Η Ευρωπαϊκή Ένωση και στους τρεις θεσμούς της θα πρέπει να έχει αντιληφθεί, για μια ακόμη φορά, τι σημαίνει να συζητάς με την Τουρκία.
 Έχουν αντιληφθεί οι τρεις επικεφαλής των θεσμών της Ε.Ε., της Κομισιόν, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Ευρωβουλής, ότι η Άγκυρα συζητά μόνο στη βάση των ανταλλαγμάτων που θα εξασφαλίσει. 
Τις προηγούμενες ημέρες, ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, βρέθηκε στις Βρυξέλλες και ζήτησε ευθέως ανταλλάγματα προκειμένου να συνεργαστεί με την Ε.Ε. και να τερματίσει τη διοχέτευση προσφύγων στην ευρωπαϊκή επικράτεια.
 
Και δεν ζήτησε μόνο οικονομική βοήθεια, που θα ήταν τούτο λογικό και αναμενόμενο (ανέφερε ότι το κόστος από την παραμονή 2,5 εκατ. προσφύγων άγγιξε τα 7,8 δισ. δολάρια, ενώ μέχρι σήμερα η διεθνής βοήθεια προς την Τουρκία είναι μόλις 417 εκατ. δολάρια). Αλλά αξιοποίησε πλήρως την ευκαιρία και προχώρησε να επαναθέσει παλαιότερα αιτήματα της τουρκικής πλευράς αλλά και νέα που συνδέονται με τις στρατηγικές επιδιώξεις και σχεδιασμούς της στην περιοχή.

Πρώτο, ζήτησε στα ευρωτουρκικά ξεπάγωμα διαπραγματευτικών κεφαλαίων που μπλοκάρει η Κύπρος και η Γαλλία (κεφ. 15 για Ενέργεια, 24 για Δικαιοσύνη, Ελευθερία και Ασφάλεια, 31 Εξωτερική Πολιτική, Ασφάλεια και Άμυνα και 17 για Οικονομική και Νομισματική Πολιτική).
 
Δεύτερο, ζήτησε δημιουργία μιας ζώνης ασφαλείας, μήκους 80 χιλιομέτρων και πλάτους 40 χιλιομέτρων, εντός του συριακού εδάφους, με πρόσχημα και την αναχαίτιση της δράσης του PKK.
 
Τρίτο, ζήτησε την επίσπευση του διαλόγου για ελευθεροποίηση των θεωρήσεων διαβατηρίων για τους Τούρκους πολίτες που επιθυμούν να ταξιδέψουν στην Ε.Ε..
 
Τέταρτο, ζήτησε την αναθεώρηση της τελωνειακής σύνδεσης με την Ε.Ε. καθώς και τον τερματισμό της κριτικής που ασκεί η Ε.Ε. για θέματα που αφορούν στα θεμελιώδη δικαιώματα στην Τουρκία και ειδικότερα στην ελευθερία της έκφρασης.

Η Τουρκία αξιοποιεί όλα τα προβλήματα για να εισπράξει πολιτικά οφέλη. Η Ευρώπη και η ευρύτερη περιοχή βιώνει μια απίστευτη κρίση με την έξαρση του μεταναστευτικού/ προσφυγικού ζητήματος. 
Προσπαθεί μέσα από διάφορες δυσκολίες, διαφωνίες, ξεχωριστά συμφέροντα, να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και να το διαχειριστεί με προσοχή και προς όφελος όλων. 
Το θέμα είναι ανθρωπιστικό και έτσι αντιμετωπίζεται. 

Στην αντίπερα όχθη, υπάρχει η Τουρκία που αισθανόμενη πως λόγω γειτνίασης θα διαδραματίσει ρόλο, έχει μπει σε μια λογική ανατολίτικου παζαριού.
 Αυτή είναι η Τουρκία και έτσι συμπεριφέρεται.