ΒΑΛΒΙΔΑ ΕΚΤΟΝΩΣΗΣ

Η απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών και τις σχολικές θρησκευτικές εκδηλώσεις δεν αφορά στα παιδιά,αλλά κυρίως στις ιδεοληψίες των γονέων.Τα περισσότερα παιδιά δεν επιθυμούν να απομονώνονται από τους φίλους τους κι ενώ την ώρα, που οι άλλοι κάνουν ένα τόσο εύκολο μάθημα, όπως τα Θρησκευτικά, εκείνοι να είναι υποχρεωμένοι να είναι μόνοι τους σε μια άλλη αίθουσα και να κάνουν π.χ. ενισχυτική στα Μαθηματικά ή κάποιο άλλο δύσκολο μάθημα.

Η απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών και τις σχολικές θρησκευτικές εκδηλώσεις δεν αφορά στα παιδιά,αλλά κυρίως στις ιδεοληψίες των γονέων

Τα περισσότερα παιδιά δεν επιθυμούν να απομονώνονται από τους φίλους τους κι ενώ την ώρα, που οι άλλοι κάνουν ένα τόσο εύκολο μάθημα, όπως τα Θρησκευτικά, εκείνοι να είναι υποχρεωμένοι να είναι μόνοι τους σε μια άλλη αίθουσα και να κάνουν π.χ. ενισχυτική στα Μαθηματικά ή κάποιο άλλο δύσκολο μάθημα.


Πολλοί γονείς αυταπατώνται θεωρώντας πολύ σημαντικό θέμα την απαλλαγή των παιδιών τους από τα Θρησκευτικά, την προσευχή ή τον εκκλησιασμό, λες κι αν απαλλαγούν, θα γίνουν «τέρατα ορθολογισμού». Απαλλασσόμενο από τη διδασκαλία των Θρησκευτικών το παιδί ουσιαστικά, δεν γλιτώνει από τίποτε. Ο θρησκευτικός προσηλυτισμός είναι απλωμένος σε όλο το εύρος των σχολικών δραστηριοτήτων: Εκτός του μαθήματος των Θρησκευτικών γίνεται και μέσω πολλών άλλων μαθημάτων (Γλώσσας, Ιστορίας κ.ά), μέσω των σχολικών εκδηλώσεων (ομιλιών, εορτών κ.λπ.), αλλά και κατ’ επέκταση μέσω ολόκληρης της κοινωνίας της Ρωμιοσύνης (συγγενείς, στρατό, δημόσιο κ.α.).

Επιπλέον, εκτός των θρησκευτικών μύθων, υπάρχουν και πολλοί άλλοι ακόμα μύθοι: εθνικοί, πολιτικοί, ιατρικοί κ.λπ., οι οποίοι καλλιεργούνται στα σχολεία ‒και όχι μόνον‒ και σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πάρουμε απαλλαγή από αυτούς. Μας ακολουθούν δε και μετά τα σχολικά μας χρόνια και μας ταλανίζουν για ολόκληρη τη ζωή μας.

Τα εικονίσματα είναι μερικά από τα πολλά, που υπάρχουν στο βιβλίο της «Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας» του Γυμνασίου. Στο συγκεκριμένο μάθημα, αντί να διδάσκονται κείμενα αρχαίων ελλήνων συγγραφέων διδάσκονται πολλά κείμενα ευαγγελιστών και μεταγενέστερων χριστιανών συγγραφέων.

Αντισυνταγματική η απαλλαγή από τα Θρησκευτικά
Αφορμή για αυτό το άρθρο αποτέλεσαν τα e-mails με διαβήματα σε υπουργεία και φορείς κι οι διαμαρτυρίες, που μας κοινοποιούνται κάθε χρόνο, στις αρχές κυρίως του σχολικού έτους, από διάφορες ενώσεις‒συλλόγους και αφορούν στην απαλλαγή των παιδιών από τα Θρησκευτικά.

Κατ’ αρχήν, η απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών είναι αντισυνταγματική, εφ’ όσον από το Σύνταγμα προβλέπεται η δια της παιδείας ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης (αρθ. 16, παρ. 2). Κανένας όμως, δεν πιέζει προς αυτή την κατεύθυνση και κανένα πολιτικό κόμμα δεν διανοείται να ζητήσει να αναθεωρηθεί το Σύνταγμα ως προς αυτό το σημείο. Αντίθετα, οι περισσότεροι εξαντλούν την «αγωνιστικότητά» τους αποστέλλοντας σωρηδόν e-mails κ.λπ.. 

Θρησκευτικά παντού!
Τα παιδιά είναι αδύνατον να απαλλαγούν από τους θρησκευτικούς μύθους, όσο βρίσκονται μέσα στο πλάισιο του κρατικού σχολείου της Ρωμιοσύνης, το αντίθετο μάλιστα. Το ίδιο το εκπαιδευτικό Σύστημα ‒με τις συνταγματικές ευλογίες‒ είναι εκείνο, που στην ουσία καλλιεργεί τον εθνικοθρησκευτικό  φανατισμό. (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Γιατί διαμαρτύρονται για τους χρυσαυγίτες;)

Όπως έχουμε δείξει και σε παλιότερα άρθρα μας, η θρησκευτική προπαγάνδα εξασκείται σε όλο το φάσμα της σχολικής γνώσης:

Αρχαία Ελληνική Γλώσσα κάνει το παιδί; Εικονίσματα θα βρει μέσα και λόγους των Πατέρων της Εκκλησίας. (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Η Ιλιάδα της Ρωμιοσύνης).

Φυσική για τη διάδοση του φωτός κάνει; Το Άγιο Φως θα βρει μέσα. [Στο βιβλίο Φυσικής της Ε΄ Δημοτικού για παράδειγμα, στο κεφάλαιο «H Διάδοση του Φωτός» αναφέρει για το φώς της Παλαιάς Διαθήκης, που έφτιαξε ο Θεός την πρώτη μέρα τής δημιουργίας, για το φως των Χριστουγέννων, όπου ο Χριστός είναι ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, για το φώς του Πάσχα, τον επιτάφιο, τα φαναράκια κ.λπ. (σελ. 74).

Και πάει λέγοντας...

Το εικονιζόμενο κείμενο με τα κάλαντα του Αγίου Βασιλείου έχει φωτοτυπηθεί από την Ιλιάδα του βιβλίου της Α΄Γυμνασίου.

Το παιδί ακούει θρησκευτική προπαγάνδα σε καθημερινή βάση από τους θρησκευόμενους καθηγητές σε όλα τα μαθήματα, κυρίως όμως, από τις φιλολόγους ‒οι περισσότερες των οποίων είναι θεολογικότερες των θεολόγων‒, αλλά και στους λόγους των εθνικών εορτών. Θρησκευτική προπαγάνδα βλέπει στους τοίχους με τα πορτραίτα του Γρηγόριου Ε΄, του Π. Π. Γερμανού κ.λπ.. Αργότερα, ο θρησκευτικός προσηλυτισμός συνεχίζεται στο στρατό, στο πανεπιστήμιο, στις δημόσιες υπηρεσίες κ.α..

Τι θέλει το παιδί
Ένα βασικό ακόμα στοιχείο, που δεν λαμβάνεται καθόλου υπ’ όψη είναι αν το παιδί πραγματικά επιθυμεί να απαλλαγεί από τα Θρησκευτικά.

Σύμφωνα με τα ισχύοντα, όταν τα άλλα παιδιά κάνουν Θρησκευτικά, το απαλλαγμένο παιδί πηγαίνει σε άλλη τάξη και κάνει ενισχυτική διδασκαλία στα Μαθηματικά, στη Γλώσσα κ.ά.. Όλη την ημέρα το παιδί είναι παρέα με τους φίλους του. Στα μαθήματα, στην παρέα, στο παιχνίδι. Τη συγκεκριμένη ώρα των Θρησκευτικών όμως, υποχρεώνεται να τους αφήσει κι αντί να πάει να παρακολουθήσερι ένα τόσο εύκολο μάθημα, που σηκώνει και χαβαλέ πολλές φορές, απομονώνεται σε κάποια άλλη αίθουσα και κάνει κάποιο δύσκολο μάθημα. Όταν επίσης τα άλλα παιδιά πάνε εκκλησιασμό, που πάνε με τα πόδια και κάνουν στο δρόμο πλάκα, το παιδί απομονώνεται και πάλι κι είναι υποχρεωμένο να απαντάει στις απορίες των φίλων του, του τύπου: «Γιατί δεν έρχεσαι μαζί μας στην εκκλησία; Δεν είσαι έλληνας εσύ;». Το κόστος της απομόνωσης, ανάλογα και με το χαρακτήρα του παιδιού, είναι μερικές φορές πολύ μεγάλο.

Το  Άγιο Φώς στον τάφο του Χριστού.  Ομιλία ιερέα στο αμφιθέατρο της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Η απαλλαγή από τα Θρησκευτικά λοιπόν, έχει να κάνει περισσότερο με τα ιδεολογικά κολλήματα του γονιού κι όχι πάντα με τις επιθυμίες του παιδιού.

Προσωπική εμπειρία
Προσωπικά, απάλλασσα και τα δυο μου παιδιά όλα τα χρόνια από τα Θρησκευτικά. Όταν όμως άρχισαν να μεγαλώνουν, ξεκίνησαν οι πρώτες αντιδράσεις για τους λόγους που προανέφερα. Δεν είχαν καμία όρεξη να αφήνουν τους φίλους τους και να σπασικλίαζουν, την ώρα, που οι άλλοι παρακολουθούσαν την «ώρα του παιδιού». Οπότε, στις τελευταίες τάξεις του σχολείου (Λύκειο), μου ζήτησαν και οι δυο να μην τους απαλλάξω πλέον, όπως κι έγινε.

Δεν έπαθαν τίποτε. Ίσα ίσα, που δεν απομονώνονταν, δεν αντιμετώπιζαν προβλήματα στην κοινωνική τους ένταξη, κι επειδή μιλούσαμε πολύ σπίτι, όταν γύριζαν από το μάθημα, μου έλεγαν: «άκου τι μας είπαν σήμερα στο σχολείο, να γελάσεις!» και μου περίγραφαν τι τους είπε ο θεολόγος, τι άκουσαν από τη φιλόλογο, που έβγαλε λόγο κ.ά.. Μαζί τα σχολιάζαμε και πολλές φορές το διασκεδάζαμε επιπλέον.

Το σκίτσο αριστερά δεν λήφθηκε από εικόνισμα ναού η μοναστηριού, αλλά από έγγραφο ανώτατου πνευματικού ιδρύματος της σύγχρονης Ελλάδας. Ο Άγιος Ανδρέας μεταφέρων χιαστί σταυρό αποτελεί τον επίσημο λογότυπο του Πανεπιστημίου Πατρών.  Δεξιά, ο Άγιος Δημήτριος στο λογότυπο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Ένας γνωστός μου, φανατικός άθεος, έχει ένα γιο, που μόλις τελείωσε το Λύκειο, τον οποίον απάλλασσε από τα Θρησκευτικά και ποτέ δεν τον πήγαινε στην εκκλησία, από όταν ήταν μικρός. Φέτος όμως, το Μεγάλο Σάββατο, ενώ η οικογένεια ετοιμαζόταν για ύπνο, ο γιος του ετοιμάστηκε για έξω.

- Πού πας; τον ρώτησαν.

- Στην Ανάσταση! απάντησε.

Οι γονείς του εκπλάγηκαν. Ποτέ τους δεν τον είχαν πάει στην Ανάσταση. Τώρα, που μεγάλωσε όμως, ήθελε να πάει, όπως κι έγινε τελικά. Θα πήγαινε όλη η παρέα του (και κάποιο κορίτσι, που τον ενδιέφερε), του άρεσε και το όλο το κλίμα με τον κόσμο και τα βεγγαλικά και πήγε. Ήταν ήδη μεγάλος κι έκανε την επιλογή του, η οποία ήταν εντελώς διαφορετική από των γονιών του.

Εθνικοθρησκευτικοί μύθοι σε σχολικό χάρτη.

  
Εθνικός προσηλυτισμός
Εκτός όμως από τη θρησκευτική προπαγάνδα, υπάρχει και η εθνική. Το κάθε παιδί, που ζει εντός των συνόρων του κράτους μας, από τον Έβρο ως τη Γαύδο κι από τα Δωδεκάνησα ως τα Ιόνια, ανεξαρτήτως καταγωγής (π.χ. βλάχος, αρβανίτης κ.λπ.), θα μάθει στο σχολείο, πως είναι απόγονος των αρχαίων ελλήνων.

Και αυτός ο προσηλυτισμός, ο εθνικός εν προκειμένω, είναι προβλεπόμενος από το Σύνταγμα, εφ’ όσο στο ίδιο άρθρο (16, παρ. 2) προβλέπεται η δια της παιδείας ανάπτυξη όχι μόνον της θρησκευτικής, αλλά και της εθνικής συνείδησης.

Αν κάποιος έχει συνείδηση αρβανιτόβλαχου και είναι άθεος, από το Σύνταγμα της χώρας προβλέπεται, να του παρέξει το κράτος παιδεία και να τoυ αλλάξει τη συνείδηση (πλύση εγκεφάλου λέγεται αυτό). Να τον κάνει δηλαδή, να νοιώσει με το ζόρι (τουρκ. zor), θέλοντας και μη, έλληνας και χριστιανός.

Κι αυτή η προπαγάνδα είναι απλωμένη επίσης σε όλο το φάσμα της σχολικής γνώσης, ιδίως στα μαθήματα της Ιστορίας, της Γεωγραφίας και της Γλώσσας. (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: «Τι είν’ η πατρίδα μας;», Ο μύθος της διατήρησης των «εθνικών» χαρακτηριστικών του ελληνικού έθνους, Με το ζόρι έλληνες! κ.ά.).

Μπορεί το παιδί να μην ξέρει πότε γεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος ή ποιά μέτρα έλαβε ο Ιουστινιανός κ.ά., ακούγοντας όμως Ιστορία, το μόνο, που σίγουρα του μένει, είναι η δήθεν συνέχεια από τους αρχαίους, στους νέους κατοίκους του ελλαδικού χώρου.

Ο μύθος του Πολυτεχνείου.

Επίσης, τόσα χρόνια μαθαίνουν τα παιδιά αρχαία ελληνικά. Ποιός μπορεί να κατανοήσει ένα αρχαίο κείμενο; Σχεδόν κανένας. Αφού υποτίθεται, ότι η γλώσσα που μιλάμε σήμερα, είναι η ίδια με την αρχαία, την οποία μάλιστα διδαχθήκαμε τόσα χρόνια, γιατί δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ένα αρχαίο κείμενο; Γιατί μαθαίνουμε πιο εύκολα τα αγγλικά π.χ.;

Η απάντηση είναι, ότι η γλώσσα, που μιλάμε σήμερα ελάχιστη άμεση σχέση με τα αρχαία ελληνικά έχει. Την γλώσσα αυτή, που μέχρι πριν λίγα χρόνια την έλεγαν ρωμέικα κι όχι ελληνικά, την έφτιαξαν αλεξανδρινοί λόγιοι για χρήση από τους μη έλληνες ρωμιούς επήλυδες (σλάβους, αρβανίτες, κ.λπ.). Τα σημερινά ελληνικά, προέρχονται από τα ρωμέικα, κι όχι από τα αρχαία ελληνικά.

Διδασκόμενο όμως το παιδί στο σχολείο αρχαία ελληνικά, του δημιουργείται η εντύπωση της συνέχειας. Και καμία αρχαία λέξη να μην του μείνει, του έχει μείνει η εντύπωση, ότι είναι απόγονος των αρχαίων ελλήνων και μιλάει μια εξέλιξη της γλώσσας τους.

Για αυτό τον προσηλυτισμό, για την εθνική πλύση εγκεφάλου, δεν διαμαρτύρεται κανείς, αλλά και να διαμαρτυρηθεί, πώς θα απαλλαγεί το παιδί;

Ο μύθος του κοινοβουλευτισμού.

Πολλοί ακόμα μύθοι
Κι αν το προχωρήσουμε ακόμα παραπέρα, πέραν των θρησκευτικών και των εθνικών, υπάρχουν πάρα πολλοί ακόμα μύθοι, που μολύνουν τους αθώους παιδικούς εγκεφάλους:

Υπάρχουν οι πολιτικοί μύθοι (πχ. εορτασμός των «ηρώων» του Πολυτεχνείου), οι κοινοβουλευτικοί μύθοι (από μικρά τα παιδιά μαθαίνουν στα σχολεία να ψηφίζουν για τα σχολικά συμβούλια), οι ιατρικοί μύθοι (από μικρά τα παιδιά εξοικειώνονται με τους εμβολιασμούς για «το καλό τους» (διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Από το εμβόλιο της γρίπης, στους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς στα σχολεία) κ.ά..

Η γρίπη και το εμβόλιό της. Ένας ακόμη ιατρικός μύθος.

Επίλογος
Η απαλλαγή από τα Θρησκευτικά δεν αφορά το παιδί, αλλά κυρίως τις ιδεοληψίες του γονέα κι επιπλέον λειτουργεί σαν βαλβίδα εκτόνωσης, ώστε το παιδί να «καταπιεί αμάσητους» όλους τους άλλους ‒πέραν των θρησκευτικών‒ μύθους. 


Πηγή:Ελεύθερη Έρευνα