Η επανάσταση ως λύση;...

Στη χώρα μας δυστυχώς, έχουμε ασθενήσει από τη νόσο του Μεσσία, κατηγορώντας ή φωνάζοντας για όλα και περιμένοντας το θαύμα.

Γιώργος Τσιάκαλος...
Χωρίς αμφιβολία, την τελευταία χρονική περίοδο η Ελλάδα βρίσκεται μεταξύ προβλημάτων που φαντάζουν ως σύγχρονες Συμπληγάδες. Τα εσωτερικά προβλήματα ταλανίζουν την καθημερινή ζωή των Ελλήνων ενώ η εξάρτηση της χώρας από τους δανειστές της γίνεται όλο και πιο στενή και αποπνικτική για την αξιοπρέπειά της.

 Την ίδια στιγμή όμως οι άσπονδοι γείτονές μας, με τις συνεχείς προκλήσεις τους, ακονίζουν τα μαχαίρια τους αντιλαμβανόμενοι την Ελλάδα ως πληγωμένο θήραμα, περιμένοντας την πλήρη εξουθένωσή του για να γίνει βορά στα δόντια τους. 

Είναι γεγονός, πως το ιστορικό σταυροδρόμι, που καλείται να διέλθει η χώρα είναι το πλέον επικίνδυνο των μεταπολεμικών χρόνων και αναντίρρητα μεγάλο μέρος των κακοπαθειών μας οφείλεται και σε εμάς τους ίδιους που επιτρέψαμε και ανεχόμαστε συμπεριφορές που μας οδήγησαν σε αυτό το σημείο. Πόσο δύσκολη είναι όμως η θέση μας και τι μπορεί να γίνει για να υπάρξει αντίδραση;

 Αντλώντας παραδείγματα από την μακραίωνη ιστορία μας οφείλουμε να σταθούμε στην προσωπικότητα του εν πολύς άγνωστου Αιτωλού στρατηγού Αγελάου και τον παροιμιώδη λόγο του το 217 π.Χ., όταν προέτρεπε τους Έλληνες παριστάμενους στο συνέδριο της Ναυπάκτου, να αφήσουν τα παιδιαρίσματα και τις κενού περιεχομένου αντιθέσεις τους εν όψει του επελαύνοντα ρωμαϊκού κινδύνου την εποχή εκείνη, μιλώντας για τα (Πολ. 5.104.2) «ἀπὸ τῆς ἑσπέρας νέφη». 

Αυτά τα σύννεφα που επικίνδυνα πλησίαζαν από τη δύση ήταν ο πραγματικός κίνδυνος, που δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να αντιληφθούν, οι τότε Έλληνες εν μέσω των δικών τους προβλημάτων, που ο ίδιος χαρακτήριζε ως παιδικά παιχνίδια. Τους καλούσε να στρέψουν το βλέμμα τους προς την απειλή αυτή για να ενωθούν και να την αντιμετωπίσουν. Δεν έλαβαν σοβαρά υπόψη τον κίνδυνο και εν τέλει παρά και την προειδοποίηση του Αγελάου οδηγήθηκαν στην υποδούλωση τους από τους Ρωμαίους. 

Η ομοιότητα με τους προγόνους μας και η ιστορική μας συνέχεια δεν αποδεικνύεται μόνο από τα θετικά στοιχεία μα και από τα αρνητικά στοιχεία του χαρακτήρα μας. Σήμερα βρισκόμαστε αντικριστά με μια παρόμοια καταιγίδα. Απλώς τα νέφη έρχονται από την Ανατολή και την Τουρκία και από το σύμμαχό της την Αλβανία που ορέγονται και ξεστομίζουν ανερυθρίαστα εδαφικές διεκδικήσεις απέναντί μας. Δυστυχώς όμως, αυτή η ενότητα ακόμη αναζητείται. 

Η βαθιά πληγωμένη, ιδεολογικά και ηθικά, ελληνική κοινωνία αναζητά τη σωτηρία στο άγνωστο χωρίς να βρίσκει διέξοδο στις επιθυμίες της. Η μόνη λύση είναι μια επανάσταση, δηλαδή μια ψυχική ανάταση του πληγωμένου εγωισμού του κάθε Έλληνα. Ένα σπάσιμο των δεσμών, που κρατάνε αιχμάλωτο στα σκοτεινά κελιά της αυτολογοκρισίας την κραυγή αντίδρασης του σε όσα συμβαίνουν γύρω του. Το πρώτο βήμα λοιπόν, πρέπει να γίνει από τον καθένα ατομικά εκφράζοντας την αντίρρησή του, με την δική του προσωπική επανάσταση. Για πόσο μπορεί να φοβάται την λυσσαλέα αντίδραση των αυτοαποκαλούμενων «προοδευτικών», που διαστρέφουν και το νόημα της ίδιας της λέξης, για να εκφράσουν το αυτονόητο; 

Ναι, τιμώ τη σημαία μου που συμβολίζει το αίμα των προγόνων μου που αγωνίστηκαν για αυτή! Ναι, σέβομαι τη θρησκεία, που με κράτησε ζωντανό όταν όλοι είχαν σκύψει το κεφάλι στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς! 

Ναι, δεν θέλω να γίνω μειοψηφία στην ίδια μου τη χώρα εκχωρώντας τη δική μου ταυτότητα προς όφελος άλλων! Αν αυτά είναι απορριπτέα ας πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων και τους ιδεολόγους της ελληνικής συνείδησης τόσων αιώνων, από τον Αισχύλο και τον Πλάτωνα και τον Όμηρο, στον πατριάρχη Φώτιο, τον Ρήγα Φεραίο, τον Παλαμά, τον Σολωμό, τον Κολοκοτρώνη, τον Μυριβήλη και τόσους άλλους, που έκαναν το λάθος, κατά τους «προοδευτικούς», να διατρανώσουν την αγάπη τους για την πεμπτουσία του έθνους και της πατρίδας. 

Ως πότε θα πρέπει να απολογείται ο κάθε Έλληνας στους κομισάριους και δεσμοφύλακες των συνειδήσεων για να εκφράσει την άποψή του, την αγωνία του, για την τύχη του σπιτιού του, της οικογένειάς του και της πατρίδας του φοβούμενος τους συνήθεις μειωτικούς χαρακτηρισμούς;

Αυτή η συνειδησιακή επανάσταση θα είναι το πρώτο βήμα της ελευθερίας και της επανάκτησης της πατρίδας. Η προβολή στον ιδιωτικό και δημόσιο διάλογο χωρίς κανένα φόβο και πάθος των πιστεύω του κάθε Έλληνα. Αν κερδιθεί αυτή η πρωτόλεια επανάσταση, γοργά θα έρθει και η πολιτική επανάσταση, όπως εξαπλώνεται σε κάθε χώρα του δυτικού και πάλαι ποτέ ανατολικού κόσμου. Το έθνος θα ψάξει να βρει αυτούς που μπορούν να τον συσπειρώσουν γύρω από το όραμα της ενότητας και της αντίστασης απέναντι στις σειρήνες της παρακμής. Σε αυτό το σημείο βέβαια δεν χωρούν εγωισμοί και μικροψυχίες. Με το ίδιο το δήθεν όπλο τους, που οι οπαδοί της παρακμής και παγκοσμιοποίησης προβάλλουν, τη δημοκρατική νομιμότητα, δέχονται απανωτά ραπίσματα, από τη Βρετανία ως τις ΗΠΑ και την Ιταλία και τρέμουν και τα μελλοντικά σε Γαλλία, Ολλανδία και αλλού. Ο κόσμος σαν χείμαρρος παρασέρνει τους αποδομητές του στις καλένδες της ιστορίας.

Στη χώρα μας δυστυχώς, έχουμε ασθενήσει από τη νόσο του Μεσσία, κατηγορώντας ή φωνάζοντας για όλα και περιμένοντας το θαύμα. Τίποτα όμως δεν θα κινηθεί αν δεν κινηθούμε οι ίδιοι. 

Δεν χωρούν μικροψυχίες ή μικροκομματικοί εγωισμοί, όλοι θα πρέπει να συνταχθούν γύρω από τον κοινό σκοπό της σωτηρίας της πατρίδας, της επιβίωσης του έθνους, όπως μας το κληροδότησαν οι προγονοί μας. 

Όσοι πολιτεύονται με τα ιδεώδη αυτά θα πρέπει να παρακάμψουν τις διαφορές τους και να πείσουν τον κόσμο, που είναι το ίδιο δύσπιστος να παραμερίσει και τις δικές του όποιες αντιρρήσεις και να στρατευτούν όλοι μαζί με γνώμονα τον κοινό σκοπό, την νίκη του έθνους εις βάρος της παγκοσμιοποίησης και της πολυπολιτισμικότητας και των ντόπιων και ξένων οπαδών τους. Οι ευκαιρίες δεν περιμένουν, όπως αναφέρει και ο Θουκυδίδης (1.142.1) «οἱ καιροὶ οὐ μενετοί». 

Η οικονομική ασφυξία, που ταλαιπωρεί την ελληνική οικογένεια και συνθλίβει την αξιοπρέπειά της, κρατά δέσμια την Ελλάδα στο μαρτύριο της πολιτικής εξάρτησης. Αν δεν θέλουμε να καταλήξουμε ραγιάδες εμείς, ραγιάδες τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας η αφύπνιση και η ένωση είναι η μόνη λύση. 

Σ’ αυτή την εκστρατεία για το καινούριο μέλλον δεν περισσεύει κανένας: χρησιμοποιώντας τα λόγια του μεγάλου μας ελληνολάτρη ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη για το έπος του ελληνισμού επί Μεγάλου Αλεξάνδρου, «κι απ’ την θαυμάσια πανελλήνια εκστρατεία, την νικηφόρα, την περίλαμπρη, την περιλάλητη, την δοξασμένη ως άλλη δεν δοξάσθηκε καμιά, την απαράμιλλη: βγήκαμ’ εμείς, ελληνικός καινούριος κόσμος, μέγας.»...




 www.elkosmos.gr 



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Συνδεθείτε στη σελίδα μας στο Facebook

Tο greek1.blogspot.com δημοσιεύει άρθρα της καθημερινότητας και της πολιτικής μέσα από τα οποία ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. 

Kείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια.

 Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, ή ότιάλλο παρακαλούμε ενημερώστε μας στο 1greek.wordpress.com@gmail.com για να τα αφαιρέσουμε. 

Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. 

Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο. 

Ο διαχειριστής του ιστολόγιου δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα: 
● Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες. 
● Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.