Υπάρχει ένας τεράστιος ζωγραφικός πίνακας στο κτήριο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), στη Νέα Υόρκη, στον οποίο ο Ιησούς Χριστός είνα...
Υπάρχει ένας τεράστιος ζωγραφικός πίνακας στο κτήριο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), στη Νέα Υόρκη, στον οποίο ο Ιησούς Χριστός είναι νεκρός και ο Αντίχριστος τον αντικαθιστά στον κόσμο ως θεός.
Ο συγκεκριμένος πίνακας είναι ζωγραφική του Alexander Kishchenko και δωρίθηκε από την Λευκορωσία στον ΟΗΕ, ονομάζεται δε «Τσερνομπίλ» (Чернобыль), και αναφέρεται στο γνωστό πυρηνικό δυστύχημα από το οποίο επλήγη ιδιαίτερα και η Λευκορωσία. Ο πίνακας λόγω του ότι είναι όχι κατά τύχη προσφιλής, αρκετές φορές αποτελεί σκηνικό σε λήψεις φωτογραφιών διάσημων ανθρώπων. Όπως για χάριν παραδείγματος, ο ηθοποιός Νίκολας Κέϊτζ (Nicolas Cage) όταν έγινε Πρεσβευτής Καλής Θελήσεως στον ΟΗΕ, φωτογραφήθηκε εμπρός του πίνακα στεκούμενος και εμπρός της Παναγίας, κρύβοντας έτσι την φοβερή εικόνα της Θεοτόκου Μαρίας που κρατάει στην αγκαλιά της τον νεκρό Χριστό.
Κάποιες πληροφορίες για τον πίνακα είναι σημαντικές. Όλος ο πίνακας βρίθει από νεοταξικά σύμβολα, η ανάλυση των οποίων θα μπορούσε να γεμίσει ολόκληρο τόμο εγκυκλοπαιδείας, θα σας παρουσιάσουμε τα σημαντικότερα σύμφωνα με το pentapostagma.gr. Την επίσημη κριτική-περιγραφή του πίνακα κάνει η Λαρίσα Φίνκελστάϊν (Лариса Финкельштейн), Λευκορωσίδα κριτικός τέχνης στην ιστοσελίδα του ΟΗΕ στην Ρωσία ενώ ο πίνακας βρίσκεται στις ΗΠΑ! Η Λ. Φίνκελστάϊν πέρα από τα κοινότυπα που γράφει όπως π.χ. «Τσερνομπίλ – ένα τραγικό παράδειγμα, ένα όνειδος και ένα μάθημα στον κόσμο» , «σύμφωνα με τους νόμους της ζωγραφικής τέχνης ο καλλιτέχνης δεν απεικονίζει τη φρίκη της καταστροφής του Τσερνομπίλ, αλλά μόνο συνειρμική – χρωματική αντίθεση», κάνει ανάλυση περί αντίδρασης της φύσεως και άλλα παρόμοια περί ζωγραφικής. Πλην όμως η Λ. Φίνκελστάϊν αποφεύγει να χρησιμοποιήσει τα «Χριστός» «Αντίχριστος», και αναφέρεται στη θυσία «της σύγχρονης Παναγίας με το βρέφος» και στο «φωτεινό αγόρι» αντίστοιχα. Αξίζει να τονιστεί ότι ο συγκεκριμένος ζωγράφος έχει αναφερθεί ξανά με ζωγραφικά του έργα στον Χριστό και στον Αντίχριστο, αλλά σε άλλες κριτικές αναφέρεται κανονικά από τους σχολιαστές η αντιπαράθεση Χριστού – Αντιχρίστου, «противоборство Христа и Антихриста» όπως γράφουν.
Το ουσιώδες δεν είναι να εξηγήσει κάποιος στον παρατηρητή το πώς αποτύπωσε ο ζωγράφος την φαντασία του σε πανί με χρώματα και εικόνες, επηρεάζοντας έτσι την ελεύθερη σκέψη, αλλά το τι κοιτάζει ο παρατηρητής. Η κριτική των κριτικών δικαιολογεί καλλιτεχνίες παρά διασαφηνίζει κρυφοτεχνίες. Όμως, όταν κάποιος βλέπει δέκα ερπετά (φίδια ή δράκοι;) να βγαίνουν από μία σφαίρα, ζώα που ανεβαίνουν από την άβυσσο και τα οποία συμβολίζουν αρχαίους θεούς όπως ο πετεινός που είναι ο Ιανός για τους Ρωμαίους ή ο Μίθρας των Περσών κλπ, ο γκρι-μπλε Άτλας που δεν βαστάζει πλέον τον κόσμο αλλά την ενέργεια, και τόσα άλλα που δεν είναι δυνατόν να αναλυθούν και να εξηγηθούν σ’ αυτό το άρθρο· και μόνο λοιπόν που τα κοιτάζει ο θεατής άλλα μηνύματα εισβάλουν στο μυαλό του δια των οφθαλμών του.
Η απεικόνιση χριστιανικών παραστάσεων γίνονται από τον ζωγράφο με ολοφάνερη χρήση της βυζαντινής τεχνοτροπίας, π.χ. στον Ιησού Χριστό και στην Παναγία, καταφανώς επικεντρίζοντας την ορθοδοξία.
Επάνω αριστερά στον πίνακα υπάρχει ο εσταυρωμένος που παραδίδεται καθέτως σε δακρυσμένα μάτια κάποιου. Στην απέναντι άκρη, με τον θρίαμβο του Αντιχρίστου γκρεμίζονται τα ευλογημένα από τον Χριστό, ο οίνος (θεία κοινωνία) και το έλαιον. Επίσης γκρεμίζονται φρούτα όπως τα κεράσια, αυτό διότι το κεράσι χαρακτηρίζεται και ως φρούτο του Παραδείσου που θέλει να πει ότι ο Παράδεισος γκρεμίζεται και ο Αντίχριστος φτιάχνει δικό του παράδεισο και σταματάει εδώ το σχέδιο του Θεού για τον άνθρωπο. Στις δυο κάτω γωνίες του πίνακα ο ζωγράφος ζωγράφισε δύο σεραφείμ τα οποία όμως ουδεμία σχέση έχουν όπως εμείς τα βλέπουμε στους ορθοδόξους ναούς μας. Στον πίνακα τα δύο σεραφείμ έχουν απαίσιο και τρομακτικό πρόσωπο. Οι όψεις τους είναι μαυροκόκκινες που τα κάνουν να μοιάζουν με τον δαίμονα Σαμαέλ, όπως αυτός απεικονίζεται από τους πιστεύοντες σ’ αυτόν.
Κάποιες πληροφορίες για τον πίνακα είναι σημαντικές. Όλος ο πίνακας βρίθει από νεοταξικά σύμβολα, η ανάλυση των οποίων θα μπορούσε να γεμίσει ολόκληρο τόμο εγκυκλοπαιδείας, θα σας παρουσιάσουμε τα σημαντικότερα σύμφωνα με το pentapostagma.gr. Την επίσημη κριτική-περιγραφή του πίνακα κάνει η Λαρίσα Φίνκελστάϊν (Лариса Финкельштейн), Λευκορωσίδα κριτικός τέχνης στην ιστοσελίδα του ΟΗΕ στην Ρωσία ενώ ο πίνακας βρίσκεται στις ΗΠΑ! Η Λ. Φίνκελστάϊν πέρα από τα κοινότυπα που γράφει όπως π.χ. «Τσερνομπίλ – ένα τραγικό παράδειγμα, ένα όνειδος και ένα μάθημα στον κόσμο» , «σύμφωνα με τους νόμους της ζωγραφικής τέχνης ο καλλιτέχνης δεν απεικονίζει τη φρίκη της καταστροφής του Τσερνομπίλ, αλλά μόνο συνειρμική – χρωματική αντίθεση», κάνει ανάλυση περί αντίδρασης της φύσεως και άλλα παρόμοια περί ζωγραφικής. Πλην όμως η Λ. Φίνκελστάϊν αποφεύγει να χρησιμοποιήσει τα «Χριστός» «Αντίχριστος», και αναφέρεται στη θυσία «της σύγχρονης Παναγίας με το βρέφος» και στο «φωτεινό αγόρι» αντίστοιχα. Αξίζει να τονιστεί ότι ο συγκεκριμένος ζωγράφος έχει αναφερθεί ξανά με ζωγραφικά του έργα στον Χριστό και στον Αντίχριστο, αλλά σε άλλες κριτικές αναφέρεται κανονικά από τους σχολιαστές η αντιπαράθεση Χριστού – Αντιχρίστου, «противоборство Христа и Антихриста» όπως γράφουν.
Το ουσιώδες δεν είναι να εξηγήσει κάποιος στον παρατηρητή το πώς αποτύπωσε ο ζωγράφος την φαντασία του σε πανί με χρώματα και εικόνες, επηρεάζοντας έτσι την ελεύθερη σκέψη, αλλά το τι κοιτάζει ο παρατηρητής. Η κριτική των κριτικών δικαιολογεί καλλιτεχνίες παρά διασαφηνίζει κρυφοτεχνίες. Όμως, όταν κάποιος βλέπει δέκα ερπετά (φίδια ή δράκοι;) να βγαίνουν από μία σφαίρα, ζώα που ανεβαίνουν από την άβυσσο και τα οποία συμβολίζουν αρχαίους θεούς όπως ο πετεινός που είναι ο Ιανός για τους Ρωμαίους ή ο Μίθρας των Περσών κλπ, ο γκρι-μπλε Άτλας που δεν βαστάζει πλέον τον κόσμο αλλά την ενέργεια, και τόσα άλλα που δεν είναι δυνατόν να αναλυθούν και να εξηγηθούν σ’ αυτό το άρθρο· και μόνο λοιπόν που τα κοιτάζει ο θεατής άλλα μηνύματα εισβάλουν στο μυαλό του δια των οφθαλμών του.
Η απεικόνιση χριστιανικών παραστάσεων γίνονται από τον ζωγράφο με ολοφάνερη χρήση της βυζαντινής τεχνοτροπίας, π.χ. στον Ιησού Χριστό και στην Παναγία, καταφανώς επικεντρίζοντας την ορθοδοξία.
Επάνω αριστερά στον πίνακα υπάρχει ο εσταυρωμένος που παραδίδεται καθέτως σε δακρυσμένα μάτια κάποιου. Στην απέναντι άκρη, με τον θρίαμβο του Αντιχρίστου γκρεμίζονται τα ευλογημένα από τον Χριστό, ο οίνος (θεία κοινωνία) και το έλαιον. Επίσης γκρεμίζονται φρούτα όπως τα κεράσια, αυτό διότι το κεράσι χαρακτηρίζεται και ως φρούτο του Παραδείσου που θέλει να πει ότι ο Παράδεισος γκρεμίζεται και ο Αντίχριστος φτιάχνει δικό του παράδεισο και σταματάει εδώ το σχέδιο του Θεού για τον άνθρωπο. Στις δυο κάτω γωνίες του πίνακα ο ζωγράφος ζωγράφισε δύο σεραφείμ τα οποία όμως ουδεμία σχέση έχουν όπως εμείς τα βλέπουμε στους ορθοδόξους ναούς μας. Στον πίνακα τα δύο σεραφείμ έχουν απαίσιο και τρομακτικό πρόσωπο. Οι όψεις τους είναι μαυροκόκκινες που τα κάνουν να μοιάζουν με τον δαίμονα Σαμαέλ, όπως αυτός απεικονίζεται από τους πιστεύοντες σ’ αυτόν.
Ανάμεσα στα δύο σεραφείμ, η φιλόστοργη Παναγία με τα έντονα βαμμένα κόκκινα χείλη της – υποβαθμίζοντας με θράσος ο Kishchenko την αγνότητα της πανάγνου – φεύγει από τον χώρο έχοντας στην αγκαλιά της τον νεκρό Ιησού.
Τα χέρια του Χριστού, τα χέρια που πάντοτε ευλογούν όταν βρίσκεται φιλάρεσκα στην αγκαλιά της μητέρας του, τώρα κρέμονται άψυχα. Είναι τα άψυχα χέρια ενός αποτυχημένου Θεού.
Όπως φαίνεται στη σύνθεση, όλα τα ανθρώπινα σώματα έχουν χρώμα γκρι, το γκρι του δελφινιού, και μπλε, λες και επειδή κάποιοι θέλουν να επικρατήσουν οι κανονικοί γαλαζοαίματοι. Λες και οι ίδιοι κάποιοι θέλουν να επιφέρουν στην Γη μια παμπάλαια τάξη που μας την παρουσιάζουν ως νέα. Μόνο η Παναγία και ο καστανόμαλλος Χριστός έχουν τα γνωστά χρώματα στην επιδερμίδα τους.
Αριστερά της Παναγίας, γυμνός, και λιγόσαρκος, και αποκαμωμένος, και γονατιστός ικέτης, είναι ο κενός σύγχρονος άνθρωπος που απογοητεύτηκε από τον Χριστό και απευθύνεται εν απογνώσῃ και με αγωνία στον αντί του Χριστού, στον Αντίχριστο.
Στο δεξιό τμήμα του πίνακα δεσπόζει η παράσταση με τον Αντίχριστο στην αγκαλιά της δικής του μητέρας που είναι η Ιστάρ, Αστάρτη, πόρνη της Βαβυλώνος, όπως θέλετε πείτε την το ίδιο πρόσωπο είναι. Ο Αντίχριστος είναι ένα υγιέστατο, γυμνό, ξανθό παιδάκι με γαλανά μάτια, σκέτος άριος, που σηκώνει θριαμβευτικά το χρυσό μήλο. Το χρυσό μήλο της γνώσης. Διότι με την γνώση, δηλαδή με την επιστήμη, θέλει να σταματήσει το σχέδιο του Θεού. Γι αυτόν τον λόγο κάποιοι που συναθροίζονται στο σκότος εν κρυπτώ, λένε στην «προσευχή» τους απευθυνόμενοι στον Χριστό: Μισείς την ευτυχία, αλλά εμείς θα την κερδίσουμε με την επιστήμη σε πείσμα σου. Κάθε πρόοδός μας είναι θρίαμβος με την οποία συντρίβουμε την θεότητά σου. Στο άλλο χέρι ο μικρός Αντίχριστος κρατάει ένα αντικείμενο σε σχήμα ανάποδου «τ», τέρμα το «+» δηλαδή ο σταυρός. Κρατώντας στα δύο του χέρια πράγματα, δεν μπορεί να αντι-ευλογήσει.
Όπως φαίνεται στη σύνθεση, όλα τα ανθρώπινα σώματα έχουν χρώμα γκρι, το γκρι του δελφινιού, και μπλε, λες και επειδή κάποιοι θέλουν να επικρατήσουν οι κανονικοί γαλαζοαίματοι. Λες και οι ίδιοι κάποιοι θέλουν να επιφέρουν στην Γη μια παμπάλαια τάξη που μας την παρουσιάζουν ως νέα. Μόνο η Παναγία και ο καστανόμαλλος Χριστός έχουν τα γνωστά χρώματα στην επιδερμίδα τους.
Αριστερά της Παναγίας, γυμνός, και λιγόσαρκος, και αποκαμωμένος, και γονατιστός ικέτης, είναι ο κενός σύγχρονος άνθρωπος που απογοητεύτηκε από τον Χριστό και απευθύνεται εν απογνώσῃ και με αγωνία στον αντί του Χριστού, στον Αντίχριστο.
Στο δεξιό τμήμα του πίνακα δεσπόζει η παράσταση με τον Αντίχριστο στην αγκαλιά της δικής του μητέρας που είναι η Ιστάρ, Αστάρτη, πόρνη της Βαβυλώνος, όπως θέλετε πείτε την το ίδιο πρόσωπο είναι. Ο Αντίχριστος είναι ένα υγιέστατο, γυμνό, ξανθό παιδάκι με γαλανά μάτια, σκέτος άριος, που σηκώνει θριαμβευτικά το χρυσό μήλο. Το χρυσό μήλο της γνώσης. Διότι με την γνώση, δηλαδή με την επιστήμη, θέλει να σταματήσει το σχέδιο του Θεού. Γι αυτόν τον λόγο κάποιοι που συναθροίζονται στο σκότος εν κρυπτώ, λένε στην «προσευχή» τους απευθυνόμενοι στον Χριστό: Μισείς την ευτυχία, αλλά εμείς θα την κερδίσουμε με την επιστήμη σε πείσμα σου. Κάθε πρόοδός μας είναι θρίαμβος με την οποία συντρίβουμε την θεότητά σου. Στο άλλο χέρι ο μικρός Αντίχριστος κρατάει ένα αντικείμενο σε σχήμα ανάποδου «τ», τέρμα το «+» δηλαδή ο σταυρός. Κρατώντας στα δύο του χέρια πράγματα, δεν μπορεί να αντι-ευλογήσει.
Ο ΟΗΕ προτίθεται να «επιτεθεί» στον τάφο του Χριστού, στην Ιερουσαλήμ, την 1 Μαΐου 2017, την ίδια ημέρα που θα δώσουν εντολή στους ορθοδόξους ιερείς να ξυριστούν και να κουρευτούν. Την 1 Μαΐου 2017 σχεδιάζουν να καταργήσουν το ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και όλα τα προσκυνήματα της από αιώνων δικαιοδοσίας του, ο τάφος του Χριστού τους ενδιαφέρει περισσότερο, να παραδοθούν για την από κοινού διαχείριση στους ΟΗΕ, UNESCO, Βατικανό και Ρωσική εκκλησία (και ας πιστεύουν πολλοί ότι θα μας σώσουν οι Ρώσοι), εκδιώκοντας έτσι τους έλληνες μετά από αιώνες. Το Πάσχα του 2017 εορτάζεται στις 16 Απριλίου, επομένως το 2017 είναι και το τελευταίο έτος που θα μπει στον πανάγιο τάφο του Χριστού ορθόδοξος έλληνας πατριάρχης για να πάρει το Άγιο Φως.
Τον πίνακα που τοποθέτησαν στο κτήριο του ΟΗΕ δείχνει την τελική νίκη του Αντιχρίστου. Τον Χριστό τον ρώτησαν;
Χρήστος Μαντζιάρης
πηγή: pentapostagma.gr
Τον πίνακα που τοποθέτησαν στο κτήριο του ΟΗΕ δείχνει την τελική νίκη του Αντιχρίστου. Τον Χριστό τον ρώτησαν;
Χρήστος Μαντζιάρης
πηγή: pentapostagma.gr
COMMENTS