Η ιδέα της δημιουργίας ενός γεωοικονομικώς, γεωστρατηγικώς και πολιτικώς ενοποιημένου ηπειρωτικού «Ευρωπαϊκού Μείζονος Χώρου» είχε εξέχου...
Η ιδέα της δημιουργίας ενός γεωοικονομικώς, γεωστρατηγικώς και πολιτικώς ενοποιημένου ηπειρωτικού «Ευρωπαϊκού Μείζονος Χώρου» είχε εξέχουσα, κυριολεκτικώς κεντρική, θέση και σημασία στην γεωοικονομική, γεωστρατηγική, πολιτικοιοικονομική και πολιτικοδιπλωματική σχεδίαση και πρακτική του Τρίτου Γερμανικού Ράϊχ.
Αναλόγως δεσπόζουσα θέση κατείχε το ιδεολόγημα του Ευρωπαϊσμού στην ηγεμονική ιδεολογία και προπαγάνδα της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας. Η τεκμηρίωση είναι πλούσια και ακαταμάχητη: Μπορεί κανείς να ανατρέξει στις αναρίθμητες σχετικές εκθέσεις, υπομνήματα, σχέδια, μελέτες και λοιπά επίσημα και ημιεπίσημα έγγραφα των αρμοδίων Υπηρεσιών και δεξαμενών σκέψεως της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας (Υπουργεία Εξωτερικών, Οικονομίας, Προπαγάνδας, Βιομηχανικά, Εμπορικά και Τεχνικά Επιμελητήρια, Εταιρείες Μεσευρώπης και ΝΑ. Ευρώπης, αρμόδιες Υπηρεσίες των SS, Πανεπιστημιακά Ιδρύματα και Ερευνητικά Ινστιτούτα κ.λ.π. κ.λ.π.).
Λίαν ενδεικτικώς αναφέρουμε τα εξής:
- Sölter, Arno, “Der Krieg als Wegbereiter der europäischen Wirtschaftsgemeinschaft” (Ο Πόλεμος ως διανοίγων τον δρόμο της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητος), εις: Das Grossraumkartell. Ein Instrument der industriellen Marktordnung im neuen Europa (Το Καρτέλλ του Μείζονος Χώρου. Ένα εργαλείο διατάξεως της Βιομηχανικής Αγοράς στην Νέα Ευρώπη), hg. vom Zentralforschungsinstitut für nationale Wirtschaftsordnung und Grossraumwirtschaft (εκδοθέν υπό του Κεντρικού Ινστιτούτου Ερευνών Εθνικής Οικονομίας και Οικονομίας του Μείζονος Χώρου), Dresden 1941.
- Höhn, Reinhard, “Reich – Grossraum – Grossmacht” εις: Nationale Wirtschaftsordnung und Grossraumwirtschaft. Beiträge der Gesellschaft für europäische Wirtschaftsplanung und Grossraumwirtschaft e. V. (Εθνική Οικονομική Τάξις και Μείζων Οικονομικός Χώρος. Συμβολές της Εταιρείας για την Ευρωπαϊκή Οικονομική Σχεδίαση και τον Μείζονα Οικονομικό Χώρο), Berlin, Dresden 1942, S. 78-88:
***
Περαιτέρω, για την εξέχουσα θέση και σημασία της ευρωπαϊκής οικονομικής ενοποιήσεως και του ευρωπαϊκού ιδεολογήματος στην γεωοικονομική σχεδίαση του Γερμανικού Κεφαλαίου και των γερμανικών ιθυνουσών πολιτικών ελίτ ήδη από εποχής Δευτέρου Ράϊχ (προ ακόμη της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία, το 1933) παράβαλε (λίαν ενδεικτικώς), το κλασσικό σύγγραμμα του κορυφαίου Γερμανού πολιτικού και θεωρητικού Φρειδερίκου Νάουμαν περί «Μεσευρώπης» (Naumann, Friedrich, Mitteleuropa, Berlin 1915.
Επίσης: Grotkopp, Wilhelm, «Handelspolitische Möglichkeiten und Notwendigkeiten» (Εμπορικοπολιτικές Δυνατότητες και Αναγκαιότητες), εις: Gürge, Wilhelm / Grotkopp, Wilhelm (Hrsg.), Grossraumwirtschaft, der Weg zur europäischen Einheit. (Οικονομία Μείζονος Χώρου, ο δρόμος προς την Ευρωπαϊκή Ενότητα), Berlin 1931, με Πρόλογο του τότε Υπουργού του Ράϊχ Treviranus. Ιδίως το κεφ. II: Die Idee der Zollunion (Η Ιδέα της Τελωνειακής Ενώσεως):
«Μία Τελωνειακή Ένωσις της Κεντρικής και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης θα απαιτήσει θυσίες προς το συμφέρον της αναδιατάξεως αυτού του Οικονομικού Χώρου… Θα έπρεπε, αλήθεια, να μας λείψει το θάρρος να αναλάβουμε την ευθύνη τέτοιων θυσιών;
(…) Μπορεί να πραγματοποιηθεί η ιδέα μιας Τελωνειακής Ενώσεως της Κεντρικής και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης; Ποια πλεονεκτήματα προσφέρει μία Τελωνειακή Ένωσις της Κεντρικής και ΝΑ. Ευρώπης;
(…) Εάν ήσαν μόνον οικονομικής φύσεως τα επί τάπητος ζητήματα, τότε θα είχε ήδη σήμερα πραγματοποιηθεί η Τελωνειακή Ένωσις της Κεντρικής και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, παρά τις προκύπτουσες δυσκολίες και παρά την – ασφαλώς πολύ ισχυρή – αντίσταση των θυμάτων της Τελωνειακής Ενώσεως.
Αλλά κοντά στους οικονομικούς υπολογισμούς προβάλλουν δυστυχώς και ακόμη σπουδαιότεροι, πολιτικής φύσεως, κυρίως το ζήτημα της πιθανής απωλείας της οικονομικής και πολιτικής Κυριαρχίας.
Λίαν ενδεικτικώς αναφέρουμε τα εξής:
- Sölter, Arno, “Der Krieg als Wegbereiter der europäischen Wirtschaftsgemeinschaft” (Ο Πόλεμος ως διανοίγων τον δρόμο της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητος), εις: Das Grossraumkartell. Ein Instrument der industriellen Marktordnung im neuen Europa (Το Καρτέλλ του Μείζονος Χώρου. Ένα εργαλείο διατάξεως της Βιομηχανικής Αγοράς στην Νέα Ευρώπη), hg. vom Zentralforschungsinstitut für nationale Wirtschaftsordnung und Grossraumwirtschaft (εκδοθέν υπό του Κεντρικού Ινστιτούτου Ερευνών Εθνικής Οικονομίας και Οικονομίας του Μείζονος Χώρου), Dresden 1941.
- Höhn, Reinhard, “Reich – Grossraum – Grossmacht” εις: Nationale Wirtschaftsordnung und Grossraumwirtschaft. Beiträge der Gesellschaft für europäische Wirtschaftsplanung und Grossraumwirtschaft e. V. (Εθνική Οικονομική Τάξις και Μείζων Οικονομικός Χώρος. Συμβολές της Εταιρείας για την Ευρωπαϊκή Οικονομική Σχεδίαση και τον Μείζονα Οικονομικό Χώρο), Berlin, Dresden 1942, S. 78-88:
«Με την Αρχή της (Εθνικής) Κυριαρχίας εγκαθιδρύθηκε στην Ευρώπη μία πολιτειακή κατασκευή εχθρική προς την έννοια του Ράϊχ και του Χώρου, η οποία και κατέστρεψε την πολιτική τάξη της Ευρώπης ως Χώρου, την βασιζομένη επί του (παλαιού) Γερμανικού Δικαίου, όπως την ενσάρκωνε το μεσαιωνικόν Γερμανικόν Ράϊχ… με έναν συντεταγμένο, πέριξ του Κέντρου, Ευρωπαϊκό Χώρο, ο οποίος εκτεινόταν, την εποχή των Στάουφεν, από Ρήνου μέχρι Σικελίας και είχε με την Χάνσα (Οικονομική Ομοσπονδία των Πόλεων) ένα ισχυρό αναπτυξιακό κέντρο…
Επιβάλλεται να αναγνωρισθεί από την Νομική και την Πολιτική Επιστήμη ότι τα νέα πολιτικά δεδομένα οφείλουν να οδηγήσουν σε πλήρη μεταβολή της πολιτειολογικής σκέψεως… Ως θεμέλιο της οποίας οφείλει να θεωρείται η έννοια του Μείζονος Χώρου (Ενιαίου Χώρου)… Το Ράϊχ είναι ο εκπρόσωπος της νέας πολιτικής τάξεως στην Ευρώπη…»
***
Περαιτέρω, για την εξέχουσα θέση και σημασία της ευρωπαϊκής οικονομικής ενοποιήσεως και του ευρωπαϊκού ιδεολογήματος στην γεωοικονομική σχεδίαση του Γερμανικού Κεφαλαίου και των γερμανικών ιθυνουσών πολιτικών ελίτ ήδη από εποχής Δευτέρου Ράϊχ (προ ακόμη της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία, το 1933) παράβαλε (λίαν ενδεικτικώς), το κλασσικό σύγγραμμα του κορυφαίου Γερμανού πολιτικού και θεωρητικού Φρειδερίκου Νάουμαν περί «Μεσευρώπης» (Naumann, Friedrich, Mitteleuropa, Berlin 1915.
Επίσης: Grotkopp, Wilhelm, «Handelspolitische Möglichkeiten und Notwendigkeiten» (Εμπορικοπολιτικές Δυνατότητες και Αναγκαιότητες), εις: Gürge, Wilhelm / Grotkopp, Wilhelm (Hrsg.), Grossraumwirtschaft, der Weg zur europäischen Einheit. (Οικονομία Μείζονος Χώρου, ο δρόμος προς την Ευρωπαϊκή Ενότητα), Berlin 1931, με Πρόλογο του τότε Υπουργού του Ράϊχ Treviranus. Ιδίως το κεφ. II: Die Idee der Zollunion (Η Ιδέα της Τελωνειακής Ενώσεως):
«Μία Τελωνειακή Ένωσις της Κεντρικής και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης θα απαιτήσει θυσίες προς το συμφέρον της αναδιατάξεως αυτού του Οικονομικού Χώρου… Θα έπρεπε, αλήθεια, να μας λείψει το θάρρος να αναλάβουμε την ευθύνη τέτοιων θυσιών;
(…) Μπορεί να πραγματοποιηθεί η ιδέα μιας Τελωνειακής Ενώσεως της Κεντρικής και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης; Ποια πλεονεκτήματα προσφέρει μία Τελωνειακή Ένωσις της Κεντρικής και ΝΑ. Ευρώπης;
(…) Εάν ήσαν μόνον οικονομικής φύσεως τα επί τάπητος ζητήματα, τότε θα είχε ήδη σήμερα πραγματοποιηθεί η Τελωνειακή Ένωσις της Κεντρικής και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, παρά τις προκύπτουσες δυσκολίες και παρά την – ασφαλώς πολύ ισχυρή – αντίσταση των θυμάτων της Τελωνειακής Ενώσεως.
Αλλά κοντά στους οικονομικούς υπολογισμούς προβάλλουν δυστυχώς και ακόμη σπουδαιότεροι, πολιτικής φύσεως, κυρίως το ζήτημα της πιθανής απωλείας της οικονομικής και πολιτικής Κυριαρχίας.
Αυτονοήτως, η οικονομικοπολιτική Κυριαρχία των Κρατών που συγκροτούν μία Τελωνειακή Ένωση θα περιορισθεί ουσιωδώς…
Αλλά ακριβώς η εξέλιξη του Καπιταλισμού χαρακτηρίζεται από αυτήν την παραίτηση από της οικονομικοπολιτικής Κυριαρχίας…
Μία Τελωνειακή Ένωσις (της Ευρώπης) υποχρεώνει αναμφιβόλως σε παραίτηση από ουσιαστικά πολιτικά και οικονομικά δικαιώματα, καθώς δεν είναι δυνατή μεταξύ κρατών, τα οποία επιμένουν προσκολλημένα στην χίμαιρα της 100% Κυριαρχίας και ακολουθούν μία εθνικιστική Οικονομική Πολιτική αποσκοπούσα στην Αυτάρκεια.
Είναι, όμως, μία τοιαύτη Πολιτική Αυταρκείας σήμερα καν δυνατή; Μπορεί σήμερα να διατηρηθεί ακόμη η έννοια της Κυριαρχίας;
(…) Τώρα πρόκειται, μάλιστα, για την περαιτέρω ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Ειρήνης…, διότι, εάν πραγματοποιηθεί με συνέπεια η Τελωνειακή Ένωσις της Ευρώπης, τότε παύουν να υφίσταται, από οικονομικής απόψεως, οι πιθανότητες ενός Ευρωπαϊκού Πολέμου, τότε εξασφαλίζεται η Ευρωπαϊκή Ειρήνη. Εδώ συνίσταται η μεγάλη πολιτική και ευρωπαϊκή σημασία του αιτήματος της Τελωνειακής Ενώσεως…
Το ιδεωδέστερον θα ήτο μία συμμετοχή της Γαλλίας σε μιαν τέτοιαν Τελωνειακή Ένωση ή η υιοθέτηση μιας κεντροευρωπαϊκής λύσεως βασιζομένης στην γερμαννο-γαλλική Τελωνειακή Ένωση, διότι, σε περίπτωση μιας τέτοιας συμφωνίας, θα καθίστατο άνευ ουσίας η κουβέντα περί ηγεμονικών τάσεων ενός κράτους, που τόσον ανασταλτικώς έδρασε επί του ευρωπαϊκού κινήματος…»
***
Αντιλαμβάνομαι, βεβαίως, ότι τα ανωτέρω – και μερικές …εκατοντάδες άλλα – αδιαμφισβήτητα ιστορικά ντοκουμέντα (τα οποία τεκμηριώνουν εξ ίσου αδιάψευστα ιστορικά γεγονότα) ξενίζουν, ίσως, ή εκπλήσσουν πολλούς ανυποψίαστους νεοέλληνες, οι οποίοι έχουν αφελώς και καλή τη πίστει αποδεχθεί ως θέσφατο την πασίγνωστη πεπατημένη της καθεστωτικής προπαγάνδας της (παρασιτικά προσκολλημένης στην ξένη «Προστασία» και αποκλειστικώς εξαρτώμενης από τα «πακέττα» των Βρυξελλών) νεοελληνικής νόθου, κομπραδορικής αστικής τάξεως, του υπηρετικού της πολιτικού προσωπικού που επανδρώνει το θεσμικό-πολιτικό εποικοδόμημα και των ευρω-επιδοτούμενων «οργανικών διανοουμένων» της, που στελεχώνουν κατά χιλιάδες τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους: ότι τάχα η υπόθεση της λεγομένης «ευρωπαϊκής ενοποιήσεως» ανάγεται σε μιαν …ανιδιοτελή πρωτοβουλία ενίων ρομαντικών κυρίων, ονόματι Σπάακ, Σουμάν, Μοννέ, Αντενάουερ κ.λ.π. άμα τη λήξει του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου!
Το γεγονός ότι ένα εκπληκτικά μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού αγνοεί τα πραγματικά δεδομένα και περιστατικά – τις ναζιστικές καταβολές του ευρωπαϊκού εγχειρήματος και ιδεολογήματος καθώς και την κυριολεκτικά κεντρική θέση τους στο πλαίσιο της χιτλερικής γεωπολιτικής και γεωοικονομικής σχεδιάσεως – οφείλεται όχι μόνον στο (αξιολύπητα) χαμηλό μορφωτικό επίπεδο της πλειονότητος των πολιτικών ανδρών (και γυναικών) που στελεχώνουν το κρατούν ολιγαρχικό (νόθο κοινοβουλευτικό) πολιτικό σύστημα και τα Μέσα Μαζικής Εξαχρειώσεως και Παραπληροφορήσεως αλλά και στην επιστημονική ανεπάρκεια μιας τεράστιας μάζας νεοελλήνων πανεπιστημιακών (ιδίως «ιστορικών», «διεθνολόγων» και, εσχάτως, …«ευρωπαιολόγων»!!!), κυρίως όμως στην προκλητική ιδιοτέλειά τους: Ως γνωστόν, όσοι αποδέχονται να ταυτισθούν με την κρατούσα καθεστωτική, εθνομηδενιστική αντίληψη περί «ευρωπαϊκής ενοποιήσεως» (και συνεπακόλουθου «τέλους του έθνους-κράτους»), απολαμβάνουν πλούσια τα ελέη που επιφυλάσσει το υπερεθνικόν Νεοταξικόν καθεστώς για τους γενιτσάρους του: εκλογή σε τακτικές θέσεις Διδακτικού Επιστημονικού Προσωπικού των Πανεπιστημίων (και των Στρατιωτικών Σχολών), σε νεαρά ηλικία μάλιστα, και βέβαιη ταχεία ανάρρηση στις ανώτερες βαθμίδες, πλουσιοπάροχα «πακέττα» και επιδοτήσεις εκ μέρους των Βρυξελλών και διαφόρων, ξενοκίνητων ιδρυμάτων εξωτερικής πολιτικής, προνομιακές προσκλήσεις και «χλιδάτα» ταξείδια στο εξωτερικό και τα τοιαύτα.
Αντιθέτως, οι ελάχιστοι εκείνοι Έλληνες επιστήμονες, οι οποίοι θα αντισταθούν στις σειρήνες της ηθικής-συνειδησιακής (και εθνικής) εξαχρειώσεως και εκπορνεύσεως και θα επιμείνουν να θεραπεύουν την ιστορική και εν γένει επιστημονική έρευνα και αλήθεια, εκείνοι και υφίστανται αμείλικτες τις επιπτώσεις της αξιοπρεπούς και εντίμου στάσεώς τους: απορρίπτονται οσάκις θέτουν υποψηφιότητα για μιαν θέση έστω και Λέκτορος ή Επικούρου Καθηγητού στο Πανεπιστήμιο ή στις Σχολές Ευελπίδων, Δοκίμων κ.λ.π. (ή αποπέμπονται από αυτές, εάν προηγουμένως είχαν καταφέρει να διδάσκουν εκεί), εξοστρακίζονται ή αποκλείονται από κρατικά ερευνητικά ινστιτούτα και καταδικάζονται σε επαγγελματικό, οικονομικό και, εν τέλει, κοινωνικό θάνατο…
Ε.Β.Χ.
.hellasforce.com
