1) Η δηλητηριώδης  έξοδος στις αγορές...
Ένα από τα βασικά σχέδια που «τρέχει» η κυβέρνηση είναι η έξοδος στις αγορές. Η τελευταία φορά που βγήκε η Ελλάδα στις αγορές ήταν το Χειμώνα του 2010.

Ουσιαστικά η χρεοκοπία της χώρας ξεκίνησε από τη στιγμή που αυτή δεν μπορούσε να βγει στις αγορές λόγω της εκτίναξης των επιτοκίων.

Η εμφάνιση πρωτογενούς πλεονάσματος σε συνδυασμό με τη στήριξη της τρόικας  έχει καθησυχάσει τις αγορές και τα δυνητικά επιτόκια έχουν πέσει από το 25-30% στο 6-7%.

Το μέσο επιτόκιο με το οποίο μας δανείζει η Τρόικα είναι της τάξης του 2,75% και τούτο καταδεικνύει πως υπάρχει μια διαφορά της τάξης του 3-4%.

Αυτό σημαίνει πως αν το ελληνικό δημόσιο δανειστεί 5 δισ. ευρώ για πέντε χρόνια, ο Έλληνας φορολογούμενος θα κληθεί να πληρώσει το χρόνο 137 εκατ. με επιτόκιο Τρόικας και 350 εκατ. το χρόνο με επιτόκιο αγορών.

Στα πέντε χρόνια ο φορολογούμενος θα κληθεί να πληρώσει τόκους με τα επιτόκια Τρόικας περί 675 εκατ. ευρώ και επιτόκια αγορών περί το 1,75 δισ. ευρώ.

Είναι φανερό πως η έξοδος στις αγορές ζημιώνει την Ελλάδα στη παρούσα φάση, αλλά η κυβέρνηση επιμένει γιατί η έξοδος θα τις εξασφαλίσει θετικές εντυπώσεις και ενδεχομένως ψήφους στις εκλογές. 

Επιμένει ακόμη, γιατί η έξοδος στις αγορές της παρέχει τη δυνατότητα να μην προστρέξει σε νέο δανεισμό από την Τρόικα ή την Ευρωζώνη γεγονός που θα σημάνει νέο μνημόνιο και  νέους όρους.

Η κυβέρνηση δεν θέλει νέο μνημόνιο για λόγους πολιτικών εντυπώσεων αλλά κυρίως για να αποφύγει τις πιέσεις των δανειστών στην συνέχιση και ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων που θίγουν τα συμφέροντα των πελατών και των συντεχνιών που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά των εκλογέων του πολιτικού συστήματος που περιλαμβάνει κυβέρνηση και αντιπολίτευση.

Η κυβέρνηση προτιμά να δανειστεί με 6-7% και να υποβάλει τον φορολογούμενο να πληρώσει επιπλέον πάνω από 1 δισ. ευρώ σε ορίζοντα πενταετίας, για λόγους εντυπώσεων.

Με τα χρήματα αυτά θα υποκαταστήσει παλιότερα δάνεια που λήγουν. Θα αντικαταστήσει δάνεια με 2-3% επιτόκια με δάνεια με επιτόκιο 6-7%.

Αν τα χρήματα αυτά τα χρειάζεται για επενδύσεις οι οποίες θα αποδώσουν περισσότερο από 6-7% τότε θα ήταν μια επικερδής απόφαση.

Τα δάνεια αυτά όμως δεν θα πάνε για καμιά επικερδή τοποθέτηση, αλλά μεταξύ άλλων για την πληρωμή του εφάπαξ δημοσίων υπαλλήλων,  πελατών του πολιτικού συστήματος που ως επί το πλείστον έχουν προσληφθεί με διαβλητές διαδικασίες και συνταξιοδοτούνται σε ηλικίες κάτω του Εθνικού Ορίου Συνταξιοδότησης.

Με απλά λόγια η κυβέρνηση εξαναγκάζει την κοινωνία και τις μελλοντικές γενιές να επιβαρυνθούν με δάνεια και επιπλέον τόκους για να μοιράζει εφάπαξ στους πελάτες.

Αυτού του τύπου η έξοδος στις αγορές θα είναι δηλητηριώδης και ίσως αποβεί θανατηφόρος για το μέλλον της χώρας και της οικονομίας.

Η κυβέρνηση της Ελλάδας τέσσερα χρόνια μετά τη χρεοκοπία συνεχίζει να πολιτεύεται με τους όρους των τελευταίων δεκαετιών. Αυτούς που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία.

Κατά τα ίδια Παντελάκι μου τα ίδια Παντελή μου, τα ίδια Αντωνάκη μου τα ίδια Ευάγγελέ μου...

2) Θα μας αναγκάσουν να πηδήξουμε στο Ποτάμι...
 
Αγαπητέ κ.Στούπα,

Ακούω για πρωτογενή πλεονάσματα και τρελαίνομαι...

Ας πει κάποιος στον κ. Θεοχάρη ότι θα ήταν προτιμότερο να σέβονται την νοημοσύνη μας παρά να μας δουλεύουν με αυτόν τον τρόπο. Έτσι όπως πάνε θα μας αναγκάσουν όλους να πηδήξουμε... στο Ποτάμι!!!


3) Οι ρίζες της κακοδαιμονίας μας...
Το ελληνικό πολιτικό πελατειακό σύστημα έχει μία διαχρονική ιστορία σε αυτήν την Χώρα.

 Το ίδιο το Νεοελληνικό κράτος συστάθηκε και δομήθηκε με βάση αυτήν την πελατειακή λογική. Δεν είναι μόνο τα πρώτα Αγγλικά δάνεια εκ των οποίων έφτασε εδώ ενα μικρό μέρος και κατασπαταλήθηκε στον εμφύλιο σπαραγμό Μωραιτών-Ρουμελιωτών κατά τα έτη 1822-1825 αλλά και μετά. 

Δεν είναι μόνο τα δάνεια πού κατασπαταλήθηκαν τις δεκαετίες 1830-1870 από την εγχώρια Ελληνική μαφία,ούτε οι εθνικές μαγκιές τα έτη 1878 και 1897.