Την Χρήση τους περιγράφει στρατιωτικό εγχειρίδιο του Πενταγώνου, που αποκάλυψε η ομάδα Wikileaks .
[Πολύτιμο βοήθημα σωστής ανάγνωσης και αξιολόγησης των ειδήσεων, και σχολίων ξένων και ντόπιων ελεγχόμενων ΜΜΕ, για συγκρούσεις, κρίσεις, εξεγέρσεις και ανατροπές, στην σημερινή χαώδη διεθνή ζωή -αλλά και σωστής διάγνωσης για την σημερινή κατάσταση της χώρας- το εκρηκτικό περιεχόμενο του παρόντος άρθρου αποκαλύπτει και τεκμηριώνει, ως αδιάψευστη πραγματικότητα, όσα και η εμπειρία της εθνικής μας συντριβής την τελευταία οκταετία (όπως και οι δεινές εμπειρίες της Κύπρου) είχαν γεννήσει ως υπόνοιες στον νου ορισμένων οξυδερκών πνευμάτων, που ωστόσο, κατά την διατύπωσή τους, προκαλούσαν ορυμαγδό καταδίκης -με την κατηγορία του «συνωμοσιολόγου»- κάθε τολμητία αρνητή της εισαγμένης μαζοχιστικής ερμηνείας του «εμείς τα φάγαμε». Καταγγελίες εγκυρότατων Αμερικανών οικονομολόγων , όπως οι Michael Huston και o Paul Graig Roberts, για τον ρόλο αυτών των υποχείριων «διεθνών» οργανισμών στην ελληνική καταστροφή, αγνοήθηκαν αφ’ υψηλού από τα λεγόμενα μέσα ενημέρωσης και από αλληλοδιάδοχες κυβερνήσεις υποβολείς τους. Γεγονός που εξηγείται ίσως (;) και από την παράγραφο του αμερικανικού στρατιωτικού εγχειριδίου ανορθόδοξου πολέμου, που αναφέρεται στην συνεργασία και μυστικών υπηρεσιών για τον «εντοπισμό, στο ανθρώπινο πεδίο, στοιχείων προσφερόμενων σε οικονομική δέσμευση»...]
Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού
Το « Αμερικανικό Εγχειρίδιο Πραξικοπήματος» που πρόβαλαν πρόσφατα οι Wikileaks προσφέρει την επιβεβαίωση ότι η λεγόμενη «ανεξαρτησία» οικονομικών οργανισμών όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ είναι ψευδαίσθηση και ότι αυτοί οι θεσμοί συγκαταλέγονται στα «οικονομικά όπλα» που έχει σε τρέχουσα χρήση η αμερικανική κυβέρνηση για να υποτάσσει χώρες στις θελήσεις της.
Σε διαρρεύσαν στρατιωτικό εγχειρίδιο περί «ανορθόδοξου πολέμου», που πρόσφατα προβλήθηκε στην δημοσιότητα από τους Wikileaks, ο Αμερικανικός Στρατός πιστοποιεί ότι μεγάλοι διεθνείς χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί –όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ και ο ΟΟΣΑ- χρησιμοποιούνται από τις ΗΠΑ ως ανορθόδοξα οικονομικά «όπλα σε περιόδους συγκρούσεως, μέχρι και περιλαμβανομένου του μεγάλης έκτασης γενικού πολέμου», όπως και για την « υπαγόρευση των πολιτικών επιλογών και της συνεργασίας κρατικών κυβερνήσεων».
Το αποκαλυπτικό έγγραφο, επίσημα τιτλοφορούμενο“Field Manual (FM) 3-05.130, Army Special Operations Forces Unconventional Warfare” ( Εγχειρίδιο Πεδίου (αγώνα), Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων Ανορθόδοξου Πολέμου), εκδόθηκε αρχικά το 2008 και προβλήθηκε ιδιαίτερα από τους Wikileaks τελευταία σε συσχετισμό με τα γεγονότα στην Βενεζουέλα. Στην αρχική αποκάλυψή του οι Wikileaks το είχαν τιτλοφορήσει «στρατιωτικό εγχειρίδιο αλλαγής καθεστώτων».
What's happening with Venezuela? @WikiLeaks' publication of US coup manual FM3-05.130, Unconventional Warfare [UW], provides insight— WikiLeaks (@wikileaks) 28 Ιανουαρίου 2019
DOS=Department of State
IC=Intelligence Community
UWOA=UW operations area
ARSOF=US Army Special Operations Forceshttps://t.co/8q4oQfsMzY pic.twitter.com/ez0tGqheSw
Το στρατιωτικό εγχειρίδιο έχει 248 σελίδες. Οι Wikileaks εφιστούν την προσοχή στο ανωτέρω κεφάλαιο με τίτλο «Χρηματοπιστωτικό Εργαλείο Αμερικανικής Εθνικής Ισχύος και Ανορθόδοξου Πολέμου». Αυτό το κεφάλαιο ειδικότερα αναφέρει ότι η αμερικανική κυβέρνηση ασκεί «μονομερή και έμμεση εξουσία μέσω της πειστικής (πιεστικής) επίδρασής της σε διεθνείς και εσωτερικούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς σε θέματα χορήγησης και όρους δανείων, δωρεών ή άλλης χρηματοπιστωτικής βοήθειας σε κρατικούς ή μη παράγοντες». Και ειδικότερα κατονομάζει την Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ, τον ΟΟΣΑ όπως και την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS), ως « Διπλωματικούς-Χρηματοπιστωτικούς Χώρους Αμερικανικής Δωσιδικίας» για αυτούς τους χειρισμούς.
Το εγχειρίδιο επίσης εξαίρει την «κρατική χειραγώγηση της φορολογίας και των επιτοκίων» σε συνδυασμό με άλλα «νομικά και γραφειοκρατικά μέτρα» για «το άνοιγμα και το κλείσιμο χρηματοπιστωτικών κρουνών» και σημειώνει ότι η Αμερικανική Υπηρεσία Ελέγχου Ξένων Κεφαλαίων του Υπουργείου Οικονομικών(OFAC) -η οποία επιστατεί των κυρώσεων επί άλλων εθνών, όπως η Βενεζουέλα- «έχει μακρά ιστορία διεξαγωγής οικονομικών πολέμων, πολύτιμη για κάθε επιχείρηση (ανορθόδοξου πολέμου) των Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων Στρατού (OFAC)».
Αυτό το κεφάλαιο του εγχειριδίου συνεχίζει αναφέροντας ότι αυτά τα χρηματοπιστωτικά όπλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να δημιουργήσουν «οικονομικά κίνητρα ή αντικίνητρα προκειμένου να πείσουν ανταγωνιστές, συμμάχους ή εντολοδόχους να αλλάξουν την στάση τους στο στρατηγικό, τακτικό, ή εκτελεστικό επίπεδο». Αναφέρει επίσης ότι τέτοιες επιχειρήσεις ανορθόδοξου πολέμου διεξάγονται σε υψηλό συντονισμό με το Στέϊτ Ντιπάρτμεντ και με τις μυστικές υπηρεσίες για να εξακριβωθεί « ποια στοιχεία στο ανθρώπινο επίπεδο προσφέρονται καλύτερα σε οικονομική δέσμευση, στην περιοχή επιχειρήσεων ανορθόδοξου πολέμου».
Ο ρόλος αυτών των «ανεξάρτητων» διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, ως προεκτάσεων της αμερικανικής αυτοκρατορικής κυριαρχίας αναπτύσσεται αλλού στο εγχειρίδιο και διάφοροι από αυτούς τους οργανισμούς περιγράφονται με λεπτομέρειες σε παράρτημα, υπό τον τίτλο «Το Χρηματοπιστωτικό όργανο της Εθνικής Ισχύος». Ειδικά το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα κατατάσσονται σε δύο κατηγορίες, ως Χρηματοπιστωτικά και Διπλωματικά ΄Οργανα της αμερικανικής Εθνικής Εξουσίας και ως οργανικά μέρη αυτού που το εγχειρίδιο αποκαλεί «το Παρόν Σύστημα Παγκόσμιας Διακυβέρνησης.»
Επιπλέον αναφέρει ότι το αμερικανικό στράτευμα «κατανοεί ότι η σωστά συντονισμένη καθοδήγηση της οικονομικής ισχύος μπορεί και πρέπει να αποτελεί ένα συστατικό τμήμα του ανορθόδοξου πολέμου», υποδηλώνοντας ότι αυτά τα όπλα είναι μόνιμο χαρακτηριστικό των εκστρατειών ανορθόδοξου πολέμου που διεξάγουν οι ΗΠΑ.
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι η χρήση αυτών των οικονομικών όπλων ανήκει στην αρμοδιότητα του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας, επικεφαλής του οποίου είναι τώρα ο Τζων Mπόλτον (της ιστορικής τηλεοπτικής ομολογίας, ότι το πετρέλαιο της Βενεζουέλας αφορά τις αμερικανικές εταιρείες και τα αμερικανικά συμφέροντα.)
Μολονότι το εγχειρίδιο ανορθόδοξου πολέμου εντυπωσιάζει γράφοντας τόσο απροκάλυπτα ότι «ανεξάρτητοι οικονομικοί θεσμοί» όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ είναι στην πραγματικότητα το μακρύ χέρι της αμερικανικής εξουσίας, αναλυτές είχαν από δεκαετίες επισημάνει ότι αυτοί οι οργανισμοί συστηματικά προωθούσαν τις αμερικανικές βλέψεις στο εξωτερικό.
Πράγματι ο μύθος της ανεξαρτησίας της Διεθνούς Τράπεζας και του ΔΝΤ καταρρέει μόλις απλά κοιτάξει κανείς την δομή και την χρηματοδότηση αυτών των οργανισμών. Η Παγκόσμια Τράπεζα έχει την έδρα της στην Ουάσιγκτον και ο κυβερνήτης της είναι ανέκαθεν Αμερικανός πολίτης που επιλέγει και διορίζει ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Και οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος της τράπεζας, θέση που της δίνει και το αποκλειστικό δικαίωμα στο βέτο, εναντίον ανεπιθύμητης στις ΗΠΑ απόφασης του συμβουλίου των μετόχων, για την οποία απαιτείται πλειοψηφία 85%. Επιπλέον ο Αμερικανός υπουργός των Οικονομικών λειτουργεί και ως κυβερνήτης της Παγκόσμιας Τράπεζας. Σήμερα αυτός είναι ο κ. Στηβ Μνούχιν, πρώην στέλεχος της Γκόλτμαν Σακς.
Μολονότι το ΔΝΤ διαφέρει κατά την δηλωμένη αποστολή του από την Παγκόσμια Τράπεζα, και αυτό εξαρτάται από την επιρροή και την χρηματοδότηση της αμερικανικής κυβέρνησης. ΄Εχει και αυτό την έδρα του στην Ουάσιγκτον και την αμερικανική κυβέρνηση ως τον μεγαλύτερο μέτοχο –τον κατά πολύ μεγαλύτερο, ιδιοκτήτη του 17,46% των μετοχών και που επίσης πληρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό εξόδων συντήρησης του οργανισμού, καταβάλλοντας 164 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.
Μολονότι οι ΗΠΑ δεν εκλέγουν τον διοικητή του ΔΝΤ, ελέγχουν την πολιτική του ΔΝΤ, ως ο μεγαλύτερος χρηματοδότης, απειλώντας να διακόψουν την χρηματοδότησή του εάν δεν συμμορφώνεται με τις υποδείξεις της Ουάσιγκτον.
Ως αποτέλεσμα αυτής της άνισης επιρροής των ΗΠΑ στην λειτουργία αυτών των θεσμών, αυτοί οι οργανισμοί χρησιμοποίησαν τα δάνεια και τις επιχορηγήσεις τους για να παγιδεύσουν έθνη στις δαγκάνες του χρέους και επέβαλαν στις δέσμιες κυβερνήσεις προγράμματα «οικονομικής μεταρρύθμισης», τα οποία οδηγούν στην μαζική ιδιωτικοποίηση της κρατικής περιουσίας, στην απορρύθμιση και στην λιτότητα -μέτρα επωφελή για ξένες μεγάλες επιχειρήσεις, σε βάρος της τοπικής οικονομίας.
Συχνά, αυτοί οργανισμοί (Παγκόσμια Τράπεζα, ΔΝΤ) – με πιέσεις στις χώρες να απορρυθμίσουν τον χρηματοπιστωτικό τομέα τους και με συναλλαγές διαφθοράς με κρατικούς παράγοντες- δημιουργούν οι ίδιοι τα οικονομικά προβλήματα, που στην συνέχεια ορμούν για να «επιλύσουν».
Με δεδομένους τους δεσμούς της αμερικανικής κυβέρνησης με τους τρείς διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, δεν είναι παράξενο ότι στην Βενεζουέλα, ο αυτοδιορισμένος (με υπόδειξη του Αμερικανού Αντιπροέδρου Πενς) «προσωρινός πρόεδρος» Χουάν Γκουάϊντό, ζήτησε δάνειο από το ΔΝΤ, για να χρηματοδοτήσει την παράλληλη κυβέρνησή του.
COMMENTS