Οι δίσκοι μπορούν να ταξιδεύουν με δύο τρόπους καμπυλώνουν τον χρόνο, μερος ,οι ιπτάμενοι δίσκοι παραβιάζουν το όριο της ταχύτητας του φωτός,και το Ζήτα Reticuli Το αστρικό σύστημα των εξωγήινων
Το προωστικό σύστημα του σκάφους αντλεί ενέργεια από έναν αντιδραστήρα ύλης - αντιύλης.
Στον δίσκο όπου μπήκε ο Bob Lazar, ο αντιδραστήρας ήταν σφαιρικός στο μέγεθος μιας μπάλας του μπάσκετ. Το πάνω μισό ήταν ορατό στο μέσο του δαπέδου.
Το καύσιμο του αντιδραστήρα είναι το στοιχείο με ατομικό αριθμό 115, ununpentium που είναι άγνωστο στην γη. Στον περιοδικό πίνακα των στοιχείων, το στοιχείο ununpentium, ένα υπερ-βαρύ μέταλλο, θα ήταν καταχωρημένο ως UUP. Έχει σημείο τήξης 1.740 βαθμούς Κελσίου.
Ο ρόλος του στοιχείου 115 σαν καύσιμο του δίσκου είναι διπλός. Παράγει το αρχικό κύμα βαρύτητας Α λόγω της μοριακής κατασκευής του και επίσης παράγει την ενέργεια που είναι απαραίτητη για την ενίσχυση αυτού του αρχικού κύματος βαρύτητας, μέσω μιας αντίδρασηςεξουδετέρωσης ύλης και αντιύλης .
Επομένως είναι φανερό ότι ο ρόλος του στοιχείου 115 είναι απλά αναντικατάστατος στο προωστικό σύστημα του δίσκου και τελικά η αποκάλυψη αυτού του ρόλου ήταν η βασική συνεισφορά του Lazar στην ανάκτηση της εξωγήινης τεχνολογίας στην μυστική τοποθεσία S4. Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε ο Lazar ήταν ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο να υποκατασταθεί με τα γνωστά γήινα υλικά αυτό το στοιχείο που δεν συναντάται πουθενά πάνω στην γη και επομένως να αντιγραφούν με γήινα υλικά τα τεχνολογικά επιτεύγματα αυτού του σκάφους.
Lazar: "Ήταν φανταστικά εξελιγμένο, αλλά όταν βασικά κατανοείς τι συμβαίνει, ειδικά με τον αντιδραστήρα, όλα αυτά τα πράγματα... ακόμα και σήμερα... βλέπεις την επιστημονική φαντασία... τον Πόλεμο των Άστρων... ακτίνες θανάτου και πιστόλια λέϊζερ και όλα αυτά... αυτή η τεχνολογία δεν είναι τόσο μακριά, το κύριο πράγμα σε όλα αυτά τα είδη όπλων της εξωτικής τεχνολογίας της επιστημονικής φαντασίας και όλων αυτών που βλέπουμε είναι η ενέργεια... πραγματικά... αυτός είναι ο λόγος που δεν υπάρχουν ακτινοπίστολα χειρός... και τέτοιου είδους πράγματα... γιατί δεν έχεις 10 μεγαβάτ διαθέσιμα μέσα στο χέρι σου και δεν υπάρχει τρόπος να τα έχεις. Δεν παίζει ρόλο πόσο μη αποδοτική είναι η συσκευή... εάν έχεις την ενέργεια, μπορείς να τα ξεπεράσεις όλα αυτά."
"Γι'αυτό όλα έχουν να κάνουν με τον αντιδραστήρα... πως μπορεί να παράγεται τέτοια ισχύς εκεί... αφού αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε πως λειτουργούσε ο αντιδραστήρας... ότι είναι εξαιρετικά εξελιγμένη τεχνολογία, βέβαια, είναι ίσως ανέφικτη από εμάς αλλά μπορώ ήδη να την καταλάβω και σχεδόν μπορώ να οραματιστώ ότι κάποια μέρα ίσως την αντιγράψω..." Το καύσιμο, δηλαδή το στοιχείο 115 με ειδική μορφή τριγωνικής σφήνας, μόλις μπαίνει μέσα στο πάνω μέρος του αντιδραστήρα τον ενεργοποιεί άμεσα και αυτόματα. Μια ελάχιστη ποσότητα καυσίμου (223 gr) επαρκεί για αρκετές δεκαετίες λειτουργίας του αντιδραστήρα και εκλύει μέσω της αντίδρασης εξουδετέρωσης ύλης-αντιύλης τεράστια ποσά ενέργειας.
Όταν το στοιχείο 115 βομβαρδίζεται με πρωτόνια μέσα στον αντιδραστήρα που επιταχύνονται από ένα είδος επιταχυντή τύπου κύκλοτρον μέσα στην τετράγωνη πλάκα στο κάτω μέρος του αντιδραστήρα, μεταστοιχειώνεται σε στοιχείο 116, ένα στοιχείο που παράγει αντιύλη.
Μέσα στον αντιδραστήρα, δημιουργείται άμεσα μια αντίδραση εξουδετέρωσης ανάμεσα σε ύλη και αντιύλη και παράγεται ένα τεράστιο ποσό ενέργειας με μορφή θερμότητας. Ηλεκτρική ισχύς από αυτήν την θερμότητα λόγω της αντίδρασης της εξουδετέρωσης ύλης και αντιύλης, παράγεται μέσα σε θερμοηλεκτρικές γεννήτριες στερεάς κατάστασης που βρίσκονται στο κάτω μέρος του αντιδραστήρα σε μια τετράγωνη πλάκα με διαγώνιο 45cm. Οι γεννήτριες έχουν απόδοση ουσιαστικά 100%.
Lazar: "Αυτό έγινε όταν ο συνάδελφος μου Barry ήταν έτοιμος να ενεργοποιήσει τον αντιδραστήρα... διατηρούσε το καύσιμο σε ένα δοχείο... και το έβγαλε με μια λαβίδα... ήταν τριγωνικό σε σχήμα και έβγαλε το καπάκι από τον αντιδραστήρα και έβαλε το στοιχείο... υπάρχει ένα άλλο κάλυμμα που βγαίνει, και το έβαλε μέσα στον πυργίσκο... ξανάβαλε το κάλυμμα και το σκέπασε με το καπάκι και ο αντιδραστήρας ενεργοποιήθηκε. Αμέσως μόλις το έβαζες μέσα, ενεργοποιούνταν. Και ήταν η πρώτη φορά που το είδα."
"Φυσικά μου έδωσε μια εξήγηση... έτσι λειτουργεί... αυτό είναι το καύσιμο, απ' όσο ξέρουμε, και... είχαν πολύ περισσότερο καύσιμο από εκείνη την ποσότητα... εάν ήταν σε ένα από τα σκάφη ή αλλού δεν ξέρω, αλλά είχαν πολύ περισσότερο απ' όσο ήταν απαραίτητο για να λειτουργήσει το σκάφος. Ενδιαφερόταν πολύ να υποκαταστήσουν με κάτι, εάν ήταν δυνατόν, αυτό το καύσιμο. Όχι μόνο να μάθουν πως λειτουργούσε ο αντιδραστήρας... αλλά να τον αντιγράψουν με γήινα υλικά. Ήθελαν κάτι απλό... ουσιαστικά φτιαγμένο με υλικά που είχαν."
"Οταν ενεργοποίησε τον αντιδραστήρα μου είπε, ακούμπησέ τον. Και αισθανόσουν... είναι περίπου σαν να είχες δύο μαγνήτες στο χέρι σου, αλλά χωρίς καθόλου μέταλλο... αισθανόσουν μια απωστική δύναμη... καθώς πλησίαζες το χέρι σου πιό κοντά σε αυτό, δεν μπορούσες να ακουμπήσεις τον μεταλλικό αντιδραστήρα... Δεν υπήρχε κανένας ήχος, πλήρης σιωπή, και δεν μπορούσες να το μετακινήσεις καθόλου... ήταν ουσιαστικά κλειδωμένο στον χρόνο και στον χώρο... ήταν απόλυτα αμετακίνητο... και μετά μπορούσες να αισθανθείς ότι το πεδίο ήταν σχεδόν ελαστικό στην κορυφή και τότε ήταν που ρίχναμε αντικείμενα επάνω εκεί και αναπηδούσαν... και έριξε μιά μπάλα του γκολφ στην κορυφή και αυτή αναπήδησε και χτύπησε ένα από τα πλακάκια της οροφής..."
Τα κύματα βαρύτητας - Οι βαρυτικοί ενισχυτές
Σύμφωνα με έγγραφα που διάβασε ο Lazar στην μυστική βάση S4, οι δίσκοι πετάνε ενισχύοντας τα κύματα βαρύτητας. Η βαρύτητα είναι στην πραγματικότητα δύο κύματα, που προσδιορίζονται ως βαρύτητα Α και βαρύτητα Β. Η βαρύτητα Α βρίσκεται στο ατομικό επίπεδο. Όμως, το κύμα βαρύτητας δεν εκτείνεται πέρα από τον μοριακό δεσμό εκτός από την περίπτωση του στοιχείου 115. Αυτή η ελάχιστη προέκταση του κύματος στο στοιχείο 115 επιτρέπει ώστε το κύμα να μπορεί να προσπελασθεί και να ενισχυθεί. Η τρέχουσα ονομασία της βαρύτητας Α είναι η γνωστή ισχυρή πυρηνική δύναμη.
Το βαρυτικό κύμα που παράγεται από το στοιχείο 115 βρίσκεται μέσα στον σφαιρικό αντιδραστήρα. Συνδεδεμένος με αυτόν τον αντιδραστήρα από το επάνω μέρος είναι ένας διαφανής κυματοδηγός (σε μορφή σωλήνα που φτάνει μέχρι την οροφή του σκάφους) ο οποίος είναι συντονισμένος κατά τέτοιο τρόπο ώστε να παρέχει μια εύκολη διαδρομή την οποία να ακολουθήσει το κύμα. Το κύμα χρειάζεται λιγότερη προσπάθεια να καταβάλλει για να ταξιδέψει προς τα πάνω κατά μήκος του κυματοδηγού από το να πάει αλλού. Το κωνικό κάτω μέρος του κυματοδηγού ακουμπάει το πάνω μέρος του αντιδραστήρα, ενώ το πάνω μέρος του κυματοδηγού εκτείνεται έως την οροφή.
Οι βαρυτικοί ενισχυτές είναι τρείς σωλήνες περίπου 60 εκατοστά σε διάμετρο και 120 εκατοστά σε μήκος. Είναι τοποθετημένοι σε τριγωνικό σχηματισμό κάτω από ένα ψευδο-δάπεδο και πάνω από το χαμηλότερο μέρος του σκάφους. Ο αντιδραστήρας είναι κεντραρισμένος ανάμεσα στους τρεις ενισχυτές γιατί το κύμα βρίσκεται επίσης στη βάση του αντδραστήρα. Ο αντιδραστήρας λειτουργεί σαν πομπός,
παρόμοιος με ένα πηνίο Tesla
, κατά το ότι κάθε ενισχυτής συντονίζεται ανεξάρτητα για να λειτουργήσει σαν ενισχυτικός δέκτης.
Το μόνο κινούμενο σημείο σε ολόκληρη την κατασκευή του δίσκου είναι η άρθρωση στο σημείο στήριξης των βαρυτικών ενισχυτών έτσι ώστε αυτοί να μπορούν να κινηθούν και να κατευθύνουν το βαρυτικό κύμα προς κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Ο καθένας από τους τρεις βαρυτικούς ενισχυτές παράγει το δικό του βαρυτικό κύμα, και ανάλογα με το πως είναι προσανατολισμένοι οι ενισχυτές, τα βαρυτικά κύματα μπορούν να εστιαστούν σε ένα σημείο ή να απλωθούν. Κάθε ενισχυτής μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα πάνω στην δική του άρθρωση. Τα κύματα βαρύτητας έχουν πλάτος, μήκος κύματος και συχνότητα, όπως έχει οποιοδήποτε κύμα. Καθώς αυξάνεται το πλάτος, τα βαρυτικά κύματα λυγίζουν τον χώρο γύρω από τον δίσκο.
Το ότι η βαρύτητα παραμορφώνει ή στρεβλώνει τον χώρο είναι ήδη γνωστό στην συμβατική φυσική, σύμφωνα με την γενικά αποδεκτή και πειραματικά επιβεβαιωμένηΓενική Θεωρία της Σχετικότητας του Einstein.
Γι' αυτό οι αστρονόμοι, σε ορισμένες θέσεις κατα την διάρκεια μιας έκλειψης, μπορούν να δουν αστέρες που είναι ακριβώς πίσω από τον ήλιο (η βαρύτητα του ηλίου προκαλεί το φως του αστέρα να λυγίσει γύρω από τον ήλιο).
Το ότι η βαρύτητα παραμορφώνει τον χρόνο είναι επίσης γνωστό. Για παράδειγμα, εάν εσύ και κάποιος φίλος έχετε ατομικά ρολόγια συγχρονισμένα μεταξύ τους και ο φίλος σου ανεβαίνει σε ένα βουνό ή σε ένα αεροπλάνο, τα ρολόγια θα είναι ασυγχρόνιστα όταν ο φίλος σου επιστρέψει (το ρολόι σου βρίσκεται σε ένα ισχυρότερο βαρυτικό πεδίο).
Το πείραμα Hafele-Keating: ένα τεστ για την θεωρία της σχετικότητας τον Οκτώβριο του 1971. Οι Joseph C. Hafele και Richard E. Keating ανέβασαν τέσσερα ατομικά ρολόγια καισίου σε αεροσκάφη και πέταξαν δυο φορές γύρω από την υδρόγειο, πρώτα προς ανατολάς και μετά προς δυσμάς, και μετά σύγκριναν τα ρολόγια με τα αντίστοιχα στο Ναυτικό Παρατηρητήριο των ΗΠΑ. Υπήρχε όντως διαφορά.
τίποτε δεν μπορεί να ταξιδέψει ταχύτερα από την ταχύτητα του φωτός
Η ταχύτητα v ορίζεται σαν η απόσταση s δια του χρόνου t μέσα στον οποίο διανύθηκε η απόσταση αυτή. Εφόσον οι δίσκοι λειτουργούν στρεβλώνοντας τον ίδιο τον χώρο και τον ίδιο τον χρόνο ένας πιο πολύπλοκος τύπος από τον v=s/t χρειάζεται για να περιγράψει αυτό που συμβαίνει. Δεν είναι ακριβές ότι οι δίσκοι παραβιάζουν την περίφημη αρχή του Einstein ότιτίποτε δεν μπορεί να ταξιδέψει ταχύτερα από την ταχύτητα του φωτός. Είναι πιό ακριβές να πούμε ότι οι δίσκοι παρακάμπτουν αυτήν την αρχή τελείως.
Ο Einstein πέθανε προσπαθώντας να καταλάβει την βαρύτητα. Σύμφωνα με τον Lazar, η βαρύτητα διαδίδεται στιγμιαία. Η βαρύτητα είναι στην πραγματικότητα δύο κύματα, που προσδιορίζονται ως βαρύτητα Α και βαρύτητα Β. Η βαρύτητα Α βρίσκεται στο ατομικό επίπεδο (είναι η ισχυρή πυρηνική δύναμη), ενώ η βαρύτητα Β είναι η μακροσκοπική βαρύτητα που ξέρουμε.
Ζήτα Reticuli (Ζήτα Δικτύου)
Το αστρικό σύστημα των εξωγήινων
Σύμφωνα με τα έγγραφα που έδωσαν στον Lazar να μελετήσει στην βάση S4 για να τον μυήσουν σταδιακά στο πως ακριβώς έχει η κατάσταση, οι εξωγήινοι έχει προσδιορισθεί ότι προέρχονται από το ζ2 Reticuli, το δεύτερο αστέρι ενός διπλού συστήματος αστέρων στον αστερισμό Reticulum (Το Δίχτυ) που είναι ορατός μόνο από το νότιο ημισφαίριο της γης.
Και οι δύο αστέρες του συστήματος έχουν παρόμοια με του Ηλίου φυσικά χαρακτηριστικά και έχουν σχεδόν ταυτόσημη αστρική κατάταξη με τον Ήλιο, ενώ βρίσκονται σε σχετικά πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους, περίπου όσο 100 φορές την απόσταση Πλούτωνα-Ηλίου ή 0,08 έτη φωτός. Συγκριτικά η απόσταση του Ηλίου από τον Εγγύτατο του Κενταύρου - τον κοντινότερο στον Ήλιο μας αστέρα - είναι 4,2 έτη φωτός.
Ο ουρανός στον πλανήτη των εξωγήινων παρουσιάζει το εξόχως εντυπωσιακό φαινόμενο να φωτίζεται από δύο ηλιακούς δίσκους.
Ο πλανήτης από τον οποίο προέρχονται οι εξωγήινοι είναι ο τέταρτος πλανήτης του ζ2 Reticuli. Μια μέρα στον πλανήτη τους διαρκεί περίπου 90 ώρες. Αν και η απόσταση από το ζ2 Reticuli έως την γη είναι περίπου 39 έτη φωτός, οι εξωγήινοι χρειάζονται πολύ λίγο χρόνο (31 μέρες) για να την καλύψουν επειδή διαθέτουν τεχνολογία που τους επιτρέπει να ταξιδεύουν με μη γραμμικό τρόπο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ:
COMMENTS