Σε διαμελισμό και διανομή εδαφών της Συρίας στοχεύει η προετοιμαζόμενη Νατοϊκή επίθεση. Αποκαλυπτικές πληροφορίες για το σχέδιο δ...
Σε διαμελισμό και διανομή εδαφών της Συρίας στοχεύει η προετοιμαζόμενη Νατοϊκή επίθεση.
Αποκαλυπτικές πληροφορίες για
το σχέδιο διανομής πλουτοπαραγωγικών και στρατηγικών περιοχών μεταξύ ΗΠΑ,
Ισραήλ και Τουρκίας.
Μιχαήλ Στυλιανού 16-9-2018
Η
πρόσφατη μεταστροφή του Προέδρου
Τραμπ από την αρχική πρόθεση απαλλαγής από την επταετή πόλεμο στην Συρία, στην εκδηλούμενη τώρα απόφαση για
συνέχιση αυτού του πολέμου επ’ αόριστον, έχει ως τελικόν αντικειμενικό σκοπό
τον διαμελισμό της χώρας και διανομή μεγάλου μέρους της επικράτειάς της και του
φυσικού πλούτου της μεταξύ συμμάχων.
Την πληροφορία προβάλλουν οι Τάϊμς της Ασίας, σε ανταπόκριση από την Καλιφόρνια της Δρ.
Χριστίνας Λιν, ειδικής σε θέματα εξωτερικής
πολιτικής και ασφάλειας, με μακρά πείρα συνεργασίας με τα αμερικανικά
υπουργεία Αμύνης και Εξωτερικών και το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας. Η εποπτεία
της εστιάζεται τελευταία στις σχέσεις
Κίνας-Μέσης Ανατολής-Μεσογείου.
Την ανατροπή των ειρηνευτικών προθέσεων του Προέδρου Τραμπ στο Συριακό
-διακηρυγμένων προεκλογικά και υποδηλωμένων και κατά την συνάντηση με τον
Βλαντιμίρ Πούτιν στο Ελσίνκι- πλειάδα εγκύρων Αμερικανών αναλυτών αποδίδει σε
ασφυκτική πίεση και εκβιασμούς από τον κλοιό νεοσυντηρητικών που τον περιβάλλει
και από τους στενούς οικογενειακούς και εκλογικούς δεσμούς του με
χρυσοκάνθαρους παράγοντες του εβραϊκού λόμπυ.
Θερμός υποστηρικτής του, ο γνωστότατος δημοσιολόγος Πάτρικ Μπιουκάναν,
διαπιστώνει, σε πρόσφατο άρθρο του, ότι ο Πρόεδρος πέρασε στο στρατόπεδο των
νεοσυντηρητικών (όπως χαρακτηρίζεται συνοπτικά
κυρίαρχο τμήμα της αμερικανικής «πολιτικής ελίτ», από πρώην Τροτσκιστές,
εβραϊκής κυρίως καταγωγής).
Την ριζική μεταστροφή του στο
Συριακό ο Πρόεδρος Τραμπ φρόντισε να γνωστοποιήσει μέσω των γνωστών μηνυμάτων
Τουίτερ, με κλιμακούμενης οξύτητας απειλές κατά την συριακής κυβέρνησης, πρώτα
κατά της χρήσης χημικών στην επίθεση κατά του προγεφυρώματος της Αλ Κάϊντα στο
Ιντλίμπ και στην συνέχεια απλά εναντίον κάθε βομβαρδισμού του τελευταίου οχυρού των
Τζιχαντιστών με θύματα αμάχους.
Του Αμερικανού Προέδρου είχε προηγηθεί ο Σύμβουλός του σε
θέματα Ασφάλειας κ.Τζων Μπόλτον, με απρόκλητα τελεσίγραφα κατά της χρήσης
χημικών όπλων, που σηματοδότησαν την σχετική συμφωνική συναυλία των συστημικών
ΜΜΕ αλλά και τις αποκαλυπτόμενες -με
βιντεογράφηση- προετοιμασίες «Επιχείρησης Ψευδούς Σημαίας», από Λευκά
Κράνη και τρομοκράτες στο Ιντλίμπ.
Ο κ. Τζον Μπόλτον έχει μακρύ ιστορικό και εδραιωμένη φήμη ακούραστου υπερασπιστή των συμφερόντων των
πολεμικών βιομηχανιών και υπηρεσιών, και δημοφιλέστατου ομιλητή συγκεντρώσεων μεγάλων και ισχυρών εβραϊκών
οργανώσεων.
Η κ. Χριστίνα Λιν στο άρθρο των Άσιαν Τάϊμς, επικαλείται τον Βόλφγκαγκ
Μυλμπέργκερ, ειδικό των σχέσεων Ε.Ε.-Μέσης Ανατολής να δηλώνει ότι «το Ιντλίμπ είναι οχυρό με
ενδεχομένως περισσότερους από 100.000 πολεμικά ψημένους Τζιχαντιστές , που κρύβονται ανάμεσα σε
άμαχους πολίτες»
Ωστόσο,
παρά το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον αναγνωρίζει ότι η επαρχία του Ιντλίμπ είναι
άντρο της Αλ-Κάϊντα και καταφύγιο
Τζιχαντιστών από 100 και πλέον χώρες, ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία καλούν
την Γερμανία να συμμετάσχει στους σχεδιασμένους βομβαρδισμούς εναντίον της
Συρίας, μόλις ο Μπάσαρ Αλ Άσαντ δώσει το πράσινο φως «βομβαρδίζοντας με χημικά».
Η Χριστίνα Λιν απορεί γιατί να πιστεύει η
Ουάσιγκτον πως ο ΄Ασαντ θα
προκαλέσει εσκεμμένα συμμαχικούς βομβαρδισμούς της χώρας του, αφού βρίσκεται
στον επίλογο του νικηφόρου πολέμου κατά των τρομοκρατών. Αλλά είναι φανερό,
σημειώνει, ότι η Ουάσιγκτον προτίθεται να εμποδίσει την Συρία να ανακτήσει την
κυριαρχία της στο Ιντλίμπ.
Το Σχέδιο Διαμελισμού και διανομής
Και εδώ η αρθρογράφος έρχεται στην εξήγηση του όλου αινίγματος. Αναφέρει
ότι η Rand Corporation, μια από τις λεγόμενες «δεξαμενές σκέψης», (δηλαδή
επιτελεία σχεδιασμού και υπαγόρευσης της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής),
έχει ετοιμάσει ένα σχέδιο διανομής της επικράτειας της Συρίας, που εκχωρεί στις
ΗΠΑ το Βόρειο-Ανατολικό τμήμα της χώρας, στην Τουρκία το Βόρειο-Δυτικό, στο
Ισραήλ και την Ιορδανία το Νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας και στην Ρωσία και στο
Ιράν την παράκτια περιοχή και μεγάλο μέρος της συριακής ερήμου…
Η αμερικανική ζώνη θα περιλαμβάνει τις πετρελαιοπηγές, οι οποίες προ του πολέμου απέδιδαν τα 90% της
συριακής παραγωγής πετρελαίου, ενώ στον έλεγχο του Ισραήλ θα περιέλθουν τα υπόγεια αποθέματα πετρελαίου που
ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στα Υψώματα του Γκολάν, μέρος των οποίων κατέχει
παράνομα. Ο έλεγχος του Ιντλίμπ από την Τουρκία, ως ασφαλές άσυλο τρομοκρατών,
θα εξασφαλίσει την συνεχή πίεση επί της συριακής κυβέρνησης, ενώ μια
διαμελισμένη Συρία θα είναι ανίσχυρη και θα αδυνατεί να προσφέρει βιώσιμο
ορμητήριο στο Ιράν και στην Εσμπολά κατά του Ισραήλ…
Τις πληροφορίες για την απόφαση εφαρμογής αυτού του σχεδίου επιβεβαιώνουν
οι προ δεκαημέρου αποκαλύψεις αραβικών πηγών, που δεν διαψεύσθηκαν από επίσημες
αμερικανικές και συριακές πηγές, για πρόσφατη μυστική επίσκεψη υψηλών
αξιωματούχων αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στον Σύρο Πρόεδρο ΄Ασαντ, με
πρόταση αμερικανικής απόσυρσης από την Συρία υπό τρεις όρους, τους οποίους
αυτός απέρριψε.
Πρώτος όρος ήταν η σύναψη σύμβασης για την εκχώρηση δικαιωμάτων
εκμετάλλευσης συριακών πηγών πετρελαίου της Βόρειο-Ανατολικής Συρίας στην
αμερικανική εταιρεία Exxon-Mobil.
Δεύτερος όρος ήταν η αποχώρηση των δυνάμεων του Ιράν από την συριακή
επικράτεια, ή περιορισμός τους στο Νότιο-Δυτικό τμήμα της χώρας.
Και ο τρίτος όρος ήταν να γνωστοποιηθούν στην αμερικανική πλευρά όλα τα
στοιχεία των αιχμαλωτισμένων ή επισημασμένων από τις συριακές υπηρεσίες
τρομοκρατών ξένης προέλευσης.
(Ο τελευταίος όρος πιθανώς εξηγείται από πληροφορίες των αλογόκριτων μέσων
κοινωνικής επικοινωνίας περί εκατοντάδων
ίσως αιχμαλώτων πρακτόρων, εκπαιδευτών και οπλιτών «συμμαχικών δυνάμεων.»)
Την δημοσίευση αυτών των αποκαλύψεων, που συνέπεσε με την κλιμάκωση των
προετοιμασιών για «συντριπτική αυτή τη φορά» συμμαχική επίθεση κατά της Συρίας
(Μπόλτον), ακολούθησε αιφνίδια επίσκεψη του Ιρανού υπουργού Αμύνης στην Δαμασκό
και συμφωνία συντονισμένης απάντησης σε ενδεχόμενη εχθρική επιδρομή.
Η Βρετανική Συνεισφορά
Στην προετοιμασία του διεθνούς κλίματος υποδοχής μιας τέτοιας συμμαχικής
(Νατοϊκής) επίθεσης, η Βρετανία της Τερέζας Μέϊ συνεχίζει την προβολή του σε
στυλ «Αστερίξ» κατασκοπευτικού Σίριαλ
«Νόβιτσοκ», με πρώην Ρώσο κατάσκοπο που δολοφονείται μετά θυγατέρας, με
δραστικότατο ρωσικό χημικό παρασκεύασμα, αλλά επιζεί και απάγεται –μετά της
Ρωσίδας θυγατέρας- (από τις βρετανικές υπηρεσίες) εις άγνωστο σημείο του
πλανήτη και την μετά εξάμηνο επισήμανση των δραστών, «εντολοδόχων του Πούτιν»,
που αποκαλύπτονται απλοϊκοί και ανίδεοι Ρώσοι τουρίστες ,σε δημόσια ανάκρισή
τους από την διευθύντρια του διεθνούς ρωσικού δικτύου Russia Today.
Κραυγαλέα επιδίωξη του βρετανικού κατασκοπευτικού αφηγήματος είναι να
προβληθεί και η Μόσχα, δίπλα στην Δαμασκό, δολοφόνος της ανθρωπότητας με χημικά
και άρα στερημένη ηθικού κύρους για να αντιταχθεί στην συμμαχική επίθεση
κολασμού της Συρίας, με βέτο στον ΟΗΕ και αμυντική συμπαράταξη, σαν σύμμαχος
και προσκεκλημένη της Συρίας. Παλαιά αλλά παρηκμασμένη η τέχνη της ψευδούς
σημαίας στην κάποτε θαλασσοκράτειρα.
Οι Κινεζικές Προεκτάσεις
Η Χριστίνα Λιν προχωρεί με τις ενδεχόμενες κινεζικές προεκτάσεις της
αναμενόμενης διεθνώς απειλητικής κλιμάκωσης και διεύρυνσης της σύρραξης στην
Συρία, αναφέροντας ότι ενώ η Κίνα θα προτιμούσε να μην αναμιχθεί στην επαπειλούμενη
πολεμική εμπλοκή, αντιμετωπίζει όμως με
έντονη ανησυχία μιαν ενδεχόμενη Δυτική παρεμπόδιση της συριακής ανάκτησης του
ελέγχου στο Ιντλίμπ, ως απειλή για τα δικά της εθνικά συμφέροντα. Και αυτό για
δυο λόγους:
Πρώτον επειδή αναμόρφωση των συνόρων στη Μέση Ανατολή μπορεί να οδηγήσει σε
νέες αντιλήψεις περί κράτους και κυριαρχίας, όχι μόνο στην δεδομένη περιοχή
αλλά και αλλού στον ισλαμικό κόσμο, όπως στην Κεντρική Ασία και το Σινγιάνγκ.
Και δεύτερο και πολύ οξύτερο: Μεταξύ των δεκάδων χιλιάδων ισλαμιστών
τρομοκρατών στο Ιντλίμπ περιλαμβάνονται χιλιάδες ίσως Ουιγούροι Μουσουλμάνοι
αυτονομιστές, εξοπλισμένοι και εκπαιδευμένοι από εκπαιδευτές του ΝΑΤΟ, που
παραδοσιακά καλλιεργούνται και χρησιμοποιούνται από την CIA - και την Τουρκία- με στόχο μιαν εξέγερση στην κινεζική
επαρχία του Σινγιάνγκ και την δημιουργία ενός ανεξάρτητου Ανατολικού
Τουρκεστάν.
Στην δράση αυτού του στοιχείου οφείλεται σειρά βομβιστικών επιθέσεων το
1997 στην επαρχία και κατά της κινεζικής πρεσβείας στο Κιργιστάν το 2016.
Η Δυτική συμμαχία υποθάλπει και βοηθεί με κάθε μέσο αυτό το αυτονομιστικό
κίνημα, οι ΗΠΑ υποστηρίζουν το «Παγκόσμιο Συνέδριο Ουϊγούρων» με έδρα στο
Μόναχο και αποβλέπουν στην συγκρότηση ανεξάρτητου κράτους στο Σινγιάνγκ για την δημιουργία φραγμού στο μεγαλεπήβολο
κινεζικό σχέδιο των δρόμων του μεταξιού και η Τουρκία βλέπει σε αυτό την
επέκταση της στρατηγικής της εμβέλειας στην κεντρική Ασία.
Αυτά τα δεδομένα κινούν τις επαναλαμβανόμενες πληροφορίες περί κινεζικής
συμμετοχής στην άμυνα της Συρίας, στην περίπτωση της «συντριπτικής αυτή την φορά» επίθεσης, που
απείλησε ο Τζων Μπόλτον.
Συμμαχική παλιννόστηση της Τουρκίας;
Μετά την ψυχρολουσία στην τριμερή
συνάντηση με τους προέδρους Ρουχανί και Πούτιν στην Τεχεράνη και την ειρωνική
απόρριψη από τον Πούτιν, ενώπιον των φακών της τηλεόρασης, της πρότασής του Ερντογάν
για «ανθρωπιστική εκεχειρία» στο Ιντλίμπ
(«έχανε τα λόγια του στον διάλογο και έκανε χοντρά λάθη γραμματικής», ανέφερε
Τούρκος σχολιαστής στο «Αλ Μόνιτορ» Μέσης Ανατολής), ο «Σουλτάνος» (κατά τον
τίτλο που του αποδίδει το Russia Insider) σκόνταψε στα αδιαπέραστα όρια του διπλού παιχνιδιού και ανέστρεψε
πρύμναν.
Οι προχθεσινές πληροφορίες για επιδεικτικές πλέον νέες τουρκικές αποστολές όπλων και
πυρομαχικών στους πολιορκημένους και υπό την ανθρωπιστική Δυτική προστασία
τρομοκράτες της Αλ Κάϊντα και αποκεφαλιστές του «Ισλαμικού Κράτους» στο Ιντλίμπ,
με τουρκικές παραινέσεις για μακρά και παρατεταμένη μάχη και η παράλληλη
αποστολή τουρκικών ενισχύσεων από ειδικές δυνάμεις, με τανκς και τεθωρακισμένα
οχήματα, είναι γενικώς αποκαλυπτικές και ειδικώτερα σκληρά σωφρονιστικές για
ελλαδίτες στρατηγικούς σαλτιμπάγκους:
Αποδεικνύουν ότι η ΄Αγκυρα, ενώπιον του αδιεξόδου στην ανατολική εκδρομή της
και υπό τον αμερικανική οικονομικό πόλεμο,, αξιοποιεί την αναμέτρηση στο
Ιντλίμπ ως διάδρομο διακριτικής παλιννόστησης στην συμπαράταξη ΝΑΤΟ και Ισραήλ στην
Συρία -προφανώς με τις φιλόστοργες συμβουλές και διευκολύνσεις της γερμανικής
διπλωματίας.
COMMENTS