Νομότυπες τραπεζικές απάτες

Το πόσο άρρωστο είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα τεκμηριώνεται από ένα παράλογο περιστατικό στην Ελβετία – στην οποία, όπως είναι γνωστό, οι τράπεζες πρέπει να αυξήσουν τα ίδια κεφάλαια τους, μετά την κρίση του 2008. Στα πλαίσια αυτά, η Credit Suisse αποφάσισε να δημιουργήσει μόνη της τα κεφάλαια που χρειάζεται – με χρήματα από το πουθενά!

.

Αρκετοί φοβούνται πως το μαγικό τέχνασμα, με το οποίο αύξησε τα Ίδια Κεφάλαια της η Credit Suisse, οι εντιμότατοι Ελβετοί τραπεζίτες, δεν θα διστάσει να το χρησιμοποιήσει ούτε η Deutsche Bank – η γερμανική εγκληματική συμμορία με τις 6.000 δίκες και με τα 55 τρις € παράγωγα.

.

«Συνεχίζεται χωρίς σταματημό η προσπάθεια της πληρωμής παλαιών χρεών με νέα χρέη, σε παγκόσμιο επίπεδο – κάτι που αφενός μεν δεν είναι δυνατόν, αφετέρου δεν μπορεί να λειτουργήσει αιώνια. Οι κεντρικές τράπεζες προσπαθούν απεγνωσμένα να καταπολεμήσουν την κρίση, μέσω της δημιουργίας καινούργιων χρημάτων από το πουθενά, με ιστορικά χαμηλά επιτόκια – δηλαδή, με μία πλημμύρα φθηνών, χωρίς αντίκρισμα χρημάτων.  

Με μοναδικό στόχο να διατηρήσουν το νομισματικό γαϊτανάκι σε λειτουργία, τροφοδοτούν τόσο τα κράτη, όσο και οι κεντρικές τράπεζες με συνεχώς περισσότερα δισεκατομμύρια, ένα εντελώς κατεστραμμένο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Εν τούτοις οι κεντρικές τράπεζες, οι οποίες είναι ταυτόχρονα εμπρηστές και πυροσβέστες, παραβλέπουν το ότι, ακριβώς αυτά τα χαμηλά επιτόκια προκάλεσαν, μεταξύ άλλων, την κρίση του 2008 – από την οποία δεν έχουμε φυσικά ξεφύγει αλλά, αντίθετα, βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στο χάος που είχε δημιουργήσει.

Σε κάθε περίπτωση, λόγω της παράφρονος πολιτικής των κεντρικών τραπεζών, η οποία έχει ξεφύγει από τον έλεγχο, οι τιμές των μετοχών στα διεθνή χρηματιστήρια έχουν διογκωθεί υπερβολικά – ενώ έχουν δημιουργηθεί πολλαπλές φούσκες στις αγορές ακινήτων και ομολόγων. Σήμερα δε είναι σε τέτοιο βαθμό εξαρτημένες οι αγορές από τα φθηνά χρήματα, ώστε κανένας δεν τολμάει να τους στερήσει το ναρκωτικό – χωρίς το οποίο θα ήταν αδύνατον πλέον να λειτουργήσουν«.

.

Ανάλυση

Το πόσο άρρωστο είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα τεκμηριώνεται από ένα παράλογο περιστατικό στην Ελβετία – στην οποία, όπως είναι γνωστό, οι τράπεζες πρέπει να αυξήσουν τα ίδια κεφάλαια τους, μετά την κρίση του 2008. Στα πλαίσια αυτά, η Credit Suisse αποφάσισε να δημιουργήσει μόνη της τα κεφάλαια που χρειάζεται – με χρήματα από το πουθενά! (πηγή: DWN)

Ουσιαστικά βέβαια δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο, αφού όλοι γνωρίζουμε πως οι εμπορικές τράπεζες δημιουργούν χρήματα από το πουθενά – μέσω της παροχής δανείων προς τους πελάτες τους (ανάλυση). Λογικά λοιπόν η ελβετική τράπεζα σκέφθηκε πως, αφού μπορεί να δημιουργεί χρήματα από το πουθενά για τους πελάτες της, γιατί όχι για τον εαυτό της – έτσι ώστε να αυξήσει τα ίδια κεφάλαια της.

Το μαγικό τέχνασμα τώρα λειτούργησε ως εξής: Η Credit Suisse ενέκρινε σε Άραβες επενδυτές ένα δάνειο της τάξης των 9 δις €. Για να το παρέχει, έπρεπε να διενεργήσει δύο μόνο λογιστικές εγγραφές στον ισολογισμό της: στην αριστερή πλευρά, στο ενεργητικό, τα 9 δις € εμφανίσθηκαν ως απαιτήσεις, ενώ δεξιά, στο παθητικό, ενεγράφη το ίδιο ποσόν ως κατάθεση των πλούσιων Αράβων επενδυτών. Όλα λογιστικά, «δημιουργικά», χωρίς να χρειαστούν πουθενά αληθινά χρήματα.

Η τράπεζα βέβαια έπρεπε να είναι σίγουρη πως οι Άραβες δεν θα έπαιρναν τα χρήματα, δεν θα δαπανούσαν δηλαδή το δάνειο που τους είχε εγκριθεί – γεγονός που το εξασφάλισε με την υποχρέωση των Αράβων να λάβουν έναντι των 9 δις € νέες προνομιούχες μετοχές της, τις οποίες θα εξέδιδε αμέσως μετά.

Για να το συμβεί δε αυτό χρειαζόταν μόνο μία ακόμη εγγραφή, η οποία ονομάζεται «παθητική ανταλλαγή» – κατά την οποία τα κατατεθειμένα 9 δις € που προέρχονταν από το δάνειο, οδηγήθηκαν στη θέση «Ίδια Κεφάλαια», τα οποία προέρχονταν από την έκδοση των νέων μετοχών που «αγόρασαν» οι Άραβες!

Πρόκειται βέβαια για μία εξαιρετικά αμφισβητήσιμη «συναλλαγή», η οποία όμως δεν είναι παράνομη – γεγονός που τεκμηριώνει πόσο ασύδοτες έχουν γίνει πλέον οι μεγάλες τράπεζες, οι οποίες γνωρίζουν πως δεν μπορούν να τιμωρηθούν, αφού έχουν κατηγοριοποιηθεί ως επικίνδυνες για τη σταθερότητα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος!

Φυσικά κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσαν να διανοηθούν καν οι μικρές τράπεζες, πόσο μάλλον οι ελληνικές – αφού θα κατηγορούνταν αμέσως για λογιστική απάτη, πρώτα από τους ίδιους τους Έλληνες.

Από τη χώρα που διακρίνεται, μεταξύ άλλων, από έναν απίστευτο μαζοχισμό, αφού είναι η μοναδική στον πλανήτη που κατηγορεί δημόσια τον εαυτό της (το δημόσιο, τους επιχειρηματίες και τους πολίτες της, ως φοροφυγάδες κλπ.) –  χωρίς όμως να κάνει απολύτως τίποτα για να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Μία χώρα που πιστεύει πως μόνο αυτή έχει απατεώνες και φοροφυγάδες, όταν σε όλες τις υπόλοιπες το «άθλημα» είναι τουλάχιστον ανάλογο – εάν όχι πολύ μεγαλύτερο.

Η Deutsche Bank     

Περαιτέρω, μία ανάλογη δυνατότητα με την Credit Suisse, με τους εντιμότατους Ελβετούς τραπεζίτες δηλαδή, θα έχει ασφαλώς και η χρεοκοπημένη Deutsche Bank, η εγκληματική συμμορία των ατελείωτων σκανδάλων (άρθρο) – η οποία, λόγω των τεραστίων προβλημάτων της, αναγκάσθηκε τον Ιανουάριο να δηλώσει επίσημα πως είναι φερέγγυα.

Όταν δε στήριξε την ανακοίνωση της αυτή ο κ. Σόιμπλε, ο εντιμότατος υπουργός οικονομικών της Γερμανίας, ο οποίος δεν χάνει ούτε στιγμή να κατηγορεί την πατρίδα μας, ανησύχησαν οι πάντες – αφού η τελευταία τράπεζα, η οποία αναγκάσθηκε να δηλώσει δημόσια πως είναι φερέγγυα, ήταν η Lehman Brothers.

H Deutsche Bank βέβαια, λόγω του μεγέθους της, αποκλείεται να αφεθεί να χρεοκοπήσει – ενώ, επειδή θεωρείται απίθανο να εξαγορασθεί από κάποιον μία τράπεζα με 6.000 τρέχουσες δικαστικές υποθέσεις εναντίον της, καθώς επίσης με ένα πορτοφόλι παραγώγων εκτός του ισολογισμού της ύψους περί τα 55 τρις €, η μοναδική δυνατότητα θα ήταν η εθνικοποίηση της. Η ανάληψη λοιπόν του ρίσκου από τους δύστυχους Γερμανούς φορολογουμένους, τους οποίους διώκει ως εγκληματίες ο κ. Σόιμπλε – έτσι ώστε να εξασφαλίσει τη διάσωση της Deutsche Bank, όταν και εάν χρειαστεί.

Την ίδια στιγμή επιμένει στο «μαύρο μηδενικό» – σε έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό δηλαδή (έσοδα = δαπάνες), παρά το ότι η χώρα βρίσκεται σε άθλια κατάσταση από την πλευρά των υποδομών της.Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνονται οι καθαρές επενδύσεις του δημοσίου τομέα της εξτρεμιστικά πλεονασματικής Γερμανίας, σε δις € – οι οποίες είναι συνεχώς αρνητικές (κόκκινες στήλες), μετά το 2003.

.

.

Επεξήγηση γραφήματος: Καθαρές επενδύσεις παγίων κεφαλαίων του γερμανικού δημοσίου, σε δις € (πράσινες στήλες = θετικές, κόκκινες στήλες = αρνητικές)

.

Ολοκληρώνοντας, μπορεί μεν οι Ελβετοί και οι Γερμανοί να χρησιμοποιούν τέτοια τεχνάσματα για την αποφυγή της χρεοκοπίας των τραπεζών τους ή για τη στήριξη τους, επειδή διαθέτουν «συστημικές τράπεζες», αλλά οι Ιταλοί δεν φαίνεται να έχουν αυτήν την πολυτέλεια – κυρίως λόγω του ότι ο χρηματοπιστωτικός τους τομέας είναι κατακερματισμένος, αποτελούμενος από πολλές μικρές τράπεζες.

Ως εκ τούτου, ο μη εκλεγμένος πρωθυπουργός της χώρας αναγκάσθηκε να εκβιάσει τη Γερμανία για να πετύχει τη χρηματοδότηση των τραπεζών με 150 δις € – έτσι ώστε να αποφύγει το προβλεπόμενο bank run (άρθρο).

Πιθανότατα δε πέτυχε μία ακόμη εξαίρεση, αφού η ΕΚΤ θα αγοράζει περισσότερα ομόλογα του δημοσίου της Ιταλίας, υπερβαίνοντας αυτά που της επιτρέπουν οι κανόνες της – όταν την ίδια στιγμή επιβάλλονται στην Ελλάδα διαδικασίες χωρίς ιστορικό προηγούμενο παγκοσμίως (άρθρο), ενώ απαιτείται η πιστή τήρηση των πιο αυστηρών κανόνων στον πλανήτη.

Επίλογος

Δύο μέτρα λοιπόν και δύο σταθμά; Προφανώς, αφού η Ιταλία αποτελεί συστημικό κίνδυνο για την Ευρωζώνη λόγω μεγέθους, ιδιαίτερα μετά το ΒΡΕΧΙΤ, ενώ η Ελλάδα όχι – πόσο μάλλον όταν ήδη δρομολογείται η άλωση των τραπεζών της, από τα ξένα κερδοσκοπικά κεφάλαια.

Εν τούτοις, έχουμε την άποψη πως η Γερμανία θέλει απλά να κερδίσει χρόνο, έτσι ώστε να προετοιμάσει σωστά και πρώτη τηνέξοδο της – αφού δεν μπορεί να μην κατανοεί πως τόσο η ΕΕ, όσο και η Ευρωζώνη, στη σημερινή τους μορφή, είναι καταδικασμένες, ενώ δεν θέλει την πολιτική και δημοσιονομική ένωση, χωρίς τις οποίες δεν υπάρχει καμία λύση. Ίσως φυσικά να κάνουμε λάθος, να μην έχει αυτές τις προθέσεις η Γερμανία και να μην εγκατέλειψε η Βρετανία το καράβι που βουλιάζει – το μέλλον όμως θα το δείξει.

Βασίλης Βιλιάρδος

www.analyst.gr

Συνδεθείτε στη σελίδα μας στο Facebook