Μπορεί να κατηγορηθεί ο Ρώσος πρόεδρος για πολλά πράγματα, όχι όμως για το ότι δεν είναι πρόθυμος να υποταχθεί στη νέα τάξη πραγμάτω...
Μπορεί να κατηγορηθεί ο Ρώσος πρόεδρος για πολλά πράγματα, όχι όμως για το ότι δεν είναι πρόθυμος να υποταχθεί στη νέα τάξη πραγμάτων – επίσης η ελληνική κυβέρνηση, όχι όμως για την άρνηση της να υπογράψει ένα νέο, καταστροφικό μνημόνιο
.
«Ένα τεράστιο κρουαζιερόπλοιο ταξιδεύει τη νύχτα στα ήσυχα, σκούρα νερά της Ευρώπης – με το κατάστρωμα του άπλετα φωτισμένο, με την ορχήστρα να παίζει χαρούμενα τραγούδια, με τους καλεσμένους πολυτελέστατα ντυμένους, καθώς επίσης με το πλήθος των ανθρώπων στις ακτές να παρακολουθεί γοητευμένο τη θεατρική παράσταση, πλαισιωμένη από πραγματικούς ήρωες και όχι από ηθοποιούς.Αντίθετα το σκοτεινό, πολεμικά εξοπλισμένο καράβι πίσω από το κρουαζιερόπλοιο, δεν γίνεται αντιληπτό από κανέναν. Το κατάστρωμα του δεν είναι καθόλου φωτισμένο, δεν ακούγεται κανένας απολύτως ήχος προς τα έξω, ενώ ταξιδεύει αθόρυβα στα ήσυχα ευρωπαϊκά νερά – χωρίς να κινεί την προσοχή κανενός.Το κρουαζιερόπλοιο ήταν μεταφορικά η σύσκεψη των G7 στη Γερμανία, η οποία διήρκεσε μόλις μία ημέρα – με τους ηγέτες να περπατούν ανέμελοι στο κατακάθαρο βαυαρικό δάσος, επιδιώκοντας να φωτογραφηθούν όσο το δυνατόν περισσότερο. Το σκοτεινό, μυστηριώδες πλοίο στη σκιά του, είναι η μυστική συνάντηση της λέσχης Bilderberg στη γειτονική Αυστρία, η οποία θα διαρκέσει τέσσερις ημέρες, ξεκινώντας από τις 11 Ιουνίου – με τη συμμετοχή των πραγματικά ισχυρών του πλανήτη, τους οποίους υπηρετεί έμμισθα η πολιτική ηγεσία της Δύσης».
.
Ανάλυση
Το θέμα που κυριάρχησε στη συνάντηση των G7 στα εδάφη της ξανά ανερχόμενης ηγετικής δύναμης της Δύσης, της Γερμανίας, η οποία πλέον κοιτάζει κατά πρόσωπο τις Η.Π.Α. ως ίσος προς ίσο, ήταν ο πρόεδρος Putin – με το κλαμπ των ισχυρών να προβληματίζεται, όσον αφορά γενικότερα την πολιτική που ακολουθεί η Ρωσία, αρνούμενη να υποταχθεί στη νέα τάξη πραγμάτων (άρθρο).
Ο ρώσος πρόεδρος είναι άλλωστε ο μοναδικός που δεν συμμετέχει πλέον στους G7, έχοντας ουσιαστικά εκδιωχθεί μετά την κατάληψη της Κριμαίας από τα «πράσινα ανθρωπάκια», όπως αποκαλούνται υποτιμητικά οι στρατιώτες του – με τη Δύση να τον κατηγορεί για παράβαση των κανόνων του διεθνούς δικαίου, καθώς επίσης για ένα παράνομο δημοψήφισμα, μέσω του οποίου προσάρτησε ουκρανικό έδαφος.
Ο πρόεδρος Putin λοιπόν, ο οποίος δεν σεβάστηκε τους κανόνες και τις αξίες της Δύσης, δεν ανήκει πλέον στην «ομάδα των επτά» – τα μέλη της οποίας θεωρούνται ως τα σπουδαιότερα πιόνια της λέσχης των πραγματικά ισχυρών, της Bilderberg, η οποία φυσικά θα συζητήσει πιο σημαντικά θέματα, όπως το οικονομικό ΝΑΤΟ (άρθρο), με τις μυστικές συμφωνίες που το διέπουν.
Εν τούτοις ήταν πνευματικά παρόν στη συνάντηση, το βασικότερο μέλος της ίσως, αφού αποτελούσε το κύριο θέμα της – ενώ η συνθήκη του Minsk θεωρείται ως ένα διάλειμμα στον πόλεμο που διεξάγεται εν πρώτοις στην Ουκρανία, με κίνδυνο να διευρυνθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη. Όσον αφορά τώρα αυτά που απασχόλησαν τους G7, τα εξής:
(α) Ο ρυθμός ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας: Θα γίνουν προσπάθειες «απεξάρτησης» από τις τεράστιες ποσότητες των χρημάτων, με τα οποία οι κεντρικές τράπεζες πλημμύρισαν κυριολεκτικά τον πλανήτη – αφού επικράτησε η γερμανική άποψη, σύμφωνα με την οποία η χρηματοδοτούμενη με νέα βουνά χρεών ανάπτυξη δεν αποτελεί εναλλακτική λύση, στις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται από τα κράτη.
(β) Η φορολόγηση: Προγραμματίζεται για τις χώρες των G20 ένα πακέτο μέτρων έως το τέλος του έτους, για την καταπολέμηση της νόμιμης φοροδιαφυγής των πολυεθνικών, μέσω των φορολογικών παραδείσων, όπως είναι ηΟλλανδία, το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο, τα διάφορα νησιά κοκ. – μεταξύ άλλων με αυστηρούς φορολογικούς ελέγχους, στους οποίους θα συμμετέχουν οι υπηρεσίες πολλών χωρών μαζί (κατά το παράδειγμα της Γερμανίας, όπου συνεργάζονται όλα τα ομοσπονδιακά κρατίδια).
(γ) Οι χρηματαγορές: Ο στόχος είναι η «ρύθμιση» του τραπεζικού κλάδου, έτσι ώστε να μην προκληθούν ξανά χρηματοπιστωτικές κρίσεις, όπως αυτή του 2008 – μέσω των αυστηρότερων κανόνων λειτουργίας του, των υψηλότερων κεφαλαίων, καθώς επίσης των μεγαλύτερων εγγυήσεων για τα ομόλογα που έχουν στους ισολογισμούς τους οι τράπεζες, ξανά με πρωτοβουλία της Γερμανίας.
Οφείλουμε βέβαια να σημειώσουμε εδώ πως τόσο η φορολόγηση των πολυεθνικών, όσο και η ρύθμιση των τραπεζών, συζητήθηκαν μάλλον «προσχηματικά» – για το «θεαθήναι» δηλαδή, με στόχο να θολώσουν τις αρνητικές εντυπώσεις που έχουν δημιουργηθεί στις «μάζες», ελαχιστοποιώντας τις αντιδράσεις τους (κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις).
(δ) Η Ελλάδα: Η χώρα μας θεωρείται ως μία πιθανή σπίθα, η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει μία τεράστια πυρκαγιά στο χρηματοπιστωτικό (και γεωπολιτικό) δυτικό σύστημα – με κριτήριο τη χρεοκοπία της Lehman Brothers, η οποία ήταν μεν της τάξης των 613 δις $, αλλά προκάλεσε ζημίες ύψους 15 τρις $ στην παγκόσμια οικονομία, ενώ καταπολεμήθηκε μέσω της υπερχρέωσης ουσιαστικά των κεντρικών τραπεζών.
Με δεδομένο δε το ότι, οι κεντρικές τράπεζες έχουν καταναλώσει πλέον όλα τα όπλα τους (επιτόκια, πακέτα ποσοτικής διευκόλυνσης), είναι πολύ δύσκολη η αντιμετώπιση ενός νέου «πιστωτικού γεγονότος» – το οποίο θα υπερβαίνει τα 500 δις €, όπως το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας, μαζί με τις τράπεζες (ELA, Target II).
Πόσο μάλλον όταν οι Η.Π.Α., αλλά και όλες σχεδόν οι χώρες της Δύσης, είναι σε υπερβολικό βαθμό χρεωμένες (γράφημα) – αδυνατώντας να αμυνθούν απέναντι σε μία νέα κρίση, ειδικά εάν «προσβληθεί» ταυτόχρονα το ευρώ, στο οποίο είναι συνδεδεμένα παράγωγα προϊόντα άνω των 23 τρις $!
.
Σημείωση: Οι ΗΠΑ παρουσίασαν αύξηση του ΑΕΠ τους, γεγονός που δεν λειτούργησε αρνητικά όσων αφορά τον συντελεστή χρέους προς ΑΕΠ ενώ, αντίθετα, το ΑΕΠ της Ελλάδας μειώθηκε κατά 25%, οπότε επιδείνωσε σημαντικά τον δείκτη χρέους προς ΑΕΠ.
.
Το χρέος των Η.Π.Α. (διακεκομμένη γραμμή, δεξιά κάθετος), ξεκίνησε από χαμηλότερα επίπεδα (80% του ΑΕΠ) συγκριτικά με την Ελλάδα, αλλά εξελίχθηκε ανάλογα – ενώ η διαγραφή, όπου περίπου το 50% αφορούσε την ίδια την Ελλάδα (τράπεζες, δημόσιοι οργανισμοί), με το ποσόν που διατέθηκε αργότερα για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να επιβαρύνει ξανά το χρέος, δεν ωφέλησε σχεδόν καθόλου τη χώρα μας.
(ε) Χρηματοδότηση της τρομοκρατίας: Η χρησιμοποίηση των χρηματιστηρίων, σε συνδυασμό με τις τρομοκρατικές επιθέσεις, όπως διαπιστώθηκε για πρώτη φορά μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης (τοποθέτηση στην πτώση σε μετοχές, σε δείκτες κοκ., με τη βοήθεια της μόχλευσης, λίγο πριν συμβεί ένα τρομοκρατικό γεγονός που σχεδόν πάντοτε προκαλεί χρηματιστηριακές καταρρεύσειςκοκ.), καθώς επίσης άλλες μορφές χρηματοδότησης, απασχόλησαν επίσης τους ηγέτες.
(στ) Ουκρανία: Συζητήθηκε το πακέτο χρηματοδότησης της, ύψους 40 δις $, εκ των οποίων τα 17,5 δις $ προέρχονται από το ΔΝΤ. Επειδή όμως δεν είναι αρκετό, προβλέπεται η διαγραφή χρέους της, με την εφαρμογή του δόγματος του σοκ (άρθρο), καθώς επίσης με την ακούσια συμμετοχή της Ρωσίας – έτσι ώστε να πληγεί επιπρόσθετα η οικονομία της χώρας του προέδρου Putin.
(ζ) Το κινεζικό νόμισμα: Σχεδόν αποφασίσθηκε η προσθήκη του στο καλάθι του ΔΝΤ (ειδικά τραβηχτικά δικαιώματα, SDR), μαζί με το δολάριο, το ευρώ, τη βρετανική στερλίνα και το γεν, αφού προηγουμένως η Κίνα το απελευθερώσει από τη σύνδεση του με το δολάριο – γεγονός που θα κατέτασσε το γουάν στα βασικότερα νομίσματα του πλανήτη, βοηθώντας στην άνοδο της χώρας.
(η) Η κινεζική τράπεζα ανάπτυξης AIIB: Οι Η.Π.Α. αντιμετωπίζουν σκεπτικά την ίδρυση του ανταγωνιστικού ιδρύματος στο ΔΝΤ και στην Παγκόσμια Τράπεζα (άρθρο) – συνεπικουρούμενες από την Ιαπωνία και τον Καναδά. Αντίθετα, τα άλλα μέλη των G7 (φωτογραφία), η Γερμανία, η Γαλλία, η Μ. Βρετανία και η Ιταλία, ανήκουν στα ιδρυτικά μέλη της, θέλοντας να επωφεληθούν από την προβλεπόμενη άνοδο της Κίνας στον παγκόσμιο θρόνο.
.
Φωτογραφία G7 συν ευρωπαϊκοί θεσμοί: Προς τα αριστερά, ο πρόεδρος των Η.Π.Α., η καγκελάριος, ο Γάλλος πρόεδρος, ο Βρετανός πρωθυπουργός, ο Ιταλός, ο πρόεδρος της Κομισιόν, ο πρόεδρος της ΕΕ, ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας, καθώς επίσης ο πρωθυπουργός του Καναδά. Δεν συμπεριλαμβάνεται ούτε η Κίνα, ούτε η Αυστραλία ή η Βραζιλία.
.
Ολοκληρώνοντας, παρά το ότι ο πρόεδρος της Ρωσίας δεν φαίνεται πως ήταν στα επίσημα θέματα της συνάντησης,ήταν αυτός που απασχόλησε τους ηγέτες περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα – με την Ελλάδα σε συνδυασμό μαζί του, όσον αφορά το γεωπολιτικό πρόβλημα που θα μπορούσε να προκαλέσει. Ειδικότερα τα εξής:
.
Η Ελλάδα
Φαίνεται πως η χώρα μας έχασε τις προηγούμενες ημέρες, ξανά λόγω της Γερμανίας, τους δύο εναπομείναντες συμμάχους της: τον πρόεδρο των Η.Π.Α., καθώς επίσης τον πρόεδρο της Κομισιόν – με τον Αμερικανό να στηρίζει πλέον επίσημα την απαίτηση της καγκελαρίου για την εφαρμογή αυστηρών μέτρων εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, ως προϋπόθεση για τη χρηματοδότηση της.
Έναντι της στήριξης της Γερμανίας, οι Η.Π.Α. έλαβαν ως αντάλλαγμα τη συνέχιση των ευρωπαϊκών κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας, τουλάχιστον για ολόκληρο το 2015 – παρά το ότι η απόφαση ήταν προγραμματισμένη για τα τέλη Ιουνίου.
Έτσι, η Γερμανία μπορεί να αυξήσει τις πιέσεις της εναντίον της Ελλάδας, τις οποίες μέχρι πρόσφατα δεν στήριζαν ούτε ο αμερικανός πρόεδρος, ούτε ο πρόεδρος της Κομισιόν – ο οποίος κατηγόρησε πλέον επίσημα τον πρωθυπουργό της χώρας μας, ισχυριζόμενος πως είπε ψέματα στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Ειδικότερα, ισχυρίσθηκε πως παρουσίασε την προσφορά των δανειστών ως μη διαπραγματεύσιμη – γεγονός που, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν αντιπροσωπεύει την αλήθεια, οπότε ο πρωθυπουργός συμπεριφέρθηκε δήθεν ανέντιμα.
Οι αμερικανοί ανησυχούν βέβαια για το θέμα της ελληνικής διαπραγμάτευσης, λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η οικονομία τους – όπου κανένας δεν πιστεύει πλέον τις παραποιημένες στατιστικές, με βάση τις οποίες έχουν δήθεν ξεπεράσει την κρίση, η ανάπτυξη έχει επιστρέψει, ενώ η ανεργία μειώνεται.
Στα πλαίσια αυτά, εάν στις πολυάριθμες «γεωπολιτικές πυρκαγιές» στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική και στην Ασία προστεθεί μία ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, μαζί με τη χρεοκοπία της, θα αποτελούσε ίσως τη σταγόνα που θα ξεχείλιζε το ποτήρι - ενώ οι προβλέψεις που αφορούν ένα νομοτελειακό κραχ (ανάλυση), πολλαπλασιάζονται.
Εν τούτοις, το «ανατολίτικο παζάρι» μεταξύ των Η.Π.Α. και της Ευρώπης (Γερμανίας), όπου η επιβολή της λιτότητας στην Ελλάδα κατ’ απαίτηση της καγκελαρίου ανταλλάσσεται με τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, σαν να ήταν η Ελλάδα ο νούμερο ένα εχθρός της Γερμανίας, ενώ η Ρωσία ο μοναδικός εχθρός των Η.Π.Α., τεκμηριώνει ουσιαστικά τον «εκτροχιασμό» της Δύσης – ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα, η οποία ασφαλώς δεν ευθύνεται για την πλήρη αποτυχία των μέτρων που της επιβλήθηκαν (μνημόνια), ούτε για το κενό της χρηματοδότησης που παρουσιάστηκε, παρά το ότι είχε αποκλεισθεί όταν υποχρεώθηκε από το ΔΝΤ να υπογράψει το PSI.
Όσον αφορά δε την ΕΚΤ, δεν είναι μόνο υπεύθυνη για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, καθώς επίσης για τη χρηματοδότηση της οικονομίας, αφού αυτή είναι η πραγματική κεντρική τράπεζα της χώρας μας, οπότε ο δανειστής ύστατης ανάγκης αλλά, επίσης, για τις καταθέσεις – τις οποίες ουσιαστικά η ίδια είναι υποχρεωμένη να εγγυάται. Επομένως, ο ρόλος της στην ελληνική κρίση θα έπρεπε να είναι εντελώς διαφορετικός – χωρίς βέβαια να αρνούμαστε τις δικές μας ευθύνες.
Σε κάθε περίπτωση, για την Ελλάδα δεν υπάρχει πλέον καμία φθηνή ή απλή λύση, μετά την καταστροφή της οικονομίας της – ενώ από την ανίερη συναλλαγή των Η.Π.Α. με τη Γερμανία ενισχύεται ο άξονας Μόσχας-Πεκίνου, ο οποίος θα επιταχύνει την κατάρρευση της υπερδύναμης μαζί με το δολάριο και την παλαιά/νέα τάξη πραγμάτων, έτσι όπως αυτή έχει επιβληθεί από τη χρηματοπιστωτική κυρίως ελίτ.
Όσον αφορά δε την Ευρώπη, θα πληρώσει πολύ ακριβά την επάνοδο της Γερμανίας στην ηγεσία της, με τη μετατροπή της σε μία πρωσική αυτοκρατορία – ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι οι Γερμανοί διανοούμενοι, οι οποίοι έχουν προειδοποιήσει για τους τεράστιους κινδύνους που ενέχει μία γερμανική Ευρώπη, για την ειρήνη στην ήπειρο μας.
Οι Η.Π.Α.
Εάν οι στατιστικές της υπερδύναμης δεν παραποιούνταν, θα φαινόταν καθαρά πως απειλείται από μία βαθιά οικονομική κρίση, όπως αυτή του 1930 ή της Αγγλίας του 19ου αιώνα – κάτι που ασφαλώς οφείλεται στην πολιτική της Fed, μέσω της οποίας αυξήθηκαν τα περιουσιακά στοιχεία του ανώτατου 10% του πληθυσμού, εις βάρος του υπολοίπου 90%.
Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται από τις καταναλωτικές δαπάνες που αποτελούν το 70% του ΑΕΠ και οι οποίες δεν αυξάνονται, παρά τις πιέσεις που ασκούνται από τα αμερικανικά ΜΜΕ κατ’ εντολή της κυβέρνησης – ενώ το γεγονός ότι, το κρατικό σύστημα συνταξιοδότησης εμφανίζει μία «υποχρηματοδότηση» της τάξης των 4,7 τρις $ (πηγή), λειτουργεί σαν μία ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της χώρας.
Το βασικότερο όμως πρόβλημα των Η.Π.Α. είναι η εξαφάνιση της μεσαίας τάξης (άρθρο) του 60% των οικογενειών που ευρίσκονται μεταξύ του κατώτερου και ανώτερου 20% του πληθυσμού – οι οποίες συνήθως καταναλώνουν τα εισοδήματα τους, σπουδάζουν τα παιδιά τους και παράγουν τον πλούτο μίας χώρας, αποτελώντας τα θεμέλια της ελεύθερης αγοράς και της Δημοκρατίας.
Η κατάρρευση της τώρα ξεκίνησε από την άνοδο του νεοφιλελευθερισμού τη δεκαετία του 1980, ο οποίοςκυριολεκτικά «αποδεκάτισε» τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, καταβαραθρώνοντας τους μισθούς των εργαζομένων, το κοινωνικό κράτος κοκ. – αφήνοντας ανθρώπινα ερείπια στο πέρασμα του. Παράλληλα, μετέφερε την πραγματική εξουσία στις λέσχες της ελίτ, τύπου Bilderberg και ομάδας των τριάντα – οι οποίες ελέγχονται από τους διάφορους Rothschild’s και Rockefellers της Δύσης.
Με δεδομένο δε το ότι, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ (πηγή), το ανώτατο 10% του πληθυσμού κερδίζει 1.900% περισσότερα χρήματα από το κατώτατο 10%, ενώ όλοι οι φορολογικοί νόμοι από το 2001 και μετά είναι προς όφελος του ανώτατου 10% και εις βάρος του κατώτατου, η κατάρρευση της υπερδύναμης θεωρείται δεδομένη – με τη Ρωσία να επιταχύνει το μοιραίο, διευκολύνοντας την Κίνα να ανέλθει στο «θρόνο του πλανήτη», ενώ δυστυχώς η Ευρώπη δεν φαίνεται να συνειδητοποιεί πως τάσσεται με την πλευρά του ηττημένου.
.
Επίλογος
Αναμφίβολα μπορεί να κατηγορήσει κανείς το Ρώσο πρόεδρο για πάρα πολλά πράγματα – όχι όμως για το ότι δεν είναι πρόθυμος να υποταχθεί στη νέα τάξη πραγμάτων των Η.Π.Α. ή πως δεν είναι αποφασισμένος να αντισταθεί με κάθε τρόπο, χωρίς να χάνει καθόλου χρόνο.
Άλλωστε αυτό συμπεραίνεται από το επόμενο μεγάλο βήμα του, με σκοπό την «απαλλαγή» του ρουβλίου από το σύστημα του δολαρίου - από την πρόθεση του δηλαδή να εκδώσει ρωσικά κρατικά ομόλογα στο κινεζικό γουάν, σταθεροποιώντας τη συμμαχία του με τον κίτρινο γίγαντα, γεγονός που θεωρείται ως ο μεγαλύτερος γεωπολιτικός εφιάλτης των Η.Π.Α.
Προφανώς δε η Ρωσία έχει τη δυνατότητα να δώσει τη «χαριστική βολή» στην υπερδύναμη, επισφραγίζοντας την καθοδική της πορεία – όπως έχει αναλυθεί στον επίλογο του κειμένου «Ο άξονας Μόσχας-Πεκίνου», ενώ έχει δρομολογήσει ήδη από το 2014 τις συναλλαγές της στο δικό της ή σε άλλα νομίσματα (με την Κίνα και το Ιράν).
Υπενθυμίζουμε εδώ πως πάνω από 100 ρωσικές τράπεζες ανοίγουν λογαριασμούς πλέον σε γουάν, ενώ η μεγαλύτερη τράπεζα της Ρωσίας, η Sberbank, εγκρίνει από το Νοέμβριο του 2014 τραπεζικές εγγυήσεις στο κινεζικό νόμισμα – γεγονός που τεκμηριώνει τα μακροπρόθεσμα σχέδια του άξονα, όσον αφορά τη δημιουργία ενός δεύτερου, παράλληλου οικονομικού κόσμου.
Από την άλλη πλευρά, μπορεί να κατηγορήσει κανείς ανάλογα την ελληνική κυβέρνηση για τις απίστευτες καθυστερήσεις, καθώς επίσης για τα αλλεπάλληλα, μεγάλα λάθη της, όπως έχουμε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν – με αφετηρία τις πρόωρες εκλογές, όπου παγιδεύτηκε κυριολεκτικά η χώρα μας.
Σε καμία περίπτωση όμως για την απόφαση της (εάν επιβεβαιωθεί) να αρνηθεί την υπογραφή ενός τρίτου καταστροφικού μνημονίου - το οποίο θα αποτελούσε την «ταφόπλακα» της Ελλάδας, μετατρέποντας την σε μία αέναη αποικία χρέους της Γερμανίας.
Η τάση δε της δυτικής συμμαχίας, υπό την ηγεσία των Η.Π.Α. και της Γερμανίας πλέον, να θεωρήσει ως εχθρούς της Δύσης τη Ρωσία, καθώς επίσης, αν και πολύ λιγότερο, την Ελλάδα, είναι απαράδεκτη – ενώ, εάν συνεχισθεί, θα οδηγήσει σε μεγάλες περιπέτειες τον πλανήτη, με ανυπολόγιστες συνέπειες για το χρηματοπιστωτικό σύστημα και την ειρήνη.
Φυσικά ο ρόλος της Ελλάδας υποτιμάται σκόπιμα στα πλαίσια του διαπραγματευτικού πόκερ που διεξάγεται, με έναν απίστευτο ερασιτεχνισμό εκ μέρους της κυβέρνησης μας – ενώ το μικρό της μέγεθος δεν φαίνεται να μπορεί να επηρεάσει τις γεωπολιτικές ισορροπίες.
Εν τούτοις, είναι γνωστές οι συνέπειες από το «απλό πέταγμα μίας πεταλούδας» σε κάποιο απομακρυσμένο σημείο του πλανήτη – του φαινομένου δηλαδή της ευαίσθητης εξάρτησης ενός συστήματος από τις αρχικές συνθήκες, όπου μια απειροελάχιστη μεταβολή στη ροή των γεγονότων οδηγεί σε μια εξέλιξη δραματικά διαφορετική από εκείνη που θα λάμβανε χώρα, αν δεν είχε συμβεί η μεταβολή (θεωρία του χάους).
.
Υστερόγραφο: Όσον αφορά τις προσπάθειες «διάσωσης» της Ελλάδας με τα εγκληματικά μνημόνια που της επιβλήθηκαν, οφείλει κανείς να προσθέσει ορισμένες άλλες απόψεις, έτσι ώστε να μην θεωρηθεί πως είμαστε οι μοναδικοί επικριτές τους - όπως τις εξής σε ελεύθερη μετάφραση (πηγή), υπενθυμίζοντας πως ο εκπρόσωπος της Βραζιλίας στο ΔΝΤ είχε αναφέρει από την αρχή την ανάγκη ονομαστικής διαγραφής του δημοσίου χρέους:
Ashoka Mody, πρώην επικεφαλής της ομάδας του ΔΝΤ στην Ιρλανδία: «Όλα όσα έχουμε μάθει τα τελευταία πέντε χρόνια είναι το ότι, αποτελεί μία απίστευτα άσχημη οικονομική πολιτική να επιβάλλεις σε μία χώρα που ευρίσκεται σε έναν αποπληθωριστικό καθοδικό κύκλο (στο σπιράλ του θανάτου), μία πολιτική λιτότητας.
Ειλικρινά έχω σοκαρισθεί, ακούγοντας πως κάτω από αυτές τις συνθήκες γίνεται συζήτηση για έναν υψηλότερο ΦΠΑ. Πόσο μάλλον όταν έχουμε διαπιστώσει ότι, μία βιαστική αύξηση του ΦΠΑ, μπορεί να εκτροχιάσει ακόμη και μία χώρα με ισχυρή οικονομία, όπως η Ιαπωνία«.
Arvind Virmani, εκπρόσωπος της Ινδίας στο ΔΝΤ: «Το μέγεθος και η έκταση των μέτρων λιτότητας, χωρίς κανένα μονεταριστικό μέτρο, ήταν χωρίς κανένα ιστορικό προηγούμενο.
Ακόμη και αν το πρόγραμμα της Τρόικας είχε εφαρμοσθεί με επιτυχία, θα μπορούσε να είχε προκαλέσει ένα (καταστροφικό) αποπληθωριστικό σπιράλ από πτωτικές τιμές, μειωμένη απασχόληση (ανεργία) και χαμηλότερα δημόσια έσοδα, τα οποία θα υπονόμευαν τελικά το ίδιο το πρόγραμμα«.
.
Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος είναι ένας σύγχρονος οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου – όπου και δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά για αρκετά χρόνια, με ιδιόκτητες επιχειρήσεις σε όλες τις πόλεις της Γερμανίας. Έχει εκδώσει τρία βιβλία αναφορικά με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, ενώ έχει δημοσιεύσει πάνω από 2.500 αναλύσεις σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα, με κέντρο βάρους την εθνική και διεθνή μακροοικονομία, καθώς επίσης το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Για το πλήρες βιογραφικό σημείωμα του συγγραφέα, πατήστε εδώ.
( e-mail: viliardos@analyst.gr )
COMMENTS