Χαρτοπόλεμος με τον Γκαιμπελίσκο*

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα παρακολουθούμε ένα πραγματικό χαρτοπόλεμο δηλώσεων αλλά και κωμικοτραγικών καταστάσεων σε σημείο που πραγματικά δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να ανησυχήσει πάρα πολύ ή απλά να γελάσει.

Γράφει ο  Λεωνίδας Κουμάκης

*Γκαιμπελίσκος : Χαρακτηρισμός που αποδίδεται σε άνθρωπο ο οποίος προπαγανδίζει μία γνώμη / άποψη / ιδέα με ύπουλα μέσα, χρησιμοποιώντας ψεύτικα στοιχεία και την τακτική της επανάληψης συνεχώς των ίδιων πραγμάτων, για να πείσει όλο και περισσότερους («πες, πες, κάτι θα μείνει»).

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα παρακολουθούμε ένα πραγματικό χαρτοπόλεμο δηλώσεων αλλά και κωμικοτραγικών καταστάσεων σε σημείο που πραγματικά δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να ανησυχήσει πάρα πολύ ή απλά να γελάσει.

Η σοβαρότητα της Τουρκικής, Ερντογανικής, Δημοκρατίας σε όλα ανεξαιρέτως τα επίπεδα, βρίσκεται πλέον στα τάρταρα με αποτέλεσμα αυτά που διατυμπανίζει με τον πιο επίσημο και πομπώδη τρόπο να απολαμβάνουν ελάχιστης ή μηδενικής αξιοπιστίας! Να θεωρούνται περίπου σαν ανέκδοτα και να λαμβάνουν ενίοτε τόσο σκληρές (λεκτικές) απαντήσεις που καταρρίπτουν συνεχώς νέα ρεκόρ στην κλίμακα της διεθνούς διπλωματίας!

Η διαχρονική στρατηγική της Τουρκίας, την οποία υποστηρίζουν τρία από τα τέσσερα κόμματα που βρίσκονται στο Τουρκικό κοινοβούλιο, συνοψίζεται σε ένα απροκάλυπτο επεκτατισμό σε βάρος των γειτόνων της. Ο επεκτατισμός αυτός χρησιμοποιεί διάφορες κάλπικες δικαιολογίες βάζοντας σαν ασπίδα την γεωπολιτική και στρατηγική αξία της Τουρκίας ώστε να ξεπεραστούν οι εκάστοτε παραλογισμοί του. Η διαχρονική αυτή τακτική υπήρξε εξαιρετικά αποδοτική για την Τουρκία, ιδίως όταν εφαρμόστηκε από πολιτικούς που είχαν ιδιαίτερους δεσμούς με την Δύση όπως ο Μπουλέντ Ετσεβίτ και εξαιρετικά επικίνδυνη για τους γείτονες της όταν την υπηρέτησαν πολιτικοί με ιδιαίτερα «ποιοτικά» χαρακτηριστικά όπως ο Τουρκούτ Οζάλ αλλά και ο Αχμέτ Νταβούτογλου.

Οι κάλπικες δικαιολογίες του Τουρκικού επεκτατισμού διαμορφώνονται ανάλογα με την κάθε περίπτωση:

Η εισβολή στην Κύπρο έγινε (δήθεν) για να «προστατευτεί» το 12% του πληθυσμού του νησιού (το 82% ήταν Έλληνες και το 6% διάφοροι ξένοι υπήκοοι), δημιουργώντας έναcase study κατεξευτελισμού της διεθνούς«νομιμότητας» με την ξεδιάντροπη «συμμετοχή» της Αγγλίας.

Η εισβολή στο Ιράκ έγινε για να εξουδετερωθούν «οι τρομοκράτες του ΡΚΚ» που βρίσκουν καταφύγιο στο Ιρακινό έδαφος – με τις ευλογίες Αμερικής και Ρωσίας.

Η εισβολή στην Συρία έγινε για να «εξουδετερωθεί ο κίνδυνος δημιουργίας Κουρδικής κρατικής οντότητας στα σύνορα με την Τουρκία», γεγονός που θα «απειλούσε μελλοντικά την ασφάλεια της Τουρκίας», με την ανοχή Ρώσων και Αμερικανών.

Μετά την εισβολή στην Κύπρο, άνοιξε η όρεξη του Τουρκικού επεκτατισμού και προς την κατεύθυνση του Αιγαίου. Το 1996 έστειλαν καμιά δεκαριά πράκτορες σε μια από τις χιλιάδες αφύλακτες  βραχονησίδες του Αιγαίου με στόχο να δημιουργήσουν «αμφιβολίες» για την κυριότητα της. Πέτυχαν, με την σιωπηλή ανοχή των συμμάχων μας, να δημιουργήσουν μια αιωρούμενη αμφιβολία για το καθεστώς κάποιων βραχονησίδων με τους Έλληνες να αναρωτιούνται τι συμβαίνει στο Αιγαίο.

Και να φθάσαμε  αισίως στις 18 Απριλίου 2018 για να ακούσουμε από επίσημη ανακοίνωση του Τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών πως «Τα Ίμια, τα νερά γύρω τους και ο εναέριος χώρος από πάνω τους είναι αποκλειστικά υπό Τουρκική κυριαρχία!».

Ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος κάλεσε αμέσως την «Τουρκία να μην μπλέκει τον ίσκιο της με το μπόι της», ότι «μπορεί να προκαλεί όσο θέλει, το θέμα είναι ότι τετελεσμένα στο Αιγαίο υπάρχουν και τα σύνορα δεν αμφισβητούνται», ενώ η επίσημη απάντηση του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών που ακολούθησε, ήταν στο επίπεδο της:

«Ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση καλεί την Τουρκία να σέβεται το ευρωπαϊκό δίκαιο, εκείνη απαντά με μία ανακοίνωση προκλητικής καταστρατήγησής του. Επαναλαμβάνει μία κατάφωρα παράνομη θέση, αγνοώντας ότι το νομικό καθεστώς του Αιγαίου είναι απολύτως κατοχυρωμένο από το διεθνές δίκαιο. Η ελληνική κυριαρχία επί των Ιμίων είναι σαφής και αναμφισβήτητη σύμφωνα με την Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, των Ιταλο-τουρκικών Συμφωνιών του 1932 και της Συνθήκης των Παρισίων του 1947. Για άλλη μια φορά η κριτική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς την Τουρκία της προκάλεσε παραλογισμούς. Την καλούμε να συνέλθει και να αξιοποιήσει τις διαπιστώσεις της έκθεσης της Επιτροπής ως ένα χρήσιμο εργαλείο αυτοκριτικής προς βελτίωση της εικόνας της, τόσο έναντι της κοινής της γνώμης όσο και έναντι της διεθνούς κοινότητας».

Πριν βέβαια καταλήξουμε στην πομπώδη ανακοίνωση του Τουρκικού ΥΠΕΞ, τα αμέσως προηγούμενα εικοσιτετράωρα (16 και 17 Απριλίου) είχαν προηγηθεί διάφορα γεγονότα αλλά και χαρτοπόλεμος ανακοινώσεων. Ας τα δούμε εν συντομία:

«Δεν διαπραγματευόμαστε, δεν εκχωρούμε, δεν παζαρεύουμε ούτε σπιθαμή γης. Τούτος ο τόπος είναι τόπος που όσοι τον κατοίκησαν ανά τους αιώνες ξέρουν να τον υπερασπιστούν» ήταν το μήνυμα που έστειλε ο Έλληνας πρωθυπουργός προς την Τουρκία από το ακριτικό Καστελόριζο. Στον επόμενο σταθμό του, την κοντινή νήσο Ρω, το αεροσκάφος που επέβαινε ο Έλληνας πρωθυπουργός παρενοχλήθηκε από δύο Τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη τα οποία, φυσικά, αγνοήθηκαν και αναχαιτίστηκαν.

«Βρισκόμαστε σε έναν ακήρυχτο πόλεμο στο Αιγαίο αλλά η διάταξη των δικών μας δυνάμεων για τις αναχαιτίσεις γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να μην έχουμε καταπόνηση των πιλότων μας» δήλωσε ο Έλληνας Αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας – ένα μήνα νωρίτερα είχε εκτιμήσει πως «Η Τουρκία δεν επιδιώκει ένα θερμό επεισόδιο, πολύ περισσότερο, την σύρραξη με την Ελλάδα».

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με σχέδιο ψηφίσματος που έγινε γνωστό, καλεί την Τουρκία «να ολοκληρώσει σύντομα τη διαδικασία και να απελευθερώσει τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς που συνελήφθησαν τον περασμένο μήνα», ενώ ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλώντ Γιουνκέρ χαρακτήρισε  «Γελοίο» τον Τουρκικό ισχυρισμό ότι οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί αποτελούν απειλή για την Τουρκία.

Ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν μιλώντας ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο εξέφρασε «Την ετοιμότητα της Γαλλίας να δείξει στην πράξη την Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη σε περίπτωση που η Ελλάδα απειληθεί από την Τουρκία στο Αιγαίο και την Μεσόγειο».

Ο Ευρωπαίος Επίτροπος Γιοχάνες Χαν, αρμόδιος για την διεύρυνση της ΕΕ, δήλωσε ότι «Η Τουρκία απομακρύνεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση με τεράστια βήματα», ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην έκθεσή της για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας κάνει ιδιαίτερη αναφορά στις εντάσεις στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και στην ανησυχία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την κράτηση πολιτών της ΕΕ και των Ελλήνων στρατιωτικών.

Ο Έλληνας Ευρωβουλευτής Νότης Μαριάς πρότεινε την διακοπή των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, το πάγωμα των ευρωπαϊκών κονδυλίων και εμπάργκο στα Τουρκικά αγροτικά προϊόντα, καλώντας τον Πρόεδρο της ΕΕ «να μην χαϊδεύει την Τουρκία γιατί ο Τούρκος Πρόεδρος δεν καταλαβαίνει από λόγια».

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της Τουρκίας ο Μπεκίρ Μποζντάγ δήλωσε ότι «Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αντιμετωπίζει την Τουρκία δίκαια ή αντικειμενικά».

Διέρρευσαν πληροφορίες για το Αμερικανικό πρόγραμμα ενίσχυσης των Κούρδων της Συρίας που είχε ανακοινωθεί από τον Φεβρουάριο: 550 εκατομμύρια δολάρια και Κουρδική στρατιωτική δύναμη 65.000 ανδρών!

Ο Τούρκος δοτός πρωθυπουργός – εφοπλιστής Μπιναλί Γιλντιρίμ σε ομιλία του (Δευτέρα 16/4/2018) δήλωσε ότι Τούρκοι κομάντος κατέβασαν Ελληνική σημαία από το νησί Ανθρωποφάγος την οποία είχαν τοποθετήσει λίγες μέρες νωρίτερα, τρεις νεαροί Έλληνες. Ακολούθησαν αλληλοδιαψεύσεις (οι σημαίες ήταν πολλές και κυματίζουν κανονικά, από την Ελληνική πλευρά, η Τουρκική ακτοφυλακή κατέβασε Ελληνική σημαία από την Τουρκική πλευρά).

Τέλος, στις 19 Μαρτίου 2018, λίγες μέρες μετά την παράταση της κατάστασης «έκτακτης ανάγκης» και την σύσκεψη 2,5 ωρών στο Τουρκικό Προεδρικό μέγαρο, ανακοινώθηκε η ημερομηνία πρόωρων εκλογών στην Τουρκία για τις 24 Ιουνίου 2018.

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α: Τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει πλέον η Τουρκία δεν κρύβονται πίσω από φιέστες ή μεγάλα λόγια. Η αδυσώπητη πίεση από την κατρακύλα του εθνικού νομίσματος, η κατάρρευση των προσδοκιών για «προέλαση στην Ιεράπολη», η ψυχρολουσία από τους Ρώσους και τους Πέρσες «συμμάχους» να παραδώσει την πόλη Αφρίν στον Μπάσαρ Αλ Άσσαντ, τα σκάνδαλα διαφθοράς και απαλλαγής των νεαρών γόνων του καθεστώτος από κάθε στρατιωτική υποχρέωση, ο εντεινόμενος πόλεμος των Κούρδων μέσα στην Τουρκία με καθημερινούς νεκρούς και η πλήρης, διεθνής απομόνωση της Τουρκίας υποχρέωσαν τον ψευτο-σουλτάνο της Τουρκίας να πάει σε «εκλογές».

Τώρα τι εκλογές θα είναι αυτές με «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», με φιμωμένη κάθε αντίθετη φωνή, με φυλακισμένη όλη την ηγεσία του μόνου κόμματος που δεν συμφωνεί μαζί του (HDP), με απεριόριστη εξουσία βίας και νοθείας…. μόνο ο ψευτο-σουλτάνος και τα εξαπτέρυγα του το γνωρίζουν!