Η Δυτική επέμβαση στην Ουκρανία στόχευε στην αλλαγή καθεστώτος, για την αποσταθεροποίηση της Ρωσίας και την προώθηση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στα σύνορά της.
FINIAN CUNNINGHAM |Strategic
Culture, 18.05.2018 |
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Αυτή την εβδομάδα ο
Πρόεδρος Πούτιν εγκαινίασε μιαν νέα γέφυρα 19 χιλιομέτρων, που συνδέει την
χερσόνησο της Κριμαίας με την Νότια Ρωσία. Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στην
κατεχόμενη Παλαιστίνη, συνέβαινε μια σφαγή από Ισραηλινούς στρατιώτες, με την
πλήρη υποστήριξη των ΗΠΑ, που εγκαινίαζαν μια νέα πρεσβεία.
Τα δυο γεγονότα δεν
είναι τόσο άσχετα όσο θα μπορούσε να νομίσει κανείς με την πρώτη ματιά. Και τα
δύο συνδέονται με «προσάρτηση» -την μια μυθολογική, την άλλη πολύ πραγματική.
Αλλά η Δυτική υποκρισία κατασκευάζει
γεγονότα.
Ενώ οι Αμερικανοί
επίσημοι άνοιγαν την νέα πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ με τελετουργία και
πανηγυρικούς, κάπου 60 άοπλοι Παλαιστίνιοι διαδηλωτές σκοτώνονταν ψύχραιμα από
Ισραηλινούς επίλεκτους σκοπευτές. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν οκτώ παιδιά. Χιλιάδες
άλλοι σακατεύτηκαν από ένσφαιρα πυρά. Η
αιματοχυσία θα αυξηθεί στις μέρες που έρχονται.
Η μετατόπιση της
αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην κατεχόμενη από το Ισραήλ πόλη της
Ιερουσαλήμ, που διέταξε ο Πρόεδρος Τραμπ, αποδοκιμάστηκε από την πλειονότητα
των κρατών. Η αμερικανική κίνηση προκαταλαμβάνει οποιονδήποτε διακανονισμό
ειρήνης, που προβλεπόταν να καθιερώσει τα ανατολικά Ιεροσόλυμα ως πρωτεύουσα
του μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους.
Η απόφαση του Τραμπ να
μεταφέρει την αμερικανική πρεσβεία προσυπογράφει εμπράκτως τις ισραηλινές
διεκδικήσεις επί ολόκληρης της Ιερουσαλήμ, ως της «αδιαίρετης πρωτεύουσας του
Εβραϊκού Κράτους». Το Ισραήλ έχει καταλάβει όλη την Ιερουσαλήμ από τον πόλεμο
του 1967, παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο.
Με άλλα λόγια, η
Ουάσιγκτον μετακινήθηκε, από την σιωπηρή αποδοχή, σε απροκάλυπτα συνένοχη
πολιτική ευθυγράμμιση με την ισραηλινή προσάρτηση παλαιστινιακών εδαφών, προσάρτηση που
συνεχίζεται με επεκτάσεις επί επτά δεκαετίες από της ιδρύσεως του κράτους του
Ισραήλ το 1948. Η τώρα ντε φάκτο αμερικανική έγκριση της προσάρτησης της
Ιερουσαλήμ, που σηματοδοτήθηκε με το άνοιγμα εκεί της αμερικανικής πρεσβείας,
είναι το επιστέγασμα 70 χρόνων ισραηλινής επέκτασης και κατοχής.
Στο μεταξύ, τα εγκαίνια
από τον Πούτιν της γέφυρας, που συνδέει την νότια Ρωσία με την Κριμαία,
αποτελεί μιαν επίκαιρη υπόμνηση της ασύστολης υποκρισίας του αμερικανικού
κράτους και των Ευρωπαίων συμμάχων του.
Αφότου η Κριμαία ψήφισε
με 96% την επανένωσή της με την ιστορική πατρίδα της, Ρωσία, στο δημοψήφισμα
του 2014, η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της δεν έπαψαν να διαμαρτύρονται για την
δήθεν «προσάρτηση της Κριμαίας» από την
Μόσχα.
Περιφρονώντας το γεγονός
ότι ο λαός της Κριμαίας παρακινήθηκε να οργανώσει το δημοψήφισμα για την ένωση
από το αιματηρό πραξικόπημα στην Ουκρανία, τον Φεβρουάριο του 2014, από οργανωμένους νέο-ναζί υποστηριζόμενους από
την CIA, εναντίον μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης. Ο
πληθυσμός της Κριμαίας ψήφισε σε ένα ειρηνικά οργανωμένο δημοψήφισμα (και υπό
διεθνή εποπτεία), να αποχωριστεί από την Ουκρανία και να επανενωθεί με την
Ρωσία, της οποίας ήταν τμήμα από το 1783, μέχρι το 1954 που ο Ουκρανός Κρουτσώφ
την υπήγαγε αυθαίρετα στην αρμοδιότητα της Σοβιετικής Δημοκρατίας της
Ουκρανίας.
Επί τέσσερα χρόνια τώρα, οι
Δυτικές κυβερνήσεις, τα συστημικά ΜΜΕ, οι «δεξαμενές σκέψεις» όπως και η
διευθυνόμενη από τις ΗΠΑ στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ, οργάνωσαν μιαν εντατική
αντιρωσική εκστρατεία οικονομικών κυρώσεων, σπίλωσης και προσβλητικών
κηρυγμάτων, όλων από της έδρας του αυθαίρετου ισχυρισμού ότι η Ρωσία
«προσάρτησε» την Κριμαία.
Οι σχέσεις ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής
΄Ενωσης με την Ρωσία ωθήθηκαν στον καταψύκτη ενός νέου και ενδεχόμενα
καταστροφικού Ψυχρού Πολέμου, με υποτιθέμενο κίνητρο την αρχή ότι η Μόσχα
παραβίασε το Διεθνές Δίκαιο και άλλαξε τα σύνορα δια της βίας. Και η δήθεν
«προσάρτηση» της Κριμαίας προβάλλεται ως ένδειξη ότι η Μόσχα απειλεί την Ευρώπη
με επεκτατική επιδρομή. Ο Πούτιν καθυβρίστηκε ως «νέος Χίτλερ» ή «Νέος Στάλιν»
ανάλογα με τον ιστορικό αναλφαβητισμό του
κατηγόρου.
Αυτή η Δυτική διαστρέβλωση των
γεγονότων που συνέβησαν στην Ουκρανία το 2014 και στην συνέχεια, μπορεί γρήγορα
να αποστομωθεί, με την παράθεση ακλόνητων γεγονότων ως κραυγαλέα πλαστογραφία
για την συγκάλυψη της πραγματικά παράνομης παρέμβασης της Ουάσιγκτον και των
συμμάχων της στις κυρίαρχες υποθέσεις της Ουκρανίας. Σε συντομία, η Δυτική
επέμβαση στην Ουκρανία στόχευε στην αλλαγή καθεστώτος, για την αποσταθεροποίηση
της Ρωσίας και την προώθηση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στα σύνορά της.
Αυτός είναι ο ένας δρόμος για την
κατεδάφιση του Δυτικού αφηγήματος περί Ουκρανίας και Κριμαίας. Με την
παρουσίαση πραγματικών γεγονότων, όπως η καθοδηγημένη από την CΙΑ χρησιμοποίηση επίλεκτων σκοπευτών ψευδούς σημαίας,
που πυροβολούσαν τους διαδηλωτές (σημ: και αστυνομικούς) στο Κίεβο τον Φεβρουάριο του 2014. ΄Η την
συνεχιζόμενη, με Δυτική βοήθεια, στρατιωτική επίθεση, από νέο-φασιστικές
δυνάμεις του Κιέβου, εναντίον των υπό απόσχιση δημοκρατιών του Ντονμπάς,
στην Ανατολική Ουκρανία.
Η άλλη οδός για την κατεδάφιση
του Δυτικού αφηγήματος περνά από
την εξέταση και παρουσίαση του πόσο γνήσιος, ειλικρινής και αδιαίρετος
είναι ο σεβασμός της Δύσης στις αρχές Δικαίου που επικαλείται εναντίον της
προσάρτησης ξένων εδαφών.
Ακούγοντας τις ατέλειωτες οιμωγές
των Δυτικών κυβερνήσεων και των ΜΜΕ για την –σύμφωνα με την εκδοχή τους-
ρωσική προσάρτηση της Κριμαίας, θα
πίστευε κανείς ότι ο υποτιθέμενος σφετερισμός εδαφών αποτελεί βαρύτατη παραβίαση
του Διεθνούς Δικαίου. Και θα περιέβαλλε με απεριόριστο θαυμασμό την αδιάλλακτη
προσήλωση της Ουάσιγκτον και των Ευρωπαίων στην υπεράσπιση της εδαφικής
κυριαρχίας, κρίνοντας από την ιερή αγανάκτησή τους κατά κάθε «προσάρτησης».
Ωστόσο, τα τραγελαφικά εγκαίνια
της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ, συνοδευόμενα από την σφαγή άοπλων,
διαμαρτυρόμενων Παλαιστινίων, δείχνουν ότι
η Δυτική ηθική εξέγερση κατά της «προσάρτησης» δεν είναι παρά μια
θεατρική απάτη. Σε επτά δεκαετίες επεκτεινόμενης παράνομης κατοχής
παλαιστινιακών εδαφών από τους Ισραηλινούς η Ουάσιγκτον και οι Ευρωπαίοι δεν
εκδήλωσαν καμιάν αντίδραση.
Αλλά όταν πρόκειται για την
Κριμαία, μολονότι οι ισχυρισμοί τους είναι αστήρικτοι, οι Δυτικές δυνάμεις δεν
σταματούν να θρηνούν για την «προσάρτησή» της από την Ρωσία, ως εάν πρόκειται
για το μεγαλύτερο έγκλημα στην Ιστορία.
Χειρότεροι από ένοχοι υποκρισίας,
οι ΗΠΑ και η Ε Ε υπήρξαν συνένοχοι δια της σιωπής, επιτρέποντας στο Ισραήλ να
συνεχίζει να προσαρτά ολοένα και περισσότερα παλαιστινιακά εδάφη, παρά την ωμή
παραβίαση του διεθνούς νόμου. Περιοδικές σφαγές και ολόκληροι πληθυσμοί
κρατούμενοι σε βάρβαρη στρατιωτική πολιορκία στην Λωρίδα και της Γάζας και στην
Δυτική Όχθη, ουδέποτε συνάντησαν κάποια αποτελεσματική αντίθεση από τις Δυτικές
δυνάμεις.
Αυτήν την εβδομάδα η Ουάσιγκτον
προχώρησε ένα βήμα περισσότερο, με το να
πανηγυρίσει ουσιαστικά την ισραηλινή προσάρτηση παλαιστινιακού εδάφους,
κατά τον προκλητικότερο τρόπο, με το
άνοιγμα πρεσβείας στην κατεχόμενη Ιερουσαλήμ. Και στην συνέχεια, επιπλέον της
παραβίασης του διεθνούς δικαίου, έχουμε την άσεμνη δήλωση του Λευκού Οίκου του
Τραμπ, που υπερασπίστηκε την σφαγή αόπλων πολιτών ως «μια πράξη αυτό-άμυνας»,
από τους παράνομα κατέχοντες και εξοπλισμένους από τις ΗΠΑ Ισραηλινούς
στρατιωτικούς. Μια άδεια εκτελέσεων από
τον Λευκό Οίκο.
Η πρεσβευτής των ΗΠΑ στον ΟΗΕ
Νίκι Χάλι, επί μήνες κραυγάζει υστερικά κατηγορίες κατά της Ρωσίας για
παραβιάσεις στην Ουκρανία και στην Συρία. Αλλά για τις μαζικές δολοφονίες
Παλαιστινίων αυτήν την εβδομάδα, η Χάλι δεν είπε λέξη. Τα μόνα λόγια της ήταν
συγχαρητήρια στο Ισραήλ για την νέα αμερικανική πρεσβεία στην κατεχόμενη
Ιερουσαλήμ.
΄Ετσι, την επόμενη φορά που θα
ακούσουμε την Ουάσιγκτον και τους Ευρωπαίους συμμάχους της να κάνουν κήρυγμα
για Ρωσία και «προσάρτηση», η μόνη οφειλόμενη απάντηση είναι η περιφρόνηση για
την φτηνή υποκρισία τους και την ουσιαστική αδιαφορία που έμπρακτα δείχνουν για
τα δικαιώματα των Παλαιστινίων και την γενοκτονία αυτού του λαού, υπο μια κατοχή στηριζόμενη
από την Δύση.
Ο FINIAN CUNNINGHAM έχει διατελέσει
ρεπόρτερ, ανταποκριτής σχολιογράφος και στέλεχος μεγάλων βρετανικών και
αμερικανικών ειδησεογραφικών οργανισμών, όσο μπορούσε να γράφει όσα έβλεπε κα
όσα με διασταυρούμενο έλεγχο διαπίστωνε πως παρουσιάζουν τα πραγματικά
γεγονότα. ΄Εχει γράψει πάρα πολλά άρθρα επί διεθνών θεμάτων, που έχουν
δημοσιευθεί σε πολλές γλώσσες.
COMMENTS