Έλληνα κυβερνητικέ Βουλευτή, πόσους νεκρούς ακόμη;

Έλληνα κυβερνητικέ Βουλευτή, πόσους νεκρούς ακόμη;

Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

΄Ελληνα κυβερνητικέ Βουλευτή.

Ψήφισες και στήριξες μια σειρά από ΦΟΝΙΚΑ μέτρα.

Θα πρέπει να νοιώθεις πραγματικά πολύ ισχυρός και υπερήφανος για το έργο σου. Αλλιώς, δεν θα συνέχιζες στο ίδιο εργόχειρο.


Βλέπεις όντως τους καρπούς της ισχύος σου καθημερινά. Και προφανώς «φτιάχνεσαι». Όσο περισσότερα θύματα, τόσο μεγαλύτερη η απόδειξη της θανάσιμης ΙΣΧΥΟΣ σου.

Για φαντάσου, να έπαιρνες ένα μέτρο και να μην έβλεπες «ανταπόκριση» στην κοινωνία; Ενώ τώρα; με το που ψηφίζεις ένα μέτρο, εκατοντάδες χιλιάδες τα θύματα, άλλος να γκρινιάζει κι άλλος να πεθαίνει.

Τι απ’ όλα να "πρωτοθαυμάσει" κανείς;

Άρρωστοι, ξεσπιτωμένοι. Νεκροί.

Και συ, ψηλά, πανώριος και μεγαλοπρεπής, πάνω στο θρόνο σου, σαν τον Ταμερλάνο στην κορυφή της πυραμίδας.

Τροφική θα πει κανείς, έτσι είναι τα πράγματα στον μάταιο τούτο κόσμο θα πει άλλος, δεν ξέρω, θα σε γελάσω. Πάντως, μα για εκφοβισμό, μα για επίδειξη ισχύος, μα από κενοδοξία, η ουσία είναι μια:

Αυτός ο άτιμος ο Ταμερλάνος, ο κοινός σας "φιλοσοφικός" πρόγονος έβαλε κακές ιδέες σε όλους σας. Συναγωνίζεστε μεταξύ σας ποιός θα φτιάξει την μεγαλύτερη πυραμίδα από τα κεφάλια της φτωχολογιάς.

Νεκροί, άρρωστοι, ξεσπιτωμένοι.

Καλά, εντάξει τα υπόλοιπα, αλλά την ντελικάτη σου μύτη (είμαι σίγουρος γι’ αυτήν, πάει ζευγάρι με τα ντελικάτα αδούλευτα κρινοδάχτυλα) ήθελα νά’ ξερα, δεν την ενοχλεί η μπόχα της θανατίλας κάτωθέν σου;

Μα πάνω σε πτώματα είναι ο θρόνος σου. Δεν το βλέπεις; Δεν το οσφραίνεσαι; Ίδιος Αρχηγικό Δαιμονικό Τελώνιο που περιμένει τις σκοτεινές ψυχές των αμαρτωλών να τις βουτήξει για τον Άδη.

Τώρα, σοβαρά, δεν σου μυρίζει τίποτα;

Ποιός την χάρη σου Πανώριε Τελώνα;

Σε λίγο σου’ ρχονται νέες, φρέσκες ψυχές. Εκατοντάδες χιλιάδες μικρομαγαζάτορες. Αυτοί ντε, που χαλάνε την πιάτσα στα μεγαλοαφεντικά σου των μεγαλοκαταστημάτων.

Θυμάσαι το 26% από το πρώτο ευρώ που ψήφισες ως φορολογία τους;
Τι μεγαλοφυής σκέψη Πανώριε; Εμ το άλλο; Δεν σε νοιάζει τι θα δηλώσει αυτό το κάθαρμα ο θρασύς ο «μικρός». Α, όχι....μισές δουλειές θα κάνεις;

Όχι...του λες εσύ, με τα δολοφονικά παράλογα τεκμήρια πόσο εισόδημα θα δηλώσει, άρα και πόσο φόρο θα πληρώσει. Και μαζί με την ακόμη πιο εγκληματική προκαταβολή του επόμενου έτους, πάει, τον τελείωσες τον άθλιο τον ΜΙΚΡΟ....

Ρε μπαγαπόντη, βρε παμπόνηρο πλάσμα, βρε δαιμονικέ νου, πως τα σκέφτηκες όλα αυτά;

Με μια σου κίνηση, σε λίγες ημέρες από τώρα, θα έχεις εκεί κάτω από τα πόδια σου, εκεί κάτω από το θρόνο σου πολλές, πάρα πολλές χιλιάδες κεφάλια και ψυχές ακόμη.

Με μια σου μόνη κίνηση!!!!

Ω, Πανώριε Δαίμονα, Ω πανίσχυρε Τελώνα, Ασμοδαίε και Μαμμωνά μαζί εσύ ανυπέρβλητε...

Ήξερες, πάντα ήξερες τι έκανες Ισχυρέ του Σκότους...έτσι;

Σου έδωσαν ένα πιστόλι, σου έδωσαν και κάμποσες χιλιάδες θύματα γονατισμένα μπροστά σου και απλά σου είπαν:

«Σημάδεψε και τράβα την σκανδάλη. Για το καλό τους είναι».

Και συ το έκανες.

Όχι θα τ’ άφηνες. Η ζωή αυτών των αθλίων για την δική σου. Είναι σκληρή η ζωή άλλωστε. Έτσι; Σωστά;

Έτσι κι αλλιώς – σου είπαν – δεν έχουν ζωή αυτά τα άθλια υποκείμενα.

Βάρος θα είναι. Για όλους. Και γι’ αυτούς τους ίδιους.

Είναι άρρωστοι και δεν έχουν περίθαλψη (τους την πήρες νωρίτερα, αλλά μην είμαι άδικος μαζί σου, αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Άσε που μπορεί και να μου πεις ότι δεν φταις εσύ για τα πάντα. ΑΛΛΟΙ το ψήφισαν αυτό.
Οι ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ...Ναι, ναι, ΟΚ καλό μου παλικάρι)....

Προχωράμε λοιπόν...

Έχουν σπίτια και δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε τα χαράτσια, ούτε τους φόρους από τα τεκμήρια, ούτε τέλος πάντων όλα τα τέλη που αναλογούν σ’ αυτά τα ντουβάρια. Οπότε τι τα θέλουν τα σπίτια;

Πρέπει να τους απαλλάξεις απ’ αυτό το βάρος. Για το καλό τους, έτσι παλικάρι μου αγιασμένο;

Πρέπει, με λίγα λόγια, να τους λυτρώσεις από τη μιζέρια τους, την εξαθλίωσή τους.
 Κλείστους λοιπόν οριστικά το μικρομάγαζο. Πάρ’ τους το σπίτι. Πάρ’ τους την ζωή. 
 Είπαμε, έτσι άθλιοι που είναι, μόνον βάρος είναι και για τους γύρω τους και για τους ίδιους.

Κάν’ το. Τράβα την σκανδάλη.

Και το έκανες βεβαίως Τελώνι μου και το κάνεις. Κάθε μέρα.

Ξανά και ξανά και ξανά. Εσύ βεβαίως δεν βλέπεις εφιάλτες με κανένα σκοτεινό δάσος όπου σε ξεχάσανε οι τύψεις σου again and again and again όπως τραγούδαγαν και οι Cure κάποτε. Α, όχι, φρόντισες καλά και δεν έχεις τέτοια «κουσούρια κι ελαττώματα». Άκου κει «τύψεις»! χαχαχα.....με συγχωρείς Τελώνι μου, λέμε και καμιά μ@κ@κί@ να περνάει η ώρα....

Απλά, να κοίτα, επειδή είμαι καλοπροαίρετος, δεν θέλω να σκέφτομαι ότι είσαι τόσο σκοτεινή φυσιογνωμία. Ότι γουστάρεις να κάθεσαι πάνω στα ματωμένα κεφάλια των θυμάτων σου σαν κανένας Δαίμονας της Κολάσεως.

Αλλά ρε παιδί μου, μορφωμένος άνθρωπος είσαι, είναι δυνατόν να πίστεψες αυτά που σου είπανε;

Δηλαδή, ότι μ@κ@κί@ σου λένε, τη χάφτεις;

Είναι δυνατόν να πίστεψες όντως ότι άμα βάλεις μπροστά το πολυβόλο κατά πάνω σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και κρατήσεις πατημένη τη σκανδάλη για κάμποσα χρόνια, μπορεί αυτό (το καυτό βλήμα ντε, που θα φτύσει από την κάνη) να είναι για το ΚΑΛΟ τους;

Μα τι έχεις στο κεφάλι σου;

Είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι τον στέλνεις τον έρμο στον άλλον κόσμο με φριχτούς πόνους και δυστυχία, καταδικάζεις τα παιδιά του που θα μείνουν ορφανά πίσω του στην εξαθλίωση κι αυτό είναι για το...ΚΑΛΟ του;

Μα τι έχουν κάνει στο μυαλό σου επιτέλους;

Ανθρώπους μωρέ, συμπολίτες σου, φτωχούς μεροκαματιάρηδες σκοτώνεις με κάθε σου κίνηση, με κάθε τέτοιο ολέθριο μέτρο που ψηφίζεις, δεν το βλέπεις;

Μα τι σου κάνανε επιτέλους;

Με τι σου ζάλισαν μωρέ το νου και βλέπεις άλλ’ αντ’ άλλων;

Δεν σου μυρίζει η μπόχα του θανάτου; Η σαπίλα του θανατικού που έχεις σκορπίσει σ’ αυτόν τον τόπο;

Δεν καταλαβαίνεις επιτέλους πόσο ΜΙΣΟΣ έχεις τραβήξει πάνω σου;

Δεν καταλαβαίνεις πόσες εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι θα ήθελαν να σου βάλουν το μαχαίρι στο λαιμό και να σου τον κόψουν σιγά σιγά, με απίστευτη οργή και μανία;

Δεν καταλαβαίνεις πόσοι και πόσοι καραδοκούν να φύγεις από την επίσημη σκηνή, να ατονήσει η φρούρησή σου, να κάνεις το μοιραίο λάθος και να «ξεμυτίσεις», όταν θα νομίσεις πως έχει περάσει καιρός και τότε θα «σου την πέσουν»;....

Έλληνα κυβερνητικέ Βουλευτή,

Μην τρέφεις ψευδαισθήσεις.

Σε μισούν βαθύτατα και οι πέτρες σ’ αυτόν τον τόπο.
Με χαρά θα σ’ έβλεπαν εξαθλιωμένο, ταπεινωμένο, ματωμένο στο έδαφος να εκλιπαρείς για λύπηση και συγχώρηση.

Στα σκοτεινά τους μάτια όμως θα βλέπεις μόνο τον θάνατο και την καταστροφή σου. Αυτά που ΕΣΥ τους σκόρπισες.

Και μην γελιέσαι. Μην αυταπατάσαι. Ακόμη και σαν «πρώην Βουλευτής» ποτέ πια στην υπόλοιπη ζωή σου δεν θα είσαι ασφαλής.

Δες τι συνέβη στη γυναίκα του Τσοχατζόπουλου στη φυλακή. Πόσο ξύλο της έριξαν οι συγκρατούμενές της. Έτσι που τα κατάφερες, με όλο αυτό το ΜΙΣΟΣ που γέννησες εναντίον σου, δεν θα είσαι ποτέ ασφαλής, ούτε εσύ, ούτε η οικογένειά σου, ούτε οι συνεργάτες σου.

Βρες τον τρόπο να εξιλεωθείς – έστω και τώρα – για τα εγκλήματά σου. Έγκαιρα. Προτού είναι απολύτως αργά. Όσο ακόμη έχεις κάποια δύναμη στα χέρια σου που μπορείς να την μετατρέψεις σε νομοθετική ανακούφιση για το λαό.

Σύνελθε και κάνε το σωστό.

Σώσε όσες περισσότερες ζωές μπορείς απ΄αυτές που κατέστρεψες. Με κάθε τρόπο.

Παραιτήσου, μοίρασε όσα κέρδισες όλα αυτά τα χρόνια από τον πόνο αυτών των ανθρώπων στο πολλαπλάσιο σε ορφανά που τους στέρησες τους γονείς τους, σε εξαθλιωμένους ανθρώπους που ΕΣΥ κατέστρεψες.
Παραδέξου ταπεινά το κακό που τους έκανες και ζήτα δημόσια συγγνώμη. 

Πριν αυτός ο κόσμος, αυτοί οι «Άθλιοι» περάσουν την «Κόκκινη Γραμμή». Και μετά, δεν σε σώζει τίποτα πια.

Κανείς από τους «προστάτες» σου. Οι οποίοι, το ξέρεις καλά, ότι εκείνη την «κρίσιμη ώρα» θα σε «πουλήσουν», θα σε «δώσουν», θα σε «θυσιάσουν κανονικά». Το ξέρεις αυτό, έτσι; Γι’ αυτούς είσαι απλά «αναλώσιμος».

Να σφυροκοπάει αδιάκοπα αυτό στο μυαλό σου καημένε:

 «Μετά δεν σε σώζει τίποτα πια».

Και στο ξαναθυμίζω.

Δεν θα σε φυλάνε για πάντα.

Και μην κοιτάς μερικούς «μεγαλοπαράγοντες» που αν και δεν είναι πλέον Βουλευτές έχουν κάμποσες δεκάδες να τους φυλάνε.

Ακόμη κι αυτοί θα τους χάσουν σύντομα.

Πόσω μάλλον εσύ καημένε ΜΙΚΡΕ ΑΝΑΛΩΣΙΜΕ...και ΜΙΚΡΗ...

Σύντομα θα είστε, πως το λέει ο λαός; «ΞΕΒΡΑΚΩΤΟΙ στ’ αγγούρια»....

Να θυμάσαι πως μια μέρα θα είσαι ΕΡΜΑΙΟ που θα σε πετάξουν σαν στιμμένη λεμονόκουπα μέσα στα μανιασμένα πλήθη για να «ξεθυμάνουν» (με «λίγο αίμα») πάνω ΣΟΥ.

Το ξέρεις πως πάντα θα υπάρχει ένας Ροβεσπιέρος διψασμένος για αίμα, έτσι;

Άσχετα αν μετά από λίγο θα χάσει κι αυτός το κεφάλι του. Εσύ μην επαναπαύεσαι σ’ αυτό όμως, γιατί πριν απ’ αυτόν θα έχεις χάσει εσύ το δικό σου....

Εσύ, αυτό που πρέπει να θυμάσαι είναι πως ΤΟΤΕ οι πρώτοι που θα σε «δώσουν», οι πρώτοι (Βρούτοι) που θα σε μαχαιρώσουν είναι αυτοί που σήμερα σε «φυλάνε» και σε «γλείφουν». Από (δήθεν) αγάπη, εκτίμηση και σεβασμό και μπόλικο συμφέρον. Ενώ τότε, θα σε φάνε για να γλιτώσουν το δικό τους τομάρι. Να αποδείξουν ότι δεν είναι δικοί σου, πως «πλανήθηκαν» και πως «μεταμελήθηκαν». Για να γλιτώσουν το δικό  ΤΟΥΣ τομάρι (ισχυρό κίνητρο, έτσι;) θα δώσουν «όλα μα όλα τα άπλυτά σου στη φόρα».

Το ξέρεις δα πως έτσι δουλεύει το πράγμα, σωστά;

Και κάποια μέρα, εκεί στο δρόμο που θα’ σαι αμέριμνος κάποιος θα σου την «κάνει».

Αυτοί οι ίδιοι, οι τωρινοί «δικοί σου» θα πουν στα πλήθη τότε για το «που και πως θα σε βρούνε».

Γιατί αφού θα σε έχουν προδόσει δεν θα έχουν κανένα συμφέρον να παραμείνεις «όρθιος, ισχυρός κι ακέραιος» για να τους το «ανταποδώσεις». Ορθόν;

Για να πάρεις μια ιδέα, κοίτα τι υφίσταται τώρα ο πρώην συνάδελφός σου ο Άκης από τους «πρώην συνεργάτες» του...επειδή «έτυχε να παραμείνουν...εν ζωή»....καλό παράδειγμα;

Να θυμάσαι επίσης ότι στ’ αρχαία Ελληνικά, το «φιλώ» ως πρώτο συνθετικό σήμαινε το ακριβώς αντίθετο από το «αγαπώ» που κυριολεκτικά σημαίνει η λέξη.

Πχ Φίλαρχος εννοεί μεν αυτόν που αγαπάει το «Άρχειν»... Αλλά σημαίνει ταυτόχρονα κι αυτός που «σκοτώνει τον Αρχηγό του»....

Τό’ πιασες τώρα δαιμονικό Μαμώνικο Τελώνι μου που έχεις «μπλέξει»;

Εξακολουθεί να μην σου μυρίζει το θανατικό που σκόρπισες γύρω σου;

Γιώργος Ανεστόπουλος

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/02/blog-post_5222.html