Αύξηση των παγκόσμιων ανισοτήτων και βασιλεία της Εταιρικής Αυτοκρατορίας…
Αύξηση των παγκόσμιων ανισοτήτων και βασιλεία της Εταιρικής Αυτοκρατορίας…
Ο σύγχρονος κόσμος κυριαρχείται όλο και περισσότερο από ιδιωτικά ειδικά συμφέροντα και πολυεθνικές εταιρείες που σφετερίζονται τα πολιτικά συστήματα σε όλο τον κόσμο, δημιουργώντας τεράστια ανισότητα του πλούτου και σε μεγάλο βαθμό τα δημοκρατικά πολιτικά συστημάτα καθιστώνται μάταια. Καθώς το κέρδος, η δύναμη και η επιρροή των εταιρειών εξερράγη στη διάρκεια του 21ου αιώνα, το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών βρίσκεται στο απροχώρητο, προκαλώντας αυτό που πολλοί πιστεύουν ότι πρόκειται για την εμφάνιση μιας νέας φεουδαρχικής κοινωνίας.
Μελέτη της Oxfam, που αποκαλύπτει το HellasForce δημοσιεύθηκε με τίτλο: »Ως εδώ. Ώρα να τελειώσει αυτή η ακραία ανισότητα, η οποία υποστηρίχθηκε από πολλά εξέχοντα άτομα, συμπεριλαμβανομένου και του νομπελίστα οικονομολόγου Joseph Stiglitz, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι ο αριθμός των παγκόσμιων δισεκατομμυριούχων έχει διπλασιαστεί από την οικονομική κρίση το 2007 / 2008, σε έναν κόσμο όπου η τεράστια οικονομική ανισότητα γίνεται το φλέγον σύγχρονο ζήτημα.
«Επτά στους δέκα ανθρώπους στον πλανήτη ζουν σήμερα σε χώρες όπου η οικονομική ανισότητα είναι χειρότερη από ό, τι ήταν πριν από 30 χρόνια (σελ.34) …. Ο αριθμός των εκατομμυριούχων αυξήθηκε από 10 εκατομμύρια το 2009 – σε 13.700.000 το 2013. Απ την απαρχή της οικονομικής κρίσης, οι τάξεις των δισεκατομμυριούχων του κόσμου έχουν υπερδιπλασιαστεί. Έρευνα της Oxfam στις αρχές του 2014, διαπίστωσε ότι οι 85 εκ των πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο έχουν περισσότερο πλούτο απ” το ήμισυ του φτωχότερου \ παγκόσμιου πληθυσμού.»(Σελ.36)
Στη συνέχεια, το παράθεμα εξακολουθεί να υποστηρίζει ότι η αιτία αυτής της δραματικής αύξησης της ανισότητας οφείλεται στην «αιχμαλωσία της εξουσίας» από την »οικονομική ελίτ» και τα «επιχειρηματικά συμφέροντα», που σφετερίζονται οι κυβερνήσεις προς όφελος των συμφερόντων και των στόχων τους:
«Το δεύτερο είναι η κατάληψη της εξουσίας και επιρροής από την οικονομική ελίτ, συμπεριλαμβανομένων των εταιρειών, οι οποίες με τη σειρά τους οδηγούν σε ακόμη μεγαλύτερη ανισότητα, καθώς οι πολιτικές τακτικές και οι δημόσιες συζητήσεις διαμορφώνονται ανάλογα με τους πλουσιότερους στην κοινωνία, αντί να ωφελούν την πλειοψηφία (σελ.59) … Τα χρήματα εξαγοράζουν την πολιτική επιρροή, την οποίαχρησιμοποιούν οι πλουσιότεροι και πιο ισχυροί προκειμένουν να εδραιώσουν περαιτέρω την επιρροή και τα πλεονεκτήματά τους (σελ.63) …
Η μελέτη αυτή ακολούθησε μια προηγούμενη έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), η οποία διαπίστωσε ότι η παγκόσμια ανισότητα εισοδήματος είναι στο ίδιο επίπεδο όπως ήταν τη δεκαετία του 1820, με την παγκοσμιοποίηση να εντοπίζεται ως ο παράγοντας που οδηγεί στην έκρηξη άνισου καταμερισμού του πλούτου τις τελευταίες δεκαετίες.
Εμπορικές συμφωνίες και ο εταιρικός τομέας
Ζούμε σε μια εποχή όπου η εξουσία των εταιρειών βρίσκεται σε πρωτοφανή επίπεδα και η παγκόσμια ανισότητα του πλούτου σε επίπεδα που δεν έχουμε δει για σχεδόν 200 χρόνια, παρά τη διάχυτη ορολογία των οικονομικών θεωριών. «Δεν είναι μεγάλο μυστικό ότι η οικονομία είναι σε μεγάλο βαθμό στα χέρια των ιδιωτικών εταιριών», όπως ο Noam Chomsky ισχυρίστηκε στο βιβλίο του »Ελπίδες και προοπτικές». Οι συγκαλυμμένες εμπορικές συμφωνίες βρίσκονται υπό διαπραγμάτευση σε όλο τον κόσμο που θα μπορούσε να δει το νόμο υποταγμένο σε κυρίαρχα εταιρικά συνδικάτα σε πολλές χώρες, όπου οι πολυεθνικές εταιρείες θα μπορούσαν δυνητικά να μηνύσουν τις εθνικές κυβερνήσεις εάν οι πολιτικές θεωρείται ότι παραβιάζουν τα εταιρικά κέρδη, με πολλούς να αντιμετωπίζουν αυτές τις συμφωνίες ως εταιρικό πραξικόπημα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται σε διαδικασία διαπραγμάτευσης «της μεγαλύτερης διμερούς εμπορικής συμφωνίας που διαπραγματεύθηκε ποτέ» – Τhe Transatlantic Trade and Investment Partnership (Το διατλαντικό εμπόριο και η συνεργασία επενδύσεων) – η οποία αν γίνει αποδεκτή, θα μπορούσαμε να δούμε την Εθνική Υπηρεσία Υγείας της Βρετανίας (NHS) να ιδιωτικοποιείται αμετάκλητα. Μια δεύτερη μαζική συμφωνία ελεύθερων συναλλαγών που είναι υπό διαπραγμάτευση πίσω από κλειστές πόρτες είναι η εταιρική σχέση της Trans-Pacific, με επικεφαλής τις ΗΠΑ σε μια συμφωνία διαπραγμάτευσης μεταξύ 12 εθνών και θα δούμε να συγκεντρώνουν ακόμη περισσότερη δύναμη στα χέρια των ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Ένα σημαντικό σημείο των σύγχρονων εταιρειών είναι οι ιδιωτικές οργανώσεις που εκτείνονται σε όλο τον πλανήτη και περιλαμβάνουν την οικονομική-εταιρική ολιγαρχία, το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων (CFR) στην Αμερική, και το Βασιλικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων (ή του Chatham House) στο Λονδίνο, τους κατ “εξοχήν φορείς. Μια ματιά στην εταιρική ιδιότητα τών μελών αυτών αποκαλύπτει το βαθμό της εταιρικής εξουσίας που δίνεται στα ιδρύματα αυτά, τα οποία χρησιμεύουν ως μετωπικές οργανώσεις ενός διεθνούς τραπεζικού καρτέλ. Exxon Mobil, η Goldman Sachs, JPMorgan Chase & Co, η Google, το Facebook, η Lockheed Martin, η Merck, η GlaxoSmithKline, η Microsoft και η Raytheon είναι μόνο μια χούφτα από τα εταιρικά μέλη στο ΚΠΑ. Πέρα από τα γνωστά στο Λονδίνο, τα εταιρικά μέλη της Chatham House περιλαμβάνουν: την BP, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, την Barclays, HSBC Holdings, τη Rio Tinto, Prudential, την κυβέρνηση της Σκωτίας και τη Royal Dutch Shell.
Δύο αρχιτέκτονες-κλειδιά στη διαμόρφωση αυτών των οργανώσεων ήταν οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές Lord Alfred Milner και Cecil Rhodes, οi οποίοi είχαν κοινή την πεποίθηση ότι ο επεκτατισμός της Βρετανίας θα έθετε τα θεμέλια για μια παγκόσμια αυτοκρατορία. Όπως ο CFR ιστορικός Carroll Quigley έγραψε στo »Anglo American Establishment», οι Rhodes και Milner προσπάθησan να «ενώσoyn τον κόσμο» μέσω της «μυστικής πολιτικής και οικονομικής επιρροής»:
«Και οι δύο προσπάθησαν να ενώσoυν τον κόσμο, και πάνω απ “όλα τον αγγλόφωνο κόσμο, σε μια ομοσπονδιακή δομή σε όλη τη Βρετανία. Και οι δύο θεώρησαν ότι ο στόχος αυτός θα μπορούσε να επιτευχθεί καλύτερα με ένα μυστικό συγκρότημα των ανδρών, ενωμένοι μεταξύ τους, με αφοσίωση για τον κοινό σκοπό και με προσωπική πίστη ο ένας στον άλλο. Και οι δύο θεώρησαν ότι αυτή η ομάδα θα πρέπει να υλοποιήσει το στόχο της με μυστική πολιτική και οικονομική επιρροή πίσω από τις σκηνές και από τον έλεγχο των δημοσιογραφικών, εκπαιδευτικών και οργανισμών προπαγάνδας» (Quigley, 1981, σ.49).
Η Πλουτοκρατία στο προσκήνιο!
Σήμερα, η ελίτ γίνεται ολοένα και πιο διασπασμένη και πολωμένη, όπως κάποιοι απ” την πλουτοκρατία φοβούνται την υποστροφή από τις πολιτικές που έχουν αυξήσει δραματικά τη διαφορά πλούτου μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών. Ο Nick Hanauer, ένας αυτοαποκαλούμενος «.01% ER», που ίδρυσε μια εταιρεία διαφήμισης στο Internet, πωλήθηκε στη Microsoft για 6.400.000.000 δολάρια το 2007, κι έγραψε φέτος ένα άρθρο που εμφανίζεται στο Politico με τίτλο: Τα δίκρανα έρχονται … για εμάς της πλουτοκρατίας. Στο άρθρο, ο Hanauer σημειώνει ότι μια τέτοια ακραία ανισότητα μπορεί να καταλήξει μόνο σε μια «εξέγερση» και επανάσταση :
«Η παλαιότερη και πιο σημαντική σύγκρουση στις ανθρώπινες κοινωνίες είναι η μάχη για τη συγκέντρωση του πλούτου και της δύναμης … Από το 1950, η αναλογία των αμοιβών του Διευθύνοντος Σύμβουλου-προς τους εργαζόμενους έχει αυξηθεί κατά 1.000% … O CEO(Cief executive officer) συνήθιζε να κερδίζει 30 φορές το μέσο μισθό. Τώρα αποκομίζουν 500 φορές το μέσο μισθό. Ωστόσο, καμία εταιρεία δεν ξέρω που να έχει εξαλείψει τα ανώτερα διευθυντικά στελέχη της ή που να τους εξέπεμψαν στην Κίνα ή να αυτοματοποίησαν τις εργασίες τους … Αν δεν κάνουμε κάτι για να διορθωθούν οι κραυγαλές ανισότητες σε αυτή την οικονομία, δεν θα υπάρχει σωτηρία. Καμία κοινωνία δεν μπορεί να αντέξει αυτό το είδος της αυξανόμενης ανισότητας. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κανένα παράδειγμα στην ανθρώπινη ιστορία όπου ο πλούτος να έχει συσσωρευτεί όπως τώρα και να μην επέλθει μια εξέγερση. Μου δείχνετε μια εξαιρετικά άνιση κοινωνία, και εγώ θα σας δείξω ένα αστυνομικό κράτος. Ή μια εξέγερση. Δεν υπάρχουν αντιπαραδείγματα. Κανένα. Δεν είναι το αν, είναι το πότε. «
Αυτό το αίσθημα εισακούστηκε στο το φετινό Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF), τονίζοντας «την εισοδηματική ανισότητα ως το νούμερο ένα παγκόσμιο πρόβλημα», με μια αναφορά στο WEF από τη σύμβουλο των Ηνωμένων Εθνών Amina Mohamed, προειδοποιώντας ότι τέτοιου είδους σοβαρή οικονομική ανισότητα »αποδυναμώνει την κοινωνική συνοχή». Φυσικά, πολλές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο έχουν ξεκινήσει τη διαδικασία δημιουργίας ενός αστυνομικού κράτους εν αναμονή μιας μεγάλης εμφύλιας διαμάχης, καθώς οι διαμαρτυρίες και οι διαδηλώσεις κατά της εγκατάστασής του εντείνουν ως αποτέλεσμα την κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου.
Η μείωση της επιρροής της εταιρικής εξουσίας σχετικά με τη λειτουργία και τις πρακτικές της κυβέρνησης είναι υψίστης σημασίας για την οικοδόμηση πιο ελεύθερων και πιο δίκαιων κοινωνιών. Οι άνθρωποι θα πρέπει να αποφεύγουν όλο και περισσότερο τα ψώνια από μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες σε συχνή βάση, και αντ “αυτού να αγοράζουν απο τοπικά καταστήματα και να στηρίζουν μικρές επιχειρήσεις προκειμένου να οικοδομήσουν μια αληθινή και ευημερούσα οικονομία.
