Το δέντρο της Ζωής και της Γνώσης και οι πρωτόπλαστοι......Τί είναι και τί συμβολίζει;

Την έκτη μέρα της Δημιουργίας ο Θεός έπλασε τον άντρα και τη γυναίκα και τους έβαλε σε ένα κήπο, που ονομαζόταν Εδέμ. Ανάμεσα στ...

Την έκτη μέρα της Δημιουργίας ο Θεός έπλασε τον άντρα και τη γυναίκα και τους έβαλε σε ένα κήπο, που ονομαζόταν Εδέμ. Ανάμεσα στα δέντρα αυτού του κήπου ξεχωρίζουν δυο, το δέντρο της Ζωής και το δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού, του οποίου τους καρπούς ,ο Θεός είχε απαγορεύσει στον Αδάμ και την Εύα να τρώνε.

Όσο υπάκουαν στις διαταγές του Κυρίου, ζούσαν στην ευτυχία και την αφθονία. Να όμως που το φίδι έπεισε την Εύα να φάει τον καρπό του Δέντρου της Γνώσης του Καλού και του Κακού. Μετά η Εύα έπεισε τον Αδάμ να φάει και αυτός και τότε ο Θεός τους έδιωξε από τον Παράδεισο.

Όλα αυτά είναι συμβολικά.

Ο Αδάμ και η Εύα ζούσαν λοιπόν στον Παράδεισο όπου είχαν το δικαίωμα να τρώνε απ’ όλους τους καρπούς του κήπου έκτος από τον καρπό του δέντρου της Γνώσης του Καλού και του Κακού. Ο καρπός αυτού του δέντρου είναι το σύμβολο των δυνάμεων που ο πρώτος άντρας και η πρώτη γυναίκα δεν ήξεραν ακόμη να κατευθύνουν, να μετατρέπουν και να χρησιμοποιούν.

Για αυτό ο Θεός τους είχε πει … «Θα έρθει η ώρα που θα μπορείτε να τρώτε από αυτόν το καρπό, αλλά σήμερα είστε ανίσχυροι, κι αν φάτε, αγγίζοντας τις δυνάμεις θα πεθάνετε», δηλαδή θα άλλαζαν συνείδηση.

Ας εξετάσουμε τον συμβολισμό των δυο δέντρων.

Το δέντρο της Ζωής αντιπροσωπεύει την ενότητα της ζωής, εκεί που η πόλωση δεν εκδηλώνεται ακόμη, δηλαδή εκεί που δεν υπάρχει ούτε καλό ούτε κακό, μια περιοχή πάνω από το καλό και το κακό.

Το δέντρο της Γνώσης αντιπροσωπεύει τον κόσμο της πόλωσης όπου είμαστε υποχρεωμένοι να γνωρίσουμε την αλληλοδιαδοχή, των ημερών και των νυχτών, της χαράς και της λύπης, του φωτός και του σκότους και όλων των αντιθέσεων.

Αυτά τα δέντρα είναι λοιπόν περιοχές του σύμπαντος αλλά και καταστάσεις συνείδησης και όχι απλά φυτά. Κι αν ο Θεός είπε στον Αδάμ και την Εύα να μην φάνε από το δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού αυτό σημαίνει ότι δεν έπρεπε να εισχωρήσουν στην περιοχή της πόλωσης.

Γιατί ; Ήταν μια ιδιοτροπία του Θεού; Αυτό το δέντρο ήταν άχρηστο; 

Όχι, η ιδέα ενός δέντρου που κάνει καρπούς τους οποίους κανείς δεν θα έτρωγε και δε θα επωφελείτο είναι αντίθετη στη Θεία Σοφία που δε δημιουργεί τίποτα άχρηστο. Ορισμένα όντα έτρωγαν τους καρπούς από το δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού, ήταν όμως ικανά να τους αντέχουν.

Ο Αδάμ και η Εύα δεν μπορούσαν ακόμη να τους αντέξουν γιατί αυτοί οι καρποί περιείχαν πηκτικές ιδιότητες. Πρωταρχικά το ανθρώπινο ον παρίστανε μια απλή ρευστή σφαίρα που κινούνταν μέσα σε ένα ωκεανό φωτιάς. Η αιθέρια ουσία του σώματος τους αν έρχονταν σε επαφή μ' αυτόν το καρπό έπρεπε να πήξει, να συμπυκνωθεί και πράγματι αυτό συνέβη.

Μετακινήθηκαν, αφήνοντας την περιοχή της ισορροπίας και της ειρήνης στην οποία ζούσαν, για να περάσουν στην πόλωση. Για αυτό η παράδοση μιλάει για μια πτώση. Αυτός ο όρος συμβολίζει το πέρασμα μιας αιθέριας ουσίας σε μια στερεά ουσία. Πέθαναν στο βουδικό επίπεδο και έπεσαν στο αστρικό.

Τρώγοντας τον καρπό απέκτησαν βάρος. Εξακολουθούσαν να ζουν, είχαν όμως πεθάνει σε μια ανώτερη συνείδηση, διώχτηκαν λοιπόν από το γήινο παράδεισο. Τότε όμως πώς θα ερμηνεύσουμε ότι εγκαταλείποντας τον παράδεισο στάλθηκαν στη Γή; Για ποιά γη πρόκειται;.

Η Καμπάλα διδάσκει ότι η γη υπάρχει σε επτά διαστάσεις. Δίνουν τα χαρακτηριστικά τους από την πιο πυκνή μέχρι την πιο αιθέρια και η πιο αιθέρια είναι ακριβώς αυτή από όπου οι άνθρωποι διώχτηκαν.

Σύμφωνα με τη μυσταγωγική επιστήμη η γη έχει ένα διπλό αιθερικό που την περιβάλλει σαν μια φωτεινή ατμόσφαιρα. Αυτή λοιπόν η αιθερική, η λεπτότατη γη είναι ακριβώς η πραγματική γη για την οποία μιλάει η Γένεση, είναι η γη όπως βγήκε από τα χέρια του Θεού. Η πραγματική γη, η στερεά, η συμπυκνωμένη δεν είναι αυτή που αγγίζουμε εδώ. Η πραγματική γη είναι η αιθερική γη.

Και σε αυτή την περιοχή που ονομάστηκε Παράδεισος, ο Θεός είχε τοποθετήσει τους πρώτους ανθρώπους. Ζούσαν εκεί με τα ακτινοβόλα και φωτεινά σώματα τους και δεν γνώριζαν ούτε πόνο ούτε αρρώστια, ούτε θάνατο.

Αυτός ο παράδεισος υπάρχει και ποτέ δεν σταμάτησε να υπάρχει. Αν και δεν τον βλέπουμε, είναι παντού αλλά σε μια αιθέρια περιοχή της ύλης γιατί δεν είναι υλικός. Το αιθερικό επίπεδο δεν είναι υλικό.

Το Δέντρο της Ζωής υπάρχει κι αυτό, βρίσκεται ακόμη στον παράδεισο. Αυτό το δέντρο παρουσιάζει στοιχεία που οι πρώτοι άνθρωποι απορροφούσαν και με τα οποία τρέφονταν. Ζούσαν μέσα σ’ αυτή την αιθερική ουσία της γης και τρέφονταν από αυτή.

Το Δέντρο της Ζωής δεν ήταν δέντρο. Ήταν ένα ρεύμα, ένα ρεύμα που έρχεται από τον ’Ήλιο και οι άνθρωποι τρέφονταν με τις ακτίνες του Ήλιου που κυκλοφορούν διασχίζοντας αυτή την περιοχή. Το Δέντρο της Ζωής είναι ο Ήλιος.

Καθώς λοιπόν ο άνθρωπος κράτησε την ίδια δομή με αυτή των παλαιότερων χρόνων της δημιουργίας τουέχει ακόμα μέσα του τη δυνατότητα να δέχεται και πάλι τις ακτίνες του Ήλιου, να τρώει τους καρπούς από το Δέντρο της Ζωής, δηλαδή έχει ακόμα τη δυνατότητα να ξαναγυρίσει πίσω στους κόλπους του Θεού. 
Κάθε θρησκεία έχει τη δική της γλώσσα, το δικό της ιδιαίτερο τρόπο να εκφράζεται. Όλες όμως μιλούν για αυτή την επιστροφή στο Θεό, πρός την πρώτη αιτία.

Και τώρα τι είναι το Δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού;

Αντιπροσωπεύει ένα άλλο ρεύμα που περνά επίσης από τον παράδεισο, κι αυτό ακριβώς είναι που έφερε τους ανθρώπους σε επαφή με την πιο πυκνή μορφή της γης. 

Ο Θεός είπε στους πρώτους ανθρώπους ... «Αρκεστείτε να εξερευνάτε την περιοχή του Δέντρου της Ζωής. Δεν ήρθε ακόμα η στιγμή να εγκαταλείψετε αυτή την περιοχή του φωτός για να κατεβείτε να μελετήσετε τις ρίζες της δημιουργίας».

Αφού αυτό το δεύτερο δέντρο υπήρχε κι αυτό, δεν μπορούσαν να το ξεριζώσουν, γιατί όπως το σύμπαν έτσι και ο άνθρωπος είναι καμωμένος από δύο περιοχές μια ανώτερη περιοχή που αντιστοιχεί στο Δέντρο της Ζωής και μια κατώτερη που αντιστοιχεί στο Δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού, εκεί που είναι οι ρίζες των πραγμάτων.

Οι καρποί του δέντρου της γνώσης είχαν πηκτικές ιδιότητες τόσο δυνατές ώστε οι πρώτοι άνθρωποι δεν μπορούσαν να αντέξουν. 

Κι ο Θεός ήξερε ότι αν ο Αδάμ και η Εύα έρχονταν σε επαφή μαζί του αυτό θα άλλαζε την ποιότητα της κατάστασης της συνείδησης τους. Και πράγματι αυτό συνέβη. Με την επαφή με αυτό το στυπτικό ρεύμα η ύλη του σώματος τους άλλαξε έγινε πυκνή, παχιά, στερεά και σκοτεινή.

Ο Θεός ήθελε να τους προφυλάξει από τον πόνο από την αρρώστια και από το θάνατο, το θάνατο του φυσικού σώματος όχι του πνεύματος, γιατί αυτοί είχαν πλαστεί αθάνατοι. Στη φύση ο θάνατος δεν υπάρχει. Αυτό που ονομάζουμε θάνατο δεν είναι παρά η μεταβολή μιας κατάστασης της συνείδησης ή μιας κατάστασης της ύλης. Πέθαναν ως πρός την φωτεινή τους κατάσταση και έγιναν ζωντανοί σε μια άλλη πλευρά, που ήταν σκοτεινή και βαριά.

Έπρεπε λοιπόν να εγκαταλείψουν αυτόν τον παράδεισο που ζούσαν ανάλαφροι, μέσα στο φως, τη χαρά και να κατέβουν στα κατώτερα στρώματα της γης, εκεί που ζούμε σήμερα, γιατί αν τώρα είμαστε πάνω σε αυτή τη γη είναι επειδή εγκαταλείψαμε τη γη που ήταν η πρώτη μας πατρίδα.

Και τώρα ποιό ήταν αυτό το φίδι που δελέασε την Εύα; 

Το φίδι είναι ένα σύμβολο πάρα πολύ πλατύ και βαθύ που συναντάμε σε όλες τις θρησκείες. Το σύμβολο του φιδιού αντιπροσωπεύει πραγματικότητες φαινομενικά πολύ διαφορετικές. Οι Μύστες δεν πιστεύουν πως το φίδι είναι απόλυτα το σύμβολο του κακού. Διακρίνουν σε αυτό ένα κατώτερο σκοτεινό μέρος και ένα ανώτερο φωτεινό μέρος. Για αυτούς το φίδι είναι η μαγική ενέργεια που μεταβιβάζει επίσης το Καλό και το Κακό. Είναι το αστρικό φως που όταν εμποτιστεί με ακάθαρτα στοιχεία προκαλεί στο πέρασμα του βλαβερά αποτελέσματα, αλλά όταν είναι εμποτισμένο με φωτεινές σκέψεις τις μεταβιβάζει μέχρι το θρόνο του Θεού.

Το φίδι είναι λοιπόν φωτεινό στο ανώτερο μισό του και σκοτεινό στο κατώτερο μισό του. Το φίδι ή ο δράκοντας είναι σύμβολο αυτής της μαγικής ενέργειας που εμποτίζει το σύμπαν ολόκληρο μέχρι τα άστρα, και μεταφέρει όσο τις καλές εκπορεύσεις όσο και τις κακές.

Αντιπροσωπεύει λοιπόν ένα ρεύμα που ανεβαίνει από τη γη και φτάνει στις πολύ ψηλές περιοχές. Στα ύψη είναι αγνό και φωτεινό αλλά στις χαμηλές περιοχές θαμπώνει και γίνεται αποκρουστικό. Σαν τον άνθρωπο, το κατώτερο μέρος του είναι ακάθαρτο και αποκρουστικό και το ανώτερο του μέρος είναι όμορφο, ουράνιο Θεϊκό.

Επομένως όλα εξαρτώνται από το με ποιές δυνάμεις εργάζεται καθένας, σε ποιά περιοχή βρίσκεται η συνείδηση του και ποιά στοιχεία αγγίζει και επεξεργάζεται. Αυτό το φίδι δεν ήταν ένα μοναδικό ον, αλλά ένα σύνολο από πλάσματα που ο Θεός είχε πλάσει πριν από τους ανθρώπους.

Ήταν μια γενιά από Αγγέλους από Αρχαγγέλους από Θεότητες που είχαν σαν αποστολή από τον Δημιουργό να εργάζονται στα βάθη της γης πάνω στα μέταλλα ,στα κρύσταλλα, στη φωτιά, είχαν να ετοιμάσουν τα υπόγεια πλούτη και μετά να επιστρέψουν στον κόλπο του Αιώνιου, όταν θα είχαν πια εκπληρώσει την αποστολή τους. Αλλά καθώς ήταν ελεύθεροι, ορισμένοι δεν ήθελαν πια να επιστρέψουν κι αυτή ήταν η επανάσταση των Αγγέλων. Δεν επαναστάτησαν επάνω στον ουρανό αλλά επαναστάτησαν όταν βρέθηκαν μακριά από το Θεό.

Ο Θεός δεν θέλησε να τους τιμωρήσει με θάνατο ή εξαφάνιση και τους είπε..

«Μείνετε εκεί κάτω, θα μάθετε πολλά πράγματα και την ημέρα που θα βαρεθείτε πια να ζείτε στο σκοτάδι και τον περιορισμό, γυρίστε πίσω, θα σας δεχτώ».

Ο Θεός είναι η απόλυτη αγάπη, ακόμα και οι δαίμονες ( που μην νομίζετε πως είναι ευτυχισμένοι σε αυτή την κατάσταση, αλλά η αλαζονεία τους, τους εμποδίζει να επιστρέψουν στον Θεό) ακόμα και αυτοί θα μπορούσαν να επιστρέψουν κοντά του.

Κάποτε θα σταματήσουν να βλάπτουν τους ανθρώπους, κάποτε θα ξαναβρούν τη θέση που έχασαν και ο Εωσφόρος θα ξαναγίνει ο Αρχάγγελος του φωτός. Το φίδι λοιπόν είναι το σύμβολο όλων των πνευμάτων που χώρισαν από το Θεό. Ήταν όντα εξελιγμένα που κατείχαν μια επιστήμη και αφάνταστες γνώσεις και έτσι κατόρθωσαν να αποπλανήσουν την Εύα, υποσχόμενα να τη μυήσουν στα μυστικά τους σύμβολα.

Η Γένεση παρουσιάζει την Εύα να τρώει το μήλο.

Πίσω από αυτό το μήλο κρύβεται μια ολόκληρη διδασκαλία που ήταν άγνωστη για τον Αδάμ και την Εύα. Ο κήπος της Εδέμ με τα δυο Δέντρα της Ζωής και της Γνώσης του Καλού και του Κακού είναι το σύμβολο μιας πραγματικότητας που υπάρχει όχι μόνο στο σύμπαν αλλά και στο ανθρώπινο ον.

Στο ανθρώπινο σώμα (συμβολικά ο κήπος της Εδέμ)... ο άντρας και η γυναίκα εξακολουθούν να γεύονται τον καρπό από το Δέντρο της ζωής ή τον καρπό από το Δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού.

Ο Αδάμ και η Εύα όσο δεν έτρωγαν τους καρπούς από το Δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού δεν γνώριζαν τις ιδιότητες του. Ήρθαν λοιπόν σε επαφή με αυτές τις δυνάμεις της φύσης που δεν γνώριζαν . 

Ο Αδάμ και η Εύα από την στιγμή που μυήθηκαν από δυο διαφορετικούς δαίμονες, τότε η ενότητα του ζευγαριού είχε κοπεί. Η στυπτική δύναμη άρχισε την εργασία της συμπύκνωσης της και εκείνοι που μέχρι τότε δεν ντρέπονταν που ήταν γυμνοί γιατί το σώμα τους ήταν καμωμένο από φως, όταν είδαν ότι έγιναν τόσο πυκνοί και βαρείς ντράπηκαν για τη γύμνια τους και έτρεξαν να κρυφτούν. Μα πως μπορούσαν να κρυφτούν από το βλέμμα του Θεού;

Αυτή η ανυπακοή δεν ξέρουμε αν ήταν μέρος από τα σχέδια του Θεού. 

Η ιστορία του προπατορικού αμαρτήματος είναι η ιστορία της καθόδου του ανθρώπου στην πυκνή ύλη. Άρα το θέμα είναι να μάθουμε αν είναι μόνο οι άνθρωποι που το αποφάσισαν ή αν η Θεότης είχε σχέδια ακατανόητα, μακρινά, εκπληκτικά, στα οποία παρόλα αυτά οι άνθρωποι μπορούσαν να έχουν μια ορισμένη ελευθερία εκλογής, ή να μείνουν στον παράδεισο ή να φύγουν για να εξερευνήσουν άλλες περιοχές της δημιουργίας.

Αυτό που ορισμένες θρησκείες ονομάζουν πτώση δεν είναι τίποτα άλλο παρά η εκλογή που έκαναν οι πρώτοι άνθρωποι να κατέβουν για να ερευνήσουν την ύλη. Ας εξηγήσουμε την ιδέα με την εικόνα του δέντρου.

Οι πρώτοι άνθρωποι ήταν εγκατεστημένοι στην κορυφή του δέντρου. Η κορυφή ήταν σε επαφή με το φως, τη θερμότητα, με τη ζωή, με την ομορφιά με την ελευθερία, μόνο που αναρωτιόνταν και έλεγαν …...

«Μα τί είναι αυτό το δέντρο από που έρχεται αυτή η ενέργεια αυτός ο χυμός, βλέπουμε ένα κορμό, αλλά πιο κάτω υπάρχει επίσης ένα κρυμμένο μέρος, τί είναι αυτό; Θα θέλαμε να το γνωρίσουμε».

Έτσι εγκατέλειψαν τις θαυμάσιες κατοικίες τους που άγγιζαν τον ουρανό και κατέβηκαν δια μέσου του κορμού μέχρι που έφτασαν στις ρίζες. Είναι γεγονός όμως πως όταν αλλάζει κανείς τοπίο πρέπει να προσαρμοστεί στις καινούριες συνθήκες. Τώρα όμως που βρίσκονται στις ρίζες υποφέρουν, βάζουν τις φωνές γιατί είναι σκοτεινά ,είναι βαριά και νιώθουν καταπονημένοι.

Το παρήγορο όμως είναι ότι αυτή η ζωή που έζησε ο άνθρωπος στον παράδεισο έχει αποτυπωθεί μέσα του σαν ένα ανεξίτηλο ίχνος, είναι εκεί και πότε -πότε ξαναθυμάται την ηχώ αυτής της αρμονίας. 

Ο παράδεισος είναι μέσα σε κάθε ανθρώπινη ψυχή, γιατί κάθε μια ήταν από την αρχή εκεί. Τώρα η ζωή που κάνουν οι άνθρωποι είναι τόσο πεζή, άχαρη, περιορισμένη, ώστε να μην έχουν τις συνθήκες να θυμηθούν. Καμιά φόρα όταν βυθίζονται σε μυστικιστική μελέτη κάτι ξυπνά μέσα τους και τότε πάλι ζουν μερικές στιγμές παραδείσου. Δυστυχώς, ύστερα από λίγα λεπτά όλα σβήνουν, ξεχνούν.

Να εύχεστε να ζείτε όσο το δυνατό πιο συχνά τέτοιες στιγμές περιμένοντας να επιστρέψετε οριστικά στον παράδεισο, στούς κόλπους της Θεότητας. Γιατί αυτή η επιστροφή θα γίνει μια μέρα. Ο Θεός είναι πάντα εκεί για να μας υποδεχτεί και να μας πάρει στην αγκαλιά του. 

Δεν είναι θυμωμένος απλά περιμένει την μέρα που θα θελήσουμε να επιστρέψουμε και καθώς μας έχει χαρίσει την αιωνιότητα είναι γενναιόδωρος, έχει κατανόηση και λέει: «Θα υποφέρουν λίγο καιρό, μερικά εκατομμύρια χρόνια.... ύστερα όμως θα επιστρέψουν.... το πνεύμα τους είναι αθάνατο ...τι είναι μερικά εκατομμύρια χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα»…

Και περιμένοντας να επιστρέψουν πίσω στους κόλπους του Θεού οι άνθρωποι μαθαίνουν πολλά πράγματα., γιατί τώρα που άρχισαν την εξερεύνηση της πυκνής ύλης πρέπει να την συνεχίσουν μέχρι το τέλος.

Δεν πρέπει να φαντάζεστε ότι η ιστορία της ανθρωπότητας εξελίχθηκε χωρίς την συγκατάθεση του Θεού, της κοσμικής νοημοσύνης και ότι ούτε την ανυπακοή της ούτε τις περιπέτειες του πεπρωμένου της δεν είχε προβλέψει εκ των προτέρων. Ο άνθρωπος απομακρύνθηκε από το Θεό αλλά ο Θεός δεν ήταν απόλυτα ενάντιος σε αυτό. Αν ήταν, είναι πολύ απλό, δε θα μπορούσε ποτέ ο άνθρωπος να απομακρυνθεί. Ότι κάνει ο άνθρωπος το κάνει κατά κάποιο τρόπο με την συγκατάθεση του Θεού.

Και τώρα θα επιστρέψει σε αυτόν.

Μετά την ενύλωση, (κάθοδο στην ύλη) θα υπάρξει η εξέλιξη ή όπως το ονομάζουν στην εσωτερική επιστήμη η επανένταξη, η επιστροφή στούς κόλπου του Αιώνιου. Όπως και στην παραβολή του άσωτου Υιού. Ο Ιησούς συνοψίζει την ιστορία της ανθρωπότητας σε αυτή την παραβολή.

Ο Θεός περιμένει την επιστροφή του ανθρώπου που ήθελε να γνωρίσει τον κόσμο. Ήταν περίεργος ο άνθρωπος, επιθυμούσε να κάνει τις εξερευνήσεις του γιατί να τον εμποδίσει;... Ο κύριος ήξερε εκ των προτέρων ότι θα ήταν δυστυχισμένος, ότι θα πεινούσε και θα διψούσε, ότι θα υπέφερε γιατί κανείς δε θα τον αγαπούσε όσο Αυτός, αλλά ήξερε ότι μετά θα επέστρεφε και όλα θα διορθώνονταν.

Περιμένοντας να επιστρέψουμε ......ας θυμηθούμε!....

 Άρθρο αναγνώστη