Οι μυστικές δυνάμεις των Πυραμίδων

Όταν μιλάμε για πυραμίδες συνήθως έρχεται στον νου μας μια εικόνα τεράστιων κατασκευών που υψώνονται πάνω από μια απέραντη θάλασσα άμμ...

Όταν μιλάμε για πυραμίδες συνήθως έρχεται στον νου μας μια εικόνα τεράστιων κατασκευών που υψώνονται πάνω από μια απέραντη θάλασσα άμμου. Αυτές είναι οι πυραμίδες της Αιγύπτου. Όμως πυραμίδες έχουν ανακαλυφθεί σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου. 

Πέρα από τις εξίσου γνωστές πυραμίδες του Μεξικού και της Κεντρικής Αμερικής τα τελευταία εκατό χρόνια έχουν αναφερθεί πυραμίδες σε διάφορες τοποθεσίες. Οι περισσότερες από αυτές θεάθηκαν από πιλότους που πετούσαν πάνω από αχαρτογράφητες περιοχές κατά την διάρκεια των αεροπορικών αποστολών τους. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά αρχαία μνημεία του κόσμου είναι ασφαλώς οι προκολομβιανές πυραμίδες της Κεντρικής Αμερικής.

Η βαθμιδωτή μορφή τους, με εξωτερική σκάλα ή ράμπες σε μία ή περισσότερες πλευρές και με επίπεδη κορυφή, θυμίζει περισσότερο τα ζιγκουράτ παρά τις αιγυπτιακές πυραμίδες. Όπως και στη Μεσοποταμία, στην επίπεδη κορυφή τους κατασκευάζονταν ναοί.

Οι πυραμίδες που παραμένουν σχεδόν άγνωστες στον δυτικό κόσμο είναι οι κινέζικες. Η πρώτη φωτογραφήθηκε το 1945, στο τέλος του δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου, ενώ φαίνεται ότι υπάρχουν περισσότερες από 100 στην πεδιάδα του Κιν Χουάν, στην ενδοχώρα της Κίνας. Το 1994, ο αυστριακός Hartwig Hausdorf ταξιδιώτης στην επαρχία Shaanxi κατέγραψε με την κάμερά του, κοντά στην πόλη Xi'an, 6 πυραμίδες. Το περίεργο είναι ότι όταν πρόβαλε το βίντεο στην πατρίδα του, διαπίστωσε ότι στο βάθος της εικόνας εμφανίζονταν κι άλλες πυραμίδες, γύρω στις 100 όπως τις μέτρησε! Μάλιστα το ύψος της μεγαλύτερης - που αποκαλείται «Μεγάλη Λευκή Πυραμίδα» και βρίσκεται στην επαρχία Sichuan - είναι γύρω στα 300 μέτρα, δηλαδή διπλάσια από την πυραμίδα του Χέοπα στη Γκίζα! Εκείνο που παρουσιάζει ενδιαφέρον σχετικά με την πυραμίδα αυτή είναι ότι η κινέζικη κυβέρνηση δεν έδωσε άδεια στον Hausdorf να βρεθεί εκεί προκειμένου να πραγματοποιήσει τις έρευνές του.

Στους γύρω χώρους που την περιβάλλουν η κυβέρνηση έφτιαξε μια βάση εκτόξευσης του πυραύλου του διαστημικού προγράμματος της χώρας και, φυσικά, η περιοχή απαγορεύεται στους επισκέπτες.

Στις ζούγκλες της Καμπότζη βρίσκονται τα αρχαία ερείπια της κάποτε μεγάλης πόλης, που είναι τώρα γνωστή σαν Ανγκόρ, η οποία είχε υπέροχους ναούς, ατελείωτες στοές και τεράστιες πυραμίδες. Η προφορική παράδοση που μεταβιβάστηκε από γενιές Καμποτζιανών, μας λέει ότι ήταν είτε έργο γιγάντων είτε του Πρα-Εούν, γνωστός ως βασιλιάς των αγγέλων.

Στην Γαλλία βρέθηκε μια κατασκευή που μοιάζει με πυραμίδα. Πιστεύεται ότι αυτή η πυραμίδα χτίστηκε από τους Ναΐτες Ιππότες όταν γύρισαν από τις σταυροφορίες του 12οι και 13ου αιώνα. Κάτω από αυτή είναι ένας υπόγειος λάκκος με αστρολογικά σύμβολα σκαλισμένα στους τοίχους.

Αινιγματική είναι η λειτουργία των ελληνικών πυραμίδων. Ίχνη τους συναντάμε σήμερα σε δεκαέξι συνολικά περιοχές. Η πιο γνωστή, ερειπωμένη πλέον, βρίσκεται στο χωριό Ελληνικό της Αργολίδας. Εξίσου μυστηριώδεις είναι και οι μικρές πυραμίδες που βρίσκονται στην κοιλάδα Γκιμάρ της Τενερίφης, στα Κανάρια νησιά. Αντίθετα, η πιο μεγάλη προϊστορική κατασκευή της Δυτικής Ευρώπης άρχισε να μας αποκαλύπτει τα μυστικά της. Πρόκειται για τον πυραμιδοειδή τεχνητό λόφο στο Ουίλτσαϊαρ της Αγγλίας, ο οποίος ονομάστηκε Σίλμπουρι Χιλ.

Η ραδιοχρονολόγηση ανάγει την κατασκευή της4000 χρόνια πριν. Είναι κατασκευασμένη εξ ολοκλήρου από γύψο, έχει ύψος σαράντα μέτρα και αποτελεί τμήμα μιας σειράς από προϊστορικές κατασκευές που υπάρχουν στην περιοχή. Παρόλο που ο γύψος φθείρεται γρήγορα, η πυραμίδα διατηρήθηκε μέχρι τις μέρες μας γιατί οι κατασκευαστές της την είχαν καλύψει με χώμα, προστατεύοντάς τη από τις καιρικές συνθήκες αλλά και τα εχθρικά βλέμματα.

Και στις Ηνωμένες Πολιτείες, βρέθηκαν πολλές μίνι πυραμίδες. Φήμες, που κυκλοφορούν επί μερικές δεκαετίες, αναφέρουν ότι υπάρχουν πυραμίδες στην Αλάσκα, στη Φλόριντα, μέσα στα όρια του πολύ γνωστού Τρίγωνου των Βερμούδων και σε άλλα σημεία κάτω από τον Ατλαντικό και Ειρηνικό Ωκεανό. Αυτές οι φήμες που τώρα απορρίπτονται ως λαϊκές παραδόσεις, μπορεί κάποια μέρα να λάβουν περισσότερη αναγνώριση.

Τελευταία κατασκευές παρόμοιες με τις πυραμίδες του Σουδάν - πιο χαμηλές και με πιο απότομες πλευρές από τις αιγυπτιακές - ανακαλύφθηκαν σε μια ορεινή περιοχή του Ουζμπεκιστάν, στην κεντρική Ασία. Η ανακάλυψη αυτή έγινε στις περιοχές του Κασανταρίν και της Σαμαρκάνδης, στα νότια της χώρας. Οι πυραμίδες έχουν ύψος 12-15 μέτρα και είναι λείες.

Σύμφωνα με την Ε.Π. Μπλαβάτσκυ η πυραμίδα είναι το σύμβολο της δημιουργικής φύσης, η εικόνα της Ιεραρχίας που κινεί τους κόσμους. Για την ετυμολογία της λέξης ΠΥΡΑΜΙΣ οι αρχαιολόγοι αποδέχτηκαν τον όρο ως καθαρά ελληνική λέξη πυρ+αμίς=το δοχείο της φωτιάς Οι Έλληνες είδαν στις πυραμίδες της Αιγύπτου την ενσάρκωση της πρωταρχικής φωτιάς. Το χαρακτηριστικό της φωτιάς είναι ότι σηκώνεται πάντα από κάτω προς τα πάνω, όποια και να είναι η θέση της. Έτσι η πυραμίδα συσχετίζεται με την έννοια της «σύγκλισης προς τα επάνω». Οι Αιγύπτιοι θεωρούσαν την πυραμίδα εικόνα του Κόσμου, μια σκάλα φωτός που ένωνε τον Ουρανό με την Γη. Η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας, η πιο φημισμένη, ονομαζόταν «Η Φωτεινή». Το ιερογλυφικό της είναι MR, το ισοσκελές μαύρο τρίγωνο που γεννιέται από 2 λόφους όπως ο ήλιος.

Ο Μάσευ πιστεύει ότι η λέξη πυραμίς προέρχεται από την ελληνική λέξη ΠΥΡ που σημαίνει «φωτιά» και την αιγυπτιακή λέξη ΜΕΤ, που σημαίνει «δέκα», ή «μέτρο». Έτσι ισχυρίζεται ότι αυτή η λέξη σημαίνει τα δέκα αρχικά μέτρα ή τόξα που χαράζει ο Θεός της φωτιάς, ο ήλιος, στον ζωδιακό κόσμο. Τότε αυτή η λέξη σημαίνει κατά λέξη, «δεκάμορφο μέτρο φωτιάς», που είναι συμβολική μορφή της φανερής ζωής.

Πολύ μυστήριο περιβάλλει τις πυραμίδες. Από το αίνιγμα της κατασκευής τους ως τις τεράστιες αιγυπτιακές, μαγιανές και περουβιανές πυραμίδες και ως τις ανεξήγητες δυνάμεις που φαίνονται ότι υπάρχουν στο πυραμιδικό σχήμα. Οι αιγυπτιολόγοι ισχυρίζονται ότι οι πυραμίδες ήταν τάφοι. Οι περουβιανιστές και άλλοι αρχαιολόγοι που κάνουν έρευνες στην Κεντρική Αμερική, αναφέρουν ότι χρησιμοποιούνταν ως ναοί. Και μερικοί πυραμιδολόγοι πιστεύουν τώρα ότι οι πυραμίδες ίσως είναι αποθήκες ενέργειας.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάθε πολιτισμός που έχτισε πυραμίδες, το έκανε αυτό με την χρήση πολύ προηγμένων μαθηματικών και αστρονομικών υπολογισμών και μια φαινομενικά απίθανη τέλεια εκμάθηση της τέχνης της λιθοδομής. Σε πολιτισμούς που διαχωρίζονται όχι μόνο από χιλιάδες χιλιόμετρα, αλλά από εκατοντάδες χρόνια, πέτρες που ζύγιζαν πολλούς τόνους, ανυψώνονταν και τοποθετούνταν στη θέση τους με τέλεια ακρίβεια, με σκοπό την ανέγερση πυραμιδικών κατασκευών.

Την προσοχή των περισσοτέρων επιστημόνων και ερευνητών έχει τραβήξει η Μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας γιατί θεωρήθηκε το παλαιότερο και μεγαλύτερο κατασκεύασμα του ανθρώπου με τις τελειότερες μαθηματικές και γεωμετρικές αναλογίες. Πιστεύεται ότι η μεγάλη Πυραμίδα αντιπροσωπεύει το αποκορύφωμα της αιγυπτιακής γνώσης και ότι είναι το κλειδί για την αποκάλυψη πολλών μυστικών.

Αν και οι επιστήμονες, οι αιγυπτιολόγοι και οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι η μεγάλη Πυραμίδα χτίστηκε από τον Χέοπα μεταξύ του 2686 και 2181 π.χ. για να χρησιμοποιηθεί σαν τάφος , έχουν εκφραστεί πολλές διαφωνίες πάνω στο πότε και στο γιατί χτίστηκε η μεγάλη Πυραμίδα. Μια από τις παλαιότερες χρονολογίες της Μεγάλης Πυραμίδας δίνεται από έναν Άραβα συγγραφέα, τον Αμπού Ζέιντ ελ Μπαλκί, ο οποίος επικαλείται μια αρχαία επιγραφή για να υποστηρίξει ότι η Πυραμίδα χτίστηκε την εποχή που η Λύρα ήταν στον αστερισμό του Καρκίνου, δηλαδή «δύο φορές 36 χιλιάδες χρόνια περίπου. Αυτή η χρονολογία φαίνεται να συμφωνεί με μερικούς προσδιορισμούς του Άνθρακα 14 που χρονολογούν την Πυραμίδα γύρω στο 71.000π.χ., αν και υπάρχουν μερικές αμφιβολίες για την αξιοπιστία του Άνθρακα 14 στους χρονολογικούς προσδιορισμούς. Πολλοί λένε ότι οι κατασκευαστές ήταν από τον προηγούμενο πολιτισμό της Ατλαντίδος, και ότι έφτιαξαν την Πυραμίδα σαν τρόπο διατήρησης όλων των γνωστών επιστημών καθώς και να δημιουργήσουν ένα ναό μύησης και ένα μέσο παραγωγής ισχυρών ενεργειακών πεδίων.

Αυτή η άποψη υποστηρίχτηκε από τον Εντγκαρ Καίησυ σύμφωνα με τον οποίο μία ομάδα ανθρώπων από ένα προηγμένο πολιτισμό μπήκε στην Αίγυπτο γύρω στο 12.000 π.χ.

Η υπέρτατη προσπάθεια αυτών των ανθρώπων ήταν η κατασκευή της Πυραμίδας για να συμπεριλάβουν στην δομή της τις γνώσεις τους. Η επιλογή αυτού του τόπου βασίστηκε στο γεγονός ότι εκεί θα γίνονταν οι λιγότερες φυσικές καταστροφές που άρχισαν με την καταστροφή της Ατλαντίδας και τη μεγάλη πλημμύρα.

Αμέτρητα πειράματα που έχουν γίνει, επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι στις Πυραμίδες της Αιγύπτου τα βακτηρίδια σκοτώνονται, η σήψη σταματά και η οργανική ύλη μουμιοποιείται. Σ' ένα από τα πειράματα τοποθετήθηκαν για 13 ημέρες σε πυραμίδες ψάρια. Αυτά δεν σάπισαν αλλά αφυδατώθηκαν χάνοντας τα 2/3 του βάρους τους. Αυτό το φαινόμενο παρουσιάζεται σε όλες τις πυραμίδες, εφόσον αυτές είναι προσανατολισμένες ακριβώς στον άξονα Βορρά-Νότου, είναι τετράπλευρες και έχουν συγκεκριμένες αναλογίες.

Ένας Αμερικάνος επιστήμονας ο Πατ Φλάναγκαν, που επίσης ερεύνησε το περίεργο αυτό "φαινόμενο της πυραμίδας", κατέληξε στο συμπέρασμα πως οι Πυραμίδες της Αιγύπτου με το ίδιο το σχήμα τους λειτουργούν ως "συσκευές" που συλλέγουν κοσμική ενέργεια! Γιγάντιοι συσσωρευτές όπου μέσα σε αυτούς σύμφωνα με τον Πατ Φλάναγκαν, μεταβάλλονται οι διηλεκτρικές ιδιότητες της ύλης.

Μια ομάδα επιστημόνων που φωτογράφισαν με υπέρυθρες ακτίνες τη Μεγάλη Πυραμίδα διαπίστωσαν την παρουσία ενός περίεργου φαινόμενου: Από την κορυφή της εκτινάσσονται χοάνες φωτεινής ενέργειας!!

Από την Αρχαιότητα ήταν γνωστό ότι η μεγάλη πυραμίδα, εκτός των αστρονομικών και άλλων συσχετισμών της, εμπεριείχε συγκεκριμένες μαθηματικές σχέσεις στη γεωμετρική της δομή, με τις οποίες αποτύπωνε ορισμένα ιερά μαθηματικά.

Η μεγάλη πυραμίδα είναι μία κανονική τετραγωνική πυραμίδα, ύψους περίπου 148 μέτρων, με τετραγωνική βάση πλευράς περίπου 231 μέτρα και παράπλευρες έδρες ισοσκελή τρίγωνα. Αριθμολογικά συνθέτει τους αριθμούς 3, 4, 5 και 7. Το 3 από τις τριγωνικές παράπλευρες έδρες της, το 4 από την τετραγωνική βάση της, το 5 από τις πέντε κορυφές τους και το 7 από τη σύνθεση της βάσης τους με μία παράπλευρη έδρα τους. Οι συμβολικές αντιπροσωπεύσεις της είναι, επομένως, πολλές με βάση όλα όσα έχουμε ήδη αναφέρει γι' αυτούς τους αριθμούς.

Η Έλενα Πέτροβνα Μπλαβάτσκυ παρατηρεί για το συμβολισμό και τη χρήση της πυραμίδας τα εξής:

"Η αιγυπτιακή πυραμίδα αντιπροσωπεύει συμβολικά την ιδέα του κοσμικού δένδρου. Η κορυφή της είναι ο μυστικός σύνδεσμος ανάμεσα στον Ουρανό και στη Γη και συμβολίζει τη ρίζα, ενώ η βάση της αντιπροσωπεύει τους κλάδους που εκτείνονται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα του σύμπαντος. Μεταδίδει την ιδέα ότι όλα τα πράγματα είχαν την προέλευσή τους στο πνεύμα -με την εξέλιξη να έχει ξεκινήσει αρχικά από τα πάνω και προχωρήσει μετά προς τα κάτω, αντί για το αντίστροφο, όπως διδάσκει η θεωρία του Δαρβίνου...

Εσωτερικά συμβόλιζε τη δημιουργική αρχή της Φύσης και διασαφήνιζε επίσης τις αρχές της Γεωμετρίας, των Μαθηματικών, της Αστρολογίας και της Αστρονομίας. Εσωτερικά, ήταν ένας μεγαλειώδης ναός, στα σκοτεινά κοιλώματα του οποίου τελούνταν τα Μυστήρια και του οποίου οι τοίχοι υπήρξαν συχνά μάρτυρες των σκηνών μύησης μελών της βασιλικής οικογένειας. Η πορφυρή σαρκοφάγος... ήταν μία κολυμπήθρα βαπτίσματος, όπου αναδυόμενος ο νεόφυτος «αναγεννιόταν» και γινόταν μύστης.

Ο ονομαζόμενος «Θάλαμος του Βασιλιά»... πιθανώς ήταν ο τόπος στον οποίο γινόταν δεκτός ο μυούμενος, αφού είχε περάσει διαμέσου της στενής ανηφορικής διάβασης και της Μεγάλης Στοάς... Ο «Θάλαμος του Βασιλιά» είναι έτσι ένα «Άγιο των Αγίων». Τις ημέρες των Μυστηρίων της Μύησης ο υποψήφιος, αντιπροσωπεύοντας τον ηλιακό θεό, έπρεπε να κατέλθει μέσα στη σαρκοφάγο και να παραστήσει την ενεργοποιούσα ακτίνα που εισέρχεται στη γόνιμη μήτρα της Φύσης. Aναδυόμενoς από αυτήν το ερχόμενο πρωί, συμβόλιζε την ανάσταση της ζωής μετά την αλλαγή που ονομάζεται θάνατος. Στα Μεγάλα Μυστήρια ο συμβολικός του θάνατος κρατούσε δύο ημέρες, οπότε αυτός αναδυόταν μαζί με τον Ήλιο το τρίτο πρωί, μετά την τελευταία νύχτα των πιο σκληρών δοκιμασιών...»

Και σε άλλο σημείο επίσης αναφέρει :

"Ο μυημένος σοφός, ο οποίος είχε περάσει με επιτυχία όλες τις δοκιμασίες, τοποθετούνταν, δεν καρφωνόταν αλλά απλώς δενόταν πάνω σε μια κλίνη σε σχήμα "Ταυ" βυθισμένος σε έναν βαθύ ύπνο. Αφηνόταν να παραμείνει σε αυτήν την κατάσταση για τρεις μέρες και τρεις νύχτες, κατά την διάρκεια των οποίων το πνευματικό "Εγώ" του λέγεται ότι συνομιλούσε με τους θεούς, κατέβαινε στον Άδη, το Αμέντι και πρόσφερε ευεργεσίες στα αόρατα όντα, είτε ήταν ψυχές ανθρώπων ή Στοιχειακά πνεύματα, ενώ το σώμα του παρέμενε όλο αυτόν το καιρό στην κρύπτη του ναού ή στην υπόγεια σπηλιά. Στην Αίγυπτο τοποθετούνταν μέσα στην Σαρκοφάγο, στην αίθουσα του βασιλιά της πυραμίδας του Χέοπα, ενώ κατά την διάρκεια της νύχτας πριν από την τρίτη μέρα μεταφερόταν στην είσοδο ενός διαδρόμου όπου μια ορισμένη ώρα, οι ακτίνες του ανατέλλοντος ηλίου έπεφταν πάνω στο πρόσωπό του εκστασιασμένου υποψηφίου, ο οποίος ξυπνούσε για να μυηθεί από τον Όσιρη και τον Θωθ, τον θεό της Σοφίας." Μ.Δ (ΙΙ, 558)

Ο Μάνλυ Π. Χωλ αναφέρει στο βιβλίο του «Οι μυστικές διδασκαλίες όλων των εποχών» ότι η μεγάλη Πυραμίδα χτίστηκε από επιζώντες της Ατλαντίδος. Αναφέρει ότι οι μεγαλύτεροι επιστήμονες του Ατλαντίου πολιτισμού αντιλήφθηκαν μια επικείμενη καταστροφή και για να διασώσουν τις γνώσεις της εποχής τους μετανάστευσαν σε άλλες χώρες και ίδρυσαν κέντρα μάθησης , χτισμένα όπως οι ναοί τους, με πυραμιδικό σχήμα. Σύμφωνα με τον Χωλ, η Πυραμίδα παραμένει σαν ορατή διαθήκη μεταξύ της Αιώνιας Σοφίας και του κόσμου. Την θεωρεί σαν τον πρώτο ναό μυστικισμού. Είναι η πρώτη κατασκευή που χρησιμεύει ως τόπος διαφύλαξης των μυστικών αληθειών που είναι το σίγουρο θεμέλιο όλων των τεχνών κι επιστημών.

Το1993 ο Robert Bauval δημοσίευσε το βιβλίο "The Orion Mystery", όπου αποδεικνύει με πολύ πειστικά για κάποιον με αστρονομικές γνώσεις, επιχειρήματα ότι η θέση των 3 πυραμίδων της Γκίζας σχετίζονται με μεγάλη ακρίβεια με τα άστρα του αστερισμού του Ωρίωνα.

Με το κατάλληλο software προσομοίωσε το νυχτερινό ουρανό της αρχαίας Αιγύπτου και βρήκε ότι ο αντιστοιχία Πυραμίδες-Αστερισμός του Ωρίωνα "κλειδώνει" στην χρονολογία 10.450 π.Χ. (στην εποχή του Λέοντα)

Τα παραπάνω καθώς και πολλά άλλα στοιχεία συμφωνούν τόσο με την χρονολογία που δίνει ο Πλάτων για την καταστροφή της Ποσειδωνίας (του τελευταίου τμήματος της Ατλαντίδας) στα 9.600 π.Χ.. Ο Τόμπκινς στην εισαγωγή του βιβλίου του λέει πως ο Πλάτωνας στο διάλογο του «Τίμαιος», αναφέρεται στο κύριο διαμέρισμα σαν το οικοδόμημα του σύμπαντος.

Πολλοί ερευνητές απέδωσαν στην τύχη το γεγονός ότι οι γωνίες και οι επικλινείς επιφάνειες της Πυραμίδας δείχνουν μία ανώτερη αντίληψη της τριγωνομετρίας και ότι στο σχήμα της έχουν εφαρμοστεί με ακρίβεια οι βασικές αναλογίες της «Χρυσής Τομής». Φυσικά δεν είναι θέμα τύχης, αλλά βαθιάς γνώσης. Οι γεωμετρικές ιδιότητες που προβάλλει είναι ασύλληπτες. Η περιφέρεια με ακτίνα ίση με το ύψος τής Πυραμίδας, έχει ίδιο μήκος με την περίμετρο τής βάσης της. Καταγράφεται δηλαδή ο τετραγωνισμός τού κύκλου. Το τετράγωνο που σχηματίζεται με πλευρά το ύψος τής Πυραμίδας έχει ίδιο εμβαδόν με το καθένα από τα τρίγωνα των πλαϊνών εδρών της. Ο λόγος τού ύψους ενός τριγώνου των πλαϊνών εδρών, δια τού μισού τής μιας των πλευρών τής βάσης, είναι ίσος με τον χρυσό αριθμό Φ (1,618 ). Οι αναλογίες των μέτρων και γωνιών κατασκευής της εκφράζουν λόγους του Ιερού αριθμού π (3,14) ιτού Χρυσού αριθμού Φ , κι αυτό συμβαίνει με ακρίβεια, μόνον σ' αυτήν. (Ι. Δάκογλου, "ο Μυστικός κώδικας του Πυθαγόρα"). Το ύψος της επί 10 εκατομμύρια δίνει την απόσταση γης - ήλιου. Διπλασιάζοντας το μήκος του αθροίσματος των 4 πλευρών της, βρίσκουμε το αντίστοιχο ενός λεπτού μιας μοίρας στον Ισημερινό 1842.92 μέτρα. (σήμερα υπολογίζεται σε 1842.78.) .Η κοιλότητα των εδρών της επιτρέπει τον προσδιορισμό των ισημεριών, με ελάχιστη απόκλιση. . Ο γνώμονας της κορυφής δείχνει το χειμερινό ηλιοστάσιο και την ηλιακή μεσημβρία. Το βάρος της πυραμίδας (600.000 τόνοι) επί ένα δισεκατομμύριο δίνει το βάρος της γης. Το άθροισμα των διαγωνίων της δίνει 25.826, την διάρκεια ενός ζωδιακού κύκλου.

Η ακουστική αρχαιολογία είναι νέος ενδιαφέρον κλάδος της αρχαιολογίας που ασχολείται με την ακουστική αρχαιολογικών μνημείων. Επιστήμονες σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο του Princeton μελέτησαν αρχαία μνημεία στην Αγγλία χρησιμοποιώντας όργανα ηχητικών μετρήσεων και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν κάποιες βασικές συχνότητες που εκπεμπόταν από τα μέρη που επισκέφτηκαν. Οι κυρίαρχες ήταν μεταξύ 95 και 120 Hz, σε πολλά μέρη ήταν 110Hz. Μήκος κύματος 3 μέτρα. Τα 110Hz είναι μια βασική νότα, δύο οκτάβες κάτω από την συνηθισμένη συχνότητα «κουρδίσματος» των μουσικών οργάνων στα 440Hz.

Η γρανίτινη σαρκοφάγος του Βασιλιά στην Μεγάλη πυραμίδα της Αιγύπτου δονείται στα 110Hz όταν κτυπηθεί...Επίσης από ενδιαφέρουσες μελέτες που γίνανε στην Αίγυπτο ανακάλυψαν ότι οι πυραμίδες ακολουθούσαν ένα πρότυπο αντηχητικής και ότι τα υλικά πρέπει να επιλέχθηκαν προσεκτικά για να μεγιστοποιούν αυτά τα αποτελέσματα. Αυτό που βρήκαν ήταν ότι η Μεγάλη Πυραμίδα ήταν ...κουρδισμένη στη νότα F# (φα δίεση). Λέγεται ότι σε Αιγυπτιακά κείμενα αναφέρεται ότι αυτή η νότα είναι η αρμονική αντήχηση του πλανήτη. Περιέργως βρήκαν την ίδια νότα σε χρήση από τους ...αυτόχθονες Ινδιάνους της Αμερικής των οποίων τα Ιερά Φλάουτα είναι κουρδισμένα σε αυτήν. Από την οπτική γωνία των Ινδικών Chakra η νότα F# απορροφάται από το κέντρο της καρδιάς, σχετίζεται με το πράσινο χρώμα και είναι η 11η στην αρμονική σειρά.

Αν φυσήξουμε σε συγκεκριμένη γωνία στο στόμιο ενός μπουκαλιού, δημιουργείται ένας βόμβος, ένας ιδιαίτερος χαρακτηριστικός ήχος που εξαρτάται από το μέγεθος του στομίου, της μπουκάλας, του μήκους της, του υλικού κλπ. Αυτό είναι το φαινόμενο Helmholtz και δεν είναι παράξενο. Παράξενο είναι ότι το ίδιο λέγεται ότι κάνει εύκολα και η Μεγάλη πυραμίδα της Αιγύπτου όπου τον ρόλο του στομίου της μπουκάλας παίρνουν εδώ οι δύο αεραγωγοί που ξεκινούν από το νεκρικό θάλαμο και καταλήγουν στο εξωτερικό της πυραμίδας. Ποια ήταν η σκοπιμότητα αυτού του φαινομένου στην Μεγάλη Πυραμίδα; Αυτό το φαινόμενο θα δημιουργηθεί μόνο με συγκεκριμένη ροή ανέμου; Μήπως είχαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι και κάποιο άλλο τρόπο να το προκαλούν; Αν ναι, γιατί;

Στην πυραμίδα του Kukulkan στο Chichen Itza, Μέξικο, ίσως την πιο φωτογραφημένη πυραμίδα του Μεξικό, τα παλαμάκια προκαλούν μια σειρά τσιριχτών αντηχήσεων στα σκαλοπάτια. Το φαινόμενο μπορεί να εξηγηθεί σαν περιοδικές αντηχήσεις από τα σκαλοπάτια. Παράδοξο είναι ότι η αντήχηση μοιάζει με την φωνή του ιερού πτηνού των Μάγιας, Quetzal. Οπότε εδώ δεν μιλάμε απλά για ενίσχυση ήχου ή αντήχηση, αλλά για μέθοδο ανασύνθεσης ήχου! Το θαυμάσιο πουλί που τώρα βρίσκεται στο χείλος της εξαφάνισης του είδους του, επί χιλιάδες χρόνια αντιπροσώπευε το «πνεύμα των Μάγια».

Η πυραμίδα Kukulcan είναι φτιαγμένη από τους Μάγιας με τέτοιο τρόπο που κατά την Εαρινή και Φθινοπωρινή ισημερία, η σκιά που σχηματίζεται στα σκαλοπάτια μοιάζει σαν ένα φίδι που κατεβαίνει από την κορυφή της πυραμίδας και φτάνει στην βάση της όπου υπάρχει σκαλισμένο το κεφάλι του. Η σχεδίαση της πυραμίδας όπως και άλλων κτισμάτων δείχνει χρήση της γεωμετρίας που χώριζε τον κύκλο σε 3600. Η πυραμίδα έχει 4 σκάλες που αντιπροσωπεύουν με 91 σκαλοπάτια η καθεμία (μαζί με το κορυφαίο σύνολο 365) τις ημέρες του χρόνου.

Η πυραμίδες παρουσιάζουν παράξενα βιοενεργειακά χαρακτηριστικά που συνεχίζουν να μελετούνται από τους ερευνητές. Είναι βιοπλασματικοί ή βιοτρονικοί συσσωρευτές. Πειράματα με φυτά, θεραπευτικό νερό και θεραπείες πληγών αποδείχθηκαν εντυπωσιακά. Μέσα σε μια πυραμίδα ρέουν ενέργειες που διαστέλλουν τον χρόνο. Επιταχύνονται οι βιολογικές διαδικασίες. Φυτά μέσα σε πυραμίδες αναπτύσσονται με διπλάσια ταχύτητα. Πληγές σε χέρια ή πόδια κλείνουν με αστραπιαία ταχύτητα αν μείνουν λίγες ώρες κάτω από χάρτινες ή γυάλινες πυραμίδες.

Γιατί υπάρχουν πυραμιδικές κατασκευές παντού και γιατί την πυραμίδα και όχι άλλη γεωμετρική μορφή διάλεξαν οι περισσότεροι αρχαίοι πολιτισμοί για να οικοδομήσουν τους ναούς τους, για την επαφή με το μυστήριο του θανάτου και του θείου ? Είναι οι πυραμίδες έργα ενός χαμένου μητρικού πολιτισμού, υπερπροηγμένου κάποτε, αλλά εξαφανισμένου εδώ και χιλιάδες χρόνια; Μήπως οι αρχαίο σοφοί μύστες ήταν γνώστες της τρομερής βιοενεργειακής ικανότητας των πυραμιδικών κατασκευών ?

Με μεγάλο βαθμό ασφάλειας απαντάμε ναι και κατανοούμε γιατί έδιναν τόση σημασία σε αυτές και γιατί αφθονούν σε όλους τους πολιτισμούς. Από την μελέτη της συγκριτικής συμβολολογίας των αρχαίων πολιτισμών συμπεραίνουμε πως η πυραμιδική δομή εκφράζει το σύμπαν και τον άνθρωπο σε αναλογία που γεφυρώνει τον μακρόκοσμο με τον μικρόκοσμο.

Για να κατανοήσουμε τα ανωτέρω ερωτήματα και ίσως και άλλα πρέπει να ανακαλύψουμε την πυραμίδα μέσα μας, το δικό μας μαγικό βουνό την δική μας ακρο-πόλη, τον άξονα όπου συναντούνται οι ενέργειες του ουρανού και της γης. Τότε θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε την πυραμίδα έξω από εμάς, τα αινίγματα και τα μυστήρια της. Η αναζήτηση αυτή δεν είναι μόνο αξιόλογη, αλλά και επιτακτική. Και ίσως οι ιστορικοί να έχουν δίκιο όταν λένε ότι η γνώση του παρελθόντος είναι αναγκαία για την κατανόηση του παρόντος και τον σχεδιασμό του μέλλοντος. Ίσως η πυραμίδα είναι ένα παράθυρο προς το παρελθόν και προς το μέλλον.

nea-acropoli-heraklio.gr