Τύμπανα πολέμου για το Ισλαμικό Κράτος! Εντείνεται η πίεση για την ανάγκη στρατιωτικής επέμβασης μετά τις νέες αγριότητες και τις ωμές σφαγές δημοσιογράφων. Οι αμερικανικές επιχειρήσεις που ξεκίνησαν που και πρώτες 110 αεροπορικές επιθέσεις
Εντείνεται η πίεση για την ανάγκη στρατιωτικής επέμβασης μετά τις νέες αγριότητες και τις ωμές σφαγές δημοσιογράφων. Οι αμερικανικές επιχειρήσεις που ξεκίνησαν που και πρώτες 110 αεροπορικές επιθέσεις
Γράφει ο Μάνος Ηλιάδης
Η παραβίαση της γνωστής παλαιάς ρήσεως «μη θίγετε τα κακώς κείμενα» θα μπορούσε να είναι το κύριο μάθημα από αυτά που συμβαίνουν σήμερα σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, μία περιοχή τόσο ευαίσθητη, ασταθή και εύκολα αναφλέξιμη, που κάθε έξωθεν παρέμβαση οδηγεί σε εκρηκτικές και απρόβλεπτες καταστάσεις και κατά κανόνα σε αλυσιδωτές εκρήξεις.
Εν προκειμένω θα λέγαμε ότι «εν αρχή ην» ο πρώτος πόλεμος εναντίον του Ιράκ το 1991, με συνέπεια τον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων Ιρακινών στον πόλεμο και στις ακραίες καταστάσεις διαβιώσεως του πληθυσμού της χώρας (οι συνολικές απώλειες ζωής υπολογίζονται σε 1 εκατομμύριο άτομα). Ο πόλεμος που επαναλήφθηκε το 2003 είχε ως αποτέλεσμα το απόλυτο χάος που προέκυψε, το οποίο έδωσε τη χαριστική βολή σε ένα αραβικό κράτος που ελάχιστα διέφερε από τα υπόλοιπα κράτη της περιοχής.
Έως τότε, κάτω από τον δικτάτορα Σαντάμ Χουσεΐν το Ιράκ ήταν ένα ενιαίο και από τα καλύτερα οργανωμένα κράτη της περιοχής, χωρίς μεγάλες προστριβές μεταξύ σουνιτών, σιιτών και Κούρδων, και με πλήρη ελευθερία για κάθε θρησκεία.
Ο ΆσαντΟ πόλεμος εναντίον ενός άλλου δικτάτορα, του Μπασάρ αλ Άσαντ της Συρίας, περίπου 10 χρόνια αργότερα, είχε ακόμη χειρότερη κατάληξη, αν και όχι από πλευράς αριθμού θυμάτων, όπως στην περίπτωση του Ιράκ, μία κατάληξη την οποία βλέπουμε σήμερα να προσλαμβάνει διαστάσεις που αποτελούν απειλή για ολόκληρο τον κόσμο, με τις γνωστές επιδιώξεις και τα φρικτά εγκλήματα που διαπράττει το περίφημο Ισλαμικό Κράτος (Ι.Κ.), το οποίο θυμίζει το «τζίνι που ξέφυγε από το μπουκάλι» ή το εκτός ελέγχου τέρας που δημιούργησε ο Φρανκεστάιν. Για την ιστορία, οι δύο παραπάνω δικτάτορες (με εξαίρεση την ευθύνη του πρώτου για την εισβολή στο Κουβέιτ και τη χρήση χημικών εναντίον των εξεγερθέντων Κούρδων του Ιράκ) δεν αποτελούσαν καμία εξαίρεση, από δημοκρατικής απόψεως, σε σχέση με τους ηγέτες και τα απολυταρχικά καθεστώτα ολόκληρης της περιοχής (με το Ισραήλ να είναι η μόνη χώρα που λειτουργεί ως δημοκρατία) και με πρότυπο απολυταρχικού καθεστώτος τη Σαουδική Αραβία. Να σημειωθεί ότι η χώρα αυτή μαζί με το Κατάρ είναι οι κύριοι χρηματοδότες του ριζοσπαστικού Ισλάμ.
Ιδιαίτερα η Σαουδική Αραβία, σύμφωνα με το αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες έχει επενδύσει πάνω από 10 δισεκατομμύρια δολάρια για την υποκατάσταση του κύριου ρεύματος του Ισλάμ από τη δική της εκδοχή του Ισλάμ και συγκεκριμένως του σκληρού και άκαμπτου δόγματος Γουαχάμπι (το οποίο ανέπτυξε τον 18ο αιώνα ο Μοχάμεντ Αμπντούλ Γουαχάμπ). Κύκλοι των υπηρεσιών πληροφοριών της Ευρώπης εκτιμούν ότι ένα 15%-20% του ποσού αυτού διοχετεύτηκε στην Αλ Κάιντα και σε άλλες βίαιες οργανώσεις τζιχαντιστών. Σημειώνεται ότι η ίδια χώρα χρηματοδότησε τους Ταλιμπάν τη δεκαετία του 1980 στον αγώνα τους εναντίον των Σοβιετιών.
Από την πλευρά του το Κατάρ, εκτός από την άμεση και ακόμη και δια των όπλων εμπλοκή του στη Λιβύη και τον βασικό του ρόλο στην Αραβική Άνοιξη, υποστήριξε με κάθε τρόπο τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο, ενίσχυσε με 200 εκατ. δολάρια τη Χαμάς και, σύμφωνα με την αγγλική εφημερίδα The Independent (24 Αυγούστου 2014), μόνο για την ανατροπή του Άσαντ στη Συρία διέθεσε 3 δις. δολάρια!
Η απίστευτη βαρβαρότητα την οποία επέδειξε το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στη Συρία και κυρίως οι αποκεφαλισμοί δύο αμερικανών δημοσιογράφων, κατέστησαν αναπόφευκτη την ανάγκη επεμβάσεων των ΗΠΑ που, παρά την απροθυμία του Ομπάμα να εμπλέξει τη χώρα του σε έναν ακόμη πόλεμο, έχει ήδη αρχίσει με περίπου 110 εξόδους (έως την περασμένη εβδομάδα) της αμερικανικής αεροπορίας εναντίον επιλεγμένων στόχων του Ισλαμικού Κράτους. Πρώτο άμεσο αποτέλεσμα ήταν η υποστήριξη από αέρος των Κούρδων Πεσμεργκά που ανακατέλαβαν το φράγμα της Μοσούλης.
Που σκοπεύουνΣύμφωνα με δηλώσεις του εκπροσώπου Τύπου του Πενταγώνου, ναυάρχουν Τζον Κέρμπι (29 Αυγούστου), οι αμερικανικές επιχειρήσεις αποσκοπούν στη μείωση των δυνατοτήτων του ΙΚ να προβαίνει στην κτηνώδη βία που ασκεί στο Ιράκ και στην απειλή που θέτει σε ολόκληρη την περιοχή. Αξιωματούχοι του Πενταγώνου δήλωσαν ότι σε τακτικό επίπεδο οι αεροπορικές επιθέσεις εντός του Ιράκ έχουν ήδη αποτελέσματα στην ικανότητα του ΙΚ να επιχειρεί. «Αποδιοργανώνουμε τις επιχειρήσεις τους, την ικανότητά τους για διοίκηση και έλεγχο, καθώς επίσης και τη δυνατότητά τους να μετακινούνται στην περιοχή» δήλωσε ο ναύαρχος Κίρμπι.
Ο ίδιος δήλωσε ότι στρατιωτικοί αξιωματούχοι στις ΗΠΑ και στην Κεντρική Διοίκηση που έχει την ευθύνη της περιοχής εργάζονται για να υποβάλουν στον πρόεδρο Ομπάμα (προφανώς στρατιωτικές) επιλογές ελέγχου του Ι.Κ. Σημειώνεται ότι τόσο ο αμερικανός υπουργός Άμυνας όσο και ο αρχηγός του μικτού επιτελείου των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων έχουν την άποψη ότι οι επιλογές για τη Συρία δεν περιορίζονται σε στρατιωτικές, ενώ ο ναύαρχος Κίρμπι το επιβεβαίωσε λέγοντας ότι δεν μπορεί να είναι μόνο στρατιωτική η λύση για την αντιμετώπιση απειλής που θέτει το Ι.Κ.
Στα σκαριά και ο συνασπισμός της ΔύσηςΟι αμερικανοί, πάντως, δεν σκοπεύουν να επέμβουν μόνοι τους στο Ιράκ και στη Συρία, αλλά στο πλαίσιο ενός συνασπισμού αρκετών χωρών, κυρίως δε με (αραβικές) χώρες της περιοχής. Την άποψη ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένας ευρύτερος συνασπισμός για την αντιμετώπιση του ΙΚ συμμερίζονται και Άραβες ηγέτες της περιοχής.
Ήδη, όπως έγινε γνωστό, η Γερμανία αποφάσισε να χορηγήσει στους Κούρδους Πεσμεργκά οπλισμό αξίας 70 εκατ. ευρώ, ενώ ακόμη επτά χώρες και συγκεκριμένως η Αλβανία, ο Καναδάς, η Κροατία, η Δανία, η Ιταλία, η Γαλλία και η Αγγλία, εξέφρασαν τη θέλησή τους να ενισχύσουν άμεσα με όπλα τις κουρδικές δυνάμεις του Βορείου Ιράκ στον αγώνα τους εναντίον του Ισλαμικού Κράτους.
Δέκα ημέρες πριν από όλα αυτά, ο αμερικανός στρατηγός (εν αποστρατεία) Τζον Άλεν, πρώην διοικητής των πεζοναυτών στην επαρχία Αμπάρ του Ιράκ και πρώην διοικητής της ΙΣΑΦ στο Αφγανιστάν, σε ένα εμπεριστατωμένο άρθρο του ετάχθη υπέρ της άμεσης επέμβασης εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, «ενός καθαρού και παρόντος κινδύνου για τις ΗΠΑ», προσθέτοντας ότι «το μόνο ερώτημα είναι εάν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα δράσουν αποφασιστικά τώρα που μπορούν ακόμη να διαμορφώσουν μία κατάσταση για την καταστροφή του Ισλαμικού Κράτους, μία δράση που καθίσταται όλο και περισσότερο αυτονόητη».
Οι πληροφορίες ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ συλλέγουν ήδη απαραίτητα στοιχεία για μία στρατιωτική επέμβαση, επιβεβαιώνουν την άποψη ότι η έναρξη των επιχειρήσεων δεν είναι πολύ μακριά. Αν κάτι τις επιταχύνει θα είναι η επανάληψη των εκτελέσεων δια αποκεφαλισμού που απείλησε ο Αλ Μπαγκντάτι, αν συνεχιστούν οι αεροπορικές επιθέσεις εναντίον του «κράτους» του, που σκοπίμως προβάλλονται ιδιαίτερα για να προκαλέσουν σοκ και δέος στους αντιπάλους του. Μόνο που στην περίπτωση της Δύσεως και κυρίως των αμερικανών, η πρόκληση δέους αυτού του είδους που αποτελεί πάγια τακτική του «χαλίφη» του Ισλαμικού Κράτους και τη χρησιμοποίησε κατά κόρον στο Ιράκ και τη Συρία για να παραλύσει το ηθικό και τη θέληση των αντιπάλων του για αντίσταση, θα λειτουργήσει τόσο εις βάρος του «κράτους» του όσο και του ιδίου, καθώς ουδόλως μπορεί να αποκλεισθεί η πιθανότητα να αποτελέσει ο ίδιος στόχο πυραυλικής επίθεσης από αμερικανικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος.
Πηγή «Κυριακάτικη Δημοκρατία»
Γράφει ο Μάνος Ηλιάδης
Η παραβίαση της γνωστής παλαιάς ρήσεως «μη θίγετε τα κακώς κείμενα» θα μπορούσε να είναι το κύριο μάθημα από αυτά που συμβαίνουν σήμερα σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, μία περιοχή τόσο ευαίσθητη, ασταθή και εύκολα αναφλέξιμη, που κάθε έξωθεν παρέμβαση οδηγεί σε εκρηκτικές και απρόβλεπτες καταστάσεις και κατά κανόνα σε αλυσιδωτές εκρήξεις.
Εν προκειμένω θα λέγαμε ότι «εν αρχή ην» ο πρώτος πόλεμος εναντίον του Ιράκ το 1991, με συνέπεια τον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων Ιρακινών στον πόλεμο και στις ακραίες καταστάσεις διαβιώσεως του πληθυσμού της χώρας (οι συνολικές απώλειες ζωής υπολογίζονται σε 1 εκατομμύριο άτομα). Ο πόλεμος που επαναλήφθηκε το 2003 είχε ως αποτέλεσμα το απόλυτο χάος που προέκυψε, το οποίο έδωσε τη χαριστική βολή σε ένα αραβικό κράτος που ελάχιστα διέφερε από τα υπόλοιπα κράτη της περιοχής.
Έως τότε, κάτω από τον δικτάτορα Σαντάμ Χουσεΐν το Ιράκ ήταν ένα ενιαίο και από τα καλύτερα οργανωμένα κράτη της περιοχής, χωρίς μεγάλες προστριβές μεταξύ σουνιτών, σιιτών και Κούρδων, και με πλήρη ελευθερία για κάθε θρησκεία.
Ο ΆσαντΟ πόλεμος εναντίον ενός άλλου δικτάτορα, του Μπασάρ αλ Άσαντ της Συρίας, περίπου 10 χρόνια αργότερα, είχε ακόμη χειρότερη κατάληξη, αν και όχι από πλευράς αριθμού θυμάτων, όπως στην περίπτωση του Ιράκ, μία κατάληξη την οποία βλέπουμε σήμερα να προσλαμβάνει διαστάσεις που αποτελούν απειλή για ολόκληρο τον κόσμο, με τις γνωστές επιδιώξεις και τα φρικτά εγκλήματα που διαπράττει το περίφημο Ισλαμικό Κράτος (Ι.Κ.), το οποίο θυμίζει το «τζίνι που ξέφυγε από το μπουκάλι» ή το εκτός ελέγχου τέρας που δημιούργησε ο Φρανκεστάιν. Για την ιστορία, οι δύο παραπάνω δικτάτορες (με εξαίρεση την ευθύνη του πρώτου για την εισβολή στο Κουβέιτ και τη χρήση χημικών εναντίον των εξεγερθέντων Κούρδων του Ιράκ) δεν αποτελούσαν καμία εξαίρεση, από δημοκρατικής απόψεως, σε σχέση με τους ηγέτες και τα απολυταρχικά καθεστώτα ολόκληρης της περιοχής (με το Ισραήλ να είναι η μόνη χώρα που λειτουργεί ως δημοκρατία) και με πρότυπο απολυταρχικού καθεστώτος τη Σαουδική Αραβία. Να σημειωθεί ότι η χώρα αυτή μαζί με το Κατάρ είναι οι κύριοι χρηματοδότες του ριζοσπαστικού Ισλάμ.
Ιδιαίτερα η Σαουδική Αραβία, σύμφωνα με το αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες έχει επενδύσει πάνω από 10 δισεκατομμύρια δολάρια για την υποκατάσταση του κύριου ρεύματος του Ισλάμ από τη δική της εκδοχή του Ισλάμ και συγκεκριμένως του σκληρού και άκαμπτου δόγματος Γουαχάμπι (το οποίο ανέπτυξε τον 18ο αιώνα ο Μοχάμεντ Αμπντούλ Γουαχάμπ). Κύκλοι των υπηρεσιών πληροφοριών της Ευρώπης εκτιμούν ότι ένα 15%-20% του ποσού αυτού διοχετεύτηκε στην Αλ Κάιντα και σε άλλες βίαιες οργανώσεις τζιχαντιστών. Σημειώνεται ότι η ίδια χώρα χρηματοδότησε τους Ταλιμπάν τη δεκαετία του 1980 στον αγώνα τους εναντίον των Σοβιετιών.
Από την πλευρά του το Κατάρ, εκτός από την άμεση και ακόμη και δια των όπλων εμπλοκή του στη Λιβύη και τον βασικό του ρόλο στην Αραβική Άνοιξη, υποστήριξε με κάθε τρόπο τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο, ενίσχυσε με 200 εκατ. δολάρια τη Χαμάς και, σύμφωνα με την αγγλική εφημερίδα The Independent (24 Αυγούστου 2014), μόνο για την ανατροπή του Άσαντ στη Συρία διέθεσε 3 δις. δολάρια!
Η απίστευτη βαρβαρότητα την οποία επέδειξε το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στη Συρία και κυρίως οι αποκεφαλισμοί δύο αμερικανών δημοσιογράφων, κατέστησαν αναπόφευκτη την ανάγκη επεμβάσεων των ΗΠΑ που, παρά την απροθυμία του Ομπάμα να εμπλέξει τη χώρα του σε έναν ακόμη πόλεμο, έχει ήδη αρχίσει με περίπου 110 εξόδους (έως την περασμένη εβδομάδα) της αμερικανικής αεροπορίας εναντίον επιλεγμένων στόχων του Ισλαμικού Κράτους. Πρώτο άμεσο αποτέλεσμα ήταν η υποστήριξη από αέρος των Κούρδων Πεσμεργκά που ανακατέλαβαν το φράγμα της Μοσούλης.
Που σκοπεύουνΣύμφωνα με δηλώσεις του εκπροσώπου Τύπου του Πενταγώνου, ναυάρχουν Τζον Κέρμπι (29 Αυγούστου), οι αμερικανικές επιχειρήσεις αποσκοπούν στη μείωση των δυνατοτήτων του ΙΚ να προβαίνει στην κτηνώδη βία που ασκεί στο Ιράκ και στην απειλή που θέτει σε ολόκληρη την περιοχή. Αξιωματούχοι του Πενταγώνου δήλωσαν ότι σε τακτικό επίπεδο οι αεροπορικές επιθέσεις εντός του Ιράκ έχουν ήδη αποτελέσματα στην ικανότητα του ΙΚ να επιχειρεί. «Αποδιοργανώνουμε τις επιχειρήσεις τους, την ικανότητά τους για διοίκηση και έλεγχο, καθώς επίσης και τη δυνατότητά τους να μετακινούνται στην περιοχή» δήλωσε ο ναύαρχος Κίρμπι.
Ο ίδιος δήλωσε ότι στρατιωτικοί αξιωματούχοι στις ΗΠΑ και στην Κεντρική Διοίκηση που έχει την ευθύνη της περιοχής εργάζονται για να υποβάλουν στον πρόεδρο Ομπάμα (προφανώς στρατιωτικές) επιλογές ελέγχου του Ι.Κ. Σημειώνεται ότι τόσο ο αμερικανός υπουργός Άμυνας όσο και ο αρχηγός του μικτού επιτελείου των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων έχουν την άποψη ότι οι επιλογές για τη Συρία δεν περιορίζονται σε στρατιωτικές, ενώ ο ναύαρχος Κίρμπι το επιβεβαίωσε λέγοντας ότι δεν μπορεί να είναι μόνο στρατιωτική η λύση για την αντιμετώπιση απειλής που θέτει το Ι.Κ.
Στα σκαριά και ο συνασπισμός της ΔύσηςΟι αμερικανοί, πάντως, δεν σκοπεύουν να επέμβουν μόνοι τους στο Ιράκ και στη Συρία, αλλά στο πλαίσιο ενός συνασπισμού αρκετών χωρών, κυρίως δε με (αραβικές) χώρες της περιοχής. Την άποψη ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένας ευρύτερος συνασπισμός για την αντιμετώπιση του ΙΚ συμμερίζονται και Άραβες ηγέτες της περιοχής.
Ήδη, όπως έγινε γνωστό, η Γερμανία αποφάσισε να χορηγήσει στους Κούρδους Πεσμεργκά οπλισμό αξίας 70 εκατ. ευρώ, ενώ ακόμη επτά χώρες και συγκεκριμένως η Αλβανία, ο Καναδάς, η Κροατία, η Δανία, η Ιταλία, η Γαλλία και η Αγγλία, εξέφρασαν τη θέλησή τους να ενισχύσουν άμεσα με όπλα τις κουρδικές δυνάμεις του Βορείου Ιράκ στον αγώνα τους εναντίον του Ισλαμικού Κράτους.
Δέκα ημέρες πριν από όλα αυτά, ο αμερικανός στρατηγός (εν αποστρατεία) Τζον Άλεν, πρώην διοικητής των πεζοναυτών στην επαρχία Αμπάρ του Ιράκ και πρώην διοικητής της ΙΣΑΦ στο Αφγανιστάν, σε ένα εμπεριστατωμένο άρθρο του ετάχθη υπέρ της άμεσης επέμβασης εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, «ενός καθαρού και παρόντος κινδύνου για τις ΗΠΑ», προσθέτοντας ότι «το μόνο ερώτημα είναι εάν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα δράσουν αποφασιστικά τώρα που μπορούν ακόμη να διαμορφώσουν μία κατάσταση για την καταστροφή του Ισλαμικού Κράτους, μία δράση που καθίσταται όλο και περισσότερο αυτονόητη».
Οι πληροφορίες ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ συλλέγουν ήδη απαραίτητα στοιχεία για μία στρατιωτική επέμβαση, επιβεβαιώνουν την άποψη ότι η έναρξη των επιχειρήσεων δεν είναι πολύ μακριά. Αν κάτι τις επιταχύνει θα είναι η επανάληψη των εκτελέσεων δια αποκεφαλισμού που απείλησε ο Αλ Μπαγκντάτι, αν συνεχιστούν οι αεροπορικές επιθέσεις εναντίον του «κράτους» του, που σκοπίμως προβάλλονται ιδιαίτερα για να προκαλέσουν σοκ και δέος στους αντιπάλους του. Μόνο που στην περίπτωση της Δύσεως και κυρίως των αμερικανών, η πρόκληση δέους αυτού του είδους που αποτελεί πάγια τακτική του «χαλίφη» του Ισλαμικού Κράτους και τη χρησιμοποίησε κατά κόρον στο Ιράκ και τη Συρία για να παραλύσει το ηθικό και τη θέληση των αντιπάλων του για αντίσταση, θα λειτουργήσει τόσο εις βάρος του «κράτους» του όσο και του ιδίου, καθώς ουδόλως μπορεί να αποκλεισθεί η πιθανότητα να αποτελέσει ο ίδιος στόχο πυραυλικής επίθεσης από αμερικανικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος.
Πηγή «Κυριακάτικη Δημοκρατία»
COMMENTS