Το διαδίκτυο όμως δεν έχει μόνο καλές ιστορίες. Το Youtube, το Facebook και το Twitter, η κοινωνική δικτύωση, έγινε το «άγιο δισκοπότηρο» των καλλιτεχνών, αλλά και των πολιτικών και των εταιρειών. Οι αριθμοί τους είναι συνώνυμοι δημοφιλίας, επιρροής, πωλήσων. Αυτοί οι αριθμοί μέτρησης όμως, είναι αξιόπιστοι;
Κάθε μέρα, δισεκατομμύρια χρήστες συνδέονται με τον μεγαλύτερο τηλεοπτικό ιστότοπο του κόσμου. Ένα δίκτυο, όπου μπορείς να δεις από χιουμοριστικά σκετς, εκκολαπτόμενους τραγουδιστές με ή χωρίς ταλέντο, γάτες που κάνουν ό,τι να ΄ναι, ειδικούς στο μακιγιάζ κ.λπ.. Προγράμματα, που παράγονται από ανώνυμους. Μόνο στο Youtube φορτώνονται κάθε λεπτό, 100 ώρες βίντεο από ένα πλήθος χρηστών. Όλοι είναι υποψήφιοι διάσημοι.
Μεταξύ τους οι Τζέρεμι και Φλο, 25 ετών μουσικοί από το Αρκασόν της Γαλλίας. Τραγούδησαν ένα απλό κομμάτι στο laptop, απλά και συμπαθητικά. Έπιασαν όμως 800.000 θεάσεις. Μία επιτυχία, που άλλαξε την ζωή τους. Χάρη στη δημοτικότητά τους στον ιστό, το ντουέτο έκλεισε συμβόλαιο με μια μεγάλη εταιρεία δίσκων. Το καλλιτεχνικό τους όνομα: «Φρέρο ντε λα βέγκα». Άγνωστοι μέχρι πριν λίγο καιρό, ηχογράφησαν το πρώτο τους σινγκλ κι ήδη ξεκίνησαν καριέρα. «Οφείλουμε τα πάντα στο διαδίκτυο», εξηγούν οι ίδιοι. «Αν δεν υπήρχε το ίντερνετ δεν θα είχαμε δείξει τη μουσική που κάνουμε. Θα παίζαμε στο δωμάτιό μας. Αν δεν είχαμε τόσα κλικς δεν θα ασχολούνταν με εμάς οι επαγγελματίες. Δεν είναι εποχή για ρίσκα. Αν δουν ότι έχεις κοινό, σε αναλαμβάνουν. Αν δεν έχεις, δυσκολεύουν τα πράγματα».
Το διαδίκτυο όμως δεν έχει μόνο καλές ιστορίες. Το Youtube, το Facebook και το Twitter, η κοινωνική δικτύωση, έγινε το «άγιο δισκοπότηρο» των καλλιτεχνών, αλλά και των πολιτικών και των εταιρειών. Οι αριθμοί τους είναι συνώνυμοι δημοφιλίας, επιρροής, πωλήσων. Αυτοί οι αριθμοί μέτρησης όμως, είναι αξιόπιστοι; Ποιοι είναι τα τέσσερα εκατομμύρια που ακολουθούν τον Πάπα στο Twitter; Ή τα δύο εκατομμύρια που είδαν τον κορεάτη Psy; Μπορούμε να «πειράξουμε» τους αριθμούς, να κατευθύνουμε την κοινή γνώμη, τους ψηφοφόρους ή τους καταναλωτές; Μπορούμε να γίνουμε διάσημοι με χειραγώγηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης;
Φαίνεται πως ναι! Πολλοί από χώρες όπως η Ινδία, το Πακιστάν κ.ά. κερδίζουν το τριπλάσιο ενός μέσου μισθού πουλώντας τα likes του στο Facebook. Το Μπαγκλαντές ηγείται στο εμπόριο δημοτικότητας παγκοσμίως. Μερικοί χρησιμοποιούν επιπλέον ειδικά λογισμικά, με τα οποία που μπορούν να δημιουργούν εκατομμύρια πλαστούς ακόλουθους.
Αυτή η επιδημία έχει εξαπλωθεί ακόμα και σε διασημότητες. Βίντεο γνωστής τραγουδίστριας αφαιρέθηκε πρόσφατα από το YouTube, όταν αποδείχθηκε ότι χιλιάδες προβολές του ήταν ψεύτικες. Μεγάλες εταιρείες μόδας και καλλυντικών πληρώνουν bloggers για να προωθήσουν διακριτικά, ακόμα και παράνομα, τα προϊόντα τους. Κάποιες εταιρείες χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να σαμποτάρουν τη φήμη των αντιπάλων τους.
Πώς να κερδίζετε θεάσεις στο YouTube
Η σκηνοθέτιδα Celine Chasse στο ντοκιμαντέρ της «How to manipulate social media» έστησε ένα ψεύτικο μουσικό συγκρότημα αποτελούμενο από τέσσερις νέους ηθοποιούς-τραγουδιστές, άγνωστους στο ευρύ κοινό, που ανήκαν σε θεατρικές ομάδες του Παρισιού.
Ένας ηχολήπτης τους σκάρωσε μια μελωδία κι έτσι προέκυψε το τραγούδι «Ψεύτικοι φίλοι». Το ψεύτικο συγκρότημα έμαθε τα λόγια και τρεις ηχογραφήσεις ήταν αρκετές, για να το περάσουν στον υπολογιστή. Γύρισαν κι ένα βιντεοκλίπ στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς. Τα κοστούμια ήταν υποτυπώδη κι η χορογραφία αυτοσχέδια. Το μόνο που έμενε ήταν η επίσημη φωτογραφία του ψευδοσυγκροτήματος κι ένα όνομα. Το είπαν «Like us».
Το βιντεοκλίπ το ανέβασαν οι ίδιοι στο διαδίκτυο. Ήταν απλό και δεν κόστισε τίποτα. Λίγα κλικς κι ανέβηκε στο YouTube. Δημιούργησαν μια σελίδα στο Facebook κι ένα λογαριασμό στο Twitter.
Μια εβδομάδα αργότερα, απείχαν πολύ ακόμα από το να γίνουν διάσημοι. Είχαν πετύχει 18 κλικς στο YouTube και μόνο 3 φίλους στο Facebook. Τα ίδια και στο Twitter με δέκα εγγεγραμμένους μόνο. Οι «Like us» ξέμειναν από φήμη.
Στο διαδίκτυο όμως, ανακαλύπτουμε πως υπάρχουν λύσεις. Προσφέρονται εκατοντάδες σελίδες για να ανεβάσουν τη δημοτικότητά σας: «Τραβήξτε την προσοχή. Γίνετε διάσημος μέσω διαδικτύου. Δώστε άμεση ώθηση στα κοινωνικά σας δίκτυα». Σύμφωνα με τις προσφορές, αρκούσε να πληρωθούν 25.000 θεάσεις στο YouTube για 55 ευρώ, 1.000 ακόλουθοι στο Facebook για 19,90 ευρώ και 2.000 μέλη στο Twitter για 15,90 ευρώ.
Το συγκρότημα αποφάσισε να δοκιμάσει τις υπηρεσίες τους. Επικοινώνησε με ένα από τα site. Ζήτησαν αν ήταν δυνατόν να αποκτούσαν 500.000 θεάσεις. «500.000 άνετα. Κι ένα εκατομμύριο, αν θέλετε», ήταν η απάντηση. «Οι θεάσεις μας είναι εξασφαλισμένες». Συμφώνησαν για 500.000 θεάσεις σε μια βδομάδα έναντι 200 ευρώ. Η πληρωμή προκαταβλήθηκε διαδικτυακά.
Μετά από 72 ώρες, ο μετρητής του YouTube είχε ήδη πάρει φόρα: 220.000 θεάσεις. Κι επιπλέον γέμισαν διθυραμβικά σχόλια από θαυμαστές, που από τα ονόματά τους και τον τρόπο που έγραφαν δεν φαίνονταν για γάλλοι: «Θεέ μου! Σας λατρεύω», «Super like!», «Θέλω ν΄ακούσω κι άλλα»!
Αγορά likes για το Facebook
Ποιοι ήταν όμως αυτοί οι θαυμαστές; Θέλοντας να φτάσουν την εμπειρία ως το τέλος προσπάθησαν να μάθουν περισσότερα απευθυνόμενοι σε ένα ακόμα από τα sites που πουλάνε δημοτικότητα, ένα ηλεκτρονικό γραφείο μάρκετινγκ, που το διευθύνει ένας γάλλος. Η έδρα της επιχείρησής του, που ιδρύθηκε το 2012, βρίσκεται στην περιοχή του Παρισιού. Απασχολεί δέκα άτομα, τα οποία καθημερινά πωλούν δημοτικότητα σε ιδιώτες ή σε επιχειρήσεις.
Όπως τους εξήγησαν, ένας μουσικός παραγωγός θέλει 10.000 fans για να ενισχύσει τον καλλιτέχνη του. Να του δώσει κύρος στα μάτια των μεγάλων. Οι πιο αχόρταγοι είναι οι καλλιτέχνες γενικώς και μετά οι μικροί επιχειρηματίες που θέλουν να δείξουν ότι υπάρχουν κι ότι έχουν επιτυχία.
Πελάτες μουσικοί με μηδενικούς θαυμαστές, χάρη στην επέμβαση της επιχείρησης αυτής μπορούν σε σύντομο χρονικό διάστημα να αποκτήσουν χιλιάδες διαδικτυακούς fans. Βασικά, το να αγοράζεις fans στο Facebook είναι απάτη. Μία από τις εκατοντάδες κοροϊδίες, που οργανώνει κάθε επιχείρηση για να ψήσει τον πελάτη. Η εταιρείες κάνουν τα πάντα για να τους εμπιστευτεί ο πελάτης. Δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Μόνο το μέσον αλλάζει.
Μέσα σε δύο χρόνια η συγκεκριμένη επιχείρηση έχει πουλήσει 7.000.000 fans, 10.000.000 ακόλουθους και 27.000.000 θεάσεις σε γάλλους πελάτες.
Εμπόριο δημοτικότητας
από Πακιστάν, Μπαγκλαντές κ.ά.
Δεν παράγουν όμως οι ίδιοι τη δημοτικότητα. Την αγοράζουν. Η παραγωγή fans και ακόλουθων έχει μεταφερθεί σε άλλες χώρες. Έχουν προμηθευτές από χώρες, όπως για παράδειγμα το Πακιστάν, απ’ όπου τους στέλνουν χιλιάδες fans με πολύ χαμηλό κόστος. Εκεί, έχουν γίνει πολύ δυνατοί στον μάρκετινγκ δικτύωσης, ξέρουν να μαζεύουν κόσμο καλύτερα. Τέτοιες παραγγελίες παίρνουν 24 ώρες συνήθως.
Όπως υποσχέθηκαν οι προμηθευτές, μετά από μία εβδομάδα τα κλικς ξεπέρασαν τις 500.000 θεάσεις. Πατώντας στις στατιστικές διαπιστώνεται ότι οι Like Us έχουν μεγάλη πέραση στην Ουκρανία, την Ινδία, αλλά και το Μπαγκλαντές, την χώρα που ηγείται παγκοσμίως στο εμπόριο δημοτικότητας.
Η σκηνοθέτιδα Celine Chasse στο ντοκιμαντέρ της «How to manipulate social media» έστησε ένα ψεύτικο μουσικό συγκρότημα αποτελούμενο από τέσσερις νέους ηθοποιούς-τραγουδιστές, άγνωστους στο ευρύ κοινό, που ανήκαν σε θεατρικές ομάδες του Παρισιού.
Ένας ηχολήπτης τους σκάρωσε μια μελωδία κι έτσι προέκυψε το τραγούδι «Ψεύτικοι φίλοι». Το ψεύτικο συγκρότημα έμαθε τα λόγια και τρεις ηχογραφήσεις ήταν αρκετές, για να το περάσουν στον υπολογιστή. Γύρισαν κι ένα βιντεοκλίπ στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς. Τα κοστούμια ήταν υποτυπώδη κι η χορογραφία αυτοσχέδια. Το μόνο που έμενε ήταν η επίσημη φωτογραφία του ψευδοσυγκροτήματος κι ένα όνομα. Το είπαν «Like us».
Το βιντεοκλίπ το ανέβασαν οι ίδιοι στο διαδίκτυο. Ήταν απλό και δεν κόστισε τίποτα. Λίγα κλικς κι ανέβηκε στο YouTube. Δημιούργησαν μια σελίδα στο Facebook κι ένα λογαριασμό στο Twitter.
Μια εβδομάδα αργότερα, απείχαν πολύ ακόμα από το να γίνουν διάσημοι. Είχαν πετύχει 18 κλικς στο YouTube και μόνο 3 φίλους στο Facebook. Τα ίδια και στο Twitter με δέκα εγγεγραμμένους μόνο. Οι «Like us» ξέμειναν από φήμη.
Στο διαδίκτυο όμως, ανακαλύπτουμε πως υπάρχουν λύσεις. Προσφέρονται εκατοντάδες σελίδες για να ανεβάσουν τη δημοτικότητά σας: «Τραβήξτε την προσοχή. Γίνετε διάσημος μέσω διαδικτύου. Δώστε άμεση ώθηση στα κοινωνικά σας δίκτυα». Σύμφωνα με τις προσφορές, αρκούσε να πληρωθούν 25.000 θεάσεις στο YouTube για 55 ευρώ, 1.000 ακόλουθοι στο Facebook για 19,90 ευρώ και 2.000 μέλη στο Twitter για 15,90 ευρώ.
Το συγκρότημα αποφάσισε να δοκιμάσει τις υπηρεσίες τους. Επικοινώνησε με ένα από τα site. Ζήτησαν αν ήταν δυνατόν να αποκτούσαν 500.000 θεάσεις. «500.000 άνετα. Κι ένα εκατομμύριο, αν θέλετε», ήταν η απάντηση. «Οι θεάσεις μας είναι εξασφαλισμένες». Συμφώνησαν για 500.000 θεάσεις σε μια βδομάδα έναντι 200 ευρώ. Η πληρωμή προκαταβλήθηκε διαδικτυακά.
Μετά από 72 ώρες, ο μετρητής του YouTube είχε ήδη πάρει φόρα: 220.000 θεάσεις. Κι επιπλέον γέμισαν διθυραμβικά σχόλια από θαυμαστές, που από τα ονόματά τους και τον τρόπο που έγραφαν δεν φαίνονταν για γάλλοι: «Θεέ μου! Σας λατρεύω», «Super like!», «Θέλω ν΄ακούσω κι άλλα»!
Αγορά likes για το Facebook
Ποιοι ήταν όμως αυτοί οι θαυμαστές; Θέλοντας να φτάσουν την εμπειρία ως το τέλος προσπάθησαν να μάθουν περισσότερα απευθυνόμενοι σε ένα ακόμα από τα sites που πουλάνε δημοτικότητα, ένα ηλεκτρονικό γραφείο μάρκετινγκ, που το διευθύνει ένας γάλλος. Η έδρα της επιχείρησής του, που ιδρύθηκε το 2012, βρίσκεται στην περιοχή του Παρισιού. Απασχολεί δέκα άτομα, τα οποία καθημερινά πωλούν δημοτικότητα σε ιδιώτες ή σε επιχειρήσεις.
Όπως τους εξήγησαν, ένας μουσικός παραγωγός θέλει 10.000 fans για να ενισχύσει τον καλλιτέχνη του. Να του δώσει κύρος στα μάτια των μεγάλων. Οι πιο αχόρταγοι είναι οι καλλιτέχνες γενικώς και μετά οι μικροί επιχειρηματίες που θέλουν να δείξουν ότι υπάρχουν κι ότι έχουν επιτυχία.
Πελάτες μουσικοί με μηδενικούς θαυμαστές, χάρη στην επέμβαση της επιχείρησης αυτής μπορούν σε σύντομο χρονικό διάστημα να αποκτήσουν χιλιάδες διαδικτυακούς fans. Βασικά, το να αγοράζεις fans στο Facebook είναι απάτη. Μία από τις εκατοντάδες κοροϊδίες, που οργανώνει κάθε επιχείρηση για να ψήσει τον πελάτη. Η εταιρείες κάνουν τα πάντα για να τους εμπιστευτεί ο πελάτης. Δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Μόνο το μέσον αλλάζει.
Μέσα σε δύο χρόνια η συγκεκριμένη επιχείρηση έχει πουλήσει 7.000.000 fans, 10.000.000 ακόλουθους και 27.000.000 θεάσεις σε γάλλους πελάτες.
Εμπόριο δημοτικότητας
από Πακιστάν, Μπαγκλαντές κ.ά.
Δεν παράγουν όμως οι ίδιοι τη δημοτικότητα. Την αγοράζουν. Η παραγωγή fans και ακόλουθων έχει μεταφερθεί σε άλλες χώρες. Έχουν προμηθευτές από χώρες, όπως για παράδειγμα το Πακιστάν, απ’ όπου τους στέλνουν χιλιάδες fans με πολύ χαμηλό κόστος. Εκεί, έχουν γίνει πολύ δυνατοί στον μάρκετινγκ δικτύωσης, ξέρουν να μαζεύουν κόσμο καλύτερα. Τέτοιες παραγγελίες παίρνουν 24 ώρες συνήθως.
Όπως υποσχέθηκαν οι προμηθευτές, μετά από μία εβδομάδα τα κλικς ξεπέρασαν τις 500.000 θεάσεις. Πατώντας στις στατιστικές διαπιστώνεται ότι οι Like Us έχουν μεγάλη πέραση στην Ουκρανία, την Ινδία, αλλά και το Μπαγκλαντές, την χώρα που ηγείται παγκοσμίως στο εμπόριο δημοτικότητας.
Η Ντάκα είναι η πρωτεύουσα του Μπαγκλαντές. Εδώ, ένας στους τρεις ζει κάτω από το επίπεδο της φτώχειας. Οι κάτοικοι της Ντάκα είναι φτωχοί, αλλά δικτυωμένοι. Από το 2011, που ήλθε το 3G στην χώρα τους, το εμπόριο δημοτικότητας έγινε πηγή εσόδων για αρκετούς μπαγκαντεσιανούς.
Στο πανεπιστήμιο της Ντάκα, στην τάξη της Πληροφορικής μαθαίνουν να χειρίζονται λογισμικά, όπως παντού αλλού. Στο περιθώριο των μαθημάτων όμως, οι φοιτητές έχουν μια άλλη δραστηριότητα. Η μισή τάξη χρηματοδοτεί τις σπουδές της με αυτό το εμπόριο.
Ο Ρόις, 23 ετών είναι ένας από αυτούς. Το βράδυ μετά το μάθημα, κατασκευάζει δημοτικότητα στο διαδίκτυο. Μοιράζεται ένα διαμέρισμα τριών δωματίων με άλλους οκτώ φοιτητές της Πληροφορικής. Είναι όλοι φανατικοί θεατές του κρίκετ, του εθνικού τους σπορ.
Ο Ρόις και οι φίλοι του κατάγονται από τη βόρεια Βεγγάλη. Εκεί είναι όλοι αγρότες, όπως και ο πατέρας του Ρόϊς. Η μητέρα του είναι νοικοκυρά. Τον έστειλαν για να σπουδάσει. Το βράδυ πιάνουν όλοι δουλειά μπροστά στους υπολογιστές. Τον υπολογιστή στον Ρόις του τον χάρισαν οι γονείς του το 2008. Από τότε δεν μπορεί χωρίς αυτόν. Του αφιερώνει περισσότερη ώρα από αυτήν που αφιερώνει στον ύπνο, στις σπουδές ή στην παρέα με τους φίλους του. Είναι μπροστά στην οθόνη 12 με 13 ώρες το ελάχιστο.
Ο Ρόις και οι φίλοι του παράγουν εκατομμύρια fans στο διαδίκτυο. Πώς το κάνουν ακριβώς; Ο Ρόϊς διαθέτει καμιά δεκαριά σελίδες στο Facebook και τις τροφοδοτεί καθημερινά με άρθρα και βίντεο. Η κάθε μία είναι αφιερωμένη σε ένα αγαπητό θέμα στο Μπαγκλαντές. Οι παίκτες του κρίκετ, οι γάμοι των διάσημων της χώρας, οι εφηβικοί έρωτες. Τα μέλη του στο Μπαγκλαντές, είναι εκατοντάδες χιλιάδες. Μέσω Facebook έχει δίκτυο τριών εκατομμυρίων φίλων. Μπορεί να παράγει δέκα, είκοσι ή ακόμη και 100.000 fans. Από αυτά τα τρία εκατομμύρια χρηστών παίρνει όσους θέλει αυθαίρετα και δωρεάν και προμηθεύει fans στους πελάτες του.
Του ζήτησαν να δοκιμάσουν τη μέθοδό του για να δώσουν ώθηση στο Facebook της μπάντας. Προς το παρόν είχαν μόνο τρεις fans. Ο Ρόις υποσχέθηκε ένα εκατομμύριο.
Για ξεκίνημα στέλνει ένα μήνυμα από την σελίδα του για το κρίκετ: «Γειά σας φίλοι μου. Κάντε like σε αυτήν την σελίδα». Όταν πατάνε like, γίνονται fans στο Facebook. Τους παρακινεί να δηλώσουν θαυμαστές της σελίδας. Αρκετοί από αυτούς θα πατήσουν like. Ο Ρόις υποστηρίζει ότι η τεχνική του πιάνει πάντα. Οι μπαγκλαντεσιανοί πατάνε like εύκολα, γιατί τους αρέσουν όλα. Τα σπορ, οι μηχανές, τα ανταλλακτικά.
Σε λίγες μόνο ώρες το συγκρότημα είχε πάνω από 1.000 fans από το Μπαγκλαντές.
Τα κλικς επιτρέπουν στον Ρόις και τους συγκατοίκους του να κερδίζουν 200 δολάρια τον μήνα. Τρεις φορές, ο μέσος μηνιαίος μισθός. Αυτήν την στιγμή ο Ρόις έχει εννέα πελάτες διεθνώς. Δουλεύει αποκλειστικά για αυτούς. Είναι στις ΗΠΑ, στην Αγγλία και την Αυστραλία. Μεταξύ τους ένας αμερικάνος έμπορος μηχανών, ένας κτηματομεσίτης από το Μέριλαντ και στην Αγγλία ένας με μαγαζί αθλητικών ειδών. Προφανώς, τον απασχολεί η δημοτικότητά του. Μάλλον όμως δεν θα θέλουν πέδιλα του σκι οι fans στο Μπαγκλαντές.
Δεν έχει σημασία που τα likes δεν είναι από την Αμερική, την Αγγλία ή την Αυστραλία. Οι καταναλωτές των πελατών τους δεν ξέρουν από πού είναι. Θα δουν απλώς, πολλά likes. Εκατομμύρια. Δεν έχει καμία σημασία η προέλευση. Γι αυτό ζητούν την βοήθειά του επιχειρήσεις απ’ όλο τον κόσμο. Ο Ρόϊς πουλάει 10 ευρώ τα 1.000 likes.
Λογισμικό παραγωγής likes και views
Στην Ντάκα βρίσκεις και πιο φθηνές χρεώσεις. Αυτοί που τις προτείνουν δεν θέλουν προβολή. Ένας από αυτούς είναι ο Ιμπραήμ. Είναι 19 ετών, μαθητής λυκείου. Προτείνει αχτύπητες τιμές: 4 ευρώ για 1.000 likes στο Facebook και 8 ευρώ για 10.000 θεάσεις στο YouTube. Δέκα φορές φθηνότερα από τον Ρόις και δέκα φορές πιο γρήγορα.
Η μέθοδός του: Έχει ένα λογισμικό, που γεννάει likes και θεάσεις. Αντίθετα από τον Ρόις, ο Ιμπραήμ δεν παίρνει κλικς από κανέναν. Έχει ένα ρομπότ αριθμητικού ελέγχου. Συνδέεται με το YouTube και συνδέει το λογισμικό. Η αρχή του είναι απλή. Φτιάχνει φανταστικές αριθμητικές ταυτότητες, που ανοίγουν αυτόματα το βίντεο στο YouTube και γεννούν χιλιάδες likes και θεάσεις. Μόνο όταν τα δίκτυα αλλάζουν όρους χρήσης, μπορεί να κολλήσει λίγο και να μπλοκάρει το λογισμικό για κάποιες μέρες. Με το πάτημα ενός κουμπιού παράγει 10.000 θεάσεις από πλαστούς χρήστες.
Αυτοί οι χειρισμοί απαγορεύονται από τα κοινωνικά δίκτυα. Το YouTube ορίζει στους όρους χρήσης: «Αποδέχεσθε ότι δεν θα χρησιμοποιείτε ή προωθείτε αυτοματοποιημένα συστήματα. Πιο ειδικά, ρομπότ». Στο Twitter οι χρήστες προειδοποιούνται: «Αν πουλάτε ή αγοράζετε εγγεγραμμένους κινδυνεύετε από οριστική αποβολή από το σύστημα». Κι όμως, στο Twitter για παράδειγμα, όπως έδειξε μελέτη εξειδικευμένης εταιρείας, κινούνται 260 εκατομμύρια ευρώ από πλαστούς χρήστες.
Στο πανεπιστήμιο της Ντάκα, στην τάξη της Πληροφορικής μαθαίνουν να χειρίζονται λογισμικά, όπως παντού αλλού. Στο περιθώριο των μαθημάτων όμως, οι φοιτητές έχουν μια άλλη δραστηριότητα. Η μισή τάξη χρηματοδοτεί τις σπουδές της με αυτό το εμπόριο.
Ο Ρόις, 23 ετών είναι ένας από αυτούς. Το βράδυ μετά το μάθημα, κατασκευάζει δημοτικότητα στο διαδίκτυο. Μοιράζεται ένα διαμέρισμα τριών δωματίων με άλλους οκτώ φοιτητές της Πληροφορικής. Είναι όλοι φανατικοί θεατές του κρίκετ, του εθνικού τους σπορ.
Ο Ρόις και οι φίλοι του κατάγονται από τη βόρεια Βεγγάλη. Εκεί είναι όλοι αγρότες, όπως και ο πατέρας του Ρόϊς. Η μητέρα του είναι νοικοκυρά. Τον έστειλαν για να σπουδάσει. Το βράδυ πιάνουν όλοι δουλειά μπροστά στους υπολογιστές. Τον υπολογιστή στον Ρόις του τον χάρισαν οι γονείς του το 2008. Από τότε δεν μπορεί χωρίς αυτόν. Του αφιερώνει περισσότερη ώρα από αυτήν που αφιερώνει στον ύπνο, στις σπουδές ή στην παρέα με τους φίλους του. Είναι μπροστά στην οθόνη 12 με 13 ώρες το ελάχιστο.
Ο Ρόις και οι φίλοι του παράγουν εκατομμύρια fans στο διαδίκτυο. Πώς το κάνουν ακριβώς; Ο Ρόϊς διαθέτει καμιά δεκαριά σελίδες στο Facebook και τις τροφοδοτεί καθημερινά με άρθρα και βίντεο. Η κάθε μία είναι αφιερωμένη σε ένα αγαπητό θέμα στο Μπαγκλαντές. Οι παίκτες του κρίκετ, οι γάμοι των διάσημων της χώρας, οι εφηβικοί έρωτες. Τα μέλη του στο Μπαγκλαντές, είναι εκατοντάδες χιλιάδες. Μέσω Facebook έχει δίκτυο τριών εκατομμυρίων φίλων. Μπορεί να παράγει δέκα, είκοσι ή ακόμη και 100.000 fans. Από αυτά τα τρία εκατομμύρια χρηστών παίρνει όσους θέλει αυθαίρετα και δωρεάν και προμηθεύει fans στους πελάτες του.
Του ζήτησαν να δοκιμάσουν τη μέθοδό του για να δώσουν ώθηση στο Facebook της μπάντας. Προς το παρόν είχαν μόνο τρεις fans. Ο Ρόις υποσχέθηκε ένα εκατομμύριο.
Για ξεκίνημα στέλνει ένα μήνυμα από την σελίδα του για το κρίκετ: «Γειά σας φίλοι μου. Κάντε like σε αυτήν την σελίδα». Όταν πατάνε like, γίνονται fans στο Facebook. Τους παρακινεί να δηλώσουν θαυμαστές της σελίδας. Αρκετοί από αυτούς θα πατήσουν like. Ο Ρόις υποστηρίζει ότι η τεχνική του πιάνει πάντα. Οι μπαγκλαντεσιανοί πατάνε like εύκολα, γιατί τους αρέσουν όλα. Τα σπορ, οι μηχανές, τα ανταλλακτικά.
Σε λίγες μόνο ώρες το συγκρότημα είχε πάνω από 1.000 fans από το Μπαγκλαντές.
Τα κλικς επιτρέπουν στον Ρόις και τους συγκατοίκους του να κερδίζουν 200 δολάρια τον μήνα. Τρεις φορές, ο μέσος μηνιαίος μισθός. Αυτήν την στιγμή ο Ρόις έχει εννέα πελάτες διεθνώς. Δουλεύει αποκλειστικά για αυτούς. Είναι στις ΗΠΑ, στην Αγγλία και την Αυστραλία. Μεταξύ τους ένας αμερικάνος έμπορος μηχανών, ένας κτηματομεσίτης από το Μέριλαντ και στην Αγγλία ένας με μαγαζί αθλητικών ειδών. Προφανώς, τον απασχολεί η δημοτικότητά του. Μάλλον όμως δεν θα θέλουν πέδιλα του σκι οι fans στο Μπαγκλαντές.
Δεν έχει σημασία που τα likes δεν είναι από την Αμερική, την Αγγλία ή την Αυστραλία. Οι καταναλωτές των πελατών τους δεν ξέρουν από πού είναι. Θα δουν απλώς, πολλά likes. Εκατομμύρια. Δεν έχει καμία σημασία η προέλευση. Γι αυτό ζητούν την βοήθειά του επιχειρήσεις απ’ όλο τον κόσμο. Ο Ρόϊς πουλάει 10 ευρώ τα 1.000 likes.
Λογισμικό παραγωγής likes και views
Στην Ντάκα βρίσκεις και πιο φθηνές χρεώσεις. Αυτοί που τις προτείνουν δεν θέλουν προβολή. Ένας από αυτούς είναι ο Ιμπραήμ. Είναι 19 ετών, μαθητής λυκείου. Προτείνει αχτύπητες τιμές: 4 ευρώ για 1.000 likes στο Facebook και 8 ευρώ για 10.000 θεάσεις στο YouTube. Δέκα φορές φθηνότερα από τον Ρόις και δέκα φορές πιο γρήγορα.
Η μέθοδός του: Έχει ένα λογισμικό, που γεννάει likes και θεάσεις. Αντίθετα από τον Ρόις, ο Ιμπραήμ δεν παίρνει κλικς από κανέναν. Έχει ένα ρομπότ αριθμητικού ελέγχου. Συνδέεται με το YouTube και συνδέει το λογισμικό. Η αρχή του είναι απλή. Φτιάχνει φανταστικές αριθμητικές ταυτότητες, που ανοίγουν αυτόματα το βίντεο στο YouTube και γεννούν χιλιάδες likes και θεάσεις. Μόνο όταν τα δίκτυα αλλάζουν όρους χρήσης, μπορεί να κολλήσει λίγο και να μπλοκάρει το λογισμικό για κάποιες μέρες. Με το πάτημα ενός κουμπιού παράγει 10.000 θεάσεις από πλαστούς χρήστες.
Αυτοί οι χειρισμοί απαγορεύονται από τα κοινωνικά δίκτυα. Το YouTube ορίζει στους όρους χρήσης: «Αποδέχεσθε ότι δεν θα χρησιμοποιείτε ή προωθείτε αυτοματοποιημένα συστήματα. Πιο ειδικά, ρομπότ». Στο Twitter οι χρήστες προειδοποιούνται: «Αν πουλάτε ή αγοράζετε εγγεγραμμένους κινδυνεύετε από οριστική αποβολή από το σύστημα». Κι όμως, στο Twitter για παράδειγμα, όπως έδειξε μελέτη εξειδικευμένης εταιρείας, κινούνται 260 εκατομμύρια ευρώ από πλαστούς χρήστες.
Χειραγώγηση των social media από πολιτικούς
Οι πολιτικοί λατρεύουν το Twitter. Πιστεύεται ότι κάποιοι αγοράζουν δημοτικότητα. Ένας ραδιοφωνικός σταθμός στο Παρίσι δημιούργησε τις προάλλες έναν ιστότοπο για την παρουσία των πολιτικών στα μέσα δικτύωσης. Συντάκτες του σταθμού παρακολουθούν στενά τα Facebook και τα Twitter των πολιτικών. Παρακολουθούν πολλούς. Οι σελίδες εναλλάσσονται όλη μέρα κι έτσι βλέπουν συνεχώς τι κυκλοφορεί. Σκοπός τους είναι να βλέπουν τα νέα και τις διαφωνίες, αλλά και να ξεμπροστιάζουν όσους φουσκώνουν τεχνητά τα νούμερα.
Ένας σύμβουλος του πρώην προέδρου Φρανσουά Ολλάντ ήταν ο Φαουζί Λαμνταουί. Ο λογαριασμός αυτού του ανθρώπου του παρασκηνίου φαινόταν ύποπτος. Από τους ακολούθους του κι από τα μέλη του πολλοί δήλωναν ότι δεν μιλούσαν καν γαλλικά. Παράξενο για κάποιον, που είναι ελάχιστα γνωστός εκτός Γαλλίας.
Ερευνώντας οι δημοσιογράφοι ανακάλυψαν ότι τον Ιανουάριο γράφτηκαν ταυτόχρονα 40.000 άτομα στο Twitter του συμβούλου. Αν ο Λαμνταουί αγόρασε πραγματικά ακολούθους θα πίστευε ότι αυτό θα τον έκανε πιο δημοφιλή και θα του προσέδιδε ισχύ στο διαδίκτυο. Τον ρώτησαν, αλλά ο ίδιος ασφαλώς αρνήθηκε ότι είχε κάνει χειραγώγηση.
Νωρίτερα, το 2012, είχε εντοπισθεί ένα κορυφαίο στέλεχος της Δεξιάς, η Ναντίν Μορανό, βάσει ενός γραφήματος του αριθμού των μελών στη σελίδα της πρώην υπουργού. Χωρίς καμιά δημοσιότητα, στο τέλος του καλοκαιριού του 2012, οι ακόλουθοί της αυξήθηκαν μέσα σε τρεις μέρες κατά 50%. Η Μορανό αρνήθηκε ότι είχε κάνει κάτι γιά αυτό. Μια βδομάδα μετά, ο λογαριαμός της επέστρεψε στο κανονικό.
Πρόσφατα, έγινε πάλι το ίδιο σενάριο με μια υποψήφια στις δημοτικές εκλογές του Παρισιού. Η Ροξάν Νεκόρτ, υποψήφια των συντηρητικών στο 18ο διαμέρισμα, είχε μια αριθμητική έκρηξη μόλις έθεσε υποψηφιότητα. 35.000 ακόλουθοι είναι υπερβολικά πολλοί για το βεληνεκές της. Χρονικά, η εκρηκτική αύξηση στον αριθμό συνέπεσε περίπου με τη δήλωση της υποψηφιότητάς της. Ύποπτη σύμπτωση.
Άλλο εικονική δημοτικότητα κι άλλο πραγματική. Παρά τους 35.000 ακόλουθους στο Twitter, η Ροξάν Ντεκόρτ μάζεψε μόνο 2.000 ψήφους στις δημοτικές εκλογές.
Χειραγώγηση των social media από καλλιτέχνες της μουσικής
Το καλοκαίρι η Lady Gaga βρέθηκε στο στόχαστρο όλων. Εξαπατούσε τους θαυμαστές της για πιο πολλή θέαση. Το νέο της single, Applause, είχε εκατομμύρια θεάσεις. Κι όμως, έκανε απάτη στο YouTube για να φουσκώσει τους αριθμούς. Όλα ξεκίνησαν με το ανέβασμα του κλιπ για το Applause. Μέσα σε μια βδομάδα είχε δεκατέσσερα εκατομμύρια θεάσεις. Καλό αυτό, αλλά ήταν δύο εκατομμύρια κάτω από τη μεγάλη της αντίπαλο. Η Katy Perry είχε δεκαέξι εκατομμύρια θεάσεις.
H Gaga και το περιβάλλον της δεν ανέχονταν τη διαφορά. Ένα είναι σίγουρο. Λίγες μέρες μετά, οι fans της σταρ πήραν μια περίεργη εντολή. Τις λεπτομέρειες, τις δίνει ο Μαρκ, ένας φοιτητής στο πανεπιστήμιο του Μπροντγουέι. Είναι από αυτούς που ανέβασαν τον μετρητή της Lady Gaga. Ο Mark ανήκει στο πιο πιστό φαν κλαμπ της τραγουδίστριας. Τους αποκαλούν «τα τερατάκια». Εξυμνεί με μηνύματα και tweets την αγαπημένη του σταρ καθημερινά.
Τον περασμένο Αύγουστο, ο Μαρκ κι οι 40.000.000 θαυμαστές της Gaga έλαβαν αυτό το tweet από τον επίσημο λογαριασμό του ειδώλου: «Αντιγράψτε τον σύνδεσμο και πατήστε το play». Ήταν ένας σύνδεσμος για το τελευταίο της σινγκλ, το Applause. Εκπλαγήκαν που πήραν ένα τέτοιο tweet. Δεν είχε ξαναστείλει η Gaga μήνυμα για κλιπ. Αναρωτιούνταν γιατί το έκανε. Την ενδιέφεραν τόσο οι θεάσεις; Μπορούσε να ήταν και λάθος, αλλά βοήθησαν να μπει το κλιπ της πρώτο στο YouTube.
Εκ πρώτης όψεως, τίποτε το επιλήψιμο. Μόνο που ο σύνδεσμος ήταν«πειραγμένος». Κάθε κλικ πάνω του προκαλούσε όχι μία, αλλά 150 θεάσεις. Η λαθροχειρία αποκαλύφθηκε από τον αμερικάνικο μουσικό Τύπο. Αντιμέτωπο με το σκάνδαλο το Youtube ακύρωσε εκατομμύρια πλαστές θεάσεις της τραγουδίστριας.
Μπορούν τα μέσα δικτύωσης να αντιμετωπίσουν τους απατεώνες που θέτουν σε αμφισβήτηση τη φερεγγυότητά τους; Το ερώτημα είναι λογικό, αλλά το Youtube και το Facebook αρνούνται να δώσουν διευκρινίσεις. Μόνο ένας εκπρόσωπος του Twitter στη Γαλλία δήλωσε: «Είναι το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι. Οι κακόβουλοι χρήστες βρίσκουν πάντα εργαλεία, ώστε να κάνουν ανάρμοστο εμπόριο, τα οποία είναι όλο και πιο δύσκολο να εντοπίσεις. Εμείς αγωνιζόμαστε και ανανεωνόμαστε συνεχώς προσπαθώντας να βγούμε μπροστά. Είναι περίπλοκο. Έχουμε μάχη με αυτές τις επιχειρήσεις. Στις ΗΠΑ πετύχαμε την αναγνώριση ότι μας δυσφημούν ως κλάδο και τους έκλεισε το κράτος. Δεν θέλουμε να βγαίνουμε στα Μέσα όμως, γιατί θα αναδιπλωθούν και θα είναι ακόμη χειρότερα μετά». Πρόσφατα, κατάφεραν να καταδικαστούν πέντε εταιρείες στο Σαν Φρανσίσκο που πουλούσαν πλαστούς ακόλουθους.
Οδηγίες για επιτυχή εξαπάτηση
Στο Παρίσι όμως, την εταιρεία που πουλάει fans και θεάσεις, μετά από δύο χρόνια δραστηριότητας κανείς δεν έχει ενοχλήσει. Ξέρουν να ξεγελάνε τα μέτρα ασφαλείας των κολοσσών του ιστού.
Πρώτος κανόνας: να μην ξεπερνούν τα ψεύτικα προφίλ το 30%. Σε μια σελίδα με 10.000 fans συμβουλεύν να μην αγοράζει κάποιος πάνω από 3.000, γιατί μετά αρχίζει να υπάρχει κίνδυνος να σε υποψιαστούν. Οι «Like Us» έκαναν ένα λάθος αρχαρίων: οι 500.000 θεάσεις μέσα σε μια μέρα τράβηξαν την προσοχή του Youtube. Ένα μήνα μετά, το βίντεο απενεργοποιήθηκε. Έτσι, τέλειωσε η καριέρα του ψευδοσυγκροτήματος.
Και οι bloggers εξαπατούν
Στο διαδίκτυο εκτός από το να πουλάνε αριθμούς, υπάρχει και η παραπλάνηση μέσω του περιεχομένου. Αυτό προσπαθούν να κάνουν κάποιες μάρκες μέσω των μικρών σταρ του διαδικτύου. Οι διάσημες-άσημες του διαδικτύου είναι αληθινά δημοφιλείς. Είναι αυτές που ονομάζονται Youtubers. Κοπέλες με blogs συμβουλών για μακιγιάζ, χτενίσματα, ντύσιμο. Αυτά τα ερασιτεχνικά, θεματικά βίντεο έχουν μεγάλη επιρροή. Ένας καταναλωτής στους τρεις ενημερώνεται από τα blogs πριν κάνει κάποια αγορά. Πίσω από αυτά τα πρόσωπα όμως, μπορεί να κρύβονται οι εταιρείες.
Λίγα χιλιόμετρα έξω από το Ανζέ της Γαλλίας μένει μαζί με τους γονείς της μια Youtuber, μια φοιτήτρια 21 ετών, η Μαντισόν. Έχει ένα blog δύο χρόνια. Έχει πάθος με τη μόδα και το μακιγιάζ. Μια φορά την εβδομάδα κάνει το δωμάτιό της, στούντιο. Γυρίζει μόνη της και ανεβάζει στο blog της βίντεο haul. Haul είναι τα βίντεο όπου δείχνουν τις τελευταίες τους αγορές. Στη Μαντισόν άρεσε πολύ ένα μαγαζί στο πρόσφατο ταξίδι της στο Παρίσι. Βρήκε κάτι ωραία ροζ παπούτσια μόνο επτά ευρώ. Πάμφηνα για παπούτσια. Αγόρασε τα ρούχα της με το χαρτζιλίκι της. Κι όλα αυτά τα έφτιαξε σε βίντεο και τα παρουσίασε στο blog της.
Συνδρομητές της είναι κυρίως, νέα κορίτσια. Μεταξύ 14 και 17 ετών περίπου. Το blog της έχει δεκάδες χιλιάδες μέλη. Έφιαξε δικό της κανάλι στο Youtube πριν μερικούς μήνες κι έχει ήδη 57.000 μέλη. Κάποια βίντεό της ξεπερνούν τις 100.000 θεάσεις. Μια επιτυχία, που δεν θα περνούσε απαρατήρητη από τις εταιρείες. Εδώ και κάποιους μήνες της χαρίζουν προϊόντα, για να τα δοκιμάζει στα βίντεο. Την έχουν προσεγγίσει οι μεγαλύτερες εταιρείες καλλυντικών. Μέσω αυτής, οι εταιρείες απευθύνονται στο κοινό που τις ενδιαφέρει. Τις νέες κοπέλες.
Η Μαντισόν δεν είναι αδαής. Ξέρει ότι τα βίντεό της έχουν διαφημιστική αξία. Πρόσφατα την προσέγγισε μια φίρμα με προϊόντα για τα μαλλιά. Της πρότειναν 700 ευρώ. Θα έκανε το ίδιο που έκανε πριν χωρίς λεφτά. Δεν έγινε πλούσια βέβαια, αλλά από το blog και το κανάλι της, βγάζει 200 ευρώ τον μήνα από διαφημίσεις.
Η δημοφιλία της δεν ενδιαφέρει μόνο τις εταιρείες καλλυντικών. Για παράδειγμα, σε κάποιο κείμενο πληρώνεται για ένα σύνδεσμο κάποιου μεσιτικού γραφείου. Μια πρακτική καθ’ όλα νόμιμη αν αναφέρεις ότι είναι διαφήμιση. Γι αυτό πληρώθηκε γύρω στα 70 ευρώ. Καλά είναι, για να γράψει απλά έναν σύνδεσμο. Δεν έχει αναφέρει όμως καθόλου ότι πρόκειται για διαφήμιση. Απ’ ότι λέει η ίδια δεν της φάνηκε ότι ενδιέφερε κανέναν το γεγονός ότι πληρώθηκε για να το πει αυτό.
Δεν είναι απάτη όμως να πληρώνεται, για να προβάλλει προϊόντα χωρίς να λέει ότι είναι διαφήμιση; Η Μαντισόν δεν γνωρίζει ακριβώς πού παύει να είναι ανεξάρτητη blogger και πού γίνεται διαφημίστρια.
Ένας ειδικός στο Εμπορικό Δίκαιο, ο δικηγόρος Μπαρμπρί, θεωρεί ότι πρόκειται όντως για διαφημίσεις και υπάχρουν νομικά θέματα: «Είναι υποχρεωτικό να υπάρχει διαφάνεια. Όταν χρησιμοποιούνται μηχανισμοί αδιαφάνειας υπάρχει εξαπάτηση και ως πράξη είναι ποινικό αδίκημα. Αυτό μπορεί να σημαίνει φυλάκιση ή πρόστιμο. Οι συνέπειες που υπάρχουν, οικονομικές ή άλλες, δεν είναι αμεληταίες».
Υπάρχουν και ασυνείδητοι bloggers και οι εταιρείες, δεν διστάζουν να τους βάλουν να εξαπατήσουν τους αναγνώστες τους. Αυτή την κακή εμπειρία είχε πρόσφατα η Μαρί, μια εκπαιδευτικός στο Μετς, που διατηρεί ένα blog για μαμάδες. Κούνιες, καροτσάκια, μπιμπερό. Τα βαθμολογεί όλα. Την ακολουθούν καθημερινά 2.000 γονείς. Πολλές φορές γράφει για συγκεκριμένες μάρκες. Είναι αυτά που ονομάζονται «άρθρα με χορηγία». Ανάλογα με το μέγεθος του άρθρου παίρνει από 50 μέχρι 500 ευρώ.
Πριν λίγο καιρό ανέβασε ένα γράμμα για τις διακοπές με παιδιά σε ένα κλαμπ διακοπών. Το άρθρο είχε χορηγό και αναφερόταν πάνω-πάνω. Ο αναγνώστης γνώριζε ότι θα διάβαζε κάτι, για το οποίο είχε πληρωθεί.
Ορισμένες εταιρείες όμως είναι αδίστακτες. Τις προάλλες την είχε προσεγγίσει μια μεγάλη εταιρεία διαδικτυακού εμπορίου, μια ιστοσελίδα που πουλάει ρούχα στο διαδίκτυο με ετήσιο κύκλο εργασιών πάνω από ένα δις ευρώ. Έκαναν στην blogger μια εντυπωσιακή πρόταση. Της ζήτησαν να γράψει ένα άρθρο για αυτούς επί πληρωμή. Ανέφεραν και το ποσό. Ήθελαν όμως να μην φαίνεται ότι χρηματοδοτήθηκε από χορηγό. Το μήνυμα το έλεγε ξεκάθαρα: «Δεν επιθυμούμε καμία αναφορά περί χορηγίας ή συνεργασίας. Ο όρος είναι υποχρεωτικός».
Τέτοια μηνύματα ωθούν τους bloggers στην παρανομία. Ύστερα από δημοσιογραφική έρευνα, βρέθηκαν πολλά άρθρα ειδικά για αυτήν την εταιρεία σε πολλά blogs. Πουθενά όμως δεν αναφερόταν ότι ήταν άρθρα με χορηγία.
Ψεύτικα προφίλ για δυσφήμιση
Κάποιες εταιρείες δεν διστάζουν να πάνε ακόμα πάρα πέρα. Χρησιμοποιούν το διαδίκτυο για να υποσκάψουν τους ανταγωνιστές. Αυτό έγινε και στο Βιρύ-Σατιγιόν, προάστιο του Παρισιού. Στόχος ένας εκλεγμένος περιφερειακός σύμβουλος, ο Γκαμπριέλ Αμάρ με το πολύ φιλόδοξο σχέδιο ενός νέου εργοστασίου διανομής πόσιμου νερού για την τροφοδοσία τεσσάρων κοινοτήτων. Παλιότερα, αυτό το έκανε μια ιδιωτική εταιρεία.
Το εργοστάσιο που έφτιαξε και διευθύνει η τοπική αυτοδιοίκηση, κόντεψε να μην γίνει καθόλου. Ο Γκαμπριέλ Αμάρ άρχισε να δέχεται ενοχλήσεις πριν από το 2011, όταν ανακοίνωσε την κατασκευή του. Λίγο μετά, εμφανίστηκαν ένα blog κι ένας λογαριασμός Twitter. Τα διαχειριζόταν ένας μυστηριώδης κάτοικος του Βιρύ-Σατιγιόν, που κόλλησε το μικρόβιο της Οικολογίας. Αρχικά, ο Γκαμπριέλ Αμάρ, δεν έδωσε σημασία: «Κάθε τόσο έλεγαν ότι θα διανέμουμε ακαθαρισίες στις βρύσες των καταναλωτών. Το είδα, αλλά είπα ότι είναι άθλια αντιπολίτευση κι ένας “πεφωτισμένος” λέει ό,τι του κατέβει».
Ο blogger είχε το ψευδώνυμο «Φύση του Βιρύ». Στα άρθρα του έφτασε να λέει ότι ο Αμάρ έθετε την υγεία των συμπολιτών του σε κίνδυνο: «Όπως σας έχω υπογραμμίσει ήδη, κινδυνεύουν οι έγκυες και τα μικρά παιδιά».
Ήταν αδύνατον να βρει ποιος κρυβόταν πίσω από τις επιθέσεις. Τελικά, ένα χρόνο αργότερα, μια εφημερίδα αποκάλυψε ότι το blog το κατεύθυνε ένας κολοσσός της ύδρευσης, μια μεγάλη εταιρεία. Είχαν συνάψει μυστική συμφωνία με μια εταιρεία επικοινωνίας, η οποία έστησε το blog για να αμαυρώσει κατά παραγγελία το όνομα του Γκαμπριέλ Αμάρ. Η εταιρεία δεν φαινόταν πουθενά. Κρυβόταν πίσω από έναν ανύπαρκτο πολίτη. Η αμοιβή ορίστηκε στα 65.000 ευρώ συν 45.000 ευρώ μπόνους αν ανατρέπονταν τα σχέδια του κ. Αμάρ.
Ο Γκαμπριέλ Αμάρ, έχει κάνει πλέον μήνυση στην εταιρεία για χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Η εταιρεία ανταπάντησε με μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση.
Επίλογος
Είναι δύσκολο για τους χρήστες να καταλάβουν ποιοι τους χειραγωγούν από τα μέσα δικτύωσης.
Η μόνη βεβαιότητα είναι ότι όση ώρα κάνατε για να διαβάσετε αυτό το άρθρο έχουν ανέβει χιλιάδες ώρες βίντεο στο Youtube κι έχουν πατηθεί εκατομμύρια likes στο Facebook, χειραγωγημένα ή μη.
www.freeinquiry.gr
Συνδεθείτε στη σελίδα μας στο Facebook
Tο greek1.blogspot.com δημοσιεύει άρθρα της καθημερινότητας και της πολιτικής μέσα από τα οποία ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Tο greek1.blogspot.com δημοσιεύει άρθρα της καθημερινότητας και της πολιτικής μέσα από τα οποία ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Kείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια.
Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, ή ότιάλλο
παρακαλούμε ενημερώστε μας στο 1greek.wordpress.com@gmail.comγια να τα αφαιρέσουμε.
Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί
να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Για τα άρθρα που δημοσιεύονται
εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις
των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.
Ο διαχειριστής του ιστολόγιου δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
● Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
● Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
COMMENTS