Γιατί η Κύπρος είναι η αχίλλειος πτέρνα της Ελλάδας

Η ασπίδα του ΠτΔ Αναστασιάδη και η αλλαγή βάσης των συνομιλιών- Ο εκβιασμός Ακιντζί και τα δύο κράτη.

Η ασπίδα του ΠτΔ Αναστασιάδη και η αλλαγή βάσης των συνομιλιών- Ο εκβιασμός Ακιντζί και τα δύο κράτη.

Γράφει ο Δρ Γιάννος Χαραλαμπίδης

Είναι όλα έτοιμα για το αυριανό κοινωνικό δείπνο του Προέδρου Αναταστιάδη με τον κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί. Έτσι δηλώνουν οι εμπλεκόμενοι, με την τουρκική, όμως, πλευρά να είναι σαφής: Τα θέλει όλα, μεταξύ των οποίων και η αλλαγή της βάσης των συνομιλιών, ενώ η Άγκυρα απειλεί από το Αιγαίο ώς την Κύπρο.


Υπάρχουν φόβοι για επεισόδιο και αρπαγή νησιών και για προβοκατόρικες ενέργειες, την ίδια στιγμή που η Τουρκία αρνείται να αποσυρθεί από το Αφρίν, παρά τις συστάσεις της Μόσχας, η οποία στήριξε την εκεί διεξαχθείσα στρατιωτική επιχείρηση για να χαλάσει το παιγνίδι των ΗΠΑ. Το ερώτημα, λοιπόν, έχει ως εξής: Τι θέλει η Κυπριακή Δημοκρατία, πράγμα που θα πρέπει να ξεκαθαρίσει ο ίδιος ο Πρόεδρος στο αυριανό δείπνο, για να αποφευχθούν χειρότερες εξελίξεις και αυτοπαγιδεύσεις;

Κλίμα έντασης και αποτροπή

Εκείνο που θα πρέπει να εξεταστεί είναι το κλίμα μέσα στο οποίο θα διεξαχθεί το δείπνο και αν  υπάρχουν ελπίδες για θετικά αποτελέσματα. Και όταν λέμε κλίμα, δεν εννοούμε τι συμβαίνει εντός της Κύπρου, δηλαδή μεταξύ των δύο Κοινοτήτων, αλλά από τα Βαλκάνια έως τη Μέση Ανατολή και ποιος είναι ο ρόλος της Τουρκίας, των μεγάλων και περιφερειακών δυνάμεων, καθώς και οι προθέσεις της Άγκυρας, η οποία, κατά γενικήν ομολογία, είναι αυτή που κρατεί το κλειδί της λύσης ή και της κρίσης.  Ας δούμε τι η πραγματικότητα απεικονίζει:

1.   Κλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο. Δεν ήταν μόνον το επεισόδιο στη νήσο Ρω πλησίον της Ρόδου που προκαλεί ανησυχία ή η σύλληψη των δύο Ελλαδιτών στρατιωτικών στον Έβρο, αλλά και η τουρκική διακλαδική άσκηση ΕΦΕΣ, που ακολουθεί τις επόμενες μέρες. Από τις συνεχείς προκλήσεις, στρατιωτικές πηγές καταλήγουν στα εξής συμπεράσματα: Η Τουρκία επιδιώκει:

Α. Να δει τις αντοχές και την ετοιμότητα των ενόπλων δυνάμεων της Ελλάδας.

Β. Να κλιμακώσει την ένταση μέσω της διακλαδικής άσκησης ΕΦΕΣ και εδώ είναι που θέλει προσοχή, για να μην πέσει η Αθήνα στην τουρκική παγίδα της κρίσης.



Η Άγκυρα θα έχει αναπτυγμένες όλες τις δυνάμεις της, όλων των όπλων, στρατού ξηράς, θαλάσσης και αέρος, με σενάρια κατάληψης νησιών! Αυτό σημαίνει υψηλή ετοιμότητα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Προσοχή, όμως, διότι, αφενός η αρπαγή νησίδων θα οδηγήσει σε πολεμικά διλήμματα την Ελλάδα ή στην αποδοχή νέων τετελεσμένων από την Άγκυρα και ταπεινώσεων, αφετέρου, η αχίλλειος πτέρνα του Ελληνισμού είναι η Κύπρος. Γιατί; Διότι η Κύπρος δεν έχει αξιόπιστη αποτροπή και δεν έχει στόλο, παρότι είναι έντεκα φορές μεγαλύτερη στη θάλασσα απ’ ό,τι στην ξηρά. Και η ευθύνη βαραίνει και τις ελληνικές και τις κυπριακές Κυβερνήσεις, αφού διέλυσαν το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου υπό το πρόσχημα ότι δεν υπήρχε τουρκική απειλή. Οι μεν ελληνικές Κυβερνήσεις ευθύνονται, διότι ποτέ δεν έχουν αναλάβει εμπράκτως τα εγγυητικά δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της Ελλάδας έναντι της Κύπρου, πλην μικρών εξαιρέσεων, οι δε κυπριακές διότι θέλουν την Ελλάδα να είναι μακριά, για να μη χαλά το καλό κλίμα των συνομιλιών, που θα οδηγούσε, όπως ελέγετο, σε λύση. Μια κυπριακή λογική, η οποία βόλευε, ταυτοχρόνως, και την Αθήνα.

Η διάλυση του Δόγματος οδηγούσε, και αυτό είναι πρόδηλο, πλέον, στην υλοποίηση των τουρκικών και βρετανικών επιλογών για τη διάλυση  της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αντικατάστασή της από δύο ισότιμου καθεστώτος συνιστώντα κράτη. Αφού αυτό έχει γίνει κατορθωτό στο Κραν Μοντανά, και ονομάζεται ως το κεκτημένο των συνομιλιών, η Άγκυρα επιδιώκει το επόμενο βήμα. Δηλαδή να χρησιμοποιήσει μια ομοσπονδία συνομοσπονδιακού χαρακτήρα ως όχημα μεταφοράς για την πλήρη τουρκοποίηση της Κύπρου, μέσω της νομιμοποίησης των νέων εποικιστικών ρευμάτων, καθιστώντας τους Τούρκους πολίτες Ευρωπαίους. Το ίδιο επιδιώκει και για τις τουρκικές εταιρείες, μια εξέλιξη της οποίας η υλοποίηση προσφέρεται και μέσω της εμβάθυνσης της τελωνειακής ένωσης Τουρκίας – Ε.Ε.

Το ερώτημα για την Ελλάδα είναι διπλό: Τι θα πράξει η Αθήνα, εάν η Άγκυρα κλιμακώσει την ένταση στο Αιγαίο και προχωρήσει σε κρίση και τι θα πράξει, εάν κάτι ανάλογο συμβεί στην Κύπρο, η οποία κακώς δεν διαθέτει δικές της αξιόπιστες δυνάμεις αποτροπής; Όχι μόνο στην ξηρά, αλλά και στη θάλασσα. Και ας μην ισχυρίζονται κάποιοι ότι το πρόβλημα είναι  τα χρήματα. Εάν δαπανούνταν 3 δις ευρώ από τα 10 του κουρέματος για την άμυνα, τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Άλλωστε, ο Κύπριος φορολογούμενες πλήρωσε τα τελευταία 30 χρόνια 8 δις ευρώ για την άμυνα, στην οποία όμως διατέθηκαν μόνον τα 4,5 δις ευρώ περίπου.
Ερωτήματα: Δεν υπάρχουν ευθύνες, ηθικές, πολιτικές και νομικές; Πού ήταν και πού είναι ο έλεγχος της Βουλής και πώς ενεργούσε και ενεργεί αυθαίρετα το κράτος, μέσω των Κυβερνήσεων, για ζητήματα υψίστης ασφαλείας, επί των οποίων πληρώνει ο πολίτης;

Ρευστό και επικίνδυνο περιβάλλον στη γειτονιά

2.   Ρευστό και επικίνδυνο διεθνές περιβάλλον, κυρίως στην περιοχή της Συρίας, με την Τουρκία να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο ταραξία και να καλύπτεται άλλοτε, κυρίως, από τη Ρωσία και άλλοτε να τελεί η δράση της υπό την ανοχή των ΗΠΑ, οι οποίες ακόμη και αν θέλουν, δεν μπορούν να αφήσουν την Άγκυρα να πέσει στις αγκάλες της Μόσχας, εφόσον, πέραν του Ισραήλ, δεν διαθέτουν άλλα αξιόπιστα συστήματα ή/και υποσυστήματα ασφάλειας, όπως θα μπορούσε να ήταν το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου με την προσθήκη του Ισραήλ, επί τη βάσει της κοινής εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου. Χωρίς αυτή η εξέλιξη να παραγνωρίζει τη σημασία της Αιγύπτου, η οποία βρίσκεται, όπως και η Σαουδική Αραβία, σε μια σιωπηρή συμμαχία με το Ισραήλ, λόγω του άξονα Τουρκίας, Ρωσίας και Ιράν. Η ανεύρεση μεγάλων κοιτασμάτων στο οικόπεδο «Καλυψώ» δίδει τη δυνατότητα αγωγού από την Αφροδίτη προς την Αίγυπτο, την οποία χρειαζόμαστε, λόγω της συμφωνίας για την ΑΟΖ, που έχει κοινό σημείο επαφής με την Ελλάδα, καθώς και την κατασκευή του αγωγού EASTMED. Επί τη βάσει αυτού του αγωγού θα εμπεδωθεί η στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ και την Ε.Ε., η οποία είναι έτοιμη να επενδύσει για την κάλυψη των δικών της αναγκών, ενώ, ταυτοχρόνως, θα δημιουργηθούν συνθήκες ασφάλειας και αποτροπής.

Τουρκική πολιτική και κοινή επιτροπή συνεκμετάλλευσης

3.   Καμιά αλλαγή της τουρκικής στάσης δεν αναμένεται στο Κυπριακό. Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν θα διακινδυνεύσει την υπογραφή λύσης στο Κυπριακό, για την οποία θα ήταν δυνατό να κατηγορηθεί από την αντιπολίτευση ως προδότης, με τον κίνδυνο όχι μόνο να χάσει τις εκλογές του 2019, αλλά να ακολουθήσει ακόμη και αυτήν την τύχη του Μεντερέζ. Ήδη, ο Τούρκος Πρόεδρος έχει κερδίσει πόντους με την κατάληψη του Αφρίν και ουδόλως είναι διατεθειμένος να προχωρήσει σε διευθέτηση του Κυπριακού επί τη βάσει υποχωρήσεων, που θα περιλαμβάνουν την πλήρη αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων, την απώλεια εγγυητικών δικαιωμάτων και την επιστροφή εδαφών. Θα ήταν παράλογο για τους Τούρκους να συμβεί κάτι τέτοιο, αφού τελεί σε αντίθεση με την αναθεωρητική τους πολιτική. Σημαντικό, δε, είναι το θέμα του φυσικού αερίου της Κύπρου, εξ ου και το γεγονός ότι η Τουρκία, διά του κ. Ακιντζί, το θέτει πλέον ως προαπαιτούμενο στη λογική της κοινής επιτροπής διαχείρισης και της συνιδιοκτησίας  του πολιτειακού συστήματος και των πόρων του. Ποιας διαχείρισης και ποιας συνιδιοκτησίας; Για να υπάρξει κοινή επιτροπή με νόμιμο θεσμικό καθεστώς είτε θα είναι κάτω από τους νόμους και το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας είτε θα είναι κάτι άλλο, που θα θεωρεί εκλιπόν το νόμιμο κράτος, πριν από την ώρα του.

Ο Πρόεδρος θα πρέπει να είναι ξεκάθαρος επί τούτου: Εάν είναι έτοιμη η Άγκυρα και η τουρκοκυπριακή πλευρά να προχωρήσουν σε αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, τότε το θέμα τίθεται υπό συζήτηση. Από την άλλη, για ποια συνδιαχείριση των πόρων του φυσικού αερίου ή κοινή εκμετάλλευση γίνεται λόγος και από ποιους; Ο αντιστράτηγος ε.α., Ανδρέας Πενταράς, σε πρόσφατη εκδήλωση στην Πάφο, παραθέτοντας χάρτες και στοιχεία, υποστήριξε ότι μόνον το 30% της κυπριακής ΑΟΖ είναι καθορισμένο. Και το οποίο, μάλιστα, τίθεται υπό τουρκική αμφισβήτηση. Εάν εξετάσει κάποιος την  πολιτική της Άγκυρας και τι διδάσκεται στη Σχολή Πολέμου της Τουρκίας και στις Διπλωματικές Σχολές, η ΑΟΖ της Κύπρου είτε θα τριχοτομηθεί μεταξύ ημών, της Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων, είτε ακόμη και αυτό το 30%, στο οποίο αναφέρεται ο αντιστράτηγος Πενταράς, θα τεμαχιστεί μεταξύ Κύπρου, Τουρκίας, Αιγύπτου, Ισραήλ και Λιβάνου! Όταν, δε, γίνεται αναφορά σε συνεκμετάλλευση με Τουρκοκυπρίους, η Άγκυρα και ο κ. Ακιντζί εννοούν την Τουρκική Εταιρία Πετρελαίων, με την οποία το κατοχικό καθεστώς έχει συνάψει σχετικές συμφωνίες. Συνεπώς, πώς θα ισχύσουν παράνομες συμφωνίες του ψευδοκράτους πριν από ή μετά τη λύση; Επί τούτου, ο Πρόεδρος θα πρέπει να είναι ξεκάθαρος. Καμιά αποδοχή της παρανομίας.

Η λογική των δύο κρατών και τα προβλήματα

Είτε συμφωνεί κάποιος είτε όχι, το δείπνο θα πραγματοποιηθεί. Συνεπώς, πέραν των ανωτέρω, εκείνο που ενδιαφέρει είναι το εξής: Αφενός, να μη χρησιμοποιηθεί από την τουρκική πλευρά ως άλλοθι της αδιάλλακτης στάση της και, αφετέρου, να είναι ξεκάθαρος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για την αποτροπή νέων δυσμενών εξελίξεων. Γιατί τα τονίζουμε αυτά; Διότι, από τα όσα δημοσίως υποστηρίζει ότι θα πει ο Τουρκοκύπριος ηγέτης στο δείπνο, είναι πρόδηλη η αλλαγή της βάσης των συνομιλιών. Και εξηγούμε:

Α. Κατοχυρώνει την ομοσπονδία με συνομοσπονδιακό χαρακτήρα και προχωρεί με νέα αιτήματα που αφορούν στο φυσικό αέριο και στη νέα εισβολή εποίκων και τουρκικών εταιριών για την κατάληψη της Κύπρου με άλλα μέσα πέραν των στρατιωτικών.

Β. Έχουμε νέο εκβιασμό από τον κ. Ακιντζί, ο οποίος αναφέρεται και στην έκθεση του Προέδρου Τραμπ προς το Κογκρέσο. Το επόμενο βήμα, λέγει ο κ. Ακιντζί, εφόσον, όπως προσθέτει, δεν θα επιτευχθεί η ομοσπονδία με συνομοσπονδιακό χαρακτήρα και ως όχημα μεταφοράς για την πλήρη τουρκοποίηση, θα είναι η επιλογή των δύο κρατών.Ενδεχομένως, η φόρμουλα αυτή να στηριχθεί στην επιστροφή εδαφών και στην ένταξη των Τουρκοκυπρίων στην ΕΕ. Αυτό συζητούν στο παρασκήνιο. Οι Τούρκοι προτιμούν την πρώτη επιλογή της ομοσπονδίας ως οχήματος για την πλήρη τουρκοποίηση. Η δεύτερη επιλογή, δηλαδή των δύο κρατών, αντιμετωπίζει το ακόλουθο πρόβλημα: Η Ε.Ε. δεν θα δεχθεί την ένταξη ενός τουρκικού προτεκτοράτου στην Ε.Ε. Ταυτοχρόνως, είναι δύσκολη η επιστροφή εδαφών από την Άγκυρα στα ποσοστά που θα ήθελε η ελληνοκυπριακή πλευρά. Ακόμη, όμως, και αν προκύψει η φόρμουλα των δύο κρατών, κανείς δεν εγγυάται ότι, μέσω διαφόρων μεθοδεύσεων, ακόμη και κρίσεων, η Τουρκία δεν  θα οδηγήσει το νησί σε συνθήκες αποσταθεροποίησης, αναλόγως των δικών της συμφερόντων. Η ισχυρή Τουρκία θα συνεχίσει να ελέγχει την περιοχή και την ανοχύρωτη Κύπρο.
Ερώτημα συναφές: Πώς θα χωριστούν οι πηγές του φυσικού αερίου σε μια τέτοια περίπτωση, όταν η Τουρκία προκαθορίζει τον τρόπο; Μας αφήνει δεν μας αφήνει ένα ποσοστό της τάξης του 15% επί του συνόλου της κυπριακής ΑΟΖ!

Το νομικό πλαίσιο της Ε.Ε.

Εμείς ποτέ δεν ανήκαμε στο απορριπτικό στρατόπεδο. Επιβάλλεται η κατάθεση προτάσεων και εισηγήσεων. Υπό αυτές τι συνθήκες, ο Πρόεδρος μπορεί να θέσει τα εξής προς τον κατοχικό ηγέτη, ο οποίος θέλει να αλλάξει τη βάση των συνομιλιών και να πάει πέραν της ομοσπονδίας συνομοσπονδιακού χαρακτήρα, για να είναι κερδισμένος, ακόμη αν ξεκινήσουμε από το Κραν Μοντανά, το οποίο εμφανίζεται να απορρίπτει, για να δίδει την ευκαιρία σε ημετέρους να εμφανίζουν τις ήττες ως νίκες:

Πρώτον,  τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 23ης Μαρτίου, για τα οποία όλοι ήταν ικανοποιημένοι και θεωρούν ως σημαία. Τα εν λόγω συμπεράσματα αναφέρουν ότι η Τουρκία θα πρέπει να τερματίσει κάθε παράνομη δράση της εντός της κυπριακής ΑΟΖ, περιλαμβανομένης και εκείνης του «Μπαρμπαρός».

Δεύτερον, η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι εκλιπούσα.  Συνιστά κράτος μέλος του ΟΗΕ και της Ε.Ε., η οποία στα συμπεράσματα της 23ης Μαρτίου αναφέρεται στην υποχρέωση της Τουρκίας να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της με την Κυπριακή Δημοκρατία και να την αναγνωρίσει, όπως άλλωστε αναφέρει η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005.




Σε αυτά προστίθεται και το Πρωτόκολλο 10, που τονίζει ρητώς ότι εντάσσεται ολόκληρη η Κυπριακή Δημοκρατία  στην Ε.Ε. με αναστολή του κεκτημένου στο βόρειο τμήμα της λόγω της υφιστάμενης κατάστασης, δηλαδή της κατοχής. Διευκρινίζεται,  δε, ότι για την άρση της αναστολής χρειάζεται ομοφωνία. Άρα δεν μπορεί να ενταχθεί το βόρειο τμήμα της Κύπρου στο κεκτημένο χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του επίσημου κράτους, που είναι, με βάση τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και την αντιδήλωση της Ε.Ε., η Κυπριακή Κυβέρνηση. Επί  τούτων δε, στηρίζονται νομικώς και πολιτικώς, όσα έχουμε ήδη αναφέρει: Εάν, δηλαδή, θέλει ο Ακιντζί κοινή επιτροπή για το φυσικό αέριο, η εν λόγω επιτροπή να τεθεί υπό τους νόμους και τη συνταγματική έννομη τάξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Επιπροσθέτως, δεν μπορούν να γίνουν δεχτές οι παράνομες συμφωνίες ψευδοκράτους και της τουρκικής εταιρείας πετρελαίου. Αυτή είναι η βάση των συνομιλιών για λύση. Αυτό το νομικό πλαίσιο μάς προσφέρει η Ε.Ε. Και θωρακίζει τον Πρόεδρο και το κράτος. Στο χέρι του ίδιου ως θεσμού είναι να το προτάξει ή να το βάλει εκ νέου στο ράφι. Εάν επιλέξει την πεπατημένη, τότε για οτιδήποτε αρνητικό συμβεί δεν ευθύνονται ούτε η Ε.Ε. ούτε ο ΟΗΕ ούτε οι ΗΠΑ και η Ρωσία. αλλά εμείς οι ίδιοι…


tanea-diaspora.net