Θα τα βρούμε μετά αφέντη...

η Ελλάδα μπορεί να είναι το επόμενο πιόνι στα σχέδια για πόλωση του κ. Ερντογάν.

Η διπλωματία των σουλτάνων και ο κ. Ερντογάν

Μπορεί τα περισότερα ΜΜΕ στον κόσμο να εμφάνισαν τις εντάσεις που έστησε ο κ. Ερντογάν με την Γερμανια, την Ολλανδία και την Δανία με τα πιο έντονα συγκρουσιακά χρώματα, αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.

Στην πραγματικότητα η μεθοδευμένη σύγκρουση του Σουλτάνου ευνοεί τόσο τον ίδιο στην προσπάθεια του να κερδίσει το δημοψήφισμα του Απριλίου, όσο και την Μέρκελ και τον Ρούτερ, οι οποίοι απειλούνται από η μεν καγκελάριος από το AfD ο δε Ολλανδός από τον ξενοφοβικό Βίλντερς.

Είτε κερδίσει είτε χάσει στις 16 Απριλίου, ο Ερντογάν είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει να προσπαθεί να πολώσει τους Τούρκους σε μια φαντασιακή μάχη για την ίδια την ύπαρξή τους. Ο Ερντογάν έχει πολλές επιλογές στο τραπέζι αν διαπιστώσει ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν προκρίνει το ΝΑΙ. Για παράδειγμα, μπορεί να καθυστερήσει το δημοψήφισμα  ή να ζητήσει νέες εκλογές, που θα μπορούσαν να δώσουν στο ΑΚΡ πλειοψηφία δύο τρίτων στο κοινοβούλιο, κάτι που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να τροποποιήσει το σύνταγμα χωρίς δημοψήφισμα.

Εάν εγκριθούν οι τροπολογίες, θα είναι η κορυφαία πολιτική νίκη του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, καθιστώντας τον τον πιο ισχυρό Τούρκο ηγέτη μετά τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Θα ανοίξουν το δρόμο ώστε ο Ερντογάν να θέσει υποψηφιότητα για δύο επιπλέον πενταετείς θητείες, όταν λήξει η τρέχουσα το 2019. Εν τω μεταξύ, θα καταργήσουν το γραφείο του πρωθυπουργού και θα δώσουν την ευθύνη για το διορισμό του υπουργικού συμβουλίου στον πρόεδρο, ο οποίος δεν θα χρειαστεί έγκριση από το κοινοβούλιο για τους διορισμούς του. Ο πρόεδρος θα έχει επίσης την εξουσία να διαλύει μονομερώς το κοινοβούλιο, συνδέοντας ουσιαστικά τους βουλευτές με την πολιτική ατζέντα του.

Επιπλέον, οι τροπολογίες θα δώσουν στον πρόεδρο την εξουσία να νομοθετεί μονομερώς μέσω επίσημων διαταγμάτων, εφ’ όσον τα διατάγματα αυτά δεν παραβιάζουν τις ατομικές ελευθερίες που ήδη κατοχυρώνονται στο Σύνταγμα. Το πρόβλημα είναι ότι με το νέο σύστημα, ο δικαστικός κλάδος, ο οποίος θα αποφασίζει σχετικά με την συνταγματικότητα των οποιονδήποτε διαταγμάτων, θα είναι επίσης ουσιαστικά κάτω από τον έλεγχο του προέδρου, καθώς ο πρόεδρος θα ελέγχει τον διορισμό των δικαστών στα κορυφαία δικαστήρια της χώρας.

Προς το παρόν, η Τουρκία  διοικείται με διατάγματα που εκδίδονται από την Άγκυρα. Εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι που κατηγορούνται για δεσμούς με τους πραξικοπηματίες ή με άλλες «τρομοκρατικές» ομάδες έχουν απολυθεί, τα διαβατήριά τους ακυρώθηκαν και έχουν αποκλειστεί δια βίου από το να εργαστούν στο δημόσιο τομέα –μια τιμωρία που ένας συνταγματολόγος αποκαλεί «πολιτικό θάνατο». Και μαζί με τους στρατιώτες που πιάστηκαν με τα όπλα στα χέρια το βράδυ της 15ης Ιουλίου, χιλιάδες καθηγητές, ακαδημαϊκοί και δικαστές κατηγορούνται τώρα για τρομοκρατία. Τουλάχιστον 180 μέσα ενημέρωσης έχουν κλείσει και 150 δημοσιογράφοι φυλακίστηκαν για «προσβολή» του Ερντογάν ή για το ότι υποστηρίζουν «τρομοκρατικές» ομάδες μέσα από τη δουλειά τους. Εκατοντάδες μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί έχουν κλείσει, με τις πόρτες τους να είναι τώρα σφραγισμένες με ένα έγγραφο με βουλοκέρι παρόμοιο με μια μεσαιωνική διαταγή από σουλτάνο.

Ο κ. Ερντογάν με την πολεμική που κήρυξε στην Γερμανία και την Ολλανδία, ουσιαστικά στοχεύει δύο στόχους.

Ο ένας  είναι  το ακροδεξιό κόμμα της Εθνικιστικής Κίνησης και ο τουρκικός εθνικισμός. Μπορεί πλέον οι εθνικιστές να στηρίζουν τον Ερντογάν σε σημείο που να παίζουν σχεδόν ρόλο κυβερνητικού εταίρου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια περαιτέρω αξιοποιησης των εθνικιστικών τάσεων που υπάρχουν στην τουρκική κοινωνία, ακόμα και στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Και το παιγνίδι που ξεκίνησε ο Ερντογάν τις τελευταίες εβδομάδες, είναι σχεδόν μηδενικού κινδύνου. 

Το ίδιο παιγνίδι άλλωστε έπαιξε και με τις ΗΠΑ και με τον ίδιο τρόπο προσπάθησε να απομονώσει το φιλοκουρδικό κόμμα. Από την άλλη πλευρά, στοχεύει στη ψήφο των τούρκων μεταναστών. 

Ο κ. Ερντογάν θέλει να αποσπάσει τη μέγιστη  αποδοχή από τους μετανάστες και η ένταση με τις χώρες φιλοξενίας είναι η πιο ασφαλής μέθοδος. 

Περίπου 1,4 Τούρκοι της Γερμανίας μπορούν να συμμετάσχουν στο δημοψήφισμα για τη συνταγματική αναθεώρηση της 16ης Απριλίου. Η ψήφος τους μπορεί να είναι καθοριστική για το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα. Πρόκειται για ανθρώπους με τουρκική ή διπλή υπηκοότητα, που έχουν το δικαίωμα συμμετοχής στο επικείμενο δημοψήφισμα. Η επιλογή τους μπορεί να είναι καθοριστική για την τελική έκβαση του δημοψηφίσματος, ακόμη κι αν εν τέλει προσέλθει στις κάλπες μόλις το 40% του εκλογικού σώματος, όπως στις βουλευτικές εκλογές του 2015. Διότι από τους ενεργούς ψηφοφόρους, η πλειονότητα στηρίζει παραδοσιακά το συντηρητικό-ισλαμικό στρατόπεδο του Ταγίπ Ερντογάν. Στις τελευταίες εκλογές ήταν το 60% περίπου. Περισσότεροι από ό,τι στην ίδια την Τουρκία.

Ανάλογη είναι και η κατάσταση στην Ολλανδία, όπου υπάρχει και ένα τουρκικό εθνικιστικό κόμμα (το Denk), το οποίο είναι πολύ πιθανό να αποκτήσει εκπροσώπηση στο ολλανδικό κοινοβούλιο και να συμμετάσχει σε έναν κυβερνητικό συνασπισμό.

Σε αυτήν την εκστρατεία πόλωσης, το μόνο που διακινδυνεύει ο τούρκος πρόεδρος είναι η ...οικονομία, καθώς η ΕΕ είναι ένας σημαντικός οικονομικός εταίρος της Τουρκίας. Για παράδειγμα, η Γερμανία είναι με απόσταση ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας. Το 10% των τουρκικών εξαγωγών ύψους 14 δις ευρώ έχουν αποδέκτη την Γερμανία. Σε ό,τι αφορά τις εξαγωγές της Γερμανίας προς την Τουρκία, προϊόντα όπως μηχανές, ηλεκτρονικά και χημικά προϊόντα που παράγονται από εξειδικευμένες γερμανικές επιχειρήσεις, δεν αντικαθίστανται εύκολα από άλλη χώρα. Αντίθετα το Βερολίνο εισάγει κυρίως προϊόντα υφαντουργίας και τρόφιμα. Με λίγα λόγια, εάν η Τουρκία έρχεται στην 13η θέση ως εξαγωγικός εταίρος της Γερμανίας, η Γερμανία είναι ο πρώτος και πιο σημαντικός εμπορικός εταίρος της.

Μία ιδιαιτερότητα των γερμανοτουρκικών οικονομικών σχέσεων, αποτελούν οι πάνω από 3.000 θυγατρικές γερμανικών επιχειρήσεων στην Τουρκία. Καμιά άλλη χώρα δεν έχει δεν έχει φτάσει σε αυτό το επίπεδο. Οφείλεται κυρίως στους πολλούς Τούρκους που ζουν στη Γερμανία και τις στενές επαφές που έχουν δημιουργηθεί.Το 2016 οι Γερμανοί βρίσκονταν στην  πρώτη θέση, καταλαμβάνοντας συνολικό μερίδιο του 15%. Αλλά η πτώση ήταν κατακόρυφη πέρυσι, μέχρι τέλος Ιανουαρίου μειώθηκαν οι κρατήσεις για το ερχόμενο καλοκαίρι κατά το 1/3 και σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ερευνών Αγοράς GfK θα υποστούν νέα μείωση κατά 58% σε σχέση με την ήδη αδύναμη ζήτηση του περασμένου χρόνου.

Αλλά και αυτό είναι για τον κ.Ερντογάν ένα ελεγχόμενο ρίσκο, αφού όπως έχει αποδείξει με τον κ. Πούτιν δεν έχει κανένα πρόβλημα να ζητήσει συγγνώμη αν το κρίνει απαραίτητο...
Και φυσικά οι κινήσεις του κ. Ερντογάν δε βολεύουν μόνο τον ίδιο, αλλά και τους Ολλαδούς και τους Γερμανούς. Τόσο στην Γερμανία όσο και στην Ολλανδία, τα ξενοφοβικά ανατνακλάστικά είναι ισχυρά. Στην Γερμανία η διαρροή ψηφοφόρων προς το AfD είναι ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος για χριστιανοδημοκράτες και  την χριστιανική ένωση, ενώ στην Ολλανδία ο κ. Βίλντερς και το κόμμα του το PVV, είναι μία πολύ ισχυρή πολιτική οντότητα. Έτσι μία σκλήρυνση της στάσης από την πλευρά της Μέρκελ και του φιλελεύθερου πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε, σίγουρα μπορεί  να ανακόψει τη ροή ψηφοφόρων προς τα ξενοφοβικά κόμματα. Ενδεικτική η αντίδραση του λαϊκιστή Γκερντ Βίλντερς, ο οποίος κατηγόρησε την ολλανδική κυβέρνηση ότι έδρασε με γνώμονα με το βλέμμα στραμένο στην εκλογική αναμέτρηση και όχι σύμφωνα με τα πιστεύω της.

Πλέον το ερώτημα που εύλογα ανακύπτει είναι αν η Ελλάδα μπορεί να είναι το επόμενο πιόνι στα σχέδια για πόλωση του κ. Ερντογάν.

premium.paratiritis.gr

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Συνδεθείτε στη σελίδα μας στο Facebook

Tο greek1.blogspot.com δημοσιεύει άρθρα της καθημερινότητας και της πολιτικής μέσα από τα οποία ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. 

Kείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια.

 Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, ή ότιάλλο παρακαλούμε ενημερώστε μας στο 1greek.wordpress.com@gmail.comγια να τα αφαιρέσουμε. 

Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. 

Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο. 

Ο διαχειριστής του ιστολόγιου δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα: 
● Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες. 
● Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.