Ο Ισλαμοφασισμός και η μακαριότητα της Λευκωσίας

Με συνεχή χαμόγελα και χαριεντισμούς συνεχίζεται στη Λευκωσία το πήγαινε-έλα με “πρωταγωνιστές” το τρίο Αναστασιάδη-Ακιντζί-Άιντα (κα...

Με συνεχή χαμόγελα και χαριεντισμούς συνεχίζεται στη Λευκωσία το πήγαινε-έλα με “πρωταγωνιστές” το τρίο Αναστασιάδη-Ακιντζί-Άιντα (και των παρατρεχάμενών τους), ενισχυόμενο με επισκέψεις υψηλόβαθμων αξιωματούχων από όλες τις γωνιές του κόσμου, με τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ να παίρνει σειρά και, στον μήνα, να τον ακολουθεί και ο ομόλογός του από την …Κίνα. 

Mάριος Ευρυβιάδης

 Η πολυπόθητη “λύση” διακηρύττουν ο ένας μετά τον άλλο και ενίοτε εν συγχορδία,  περιμένει στη γωνία. Ταυτόχρονα καίγεται, κυριολεκτικά, η ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Και όλοι σχεδόν παραδέχονται,  μετά και την τελευταία προβοκάτσια της κατάρριψης του Ρωσικού βομβαρδιστικού στην Συρία, πως είναι η Ισλαμιστική Τουρκία του τζιχαντιστικού διδύμου Ερντογάν-Νταβούτογλου που ρίχνει καθημερινά και συνειδητά λάδι στην φωτιά, ενισχύοντας το χάος και την αναρχία στην περιοχή. 

Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, στη Λευκωσία έχουμε και βαρύγδουπες ανακοινώσεις από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο πως, οσονούπω, θα συντελεστεί ακόμη ένα αναμενόμενο “θαύμα”. Η Κύπρος θα καταστεί, μας λένε, ομφαλός των ενεργειακών πραγμάτων- αρχικά στην Ανατολική Μεσόγειο, μετά στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αργότερα  και του κόσμου ολόκληρου. Και γιατί όχι; Έχετε μήπως προσπαθήσει να παρακολουθήσετε το πρόγραμμα ταξιδίων- το itinerary- του Υπουργού κ. Γ. Λακκοτρύπη; Παραπέμπει στον περιβόητο “παπά” του ελληνικού σινεμά. Φαντομάς έχει γίνει. “Εδώ παπάς , εκεί παπάς, που είναι ο παπάς”; Μπορεί να νομίζουμε ότι γνωρίζουμε, αλλά κανείς δεν ξέρει. Κάτι μαγειρεύεται  αλλά τι;

Είναι μήπως η “ενδιάμεση” συμφωνία των 4.5 δις δολαρίων για την προμήθεια της εσωτερικής αγοράς με υγραέριο, η “έναρξη” της οποίας συνεχώς μετακινείται -από το 2019 πάει μας λένε για το 2025- και κάποιοι κομματικοί παράγοντες μεταξύ Λευκωσίας και Λεμεσού γνωρίζουν γιατί συμβαίνει αυτό και προαλείφονται για την “ευρετή”, αφού διαμορφώνουν παρασκηνιακά τα πράγματα; Είναι μήπως το σκηνικό που έχει εδώ και καιρό έχει στηθεί στο Βασιλικό, από ξένα και κυπριακά συμφέροντα, με το παρασκήνιο, την αδιαφάνεια και τα “σαμποτάζ” να βρίθουν, παραπέμποντας περισσότερο στην ιδιωτεία παρά στο καλώς εννοούμενο δημόσιο συμφέρον; 

Είναι και αυτά. Όμως τώρα φαίνεται πως το παιγνίδι λαμβάνει υπερ-στρατηγικές διαστάσεις. Με ένα σμπάρο στοχεύονται, φαίνεται, όλα τα τρυγόνια. Και ενεργειακός ομφαλός θα γίνει η Κύπρος, και  το πρόβλημά της θα το επιλύσει, και τα δισεκατομμύρια που χρειάζονται για την “ανοικοδόμηση” και τις “αποζημιώσεις”- αλλά και για τα επιπλέον δις που οι Τουρκοκύπριοι χρωστούν όλα αυτά τα χρόνια στην ´Αγκυρα – θα βρεθούν. Και όλοι θα πλουτίσουν. Πρώτα θα πλουτίσουν οι “λίγοι” που πιθανότατα θα σχετίζονται  με την “ενδιάμεση” συμφωνία (των 4.5 δις, υπενθυμίζω) για το υγραέριο. Μετά την “λύση” θα πλουτίσουν κάποιοι άλλοι “λίγοι” που βρίσκονται ήδη “μέσα” στα πράγματα. Και σε λίγα χρόνια, όλοι οι υπόλοιποι. Το “Ελ Ντοράντο” θα είναι για όλους. 

Όμως πιο σημαντικό και μακροχρόνιο είναι πως με την πολυπόθητη “λύση” η Κύπρος θα καταστεί “γέφυρα” μεταξύ της ΕΕ και της Μέσης Ανατολής. Αυτό δεν το λέει με κάθε ευκαιρία και σε διεθνή φόρα μόνο ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ. ´Εχει γίνει ρεφρέν. ´Ενα άλλο ρεφρέν είναι πως η Κύπρος θα γίνει επίσης και πολυπολιτισμικό αλλά και διαθρησκευτικό “μοντέλο”, με μπροστάρηδες τη νεολαία. Μπορεί η τελευταία να παραφέρθηκε  πρόσφατα, αλλά τώρα που έχει  μπεί και η παιδεία στο στόχαστρο του ´Εσπεν Μπαρθ Άιντα, θα βρούν και οι νεολαίοι το  δρόμο τους όπως και όλη η Κύπρος. 

Η επισταμένη παρακολούθηση ζητημάτων γύρω από τα ενεργειακά, ειδικά σε ότι αφορά σε λεπτομέρειες διαπραγματεύσεων που είναι, εξ´ορισμού, εμπιστευτικής φύσεως ή απόρρητες, είναι δύσκολη. Η ενημέρωση γίνεται βασικά μέσω ανοιχτών πηγών.  Υπάρχουν βέβαια και οι διαρροές. Όμως εκεί ελλοχεύει ο κίνδυνος της σκοπιμότητας, δηλαδή, της εξυπηρέτησης κάποιας ατζέντας-κρατικής, προσωπικής, ή ιδιωτικής ομάδας συμφερόντων. 

Στην περίπτωση των ενεργειακών ζητημάτων της Κύπρου, είναι όντως ενθαρρυντικά τα δεδομένα, καθώς επίσης και αυτά που διαβάζουμε αναφορικά με τον εντοπισμό νέων κοιτασμάτων, με ειδική αναφορά στο γιγαντιαίο “Ζορ” της Αιγύπτου. 

Όλες οι εξελίξεις  συγκλίνουν στην ανάγκη περιφεριακών συνεργασιών και της δημιουργίας περιφερειακού κέντρου διανομής. Ένα τέτοιο κέντρο θα είναι είτε επίγειο στην Αίγυπτο, είτε θα είναι πλωτό σε περιοχή μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ. 

Με τη δυναμική είσοδο του Βρετανικού κολοσσού British Gas στην Κύπρο, και ακόμη με την πιθανολογούμενη εξαγορά του από τον υπερ-κολοσσό Royal Dutch Shell, που έγινε πρόσφατα με την  αγορά από την BG σημαντικού μεριδίου που κατέχει η εταιρία Noble στο κοίτασμα “Αφροδίτη”, και επειδή η εταιρία αυτή έχει ήδη υπό την ιδιοκτησία της το τερματικό υγροποίησης Ιτκούν στην Αίγυπτο, το περιφερειακό κέντρο διανομής μάλλον θα βρίσκεται στη χώρα του Νείλου.

 Και αυτό σίγουρα θα γίνει αν συμφωνήσουν και οι Ισραηλινοί. 

Υπογραμμίζω απλά εδώ πως για το Ισραήλ, μετά την Αμερική, η Αίγυπτος αποτελεί τον πιό σημαντικό στρατηγικό του εταίρο. Έχει το Ισραήλ κάθε συμφέρον -όπως έχουν όλα τα κράτη της Ανατολικής Μεσογείου πλην Τουρκίας- σε μια Αίγυπτο με πολιτική και οικονομική σταθερότητα. Φανταστείτε μόνο πόσο χειρότερα θα ήταν σήμερα τα πράγματα στην περιοχή μας αν και η Αίγυπτος είχε σηκωμένη  την παντιέρα του ισλαμιστικού φονταμενταλισμού ή, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, του ισλαμοφασισμού. 

Το ερώτημα που προκύπτει για την κυβέρνηση- για την Κύπρο και τον λαό της ουσιαστικά- είναι κατά πόσον αυτά που αναφέρονται παραπάνω διασυνδέονται μεταξύ τους. Υπάρχει διασύνδεση, αρνητική ή θετική, μεταξύ του σκηνικού “λύσης” που στήνει ο Άιντα και με τα ενεργειακά στρατηγήματα των Αναστασιάδη-Λακκοτρύπη; Επηρεάζονται τα δυο αυτά ζητήματα από την ιδεολογία και τις συνέπειες του ισλαμοφασισμού, προεξέχων εκπρόσωπος του οποίου είναι στα λόγια και στις πράξεις η ισλαμιστική Τουρκία του τζιχαντιστικού διδύμου Ερντογάν-Νταβούτογλου;

Η προφανής απάντηση είναι πως ναί, διασυνδέονται ή πρέπει να διασυνδέονται και πως δεν μπορεί να είναι αλλιώς. Αν όμως δεν γίνεται θετική διασύνδεση για τα συμφέροντα  της Κύπρου, τότε η κυβέρνηση Αναστασιάδη λειτουργεί εκτός πραγματικότητας. Ενώ κτίζει πύργους στην άμμο, προσδοκεί θεμελιακά αποτελέσματα που θα διασφαλίζουν το μέλλον του λαού και του τόπου. 

Η κυβέρνηση Αναστασιάδη (και μαζί της και τα δυο μεγάλα κόμματα) είναι δεσμευμένη να οκοδομήσειένα συνεταιρικό κράτος στη βάση του δικοινοτισμού και της διζωνικότητας. Αφήνω κατά  μέρος πως εδώ μιλάμε για μια εκλεπτυσμένη μορφή ρατσισμού με κυπριακό, όμως, πρόσωπο – όπως παλιά έλεγαν για “σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο”. 

Κατ´εμέ το κυρίαρχο ζήτημα στο κυπριακό, η εκ των ων ούκ άνευ συνθήκη για την επίλυσή του, είναι το ζήτημα της ασφάλειας- της αμοιβαίας ασφάλειας. Όλα έπονται της ασφάλειας. Αυτό το γνωρίζει πρώτος και καλύτερος ο κύριος Άιντα. Γνωρίζει και η Λευκωσία τι έχει κατά καιρούς πεί και γράψει ο Νορβηγός για τη σημασία της αμοιβαίας ασφάλεια στην αποτελεσματική επίλυση διαφόρων. Ωστόσο η Λευκωσία δεν φέρνει τον Άιντα προ των ευθυνών του και δεν απαιτεί καμιά διασύνδεση στις διαπραγματεύσεις ώστε η οποία “λύση” να αποκλείει, τουλάχιστον, ξένους εγγυητές και μπάστακες. Ίσως στη Λευκωσία να πιστεύουν πως το μείζον αυτό ζήτημα θα τους το επιλύσουν ο …Κοτζιάς μαζί με τον Εγγλέζο Χάμμοντ. 

Με την ολοκλήρωση των “αποστειρωμένων” από τον έξω κόσμο και τα διεθνή δρώμενα διαπραγματεύσεων  στη Λευκωσία, θα έχουμε και την  “κατάληξη” της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στο θέμα αυτό ο Ακιντζί λέει την αλήθεια ενώ ο Αναστασιάδης και το κυβερνών κόμμα παραπλανούν. Το κυπριακό κράτος του 1960  θα γίνει πραγματικά “εκλιπών”.

Προς τί λοιπόν τα ενεργειακά στρατηγήματα των Αναστασιάδη-Λακκοτρύπη με τους ενεργειακούς κολοσσούς και υπέρ κολοσσούς; 

Προς τί οι επισκέψεις σε Αίγυπτο και Ισραήλ και οι τριμερείς συναντήσεις μια εδώ, μια εκεί και μια στη Νέα Υόρκη; 

´Η μήπως πραγματικά πιστεύουν στην κυβέρνηση Αναστασιάδη πως ο διζωνικός δικοινοτικός συνεταιρισμός που επεξεργάζονται θα γίνει με τους Τουρκοκύπριους, με τον όποιον Ακιντζί και πως η Τουρκία θα επιτρέψει στο όποιο κρατικό μόρφωμα που θα διαδεχτεί το κράτος του 1960 να λειτουργεί, να διαπραγματεύεται και να πορεύεται αυτόνομα με μόνους περιορισμούς αυτούς που προκύπτουν για το κάθε κράτος μέσα στο διακρατικό σύστημα;

Μετά την προγραμματισμένη με κάθε λεπτομέρεια, συμπεριλαμβανομένης και της προπαγάνδας που θα ακολουθούσε, προβοκάτσιας της κατάρριψης του Ρωσικού βομβαρδιστικού πάνω από τη Συρία (και συμβουλεύω όσους ενδιαφέρονται να διαβάσουν το άκρως αποκαλυπτικό κείμενο του Τούρκου σχολιαστή Emre Uslu, “Turkey picks up a new contract from the West” , Zaman , 26/11/2015, www.todayszaman.com, που συμπεριλαμβάνει και ιστορικό των προβοκάτσιων του τουρκικού κράτους ως διαχρονικό modus operandi της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής) δημοσιεύθηκε ένα σχόλιο στό αμερικανικό CNN. Συγραφέας του υπήρξε ο διπλωματικός συντάκτης του καναλιού Νic Robertson. 

Το σχόλιο έκλεινε ως εξής: ” Οι Νατοϊκοί συνεργάτες του Ερντογάν θα τον βλέπουν από τούδε και στο εξής ως ένα αδέσποτο κανόνι (“a loose canon”), ένα ασταθές στοιχείο σε μια πολύ εύφλεκτη κατάσταση. Όχι ένα σταθερό συνεργάτη ικανό και με ψύχραιμα νεύρα, όπως αυτά που επέτρεψαν στη Νατοϊκή συμμαχία να επιβιώσει του Ψυχρού Πολέμου. Ο Ερντογάν ανέτρεψε το τραπέζι πάνω στο οποίο διεξάγεται το παιγνίδι”. 

Σημαίνουν τίποτε όλα αυτά στη Λευκωσία; Ή μήπως ζει στη μακαριότητά της; “Συνέταιρος” και “εγγυητής” της Κύπρου θα είναι το ισλαμοφασιστικό καθεστώς της ´Αγκυρας και του κάθε Ερντογάν; Ή μήπως στη Λευκωσία αγοράζουν τώρα το νέο προπαγανδιστικό φρούτο των Δυτικών πως άλλο το τζιχαντιστικό  δίδυμο Ερντογάν-Νταβούτογλου και άλλη η κοσμική και δημοκρατική Τουρκία που αναπόφευκτα οικοδομείται; 

Τα πρόβλημα με τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό και τον εγγενή επεκτατισμό της Τουρκίας είναι δομικό χαρακτηριστικό του τουρκικού κράτους διαχρονικά. Και ποτέ δεν υπήρξε προσωπικό. Το 1914 η πάλαι ποτέ Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν κήρυξε πόλεμο κατά των Συμμάχων. Ιερό Πόλεμο- τζιχάντ κατά των απίστων, κήρυξε ο Χαλίφης.

 Διότι αυτό που εμείς γνωρίζουμε ως “Οθωμανική Αυτοκρατορία” ήταν πρωτίστως Ισλαμικό Χαλιφάτο και μετά όλα τα άλλα.

 Οι γενοκτονικές σφαγές των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας έγιναν με την κραυγή “Allahu Akbar- Ο Θεός είναι Μεγάλος”. Και το 1974 είναι με τη σημαία του ιεροπολεμιστή και κατακτητή που εισέβαλαν στην Κύπρο, σφάζοντας και λαφυραγωγόντας- μια λαφυραγωγία που συνεχίζεται μέχρι της μέρες μας, ευλογημένη από τον Αλλάχ για τους κατακτητές. 

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έχει επανειλλημένα δηλώσει πως ο λαός θα αποφασίσει για τη λύση, κάτω όμως  από διλημματικές συνθήκες. Και θα αποφασίσει με γνώμονα την ασφάλειά του και για το μέλλον των παιδιών του, μέσα στον τόπο του.

agora-dialogue.com