Έτσι θα είναι ο πόλεμος το 2030!
Τι σχεδιάζουν, με ειδικές προσομοιώσεις, στο αμερικανικό Πεντάγωνο; Ποιες τεχνολογίες θα αλλάξουν τα δεδομένα στα πεδία της μάχης και πόσο αυτά τα «παιχνίδια» απέχουν από την πραγματικότητα;
Η δημοσιογράφος Stephanie Gaskell, με εμπειρία από το ρεπορτάζ του Πενταγώνου και ανταποκρίσεις από το Ιράκ, το Αφγανιστάν και το Γκουαντάναμο, παρουσιάζει στην ιστοσελίδα «Defense One», τη μέθοδο με την οποία σχεδιάζουν οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις τις μελλοντικές επιχειρήσεις.
Παρά τις καινοτομίες και τις απειλές που φέρνει η εξέλιξη, το όραμα του στρατού για το πώς μπορεί να μοιάζει ο πόλεμος το 2030, δε διαφέρει πολύ, σε σχέση με σήμερα. Ή μήπως διαφέρει;
Το «καλό» σενάριο
Οι ηγέτες του στρατού δημιούργησαν ένα πολεμικό παιχνίδι σε μελλοντικό περιβάλλον, το «Unified Quest», το οποίο δοκίμασαν στη Σχολή Πολέμου «Carlisle Barracks» στην Πενσυλβάνια. Τα αποτελέσματα της δοκιμής παρουσιάστηκαν στη Σχολή Άμυνας, στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, παρουσία των επικεφαλής του Πενταγώνου και αξιωματικών.
Το σενάριο έχει ως εξής: Γίνεται μία χημική επίθεση στις ΗΠΑ, από τρομοκράτες που προέρχονται από μία χώρα με πυρηνικό οπλοστάσιο, περιστοιχισμένη ωστόσο από φιλικούς –προς τις ΗΠΑ- γείτονες.
Ο αμερικανικός στρατός έχει ισχυρούς δεσμούς με μία γειτονική χώρα, στην οποία υπάρχει ένα λιμάνι στρατηγικής σημασίας. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εγκρίνει στρατιωτική επέμβαση και οι υπόλοιπες γειτονικές χώρες προσφέρουν πρόσβαση. Οι πεζοναύτες εισβάλλουν, με την υποστήριξη άλλων, μικρότερων μονάδων. Το Ναυτικό καλύπτει την επιχείρηση.
Οι ΗΠΑ έχουν σφιχτό προϋπολογισμό και ο στρατός είναι λιτός, υπακούοντας στο δόγμα «κάνε περισσότερα με λιγότερα μέσα». Υπάρχουν όμως τεχνολογικές καινοτομίες, που αλλάζουν τα δεδομένα στο πεδίο της μάχης: οχήματα εδάφους που ζυγίζουν 30 τόνους, ελικόπτερα που πετούν ταχύτερα και για πιο πολλή ώρα, πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς και πυρομαχικά με υψηλούς αισθητήρες, υβριδικός επαναφορτιζόμενος εξοπλισμός και αεροσκάφη ικανά να μεταφέρουν ένα ολόκληρο τάγμα!
Η εισβολή των στρατευμάτων διαρκεί μόλις πέντε μέρες. Η αποστολή τους είναι, να απομονώσουν και να ελέγξουν το χημικό οπλοστάσιο του εχθρού. Γίνονται πολλές μάχες, αλλά μέσα σε 24 ώρες υπάρχει κατάπαυση πυρός, τα όπλα μαζικής καταστροφής ελέγχονται, αλλά το εχθρικό καθεστώς παραμένει στην εξουσία.
Το πολεμικό παιχνίδι τελειώνει, χωρίς να διευκρινίζεται αν τα αμερικανικά στρατεύματα παραμένουν για να διατηρήσουν τα εδάφη, ή αποχωρούν. Υπάρχουν όμως μεγάλα αποθέματα καυσίμων, αλλά η «ουρά» των στρατευμάτων δύσκολα μπορεί να παραμείνει.
Το «κακό» σενάριο
Γνωρίζοντας ωστόσο, ότι τα περισσότερα από αυτά τα φανταστικά και ακριβά νέα όπλα και οχήματα δεν αναμένεται να εμφανιστούν στα πεδία των μαχών τα προσεχή χρόνια, ο στρατός επινόησε ένα δεύτερο σενάριο, περισσότερο ρεαλιστικό.
Τα αποτελέσματα ήταν εντελώς διαφορετικά: τα στρατεύματα χρειάστηκαν τέσσερις εβδομάδες, για να εισχωρήσουν στο εχθρικό έδαφος και μετά από 85 μέρες εχθροπραξιών, τα όπλα μαζικής καταστροφής χάθηκαν!
Είναι αξιοσημείωτο, ότι σε κάθε περίπτωση, ο στρατός προβλέπει ότι δε θα αποφύγει τις μάχες. Παρά το γεγονός ότι το Πεντάγωνο καταπιάνεται με την περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού, ο στρατός θεωρεί περισσότερο πιθανούς αντιπάλους τη Συρία και το Πακιστάν, παρά την Κίνα, ή τη Βόρεια Κορέα.
Τα logistics και τα iPhones στη μάχη
Οι επικεφαλής του στρατού εστίασαν στην ανάγκη ταχύτερων μέσων. «Η ταχύτητα δημιουργεί περισσότερο χρόνο για να λαμβάνονται αποφάσεις», τόνισε ένας αξιωματικός.
Το συμπέρασμα είναι, ότι ο στρατός θέλει να κινείται γρηγορότερα και να διασφαλίζει τις επικοινωνίες του, χωρίς να σέρνει βαρύ εξοπλισμό.
Άλλος αξιωματούχος σημείωσε, ότι πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος, ώστε να χρησιμοποιούνται εφαρμογές του ιδιωτικού τομέα, με ασφάλεια στρατιωτικού τύπου, έτσι ώστε ο μελλοντικός στρατιώτης να επικοινωνεί με τους διοικητές του μέσω iPhone!
«Το κάνουν η Αλ Κάιντα και η Χεζμπολάχ. Χρησιμοποιούν τα υπάρχοντα δίκτυα επικοινωνίας. Σε πέντε με έξι χρόνια πρέπει να το κάνουμε κι εμείς, γιατί αυτή είναι η καινοτομία που χρειαζόμαστε. Το πρόβλημα ακόμη και στο 2030 είναι η εφοδιαστική αλυσίδα. Ποιο είναι το νόημα να έχουμε εξοπλισμό του 21ου αιώνα, όταν η εφοδιαστική μας αλυσίδα είναι του 20ου αιώνα;» τόνισε άλλος αξιωματούχος.
Ο στρατός του μέλλοντος θέλει τους στρατιώτες να κάνουν επαναλαμβανόμενες θητείες στην ίδια γεωγραφική περιοχή, για να αποκτούν μεγάλη εμπειρία. Μεγάλη βαρύτητα δίνεται επίσης στη γλωσσολογία, τη γνώση ξένων γλωσσών και διαλέκτων, όπως επίσης και στους ισχυρούς δεσμούς με άλλους στρατούς σε όλο τον κόσμο, ώστε όταν ξεσπάσει η κρίση, ο στρατός να είναι ήδη εκεί!
Πιθανότατα, ο στρατός δε θα έχει τα επόμενα 15 χρόνια στη διάθεσή του οχήματα των 30 τόνων και αεροσκάφη που θα μεταφέρουν ολόκληρο τάγμα κι έτσι θα πρέπει να συνεχίσει να καινοτομεί και να ανασχηματίζεται, δίνοντας σκληρές μάχες.
Επίσης, ούτε ο εχθρός μπορεί να έχει αλλάξει το 2030. Σίγουρα όμως, έχει αλλάξει το οικονομικό κλίμα, καθώς ο προϋπολογισμός δεν επιτρέπει πολλές καινοτομίες.
Η δημοσιογράφος Stephanie Gaskell, με εμπειρία από το ρεπορτάζ του Πενταγώνου και ανταποκρίσεις από το Ιράκ, το Αφγανιστάν και το Γκουαντάναμο, παρουσιάζει στην ιστοσελίδα «Defense One», τη μέθοδο με την οποία σχεδιάζουν οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις τις μελλοντικές επιχειρήσεις.
Παρά τις καινοτομίες και τις απειλές που φέρνει η εξέλιξη, το όραμα του στρατού για το πώς μπορεί να μοιάζει ο πόλεμος το 2030, δε διαφέρει πολύ, σε σχέση με σήμερα. Ή μήπως διαφέρει;
Το «καλό» σενάριο
Οι ηγέτες του στρατού δημιούργησαν ένα πολεμικό παιχνίδι σε μελλοντικό περιβάλλον, το «Unified Quest», το οποίο δοκίμασαν στη Σχολή Πολέμου «Carlisle Barracks» στην Πενσυλβάνια. Τα αποτελέσματα της δοκιμής παρουσιάστηκαν στη Σχολή Άμυνας, στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, παρουσία των επικεφαλής του Πενταγώνου και αξιωματικών.
Το σενάριο έχει ως εξής: Γίνεται μία χημική επίθεση στις ΗΠΑ, από τρομοκράτες που προέρχονται από μία χώρα με πυρηνικό οπλοστάσιο, περιστοιχισμένη ωστόσο από φιλικούς –προς τις ΗΠΑ- γείτονες.
Ο αμερικανικός στρατός έχει ισχυρούς δεσμούς με μία γειτονική χώρα, στην οποία υπάρχει ένα λιμάνι στρατηγικής σημασίας. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εγκρίνει στρατιωτική επέμβαση και οι υπόλοιπες γειτονικές χώρες προσφέρουν πρόσβαση. Οι πεζοναύτες εισβάλλουν, με την υποστήριξη άλλων, μικρότερων μονάδων. Το Ναυτικό καλύπτει την επιχείρηση.
Οι ΗΠΑ έχουν σφιχτό προϋπολογισμό και ο στρατός είναι λιτός, υπακούοντας στο δόγμα «κάνε περισσότερα με λιγότερα μέσα». Υπάρχουν όμως τεχνολογικές καινοτομίες, που αλλάζουν τα δεδομένα στο πεδίο της μάχης: οχήματα εδάφους που ζυγίζουν 30 τόνους, ελικόπτερα που πετούν ταχύτερα και για πιο πολλή ώρα, πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς και πυρομαχικά με υψηλούς αισθητήρες, υβριδικός επαναφορτιζόμενος εξοπλισμός και αεροσκάφη ικανά να μεταφέρουν ένα ολόκληρο τάγμα!
Η εισβολή των στρατευμάτων διαρκεί μόλις πέντε μέρες. Η αποστολή τους είναι, να απομονώσουν και να ελέγξουν το χημικό οπλοστάσιο του εχθρού. Γίνονται πολλές μάχες, αλλά μέσα σε 24 ώρες υπάρχει κατάπαυση πυρός, τα όπλα μαζικής καταστροφής ελέγχονται, αλλά το εχθρικό καθεστώς παραμένει στην εξουσία.
Το πολεμικό παιχνίδι τελειώνει, χωρίς να διευκρινίζεται αν τα αμερικανικά στρατεύματα παραμένουν για να διατηρήσουν τα εδάφη, ή αποχωρούν. Υπάρχουν όμως μεγάλα αποθέματα καυσίμων, αλλά η «ουρά» των στρατευμάτων δύσκολα μπορεί να παραμείνει.
Το «κακό» σενάριο
Γνωρίζοντας ωστόσο, ότι τα περισσότερα από αυτά τα φανταστικά και ακριβά νέα όπλα και οχήματα δεν αναμένεται να εμφανιστούν στα πεδία των μαχών τα προσεχή χρόνια, ο στρατός επινόησε ένα δεύτερο σενάριο, περισσότερο ρεαλιστικό.
Τα αποτελέσματα ήταν εντελώς διαφορετικά: τα στρατεύματα χρειάστηκαν τέσσερις εβδομάδες, για να εισχωρήσουν στο εχθρικό έδαφος και μετά από 85 μέρες εχθροπραξιών, τα όπλα μαζικής καταστροφής χάθηκαν!
Είναι αξιοσημείωτο, ότι σε κάθε περίπτωση, ο στρατός προβλέπει ότι δε θα αποφύγει τις μάχες. Παρά το γεγονός ότι το Πεντάγωνο καταπιάνεται με την περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού, ο στρατός θεωρεί περισσότερο πιθανούς αντιπάλους τη Συρία και το Πακιστάν, παρά την Κίνα, ή τη Βόρεια Κορέα.
Το παιχνίδι του πολέμου του 2030 δεν είναι καθόλου άσχετο, με αυτό που σχεδίαζε το επιτελείο του Μπαράκ Ομπάμα το καλοκαίρι, ενάντια στο καθεστώς Άσαντ στη Συρία, με αφορμή την επίθεση με τα χημικά όπλα στη Δαμασκό. Ανεξάρτητα από το ότι δεν υπήρχε ενδεχόμενο χερσαίας επιχείρησης και ότι δεν υπήρχε επίθεση στο αμερικανικό έδαφος, πολλά στοιχεία του σεναρίου είναι πανομοιότυπα.
Τα logistics και τα iPhones στη μάχη
Οι επικεφαλής του στρατού εστίασαν στην ανάγκη ταχύτερων μέσων. «Η ταχύτητα δημιουργεί περισσότερο χρόνο για να λαμβάνονται αποφάσεις», τόνισε ένας αξιωματικός.
Το συμπέρασμα είναι, ότι ο στρατός θέλει να κινείται γρηγορότερα και να διασφαλίζει τις επικοινωνίες του, χωρίς να σέρνει βαρύ εξοπλισμό.
Άλλος αξιωματούχος σημείωσε, ότι πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος, ώστε να χρησιμοποιούνται εφαρμογές του ιδιωτικού τομέα, με ασφάλεια στρατιωτικού τύπου, έτσι ώστε ο μελλοντικός στρατιώτης να επικοινωνεί με τους διοικητές του μέσω iPhone!
«Το κάνουν η Αλ Κάιντα και η Χεζμπολάχ. Χρησιμοποιούν τα υπάρχοντα δίκτυα επικοινωνίας. Σε πέντε με έξι χρόνια πρέπει να το κάνουμε κι εμείς, γιατί αυτή είναι η καινοτομία που χρειαζόμαστε. Το πρόβλημα ακόμη και στο 2030 είναι η εφοδιαστική αλυσίδα. Ποιο είναι το νόημα να έχουμε εξοπλισμό του 21ου αιώνα, όταν η εφοδιαστική μας αλυσίδα είναι του 20ου αιώνα;» τόνισε άλλος αξιωματούχος.
Ο στρατός του μέλλοντος θέλει τους στρατιώτες να κάνουν επαναλαμβανόμενες θητείες στην ίδια γεωγραφική περιοχή, για να αποκτούν μεγάλη εμπειρία. Μεγάλη βαρύτητα δίνεται επίσης στη γλωσσολογία, τη γνώση ξένων γλωσσών και διαλέκτων, όπως επίσης και στους ισχυρούς δεσμούς με άλλους στρατούς σε όλο τον κόσμο, ώστε όταν ξεσπάσει η κρίση, ο στρατός να είναι ήδη εκεί!
Πιθανότατα, ο στρατός δε θα έχει τα επόμενα 15 χρόνια στη διάθεσή του οχήματα των 30 τόνων και αεροσκάφη που θα μεταφέρουν ολόκληρο τάγμα κι έτσι θα πρέπει να συνεχίσει να καινοτομεί και να ανασχηματίζεται, δίνοντας σκληρές μάχες.
Επίσης, ούτε ο εχθρός μπορεί να έχει αλλάξει το 2030. Σίγουρα όμως, έχει αλλάξει το οικονομικό κλίμα, καθώς ο προϋπολογισμός δεν επιτρέπει πολλές καινοτομίες.
COMMENTS