Όταν πέντε τσαντισμένοι «καθημερινοί πολίτες» συζητούν για «ένοπλη δράση», αξίζει να κρυφακούς...(σσστ, κάτι ψήνεται...λες να βγει το καλσόν σε λίγο;)
Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
- Δε νομίζω ότι θα ήταν σκόπιμο ν’ανοίξουμε τέτοιο πόλεμο. Άσε που δε θα τα βγάλουμε πέρα.
- Κύριοι, η πρώτη κουβέντα που ακούγεται μετά από κάθε χτύπημα είναι: καλά, αν είχαν τα κότσια, ας πήγαιναν να χτυπήσουν σκληρούς και θωρακισμένους στόχους. Κι όχι μικρούς.
- Μια Ομάδα Αντάρτικου Πόλης οφείλει να πληροί κάποιους κανόνες...κι ο πρώτος όλων είναι να έχει συνείδηση της ισχύος της. Μέχρι που φτάνει ο ίσκιος της και να μην τον ξεπερνάει.
- Τρίχες. Η Ισχύς είναι κάτι πολύ σχετικό.
- Αυτό είπα κι εγώ. Έχει άμεση σχέση και συνάρτηση με το πόσα χέρια και ντουφέκια διαθέτεις. Κι όλα τα συμπαρομαρτούντα.
- Καλό αλλά παλιό το παίγνιο με τη λεξούλα «σχετικό». Το κάναμε και στα αμφιθέατρα όταν είμασταν πιτσιρικάδες. Εν πάση περιπτώσει. Η Ισχύς είναι κάτι πολύ σχετικό και δη με μια έννοια αφηρημένη, διττής υπόστασης, πολυσημαίνουσας, υφέρπουσας και κρυφής εντάσεως που μπορεί να εκπορεύεται και να τροφοδοτείται από τους λόγους ή/και τις πράξεις ελαχίστων ή ακόμη και ενός μόλις ατόμου....ουφ, το’ πα...ελπίζω τώρα μ’ όλες αυτές τις λογοτεχνικές μεταφυσικές εξηγήσεις να έγινε σαφές...
- Ναι, ναι, ξέρουμε...τα έχουμε ξανακούσει...Αν και μας τα ζάλισες λίγο με τις ψευδοσημειολογικές σου απόπειρες... Η «Μία Τρομερή Δράση» λοιπόν – ως συνήθως το «Ιερό Δισκοπότηρο» - που θα σπείρει τον τρόμο, θα μαγέψει τους πάντες και θα τους κάνει όλους εν υστερία να αναφωνήσουν: «Δεν ξέρω και δεν μ’ ενδιαφέρει αν αυτή η ομάδα είναι μόλις ενός, δύο ή τεσσάρων νοματαίων, αλλά είναι εξαιρετικά επικίνδυνη»....Κι αυτό μόλις ακουστεί θα φέρει και τον επιθυμητό σεβασμό. Θα σε υπολογίζουν όλοι. Και θα εμπνεύσει κι άλλους και θα φέρει και στρατολόγηση και πόρους και...
- Ναι ξέρω, το «όνειρο» αυτό είχε πάντα πολλά «και»....
- Κάποιοι το πραγματοποίησαν αυτό το «όνειρο» όπως το λες...
- Ναι, ναι, ΟΚ...από αρχαιοτάτων χρόνων είναι γνωστό αυτό το αντάρτικο δόγμα...στο δια ταύτα όμως τώρα...και το δια ταύτα επί τούτου είναι πως συνήθως παρέμενε όνειρο...
- Κι όμως....Το δια ταύτα είναι πως αντί να επιλέγονται εύκολα και ελαχίστης επικοινωνιακής ισχύος πλήγματα πρέπει να αναζητηθούν αυτά που θα μας μετατρέψουν στα επαναστατικά ινδάλματα του λαού και θα ενσπείρουν ανείπωτο τρόμο στον αντίπαλο. Και βεβαίως θα εμπνεύσουν και θα παρακινήσουν τον λαό προς μια μαζική ένοπλη εξέγερση.
- Μεγάλα λόγια. Πολλοί τα είπανε αυτά και όταν έρχεται η στιγμή του σχεδιασμού, αμείλικτος ρεαλισμός και πραγματισμός αποκλείουν το ένα μετά το άλλο τα προτεινόμενα πλήγματα. Για θυμίσου τον πρώτο και πιο φιλόδοξο στόχο της 17Ν. Να συλλάβουν τον Σταθμάρχη τηςCIA και να τον «υποχρεώσουν να μιλήσει για τα αίσχη των ΗΠΑ στην Ελλάδα»...όπως ξέρετε δεν τους βγήκε το σχέδιο και βολεύτηκαν με την εκτέλεση του «κατοπινού αντ’ αυτού»...
- Ε, ας την ανοίξουμε κι εμείς λοιπόν την κουβέντα και βλέπουμε τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε.
- Εννοείς για μια ακόμη φορά;
- Ε, ναι γιατί όχι;
- Καλά, άντε, να την ξανανοίξουμε. Να περάσει και η βραδιά γιατί άρχισα να βαριέμαι. Εγώ θα μετράω πως πέφτουν οι προτάσεις από την μια και πως απορρίπτονται από την άλλη.
- Να προσδιορίσουμε για αρχή τι σημαίνει «μεγάλο χτύπημα»;
- Σωστός....γιατί μεγάλο μπορεί να λέει κάποιος και το πράμα του αλλά...
- Έλα τώρα...μην υποβιβάζουμε το επίπεδο...
- Ουπς, συγγνώμη κύριοι...mea culpa...
- Ναι, εντάξει, τό’ σωσες τώρα... «μικρέ»...
- Παιδιά, «Μεγάλο χτύπημα» μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα. Δεν περιορίζεται.
– Σωστά...Μπορεί να σημαίνει απλά «Δύσκολος Στόχος». Κι αυτό με τη σειρά του σπάει σε χίλια δυό υποψήφια «υπο-πακέτα».
- Μπορεί να σημαίνει επίσης χρήση «εξεζητημένου (εξ)οπλισμού» που αυτός και μόνον «ως υπονοούμενο» θα φέρει ανατριχίλες.
- Ή/και ενός εξαιρετικά επαγγελματικού (και δη «περίπλοκου») «τακτικού/επιχειρησιακού σχεδιασμού».
- Μπορεί να σημαίνει απλώς «ιδιαιτέρως φανταιζί ενέργεια» πχ μια τεράστια έκρηξη.
- Ή να σημαίνει «ιδιαιτέρως πολλά θύματα» με μια ριγώδη μη εκρηκτική ενέργεια πχ μια βιολογική επίθεση ή μια «βρώμικη ραδιενεργό βόμβα».
- Ή μια επίθεση σε δυσανάλογα επικίνδυνο στόχο.
- Καλά, μη χαθούμε κιόλας με τη θεωρία. Να το κρατήσουμε απλό και συνεχώς μπροστά στα μάτια μας με παραδείγματα. Το τελευταίο ας πούμε: «δυσανάλογα επικίνδυνος στόχος». Πως προσδιορίζεται;
- Ναι, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει πχ βαριά επίθεση σε τμήματα του Οργανωμένου Εγκλήματος πχ τα κυκλώματα είσπραξης χρεών των πολιτών είναι υπόγεια συγκοινωνούντα δοχεία με τα κυκλώματα εκβιασμού της νύχτας. Η πιθανή εκτέλεση μερικών δεκάδων απ’ αυτούς τους τύπους της νύχτας που πάνε και σπάνε χέρια πόδια πολιτών που εξ’ αιτίας της κρίσης βρέθηκαν από τη μία μέρα στην άλλη να χρωστάνε είναι ένα τέτοιο «Χτύπημα Υψηλής Έντασης».
- Ναι και είναι όμως σαν να ξεκινάς ουσιαστικά μια ένοπλη αντιπαράθεση με κάποιους που την επόμενη κιόλας στιγμή πρέπει να περιμένεις ένοπλη τουλάχιστον ισοδύναμη ανταπόδοση.
- Αλλά που όμως ταυτόχρονα στα μάτια του λαού είσαι πλέον Ήρωας και υπερασπιστής του. Ο μόνος που τόλμησε να τα βάλει μαζί τους.
- Καλά τώρα. Κάντε όνειρα. Άμα μπλέξεις μαζί τους θα σε τσακίσουν. Δεν είναι Κράτος ούτε Αστυνομία αυτοί. Είναι Μαφία.
- Απ! Το είδατε; Αυτό ακριβώς εννοούσα. Ήδη αφαιρέθηκε ο πρώτος φιλόδοξος στόχος ένεκα προδιαπιστωμένων αξεπέραστων τεχνικών δυσκολιών. Χαχαχα...έλα, πάμε για το επόμενο σχέδιο...γεμίστε ποτήρια, έλα άσπρο πάτο...
- Ω καλά τώρα, το διακωμωδείς...
- Όχι καθόλου...σας βοηθάω κιόλας...το επόμενο βήμα συνήθως σ’ αυτές τις «Μαχητικές Επαναστατικές Κουβέντες» είναι η υποκατάσταση του πλήγματος με «κάτι πιο εύκολο» και «βατό»...αναμένω...
- Όπως;
- Έλα, δεν είναι δύσκολο...μη σας δώσω και στο πιάτο κουβέντες αλλονών...
- Άστον...θα σου πω εγώ...πχ υπάλληλοι εισπρακτικών εταιρειών, δικαστικοί επιμελητές, δικηγόροι, κλπ πάλι μέσα στο «εισπρακτικό κύκλωμα των χρεών των πολιτών» είμαστε σε πιο εύκολο πεδίο όμως...
- Νομίζεις...ρε συ, την δουλειά τους κάνουν. Έτσι θα πούνε.
- Σωστάααα. Όπως και οι πρώτοι. Οι Μπράβοι. Που σπάνε χέρια πόδια. Έτσι θα πουν κι εκείνοι. «Την δουλειά τους κάνουν κι αυτοί»...Σε τι διαφέρουν λοιπόν;
- Ναι, ρε συ. Όλοι τους δε συμβάλλουν με τον τρόπο του ο καθένας στον βασανισμό και στο θάνατο του οφειλέτη/πολίτη;
- Δεν ξέρω. Μου φαίνεται «κάπως» το όλο σκηνικό στοχοθεσίας αυτών των δεύτερων.
- Τώρα σοβαρά; Σου φαίνονται αθώες όλες αυτές οι βδέλες που πίνουν αδίστακτα το αίμα του κοσμάκη;
- Νάτοοο...όπως σας τά’ λεγα... απορρίφθηκαν κιόλας και οι επόμενοι υποψήφιοι στόχοι. Αμέσως, έρχεται κάτι άλλο να πάρει την θέση του προηγούμενου στέλνοντάς το για τα καλά «εκτός γηπέδου»...πωωπω, σαν περιγραφή σικέ αγώνα αρχίζει να μοιάζει πια...
- Δηλαδή;
- Α, όχι, εσείς θα το κάνετε αυτό. Είπαμε. Εγώ το έχω ξαναζήσει το έργο. Και διαπιστώνω πως όλοι είστε γκαρμπόν.
- Τι εννοείς;
- Α, τίποτα...θα τα πούμε στο τέλος...ακούω....την επόμενη σκέψη...την νοιώθω, πετάει στα μυαλά σας, στην ατμόσφαιρα...
- Παιδιά νομίζω πως όλοι σκεφτόμαστε το ίδιο...
- Ω, ελάτε τώρα, κάποιοι από εσάς έχουν ήδη στο μυαλό τους τον «επόμενο υποψήφιο στόχο».
- Υπάρχουν πιο υπεύθυνοι γι’ αυτό το χάλι και το ξέρετε.
- ΝΑΤΟ!
- Δεν εννοούσα το ΝΑΤΟ...αν και...
- Είπα Να’ το...
- Α, καλά...λοιπόν, πιο υπεύθυνοι όλων δεν είναι οι Πολιτικοί;
- Ναι, καλά. Άντε να βρεις ποιός την έχει μεγαλύτερη την ευθύνη και ποιός όχι.
- Όλοι οι καθεστωτικοί, βουλευτές, υπουργοί, πολιτευτές ευθύνονται εξίσου.
- Ναι καλά. Αυτοί φυλάγονται πολύ καλά. Δεν τους πλησιάζεις...
- Υπάρχουν και οι «τέως»...
- Οι «τέως βουλευτές»; Αυτοί τώρα που κολλάνε;
- Στο ότι όλοι τους εδώ και δεκαετίες έχουν ευθύνη για το σημερινό χάλι. Και θα περάσει έτσι κι ένα μήνυμα στους «νυν» πως «προσέξτε! Δεν ξεχνιέστε. Σύντομα θα γίνετε ΤΕΩΣ και τότε ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΛΑΓΕΣΤΕ»...καλό;
- Άσε που είναι και πιό εύκολος στόχος απ’ τους εν ενεργεία.
- Ρε αυτό δεν είπα κι εγώ τώρα; τι πίνεις;
- Ε; καλά...το υπερτόνισα λίγο...
- Μα τι λέτε τώρα; είναι δυνατόν να βάλουμε συνολική ευθύνη;
- Νάτο! Τι σας έλεγα; Πάνε κι αυτοί. Απορρίφθηκαν... Άντε να δούμε ποιός θα είναι ο επόμενος υποψήφιος στόχος.
- Και ισοδύναμοι στόχοι υπάρχουν και πίνουν εξίσου το αίμα του κοσμάκη με όλες τις άλλες βδέλες και πιο εύκολοι είναι.
- Ποιοί είναι αυτοί μωρέ;
- Εφοριακοί και ΔΕΚΟ πχ ΔΕΗ που αρμέγουν τον κόσμο και του κόβουν και το ρεύμα.
- Και οι ασφαλιστικοί οργανισμοί όπως αυτό το εφιαλτικό, αρρωστημένο έκτρωμα ο ΟΑΕΕ που σκοτώνουν κόσμο καθημερινά κόβοντάς τους την περίθαλψη και αρπάζουν από πάνω και τα σπίτια του κοσμάκη επειδή δεν έχουν να πληρώσουν την περίθαλψη που ΔΕΝ τους παρέχουν. Για φάε μερικά υψηλά στελέχη τους να δούμε ύστερα πόσος τσαμπουκάς και αδιαφορία για τον κοσμάκη θα τους απομείνει κι αν θα υπάρχουν και την άλλη μέρα τα κολαστήριά τους.
- Μα με τους υπαλλήλους θα τα βάλουμε;
- Υπάλληλοι δεν είναι οι εφοριακοί που πλούτισαν τόσα χρόνια κυνηγώντας μικρούς και αδιαφορώντας ή/και ενισχύοντας τους «έχοντες»;
- Υπάλληλοι δεν είναι αυτοί του ΟΑΕΕ που υπογράφουν τα ειδοποιητήρια κατασχέσεων;
- Υπάλληλοι δεν είναι αυτοί που υπογράφουν για να κοπεί το ρεύμα αλλά κι αυτοί που κόβουν το ρεύμα;
- Κάνουν κι αυτοί απλά την δουλειά τους;
- Αφού προκαλούν βασανισμό, πόνο και θάνατο σε φτωχούς ανυπεράσπιστους κατεστραμμένους ανθρώπους σε τι διαφέρουν κι αυτοί από τους μπράβους που λέγαμε πιο πριν;
- Μήπως τελικά οι μπράβοι είναι και οι πιο έντιμοι απ’ όλους; Αυτοί τουλάχιστον λένε ξεκάθαρα ποιά είναι η δουλειά τους...
- Και να μην ξεχνάμε και τις ΜΚΟ παιδιά...ο λαός πεινάει κι αυτοί ζαμπουκώνουν με τα μπούνια σε άχρηστες «παρασσιτικές κρυφοϋπηρεσίες του δημοσίου»...
- Και τους μεγαλοδημοσιογράφους που τους στηρίζουν, έτσι; Μην τους ξεχνάμε κι αυτούς τους μαφιόζους...
- Δεν ξέρω παιδιά, αλλά κάτι με χαλάει σ’ όλο αυτό το σκηνικό...πολύ πλατιάζει...
- Α, χαχαχα...νά’ το, πάνε κι αυτοί οι στόχοι...τελειώνει και το κρασί, πάει και 2.00 ξημερώματα, ε, να πάμε και στα σπίτια μας σε λίγο...το κάναμε το επαναστατικό μας καθήκον...
- Δεν είναι απλά τα πράγματα και το ξέρεις....μην κατακρίνεις...
- Εγώ να κατακρίνω βρε παιδιά; Άντε να σας παρηγορήσω κιόλας. Θα σας πω τι κάνουν όλοι οι υπόλοιποι που έχουν κάνει την ίδια κουβέντα με σας τόσον καιρό ξανά και ξανά εδώ γύρω...εννοώ, μόλις βαλτώσει η κουβέντα, εκεί γύρω στις 2.00 το πρωί, καλή ώρα όπως τώρα...
- Τι κάνουν δηλαδή;
- Α, απλά, δοκιμασμένα και σίγουρα πράγματα...εδώ πιο πάνω έχει κάτι κομματικά γραφεία και μονίμως ΜΑΤ...οι εύκολοι και παντοτινοί στόχοι...πάτε, πετάτε δυό μολότωφ, εκτονώνεστε και δρόμο...θα σας περάσει μετά...δεν είναι τίποτα...
- Ε, τώρα μας δουλεύεις...
- Α, καθόλου...απλά σας θυμίζω πως έχει το παιγνίδι...και που ξέρετε; Μπορεί παρ’ ελπίδα να πέσετε σε κανέναν τσαντισμένο μπάτσο που τα πήρε στο κρανίο απ’ τις πολλές επιθέσεις εναντίον τους, να σας χώσει και καμία ψιλή με το glock κι άμα έχουμε και κανένα νεκρό ακόμη, τσουπ, νάτη και η εξέγερση...άντε, ποιός τη χάρη σας βρε; Θα γίνετε και ήρωες την άλλη μέρα...τι 4; 400,000 θα σας πάνε...θα την κάψουμε την Αθήνα πάλι...και που ξέρετε; Ίσως χάρη σε σας να την κάψουμε και την Βουλή αυτή τη φορά...καλό;
- Αα, παραήπιες μου φαίνεται...
- Δηλαδή, τι εννοείς ρε; Είμαστε γραφικοί;
- Όχι ρε συ...καθόλου...πολλοί είναι έτσι σήμερα, πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να βγούνε στο αντάρτικο...απ’ το ένα άκρο του πολιτικού φάσματος ως το άλλο...απλά σας θυμίζω πως αυτή η ιστορία δεν είναι καθόλου μα καθόλου αστεία...
- Καλά τώρα...λες και όλοι όσοι το συζητάνε σε όλη τη χώρα είναι επαγγελματίες...ρε συ χαμός γίνεται...λογικό είναι να συζητιέται και λίγο ελαφρά το θέμα...
- Έτσι είναι...παιδιά, πρόσφατα ήμουν σε μια μικρή αίθουσα αναμονής. Ιατρείο. Γύρω μου καμιά 20αριά άτομα. Κυρίως μεγάλοι άνθρωποι. Κεντρικό θέμα συζήτησης, τι άλλο; Η «Κρίση». Κάποια στιγμή, πετάγεται ένας ηλικιωμένος και λέει: «Μωρέ τώρα που τους έφυγε ο Χριστόδουλος ο Ξηρός, θα τους φτιάξει καλά»....Ο Παππούς πρέπει να’ ταν εκεί γύρω στα 90. Ένας καθημερινός, συνήθης Παππούς...Ταλαιπωρημένος και πολύ, προφανώς. Αλλά όσο κι αν τον «ακτινογράφησα», δεν είδα πουθενά καμιά αναρχοαριστερή σημαία πάνω του. Ούτε Μαύρη, ούτε Κόκκινη, ούτε σφυροδρέπανα, ούτε τίποτα...ρε σεις καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό; Πόσο έχει «διευρυνθεί» το πράμα;
- Υπάρχει κι άλλο:
Πριν κάμποσο καιρό, άκουγα στο Βήμα FM την εβδομαδιαία εκπομπή που συμμετείχε ο Πάγκαλος. Έλεγε λοιπόν μερικά απ’ τα «δικά» του όταν του «ξέφυγε» και τούτο:
Ήταν – είπε – στο Κολωνάκι όταν πέρασε δίπλα του μια ακριβοντυμένη κυρία, πήγε στο περίπτερο, πήρε τα περιοδικά της και βλέποντάς τον άρχισε έναν εξάψαλμο του στυλ: «α, ρε Πάγκαλε, που θα πας κι εσύ; Θα σε βρει, δεν θα σε βρει ο Μαζιώτης;»
Φυσικά, ο Πάγκαλος το σχολίασε καυστικά στο στυλ : «μα τώρα, βγαίνει η κολωνακιώτισσα και παριστάνει την επαναστάτρια; Τι δουλειά έχει τώρα αυτή με έναν αναρχικό; Μην τρελλαθούμε κιόλας»...
Απλά, μου έκανε εντύπωση το περιστατικό και σας το αναφέρω.
- Δεν ξέρω βρε παιδιά, αλλά εγώ όμως θα έβλεπα και κάτι άλλο στα παραπάνω περιστατικά. Παίζει κάτι στην ψυχολογία του κόσμου; Άρχισε μήπως ο «συνήθης Πολίτης» (μέχρι και ο απολιτίκ, ο γεροσυνταξιούχος, η κατινοαριστοκράτισσα) να βλέπει στα όνειρά του κι αυτός «ολίγη από αίμα»;
Άρχισε μήπως να φαντασιώνεται κι αυτός Πολιτικούς σε μπανιέρες με αίμα;
Αυτό ως τώρα ήταν «προνόμιο» μόνον κάποιων ολίγων...Νετσαγεφικούς τους λένε οι κακιές γλώσσες...κάνω λάθος;
- Δεν έχεις κι άδικο...κι αν είναι έτσι, τότε έχουν δίκηο αυτοί που λένε πως ξαφνικά θα δέσει το γλυκό και θα φουσκώσει...Θα βρεθούνε μάζες ξεσηκωμένες από εκεί που δεν το περιμένει κανείς...
- Ρε φίλε, είναι φοβερό. Ποιός να το έλεγε αυτό κάποτε και να μην τον πούνε τρελό; Όταν δύο τέτοιοι «κοινωνικοί εκπρόσωποι» σαν τους παραπάνω (ο «φτωχούλης Παππούς» και η «ματσωμένη Κολωνακιώτισσα») στρέφονται με τέτοιον ξεκάθαρο τρόπο προς «Άτομα παραδοσιακά Σύμβολα εξεγερτικού τύπου» και μάλιστα μιας πολιτικοιδεολογικής κατεύθυνσης που δεν έχει καμία σχέση μαζί τους, αδιαφορώντας για την ιδεολογική χροιά τους, ε, κάτι τρέχει στην ψυχή της κοινωνίας.
Που είναι προφανώς έτοιμη ακόμη και να «αγκαλιάσει εκρηκτικές/φονικές δράσεις» των παραπάνω δυνάμεων. Να τις χειροκροτήσει.
- Ναι και σημειωτέον, όσο κι αν έκαναν φιλότιμες προσπάθειες οι διάδοχοι της 17 Νοέμβρη να κάνουν τις Λαϊκές Μάζες να τους μισήσουν με την ισοπεδωτικά αντιαστική γλώσσα τους και πρακτική τους. Πχ δεν μπορείς να λες πως ο κατεστραμμένος μικρομαγαζάτορας έχει τις ίδιες ευθύνες με τους μεγαλοκαρχαρίες και να του καις το μαγαζί με μολότωφ (και να το λεηλατείς) θεωρώντας το αυτό επαναστατική πράξη. Μην τρελαθούμε κιόλας.
- Και δεν μπορείς να σκοτώνεις έναν ειδικό φρουρό επειδή δεν έχεις ούτε τα κότσια, ούτε την ικανότητα, ούτε την τεχνογνωσία για να καθαρίσεις «υψηλά ιστάμενους της Ελίτ» που είναι κυρίως υπεύθυνοι για τα δεινά του λαού και να έχεις την απαίτηση να σταθεί ο λαός στο πλευρό σου.
- Όχι βέβαια. Και να είσαι βέβαιος πως όταν δουν και αποιδούν «μερικοί μερικοί» από τέτοιες μαλακίες, θα σου στείλουν τον «εκτελεστή» μέσα στην ομάδα σου.
Με τον ίδιο τρόπο που κινείσαι εσύ. Υπόγεια. Χωρίς δικαστικές συνδρομές.
Αυτός που θα στρατολογήσεις για μέλος της ομάδας σου θα είναι και ο θάνατός σου.
Θυμάστε την εικόνα του σφαγέα Μάρλον Μπράντο στο Αποκάλυψη Τώρα όταν είδε μπροστά του τον Μάρτιν Σην; Όσο κι αν δεν «του φαίνονταν» του Σην, ο άλλος ήξερε από την πρώτη στιγμή «τι είχε μπροστά του». Έναν επαγγελματία εκτελεστή. Τον εκτελεστή του. Το χαμόγελό του δεν τον ξεγέλασε.
- Δεν ξέρω βρε παιδιά, αλλά έχω την αίσθηση πάντως πως αυτό το «μάθημα» προφανώς το έλαβαν κάποιοι εκεί μέσα, στας «τρομοκρατικάς» ομάδας.
Εξ’ ου και στην επίθεση κατά του Γερμανού πρέσβη απέφυγαν να χτυπήσουν τον αστυνομικό φρουρό. Αν και η ενέργεια είχε πολλά παράξενα (πχ πως ήξεραν ότι ο φρουρός δεν θα έστρεφε το όπλο του κατά πάνω τους;), ας το προσπεράσουμε όμως για να μην χαλάσουμε τον παραπάνω βασικό συλλογισμό...
- Πάντως, πρόσφατα είδαμε να ξαναπαίζεται το ίδιο έργο. Η τρομοκρατία να χρεώνεται στην Αριστερά...
- Μπα, μην το λες...κάτι έχει αλλάξει πια...φορτώνουν και τους άλλους, χοντρά, μην κάνουμε πως δεν το βλέπουμε...
- Ε, λοιπόν, αν οι πρωταγωνιστές του σύγχρονου ελληνικού αντάρτικου πόλης «πήραν το μάθημά τους» και διορθώσουν κάποια «επικοινωνιακά ζητηματάκια ιδεολογικής υφής» και κάτι άλλα «επιχειρησιακής υφής» θα δουν ξαφνικά να τους μιμούνται πολλές πολλές δεκάδες χιλιάδες αντικαθεστωτικών μαχητών, όχι κατ’ ανάγκην όλοι από το αριστερό στρατόπεδο...
- Τουτέστιν, θα έχουν επιτύχει σε «μαζική παραγωγή» πλέον την μαζική εξέγερση και την επανάστασή τους...
- Ναι καλά, μια κουβέντα είναι αυτό...ρε άμα φουντώσουν και τα δύο μπλοκ, ξέρεις τι έχει να γίνει ύστερα;
- Όντως. Έτσι είναι. Αλλά το πως θα διαχειριστούν όλοι έπειτα την «ισορροπία δυνάμεων» μεταξύ τόσων πολλών μάχιμων αντάρτικων δυνάμεων και τόσο διαφορετικής ιδεολογικής τοποθέτησης είναι ένα άλλο θέμα...
(Μυθοπλασία, έτσι; Μην τρελαθούμε κιόλας...στην Ελλάδα δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα... «είναι ωραία στον Παράδεισο» όπως έλεγε κι ο Αγγελάκας)
Γιώργος Ανεστόπουλος
COMMENTS