναίους ως οι καλύτεροι χώροι για την ανάπτυξη των νεκροταφείων, με αποτέλεσμα να έρθουν στο φως εξωτερικά ταφικά μνημεία, η Ιερά Οδός δε αποτελούσε χώρο συγκέντρωσης πεζοπόρων προσκυνητών που κατά την μετάβασή τους προς την περιοχή της Ελευσίνας αντάλλασσαν σκωπτικά πειράγματα, γνωστά και ως «γεφυρισμοί» και ταυτόχρονα σε όλη την πορεία οι λατρευτές και οι ταξιδιώτες είχαν την δυνατότητα να επισκεφθούν ιερά και ναούς, αφ’ ενός για να ξεκουρασθούν και αφ’ ετέρου για να προβούν σε τελετουργικές πράξεις.

Ξεκινώντας, λοιπόν, από την Αθήνα για την Ελευσίνα, σύμφωνα με τον Παυσανία, μπροστά στην Ιερά Πύλη υπήρχαν τα μνημεία του κήρυκα Ανθεμόκριτου, του Μολοτού και το μνημείο του γλύπτη Κηφισοδότου πατέρα του Πραξιτέλη, το οποίο ανακαλύφθηκε κοντά στην περιοχή που ονομαζόταν Σκίρον. Η περιοχή αυτή βρισκόταν στην αρχή της Ιεράς Οδού, λίγο μετά τη διασταύρωση της σημερινής ομώνυμης οδού με τη Λεωφόρο Κωνσταντινουπόλεως. Συνεχίζοντας την πορεία υπήρχε ο τάφος του Ηλιόδωρου Αλί (;;;) και του Θεμιστοκλή, γιού του Πολιάρχου, τρίτου απόγονου του Θεμιστοκλή, ο οποίος έκανε τη ναυμαχία κατά του Ξέρξη και των Μήδων. Προχωρώντας συναντάτο το τέμενος του ήρωα Λακίου και το μνημείο του Νικοκλή από τον Τάραντα.

Ακολουθώντας τη διαδρομή, υπήρχε ο βωμός του Ζεφύρου και στον χώρο που βρίσκεται το εργοστάσιο της Αθηναϊκής Χαρτοποιίας, υπήρχε το ιερό της Δήμητρας και της Κόρης, όπου ετιμώντο μαζί η Αθηνά και ο Ποσειδών. Πριν τον Κηφισό, ο Παυσανίας αναφέρει το μνημείο του Θεοδώρου, τα αγάλματα της Μνησιμάχης και του παιδιού της και μετά το τέμενος του μειλίχιου Δία, δυτικά της σημερινής Γεωπονικής Σχολής, που στην θέση του υπάρχει τώρα ο ναΐσκος του Αγίου Σάββα για την ανέγερση του οποίου έχουν χρησιμοποιηθεί αρχαία μάρμαρα με εμφανή εντοιχισμένα τμήματα γλυπτών στα παράθυρα και στις πόρτες του που αποτελούν αναμφισβήτητα τεκμήρια της αρχαιολογικής των αξίας.

Στην περιηγητική του πορεία ο Παυσανίας αναφέρεται στο μικρό ναό του Κυαμίτου, που βρισκόταν στο σημείο όπου διασταυρώνεται η Ιερά Οδός με την οδό Προύσσης στο Αιγάλεω και μετά υπήρχε το μνημείο του Ολυμπιονίκη Ρόδιου, στη συνέχεια δε ξεκινούσε ο μεγάλος ελαιώνας της πεδιάδας του Κηφισού που απλωνόταν έως το Χαϊδάρι. To μεγαλύτερο μέρος του αρχαίου ελαιώνα είχε διατηρηθεί μέχρι τα μέσα του 19^ου αιώνα. Σύμφωνα δε με τις πηγές, οι υπό τον Γεώργιο Καραϊσκάκη περίφημες μάχες στο Χαϊδάρι τον Αύγουστο του 1826 έλαβαν χώρα μέσα σε αυτόν τον πυκνό ελαιώνα, γεγονός που καθόρισε σημαντικά την εξέλιξή τους και την εξέλιξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των προγόνων μας, πεδίο ιστορικής μνήμης που του οφείλεται ο σεβασμός του Ένθους των Ελλήνων και ΟΧΙ η ανέγερση Ισλαμικού Τεμένους που φρονούμε ότι αποτελεί ύβρη προς την Ιστορία και τους συντελεστές αυτής που έδωσαν τα πάντα για την Ελευθερία του.

Εικόνα 1. Τοπογραφικό διάγραμμα που απεικονίζει τη σύνδεση Αθηνών- Ελευσίνας μέσω της Ιεράς Οδού (Τραυλός Ι. «Πορεία της Ιεράς Οδού»).       

Η Ιερά Οδός και το τμήμα του Ελαιώνος που έχει οριοθετηθεί για την ανέγερση του Ισλαμικού Τεμένους φρονούμε ότι πρέπει να τεθεί οπωσδήποτε υπό την σκέπη της αρχαιολογικής νομοθεσίας διότι έχει πολλαπλή σημασία για την διαχρονική μνημειακή τεκμηρίωση της πόλεως των Αθηνών αφού αποτελεί μοναδική σε ολόκληρη την Ελλάδα και σπάνια παγκοσμίως περίπτωση που διαδοχικές ιστορικές φάσεις της πόλης, το παρελθόν και το παρόν της, μπορούν να ιδωθούν ως σύνολο.

Ένεκα λοιπόν της καθ’ ύλην αρμοδιότητος της Υπηρεσίας σας ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ, κατά την άποψή μας, η κήρυξη-οριοθέτηση του Ελαιώνα ως ευρύτερου αρχαιολογικού χώρου, αφού στο σύνολο της περιοχής αυτής υπάρχουν ή είναι ορατές αρχαιότητες, που ανήκουν στους συνήθεις όρους που ούτως ή άλλως τίθενται από την πλευρά του αρχαιολογικού νόμου για δημόσια και ιδιωτικά έργα σε ολόκληρη τη χώρα και αποτελεί υποχρέωσή σας που προκύπτει από την κήρυξη των έργων που θα εκτελούνται στην συγκεκριμένη περιοχή ότι αυτά πρέπει να τελούν υπό την έγκριση του Υπουργείου Πολιτισμού, μετά από γνώμη του αρμόδιου Συμβουλίου, και να παρακολουθούνται από την αρχαιολογική υπηρεσία ιδιαίτερα δε στις περιοχές που πρόκειται να καλύψουν χωρικά σχέδια, όπως προβλέπεται για την ανέγερση του Ισλαμικού Τεμένους, αφού σύμφωνα με τη νομοθεσία προηγείται η κήρυξη αρχαιολογικών χώρων, εφ’ όσον υπάρχουν ανάλογα αρχαιολογικά δεδομένα, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Συνεπώς, η κήρυξη - οριοθέτηση του Ελαιώνα ως αρχαιολογικού χώρου επισημαίνει και γνωστοποιεί με θεσμικό τρόπο ότι στην ευρύτερη περιοχή έχουν εντοπιστεί και υπάρχουν αρχαιότητες, συνεπώς θα πρέπει να τηρούνται οι συνταγματικές δεσμεύσεις και οι προβλεπόμενες διαδικασίες του αρχαιολογικού νόμου, που ισχύουν σε όλα τα μεγάλα και μικρά έργα σε ανάλογες περιπτώσεις ανά την επικράτεια.

Ο αρχαιολογικός επομένως χώρος που περιλαμβάνει και τμήμα της αρχαίας Ιεράς Οδού, εν όψει όλων αυτών και της ιδιαίτερης σημασίας της ως αρχαίου και μοναδικού τεχνικού έργου της αρχαιότητας, προστατεύεται ως αρχαίο μνημείο ευθέως εκ του Συντάγματος και τις διατάξεις του Νόμου 3028/28 Ιουνίου 2002 [ΦΕΚ Α 153] «Για την προστασία των Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομιάς», που σκοπό έχουν την διαφύλαξη του δικαιώματος του πολίτη για πρόσβαση στα πολιτιστικά αγαθά και την άσκησή του υπό τους εντελώς αναγκαίους περιορισμούς ως προς τη φύλαξη και τη συντήρησή τους ως ορίζονται κατά τα κατωτέρω: 

Άρθρο 1:

1. Στην προστασία που παρέχεται με τις διατάξεις του παρόντסς νόμου υπάγεται η πολιτιστική κληρονομιά της Χώρας από τους αρχαιοτάτους χρόνους μέχρι σήμερα. Η προστασία αυτή έχει ως σκοπό τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης χάριν της παρούσας και των μελλοντικών γενεών και την αναβάθμιση του πολιτιστικού περιβάλλοντος.   

2. Η πολιτιστική κληρονομιά της Χώρας αποτελείται από τα πολιτιστικά αγαθά που βρίσκονται εντός των ορίων της ελληνικής επικράτειας, συμπεριλαμβανομένων των χωρικών υδάτων, καθώς και εντός άλλων θαλάσσιων ζωνών στις οποίες η Ελλάδα ασκεί σχετική δικαιοδοσία σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Η πολιτιστική κληρονομιά περιλαμβάνει και τα άυλα πολιτιστικά αγαθά.

3. Στο πλαίσιο των κανόνων του διεθνούς δικαίου, το Ελληνικό Κράτος μεριμνά και για την προστασία των πολιτιστικών αγαθών που προέρχονται από την ελληνική επικράτεια οποτεδήποτε και αν απομακρύνθηκαν από αυτήν. Το Ελληνικό Κράτος μεριμνά επίσης στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου για την προστασία των πολιτιστικών αγαθών που συνδέονται ιστορικά με την Ελλάδα οπουδήποτε και αν βρίσκονται.

Άρθρο 2:

Έννοια όρων

Για την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος νόμου:

α) Ως πολιτιστικά αγαθά νοούνται οι μαρτυρίες της ύπαρξης και της ατομικής και συλλογικής δραστηριότητας του ανθρώπου.

β) Ως μνημεία νοούνται τα πολιτιστικά αγαθά που αποτελούν υλικές μαρτυρίες και ανήκουν στην πολιτιστική κληρονομιά της Χώρας και των οποίων επιβάλλεται η ειδικότερη προστασία βάσει των εξής διακρίσεων:

αα) Ως αρχαία μνημεία ή αρχαία νοούνται όλα τα πολιτιστικά αγαθά που ανάγονται στους προϊστορικούς, αρχαίους, βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς χρόνους και χρονολογούνται έως και το 1830, με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 20.

γγ) Ως ακίνητα μνημεία νοούνται τα μνημεία που υπήρξαν συνδεδεμένα με το έδαφος και παραμένουν σε αυτό ή στο βυθό της θάλασσας ή στον πυθμένα λιμνών ή ποταμών, καθώς και τα μνημεία που βρίσκονται στο έδαφος ή στο βυθό της θάλασσας ή στον πυθμένα λιμνών ή ποταμών και δεν είναι δυνατόν να μετακινηθούν χωρίς βλάβη της αξίας τους ως μαρτυριών. Στα ακίνητα μνημεία συμπεριλαμβάνονται οι εγκαταστάσεις, οι κατασκευές και τα διακοσμητικά και λοιπά στοιχεία που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα τους, καθώς και το άμεσο περιβάλλον τους.

γ) Ως αρχαιολογικοί χώροι νοούνται εκτάσεις στην ξηρά ή στη θάλασσα ή στις λίμνες ή στους ποταμούς, οι οποίες περιέχουν ή στις οποίες υπάρχουν ενδείξεις ότι περιέχονται αρχαία μνημεία ή αποτέλεσαν ή υπάρχουν ενδείξεις ότι αποτέλεσαν από τους αρχαιοτάτους χρόνους έως και το 1830 μνημειακά, οικιστικά ή ταφικά σύνολα. Οι αρχαιολογικοί χώροι περιλαμβάνουν και το απαραίτητο ελεύθερο περιβάλλον που επιτρέπει στα σωζόμενα μνημεία να συντίθενται σε ιστορική, αισθητική και λειτουργική ενότητα.

Άρθρο 3:

Περιεχόμενο της προστασίας

1. Η προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς της Χώρας συνίσταται κυρίως:

α) στον εντοπισμό, την έρευνα, την καταγραφή, την τεκμηρίωση και τη μελέτη των στοιχείων της,

β) στη διατήρηση και στην αποτροπή της καταστροφής, της αλλοίωσης και γενικά κάθε άμεσης ή έμμεσης βλάβης της,

γ) στην αποτροπή της παράνομης ανασκαφής, της κλοπής και της παράνομης εξαγωγής,

δ) στη συντήρηση και την κατά περίπτωση αναγκαία αποκατάστασή της,

ε) στη διευκόλυνση της πρόσβασης και της επικοινωνίας του κοινού με αυτήν,

στ) στην ανάδειξη και την ένταξή της στη σύγχρονη κοινωνική ζωή και

ζ) στην παιδεία, την αισθητική αγωγή και την ευαισθητοποίηση των πολιτών για την πολιτιστική κληρονομιά.

2. Η προστασία των μνημείων, αρχαιολογικών χώρων και ιστορικών τόπων περιλαμβάνεται στους στόχους οποιουδήποτε επιπέδου χωροταξικού, αναπτυξιακού, περιβαλλοντικού και πολεοδομικού σχεδιασμού ή σχεδίων ισοδύναμου αποτελέσματος ή υποκατάστατών τους.

Άρθρο 6:

Διακρίσεις ακινήτων μνημείων - Χαρακτηρισμός

1. Στα ακίνητα μνημεία περιλαμβάνονται:

α) τα αρχαία που χρονολογούνται έως και το 1830,

4. Τα αρχαία ακίνητα μνημεία προστατεύονται από το νόμο χωρίς να απαιτείται η έκδοση οποιασδήποτε διοικητικής πράξης.

Άρθρο 7:

Κυριότητα σε ακίνητα μνημεία

1. Τα αρχαία ακίνητα μνημεία που χρονολογούνται έως και το 1453 ανήκουν στο Δημόσιο κατά κυριότητα και νομή και είναι πράγματα εκτός συναλλαγής και ανεπίδεκτα χρησικτησίας.

2. Τα ακίνητα αρχαία που αποκαλύφθηκαν ή αποκαλύπτονται κατά την εκτέλεση ανασκαφών ή άλλης αρχαιολογικής έρευνας ανήκουν κατά κυριότητα στο Δημόσιο, είναι εκτός συναλλαγής και ανεπίδεκτα χρησικτησίας.

Άρθρο 12:

Οριοθέτηση αρχαιολογικών χώρων

1. Οι αρχαιολογικοί χώροι κηρύσσονται και οριοθετούνται ή αναοριοθετούνται με βάση τα δεδομένα αρχαιολογικής έρευνας πεδίου και απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, η οποία εκδίδεται ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου, συνοδεύεται από τοπογραφικό διάγραμμα και δημοσιεύεται μαζί με αυτό στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

2. Εάν εντός των περιοχών που πρόκειται να καλύψουν υπό εκπόνηση Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια (Γ.Π.Σ.) ή Σχέδια Χωρικής Οικιστικής Οργάνωσης Ανοικτής Πόλης (Σ.Χ.Ο.Ο.Α.Π.) ή άλλα σχέδια χωρικών ρυθμίσεων, δεν έχουν οριοθετηθεί αρχαιολογικοί χώροι, αυτοί οριοθετούνται προσωρινά, βάσει σχεδιαγράμματος κλίμακας τουλάχιστον      1:2.000 που καταρτίζεται από την Υπηρεσία, με βάση επαρκή επιστημονικά στοιχεία και ιδίως ευρήματα που πιθανολογούν την ύπαρξη μνημείων και το οποίο εγκρίνεται από τον Υπουργό Πολιτισμού με απόφασή του που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

ΕΠΕΙΔΗ βάσει των διατάξεων του άρθρου 47 του Π.Δ 18/1989 δικαιούμεθα να υπερασπιστούμε τα άμεσα, ενεστώς προσωπικά ένας έκαστος εξ’ ημών και συλλογικά, ως Συνταγματικός φορέας, ηθικά πρωτίστως έννομα συμφέροντά μας που ανάγονται σε καταστάσεις έχουσες υπέρτατη ηθική αξία για εμάς.  

ΕΠΕΙΔΗ οι ανωτέρω ψηφισθέντες νόμοι μας προκαλούν βαρύτατη ηθική βλάβη εκ της προσβολής των δικαιωμάτων που σχετίζονται με την εν γένει προσωπικότητά μας.

ΕΠΕΙΔΗ η κορυφαία διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 2 του Συντάγματος ορίζει ότι: «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας» και η από την γενική νομοθεσία πρόβλεψη ικανοποίησης «ηθικής βλάβης» [άρθρο 59 του ΑΚ] που συνδεόμενη με την προσβολή δικαιωμάτων επί της ιδίας προσωπικότητος [άρθρο 57 του ΑΚ κ.λ.π] οι πράξεις σας και οι ενδεχόμενες παραλείψεις σας καθιστούν υπόλογο ως φορέα μιάς ευνομούμενης πολιτείας.

ΕΠΕΙΔΗ τα δικαιώματα ημών των πολιτών προστατεύονται μόνο με την τήρηση των κανόνων δικαίου, της δημόσιας τάξης και της ασφάλειας και η ασυδοσία και η συστηματική ανοχή σε παραβατικές συμπεριφορές διακινδυνεύει ευθέως τα δικαιώματα και τις ελευθερίες ημών ως πολιτών.

ΕΠΕΙΔΗ στο κοσμικό κράτος, η πίστη στο Σύνταγμα, η εφαρμογή των νόμων της Πολιτείας και η προστασία της πολιτισμικής εθνικής δομής αποτελεί υπέρτατο καθήκον του πολίτου, ενώ η θρησκευτική του δοξασία αποτελεί ατομικό και προσωπικό δεδομένο, στον βαθμό που δεν θίγει τα προηγούμενα.

 ΕΠΕΙΔΗ κατόπιν των ανωτέρω προκύπτει ότι σε αυτήν τη χώρα δεν μπορεί ο καθένας να κάνει ό,τι θέλει χωρίς να υφίσταται συνέπειες και δεν μπορεί η αυθαιρεσία να εμπεδώνεται ακόμη και μέσω του κυβερνητικού λόγου, διότι είναι θέμα κράτους δικαίου.

ΕΠΕΙΔΗ συνεπεία της διαχρονικής άσκησης της εξουσίας καθ’ υπέρβασιν (ήτοι κατά ΝΟΣΦΗΣΙΝ) από το πολιτικό κατεστημένο και ειδικότερα από την όλως καταχρηστική άσκηση της πολιτικής της χώρας μας, ειδικώς μετά την διενέργεια του Δημοψηφίσματος της 5^ης Ιουλίου 2015, ως πολίτες και πρωτίστως ως ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΣ υφιστάμεθα μιά ανοίκεια, όλως παράνομη προσβολή κάθε ατομικού και κοινωνικού μας δικαιώματος, όπως αυτά προβλέπονται και κατοχυρώνονται από το Ελληνικό Σύνταγμα και από μια σειρά Διεθνών Συνθηκών, αλλά πρωτίστως τόσο από το Φυσικό (υπερθετικό, κατ’ ουσίαν) Δίκαιο, όσο και από το Θετικό (τεθειμένο, ισχύον) Δίκαιο.

ΕΠΕΙΔΗ, το Σύνταγμα της Ελλάδος θέτει μια σειρά από υποχρεώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο κράτος: άρθρο 1 το οποίο ορίζει ότι «Θεμέλιο του Πολιτεύματος είναι ἡ Λαϊκή Κυριαρχία, όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του έθνους».

ΕΠΕΙΔΗ, η παράγραφος 1 του άρθρου 25, αναφέρει ρητά ότι «Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους» η παράγραφος 2 ότι «Η αναγνώριση και η προστασία των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου από την Πολιτεία αποβλέπει στην πραγμάτωση της κοινωνικής προόδου μέσα σε ελευθερία και δικαιοσύνη» και η παράγραφος 3 αυτού ρητώς ορίζει ότι: «Η καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος δεν επιτρέπεται».

ΕΠΕΙΔΗ,  σύμφωνα με το άρθρο 259 του Π.Κ, «Υπάλληλος που με πρόθεση παραβαίνει τα καθήκοντα της Υπηρεσίας του με σκοπό να προσπορίσει στον εαυτό του ή σε άλλον παράνομο όφελος, ή ΓΙΑ ΝΑ ΒΛΑΨΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ή ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ, ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ ΜΕ ΦΥΛΑΚΙΣΗ ΜΕΧΡΙ ΔΥΟ ΕΤΩΝ, αν η πράξη αυτή δεν τιμωρείται με άλλη ποινική διάταξη».

ΕΠΕΙΔΗ, για τις προδήλως αντισυνταγματικές ή παράνομες ενέργειες της Διοικήσεως σας παρέχεται, ως φορέως, η διά του Άρθρο 25 του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα δυνατότης να υποβάλλετε σχετική αναφορά προς αποτροπή της κατάφωρης παραβίασης των συνταγματικών μας δικαιωμάτων.

ΕΠΕΙΔΗ, η απάντησή σας επί του αιτήματός μας υπαγορεύεται οπωσδήποτε από λόγους δημόσιου συμφέροντος.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΡΗΤΗ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ ΠΑΝΤΟΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΜΑΣ:

Ως έχοντες άμεσο, ενεστώς, προσωπικό ένας έκαστος εξ’ ημών και συλλογικά, ως Συνταγματικός φορέας, ηθικά πρωτίστως έννομο συμφέρον ως και το κατ’ εφαρμογή των διατάξεων της παραγράφου 1 του άρθρου 10 του Συντάγματος δικαίωμα, προκειμένου ως Έλληνες πολίτες και ως Συνταγματικός φορέας υπηρετών την έννοια της λαϊκής κυριαρχίας να εκπληρώσουμε την αποστολή μας και να ασκήσουμε τα Συνταγματικά μας δικαιώματα που απορρέουν εκ των Νόμων: 3512/2006 και 4414/2016, παρακαλούμε διά της παρούσης μας να μας γνωρίσετε, εάν οι ψηφισθέντες Νόμοι έτυχαν της εφαρμογής των διατάξεων του Νόμου 3028/2002 (Α΄153) όσον αφορά την ενσωμάτωση στον Νόμο 4014/2011 ΦΕΚ Α 209/21 Σεπτεμβρίου 2011 των διατάξεων της παραγράφου 4 του Άρθρου 2 που ορίζουν ότι: «Για κάθε νέο έργο ή δραστηριότητα απαιτείται γνώμη του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού σχετικά με το εάν η περιοχή όπου χωροθετείται το έργο ή η δραστηριότητα είναι αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, με την εξαίρεση έργων ή δραστηριοτήτων εντός οργανωμένων υποδοχέων παραγωγικών……… Σύμφωνη γνώμη απαιτείται εφόσον το έργο ή η δραστηριότητα χωροθετείται εν όλω ή εν μέρει εντός κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου, Ζωνών Προστασίας Α΄και Β΄ή πλησίον αρχαίου κατά την έννοια των άρθρων 12, 13 και 10 παράγραφος 3, αντίστοιχα, του νόμου 3028/2002 (Α΄153)».

Ειδικότερα να μας γνωρίσετε:

1^ον εάν το καθ’ ύλη αρμόδιο Τοπικό Συμβούλιο Μνημείων του άρθρου 49 του Νόμου 3028/28 Ιουνίου 2002 γνωμοδότησε για όλα τα ζητήματα που αφορούν σε μνημεία, χώρους και τόπους της συγκεκριμένης περιφέρειας του Βοτανικού [Ελαιώνα]

2^ον εάν το καθ’ ύλη αρμόδιο  Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, γνωμοδότησε για τα θέματα που ανήκουν στην αρμοδιότητά του όπως προβλέπει η παράγραφος 4 του άρθρου 50 του ως άνω νόμου και αφορούν στην προστασία αρχαίων μνημείων, αρχαιολογικών χώρων και ιστορικών τόπων που αποτέλεσαν τον χώρο εξαίρετων ιστορικών ή μυθικών γεγονότων έως το 1830.

3^ον εάν η παράγραφος 3 του Άρθρου 35 του Νόμου 4414/09-08-2016 [ΦΕΚ Α 149] με θέμα: Ισλαμικό Τέμενος Αθηνών που ορίζει ότι: «Η από 25.11.2011 εγκριθείσα μελέτη (ΕΥΔΕΚ οικ. 819) της παραγράφου 2 επέχει θέση έγκρισης και άδειας δόμησης και τυχόν τροποποιήσεις αυτής επέχουν θέση αναθεώρησής της. Η εκπόνηση και υλοποίηση των μελετών αυτών γίνεται σύμφωνα με τους όρους και περιορισμούς δόμησης που καθορίζονται με το π.δ. της 20.9.1995 (Δ΄1049) και κατά παρέκκλιση από τις λοιπές κείμενες γενικές και ειδικές διατάξεις……», συνάδει με τις κείμενες συνταγματικές διατάξεις.

4^ον εάν εκπονήθηκε η εκ του νόμου απαιτούμενη περιβαλλοντική μελέτη η ανάθεση της οποίας εξ ΟΥΔΕΝΟΣ στοιχείου προκύπτει σε ποιόν θα ανατεθεί, πώς θα γίνει, κ.λπ., ερωτήματα που διατυπώνει και η εισηγητική έκθεση του ψηφισθέντος νόμου.

5^ον εάν και κατά πόσον η ήδη εγκεκριμένη από τον Νόμο 4014/ 21 Σεπτεμβρίου 2011 μελέτη (καλύπτουσα ήδη το σύνολο των πολεοδομικών-κτηριοδομικών ζητημάτων για την ανέγερση του συγκεκριμένου κτηρίου), η οποία πλέον επέχει θέση αδείας και η παράγραφος 5.ii του  Άρθρου 29 του Νόμου 4014/21 Σεπτεμβρίου 2011 [ΦΕΚ Α209] διά του οποίου μετά το άρθρο 2 του Νόμου 3316/2005 (Α΄ 42), όπως ισχύει, προσετέθη το άρθρο 2Α, το οποίο αντικατέστησε το άρθρο 3 του Νόμου 3512/2006 (Α΄ 264) και επιτάσσει:

«1. Σε τμήμα του δημόσιου ακινήτου (Α.Β.Κ. 46) που περιλαμβάνεται στο Ο.Τ. 25 της περιοχής «Βοτανικού» του εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου του Δήμου Αθηναίων, συνολικής έκτασης 850 τ.μ., όπως εμφαίνεται στο σχετικό πρωτότυπο κτηματογραφικό διάγραμμα εφαρμογής (δύο πινακίδες) σε κλίμακα 1:1.000, που θεωρήθηκε από την Προϊσταμένη Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας με την από 23.3.2011 πράξη της και που αντίτυπό του σε φωτοσμίκρυνση δημοσιεύεται με τον παρόντα νόμο στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, εντός του κόκκινου περιγράμματος που φαίνεται στο ίδιο διάγραμμα με στοιχεία Α΄ Β΄ Γ΄ Δ΄ Ε΄ Ζ΄ Η΄ Θ΄ Ι΄ Κ΄ Λ΄ Μ΄ Ν΄ Ξ΄ Ο΄ Α΄, επιτρέπεται η εγκατάσταση και κατασκευή Τεμένους, περιλαμβανομένων και των απαραίτητων κτηρίων υποστηρικτικών λειτουργιών (χώροι υγιεινής κ.λπ.) μέσω της κατάλληλης προς τούτο μετασκευής υφιστάμενων κτηρίων. Απηχεί την υποχρέωση της ελληνικής πολιτείας να προστατεύει τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Ως εκπλήρωση του χρέους όσων πιστεύουν στην Ελλάδα και όσων αισθάνονται Έλληνες θέτομεν υμάς προ των συνταγματικών ευθυνών σας θεωρώντας ως υποχρεωτική την διερεύνηση και την διαπίστωση συντελεσθείσης παραβιάσεως των υφισταμένων συνταγματικών απαγορεύσεων και κανόνων προκειμένου να μην βρεθείτε υπόλογοι έναντι του ελληνικού λαού ως οι επίορκοι θεραπαινίδες ενός ενορχηστρωμένου σχεδίου που έχει να κάνει με την Ισλαμοποίηση της πατρίδας μας και την απώλεια της εθνικής μας ταυτότητος.

ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ δε διά της παρούσης προς πάσαν κατεύθυνση ότι, κάθε πολιτική  ή νομική ή και ηθικολογούσα ή διεθνολογούσα υπεκφυγή, κωλυσιεργία, αναβλητικότητα ή κακή επιλογή θα προσκρούει πάντοτε στον υπέρτατο νόμο του Εθνικού Συμφέροντος και θα έχει ως αδυσώπητο κριτή, την ρήση «εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί Πάτρης».

Για την ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΙΣ «ΕΛ.ΛΑ.Σ»

Εκ της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ

Οδυσσέας Τηλιγάδας               Θεόδωρος Δάλμαρης               Στέργιος Σμυρλής     

           2103250220                                  2291061104                             6944325056

Κοινοποίηση προς:

1.    Τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας [Αριθμός Πρωτοκόλλου: 5/14-09-2016]      

2.    Τον Πρωθυπουργό της χώρας  [Αριθμός Πρωτοκόλλου: 4255/14-09-2016] 

3.    Τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων [Αριθμός Πρωτοκόλλου: 3503/13-09-2016] 

Τις κοινοβουλευτικές ομάδες:

4. ΣΥΡΙΖΑ [Παρελήφθη από τον κύριο Κώστα Βυθόπουλο]

5.  ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ [Αριθμός Πρωτοκόλλου: 25/13-09-2016] 

6. ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ [Η κοινοβουλευτική ομάδα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΔΕΝ μας παρείχε
                           την σχετική άδεια εισόδου για να επιδώσουμε το έγγραφο]

7.   ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ [Παρελήφθη από την κυρία Μπεγλή]

8.   ΠΟΤΑΜΙ [Παρελήφθη από τον κύριο Καμπαναράκη]

9.   ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ [Παρελήφθη από τον κύριο Γιαννόπουλο Κων/νο]

10. ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ [Αριθμός Πρωτοκόλλου: 1/13-09-2016] 

11. ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΩΝ [Παρελήφθη από τον κύριο Π. Ευαγγελίου]

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Συνδεθείτε στη σελίδα μας στο Facebook