Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ, η Βρετανία, η Γαλλία και η Τουρκία, ήταν οι κυριότερες κινητήριες δυνάμεις του πολέμου στη Συρία, με αποτέλεσμα 400.000 θανάτους και εκατομμύρια εκτοπισθέντες από τα σπίτια τους.
Με τον σχεδόν επταετή πόλεμο της Συρίας, σχεδόν τελείως, η διαδικασία ανασυγκρότησης της καταστραφείσας χώρας έρχεται στο προσκήνιο, με το οικονομικό κόστος αυτής της προσπάθειας να ανέρχεται στα 200 δισεκατομμύρια δολάρια. Ποιος πληρώνει για αυτό;
Όταν βλέπετε μόνο τα ερείπια στοΧαλέπι, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας, καθώς και οι σφαγές σε ολόκληρη τη χώρα, από πόλεις, χωριά, γέφυρες, δρόμους, δημόσιες υπηρεσίες, νοσοκομεία, σχολεία κλπ. ξεπερνούν τα 200 δισ. δολαρία.
Στη συνέχεια, υπάρχει το ανεκτίμητο κόστος του ανθρώπινου πόνου και οι οικογένειες που αποδεκατίστηκαν. Το σύνολο των αποζημιώσεων θα μπορούσε να ανέλθει σε τρισεκατομμύρια δολάρια.
Ο πόλεμος της Συρίας δεν ήταν ένας απλός εμφύλιος πόλεμος, όπως τα κύρια μέσα ενημέρωσης της Δύσης τείνουν να το απεικονίζουν.
Από την αρχή, η σύγκρουση ήταν μια σύγκρουση που διεξήχθη από έναν εξωτερικό οδηγό για την αλλαγή καθεστώτος εναντίον της κυβέρνησης του Προέδρου Μπασάρ Ασάντ. Η αναταραχή των Άραβες άνοιξη του 2011 παρείχε μια βολική κάλυψη για δυτική πλοκή για να υπονομεύσει τη Συρία.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ, η Βρετανία, η Γαλλία και η Τουρκία, ήταν οι κυριότερες κινητήριες δυνάμεις του πολέμου στη Συρία, με αποτέλεσμα 400.000 θανάτους και εκατομμύρια εκτοπισθέντες από τα σπίτια τους. Άλλοι βασικοί περιφερειακοί φορείς που χρηματοδοτούσαν την εκστρατεία κατά της συριακής κυβέρνησης ήταν η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και το Ισραήλ.
Οι περισσότεροι μαχητές που πολέμησαν στη Συρία για να ανατρέψουν τις κρατικές αρχές δεν ήταν πολίτες της Συρίας. Αυτόχθονες τζιχάντισσες από δεκάδες χώρες σε όλο τον κόσμο έκαναν το δρόμο τους στη Συρία, όπου χρηματοδοτήθηκαν, οπλίσθηκαν και σκηνοθετήθηκαν από συγκαλυμμένες δυνάμεις από τα δυτικά και τα αραβικά κράτη.
Η βαρβαρική βαρύτητα στη Συρία δείχνει το βαθμό στον οποίο η προσπάθεια ανατροπής της συριακής κυβέρνησης ήταν ενορχηστρωμένη από ξένες δυνάμεις.
Πρόκειται για ένα προγραμματισμένο και συντονισμένο σχέδιο για την αλλαγή καθεστώτος.
Πρόκειται για ένα προγραμματισμένο και συντονισμένο σχέδιο για την αλλαγή καθεστώτος.
Η συστηματική βία που επιβλήθηκε στη Συρία ήταν αναμφίβολα οφειλόμενη σε μια διεθνή εγκληματική συνωμοσία που διαπράχθηκαν από τις ΗΠΑ και όλους τους παραπάνω «εταίρους». Ως εκ τούτου, η υπόθεση μπορεί να αποτελέσει ποινική ευθύνη.
Αυτό, με τη σειρά του, σημαίνει ότι οι πολιτικές αποζημιώσεις και αποζημιώσεις μπορούν να εναχθούν από το συριακό κράτος εναντίον εκείνων των ξένων δυνάμεων που διεξήγαγαν τον πόλεμο, έστω και έμμεσα μέσω ομάδων συμφερόντων.
Ωστόσο, η πικρή ειρωνεία είναι ότι οι ΗΠΑ και οι δυτικοί σύμμαχοί της αναφέρουν ότι χρησιμοποίησαν τη δεινή ιστορία της Συρίας ως μόχλευση για την επιδίωξη του πολιτικού στόχου της εξαφάνισης του Assad.
Αυτό που αυτές οι δυνάμεις δεν μπορούσαν να επιτύχουν στο πεδίο της μάχης με τους τρομοκρατικούς μισθοφόρους τους τώρα φαίνεται να επιδιώκουν μέσω της κυριαρχίας τους έναντι των διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που βασίζεται στην Ουάσιγκτον υπολογίζει ότι η ανασυγκρότηση των κατεστραμμένων υποδομών της Συρίας θα κοστίσει 200 δισεκατομμύρια δολάρια. (Όπως σημειώθηκε παραπάνω, αυτό είναι πιθανώς μια ακατάπαυστη υποτίμηση).
Όπως ανέφεραν την περασμένη εβδομάδα το Bloomberg News: «Οι ΗΠΑ και οι ευρωπαίοι και αραβικοί εταίροι της επέμειναν για χρόνια από το ότι ο Assad πρέπει να πάει και τώρα χρησιμοποιεί το καρότο της χρηματοδότησης για την ανοικοδόμηση του θρυμματισμένου έθνους σε μια τελική προσπάθεια να πιέσει τον ηγέτη της Συρίας. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εκτιμά το κόστος της ανασυγκρότησης στα 200 δισεκατομμύρια δολάρια και κανένας από τους κύριους συμμάχους της Συρίας, τη Ρωσία και το Ιράν, δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στο νομοσχέδιο. "
Είναι αδιαμφισβήτητο εάν η Ρωσία και το Ιράν δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση της Συρίας.
Ποιος λέει ότι οι δύο αυτές δυνάμεις μαζί με την Κίνα και άλλα Ευρασιατικά έθνη δεν θα μπορούσαν να συνεργαστούν για να δημιουργήσουν ένα ταμείο ανασυγκρότησης για τη Συρία, ανεξάρτητα από τις δυτικές χώρες και τα αραβικά καθεστώτα πελατών τους;
Ωστόσο, ανεξάρτητα από την πηγή χρηματοδότησης της Συρίας, αυτό που θα έπρεπε να πιέσει η Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν και άλλοι βασικοί διεθνείς παράγοντες στα Ηνωμένα Έθνη και σε άλλα παγκόσμια φόρα, όπως το Κίνημα των Μη Ευθυγραμμισμένων, είναι η αποκήρυξη των Δυτικών προσπαθειών για τη σύνδεση της οικονομικής βοήθειας σε μελλοντικές πολιτικές αλλαγές στη Συρία.
Ο Αλεξάντερ Λαβρεντίν, απεσταλμένος της Ρωσίας που κατευθύνει την ειρηνευτική διαδικασία στη Συρία, επανέλαβε τη θέση της Μόσχας ότι το πολιτικό αποτέλεσμα για τη Συρία πρέπει να καθορίζεται μόνο από τον λαό του Συρίου χωρίς εξωτερική επιρροή. Αυτή είναι και η θέση πολλών ψηφισμάτων του ΟΗΕ.
Ο Lavrentiev λέει ότι ο Bashar Assad θα πρέπει να είναι ελεύθερος να διαλέξει στις προεδρικές εκλογές του επόμενου έτους εάν το επιλέξει και είναι απαράδεκτο για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους του να προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν την οικονομική βοήθεια ως διαπραγματευτικό εργαλείο.
"Είναι μια απλοϊκή προσέγγιση όταν ορισμένες δυτικές χώρες λένε ότι θα δίνουν χρήματα μόνο όταν βλέπουν ότι η αντιπολίτευση έρχεται στην εξουσία ή τα συμφέροντά τους είναι πλήρως φιλοξενούντα", δήλωσε ο ρώσος απεσταλμένος.
Δεν είναι απλώς απαράδεκτο τέτοιο δυτικό περιβάλλον. Είναι εξωφρενικό. Μακριά από την ανατροπή της οικονομικής βοήθειας στη Συρία, η συζήτηση θα πρέπει να διευρυνθεί ώστε να κρατήσει τις κυβερνήσεις να λογοδοτούν για την καταστροφή και την απώλεια ζωής στη Συρία.
Η καθιέρωση της ευθύνης δεν είναι ένα μυστήριο. Η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και η Τουρκία είναι γνωστό ότι έριξαν χρήματα και όπλα σε δεκάδες ομάδες τζιχάντ, συμπεριλαμβανομένων των Ahrar al-Sham και Jaysh al Islam κάτω από την ομπρέλα του Ισλαμικού Μετώπου ή του στρατού της κατάκτησης. Η ακριβής διάκριση - αν υπάρχει - μεταξύ αυτών των ομάδων και των διεθνώς απαγορευμένων τρομοκρατικών οργανώσεων του Nusra Front (Hayat Tahrir al-Sham) και του Daesh (ισλαμικό κράτος) είναι αόριστη και μάλλον αμελητέα.
Οι αμερικανικές, βρετανικές και γαλλικές ειδικές δυνάμεις είναι γνωστό ότι έχουν εκπαιδευτεί αγωνιστές κάτω από το πλαστό banner των "μετριοπαθών επαναστατών" και του "ελεύθερου Συριακού Στρατού", ακόμη και όταν υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτές οι ίδιες ομάδες συνεργάζονταν με εξτρεμιστικά δίκτυα τύπου Αλ Κάιντα.
Κάτω από τον Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, η αμερικανική κυβέρνηση διέθεσε 500 εκατομμύρια δολάρια σε εκπαίδευση "επαναστάτες" στη Συρία. Ο Trump στα τέλη του έτους έκλεισε τις δραστηριότητες εκπαίδευσης της CIA. Αυτό είναι, στην πραγματικότητα, μια παραδοχή της υπαιτιότητας από την Ουάσιγκτον ότι τροφοδοτεί τον πόλεμο.
Οι Αμερικανοί και οι βρετανικές δυνάμεις μέχρι πρόσφατα εκπαίδευσαν την μαχητική ομάδα Maghawir al Thawra στη βάση του Al Tanf στα συριακά-ιρακινά σύνορα. Η αμερικανική κυβέρνηση χρηματοδότησε επίσης μια άλλη τζιχάντ ομάδα Nour al-Din al Zenki, η οποία κατέληξε σε φήμη σε ένα βίντεο που δείχνει ότι τα μέλη τους αποκεφαλίζουν ένα παλαιστινιακό αγόρι.
Τα πυροβόλα όπλα που ανακτήθηκαν από τον Αραβικό Στρατό της Συρίας μετά την απελευθέρωση των οχυρών του ISIS στο Deir ez-Zor δείχνουν επίσης αποθέματα πυροβόλων όπλων και άλλων πυρομαχικών του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένων των αντι-δεξαμενών.
Οι δυτικές κυβερνήσεις χρηματοδότησαν ανοιχτά τους ψεύτικους ανταποκριτές έκτακτης ανάγκης - τα αποκαλούμενα λευκά κράνη - που εργάστηκαν χέρι-χέρι ως προπαγανδιστικό μέτωπο για το Front Nusra που συνδέεται με την Αλ Κάιντα.
Έχουν υπάρξει συστηματικοί δεσμοί μεταξύ των δυτικών κυβερνήσεων, των καθεστώτων περιφερειακών πελατών τους και των τρομοκρατικών πληρεξουσίων που πραγματοποίησαν τον βρώμικο πόλεμο για λογαριασμό τους στη Συρία τα τελευταία επτά χρόνια.
Αποτελεί προσβολή του τραυματισμού για τις δυτικές κυβερνήσεις να επιβάλλουν περιορισμούς στην οικονομική βοήθεια στη Συρία. Επιπλέον, το οικονομικό κόστος της ανασυγκρότησης δεν πρέπει να επιβάλλεται στον συριακό λαό. Αυτά τα κόστη θα πρέπει να καταβληθούν εξ ολοκλήρου από την Ουάσινγκτον και τους εταίρους της που πραγματοποίησαν εγκληματική μάχη στη Συρία.
Σίγουρα, η Συρία, η Ρωσία, το Ιράν και άλλες συμμαχικές κυβερνήσεις θα πρέπει να αποτελέσουν μια διεθνή δίωξη για εγκλήματα πολέμου.
Η Ουάσινγκτον, το Λονδίνο, το Παρίσι και άλλοι θα πρέπει όχι μόνο να καταβάλλουν αποζημίωση. Οι πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες από αυτές τις χώρες θα πρέπει να τοποθετηθούν στην αποβάθρα για να απαντήσουν προσωπικά για εγκλήματα κατά του συριακού λαού. Για να επιτραπεί η ατιμωρησία είναι να επιτρέψουμε στην Ουάσινγκτον και τους αδίστακτους κοόρτες της να επαναλαμβάνουν τα ίδια εγκλήματα αλλού, ξανά και ξανά ».
ΠΗΓΗ: www.rt.com
COMMENTS